Σας έχουμε γράψει αρκετές φορές για τις ταινίες που θα πετύχεις στην τηλεόραση και θα ξαναδείς, ωστόσο υπάρχουν μερικές σπουδαίες ταινίες τις οποίες αρκεί να παρακολουθήσεις μόνο μια φορά. Ο κύριος λόγος που θα τις παρακολουθήσεις μόνο μια φορά, είναι ότι ασχολούνται με τις πιο απωθητικές πλευρές της ανθρώπινης φύσης. Είναι ταινίες που θα πρέπει να έχεις την σωστή διάθεση για να τις παρακολουθήσεις, καθώς θα νιώσεις να σου σφίγγεται το στομάχι και δεν θα έχεις το κουράγιο να ξαναδείς τις ίδιες εικόνες.
Παρακάτω σας παρουσιάζουμε μια λίστα με 18 θαυμάσιες ταινίες, οι οποίες είναι για γερά στομάχια και είναι δύσκολο να τις παρακολουθήσεις και δεύτερη φορά.
Salò {120 Days of Sodom}
Το 120 μέρες στα Σόδομα, γνωστό και ως Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα (πρωτότυπος τίτλος: Salò ο le 120 giornate di Sodoma, διεθνής τίτλος: Salò, or the 120 Days of Sodom) είναι ιταλογαλλική σινεφίλ ταινία, του 1975. Η σκηνοθεσία υπογράφηκε από τον Πιερ Πάολο Παζολίνι, ενώ ο ίδιος έγραψε και το σενάριο. Το σενάριο βασίζεται στο βιβλίο “120 Μέρες των Σοδόμων” του Μαρκήσιου ντε Σαντ.
Η δομή του θυμίζει τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Η ιστορία του έργου διαδραματίζεται στην Δημοκρατία του Σαλό, ένα εικονικό κρατίδιο που είχαν ιδρύσει οι φασίστες του Μουσολίνι κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι φασίστες ανακοινώνουν ότι θα αναλάβουν την διαπαιδαγώγηση 9 κοριτσιών και 9 αγοριών, και αφού τους παραλαμβάνουν με την συγκατάθεση των οικογενειών τους, τους μεταμορφώνουν σε δούλους.
The Birth of a Nation (1915)
Η Ένωση της Προώθησης των Δικαιωμάτων των Μαύρων διαμαρτυρήθηκε μετά την πρεμιέρα της ταινίας ξεκινώντας μια εκστρατεία εθνικής αφύπνισης δημοσιεύοντας άρθρα που καταδίκαζαν την ταινία για τις ιστορικές της ανακρίβειες. Η προβολή της ταινίας προκάλεσε αντιδράσεις και εξεγέρσεις στη Βοστώνη, τη Φιλαδέλφεια και άλλες μεγάλες πόλεις των Η.Π.Α., ενώ σε άλλες πόλεις όπως το Σικάγο και το Κάνσας Σίτι απαγορεύτηκε η προβολή. Η ταινία ώθησε πολλούς λευκούς άνδρες να δημιουργήσουν σπείρες που επιτίθονταν σε μαύρους.
The Machinist (2004)
Ο Ρέζνικ, εργάτης σε τόρνο, οστεωμένος από την αϋπνία που τον βασανίζει εδώ κι ένα χρόνο, νιώθει να απειλείται από μια συνωμοσία που υφαίνεται γύρω του, καθώς έχει χάσει τον έλεγχο της πραγματικότητας και η ζωή του θυμίζει έναν “ξύπνιο” εφιάλτη. Ψυχολογικό θρίλερ με ντοστογιεφκικές προεκτάσεις. Εντυπωσιακός ο Κρίστιαν Μπέιλ που έχασε πάρα πολλά κιλά για τις ανάγκες του ρόλου.
Υπάρχουν ανατροπές, υπάρχει δομή, και τέλος υπάρχει η παρουσία του Μπέιλ, που από την μια μεριά προκαλεί αποστροφή, από την άλλη σε κάνει να τον λυπάσαι.
Elephant (2003)
Αμερικανική δραματική ταινία του 2003, σε σκηνοθεσία και σενάριο του Γκας Βαν Σαντ. Λαμβάνει χώρα στο φανταστικό Watt High School, στα προάστια του Πόρτλαντ, Όρεγκον, και εξιστορεί τα γεγονότα που περιβάλλουν μια σφαγή σε ένα σχολείο, βασισμένη εν μέρει στη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν το 1999. Η ταινία ξεκινά λίγο πριν συμβεί η σφαγή, ακολουθώντας τις ζωές πολλών χαρακτήρων τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου, οι οποίοι αγνοούν το τι πρόκειται να ξεδιπλωθεί.
Jude (1996)
Δύο μεγάλοι ερμηνευτές συμπληρώνουν το παζλ, που έχει απλώσει ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς λογοτέχνες του 19ου αιώνα, ο νατουραλιστής Τόμας Χάρντι. Κι εκεί που πιστεύεις πως η ταινία στα έχει δώσει όλα, έρχεται ένα σοκαριστικό φινάλε για να σε αφήσει άναυδο Δεν είναι απλά η καλύτερη ταινία που έκανε ποτέ ο ταλαντούχος Μάικλ Γουίντερμποτομ, αλλά και μία από τις καλύτερες σύγχρονες βρετανικές παραγωγές.
Breaking the Waves (1996)
Με το «Δαμάζοντας τα κύματα», ο Λαρς φον Τρίερ δημιούργησε μια ταινία που κινείται ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Μια ταινία που μιλά για τη θυσία ενός ανθρώπινου πλάσματος για ένα άλλο, στο όνομα της αγάπης. Μια σπουδαία ταινία που μιλά για ένα θαύμα. Μια καταπληκτική ταινία που αν την δεις δεν πρόκειται να την ξεχάσεις ποτέ.
The Revenant (2015)
Σε μια αποστολή στην άγρια φύση της Αμερικής, ο θρυλικός εξερευνητής Χιου Γκλας δέχεται επίθεση από μια αρκούδα και εγκαταλείπεται από τα μέλη της ομάδας του, οι οποίοι τον θεωρούν νεκρό. Προσπαθώντας να επιβιώσει, ο Γκλας υπομένει τις αφάνταστες δυσκολίες, καθώς και την προδοσία του έμπιστου ανθρώπου του, Τζον Φιτζέραλντ. Με οδηγό του την δύναμη της θέλησης και την αγάπη για την οικογένειά του, ο Γκλας πρέπει να αντέξει τον βαρύ χειμώνα σε μια ανελέητη προσπάθεια να ζήσει και να βρει λύτρωση.
The Elephant Man (1980)
“Η ιστορία του Ανθρώπου Ελέφαντα αναφέρεται σε κάποιον που εξωτερικά ήταν ένα τέρας, μέσα του όμως, ήταν ένας όμορφος και φυσιολογικός άνθρωπος, τον οποίο ερωτευόσουν. Ήταν ένα τέρας που δεν ήταν στ’ αλήθεια τέρας. Μου αρέσουν οι ανθρώπινες καταστάσεις που είναι παραμορφωμένες. Κάνουν το φυσιολογικό να ξεχωρίζει.” – Ντέιβιντ Λιντς
Dead Man Walking (1995)
Δυνατό κοινωνικό δράμα που βασίζεται σε πραγματική ιστορία και δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο, το “Dead Man Walking” είναι μία ταινία-καταγγελία της θανατικής ποινής η οποία δηλώνει ένα σκηνοθέτη με ιδεολογική και αισθητική συνέπεια. Όσκαρ ερμηνείας για τη Σούζαν Σάραντον.
Boys Don’t Cry (1999)
Βασισμένο σε αληθινή ιστορία το “Boys Don’t Cry” είναι μια ταινία για την ενηλικίωση και το θάρρος που χρειάζεται για να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Μέσα σε μια οπισθοδρομική Αμερική και με ένα υπέροχα ταιριαστό soundtrack, η ανεξάρτητη ταινία μιλάει για την κρίση της σεξουαλικής ταυτότητας της Τίνα και στον αντίποδα την υποκρισία και τον πουριτανισμό της δήθεν φυσιολογικής ζωής των υπόλοιπων πρωταγωνιστών. Η αντίθεση της φυσικής ερωτικής σκηνής με τη σκληρότητα της βίας δείχνει μια χώρα, άμυαλη και ανίκανη να αποδεχθεί τον έρωτα απλά και μόνο επειδή διαφέρει από το κοινωνικό τους κατεστημένο.
Biutiful (2010)
Ο Ινιαρίτου συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον βραβευμένο με Όσκαρ ηθοποιό Χαβιέ Μπαρδέμ, στην αριστουργηματική δραμταική ταινία Biutiful, όπου ο Ουξμπάλ (Μπαρδέμ) ανακαλύπτει πως του απομένουν μόνο μερικοί μήνες ζωής και αποφασίζει να βάλει σε τάξη το χάος της ζωής του. Κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς του αυτής, περιπλανιέται στις φτωχογειτονιές και στον υπόκοσμο της Βαρκελώνης, ανάμεσα σε μετανάστες, συμμορίες και εμπόρους ναρκωτικών.
12 Years a Slave (2013)
Η ταινία αποτελεί μια μυθιστορηματική προσαρμογή της αυτοβιογραφίας “Twelve Years a Slave” του Σόλομον Νόρθαπ, ενός ελεύθερου μαύρου άνδρα που απήχθη στη Γουάσινγκτον το 1841 και πουλήθηκε στη σκλαβιά. Εργάστηκε σε φυτείες στη Λουιζιάνα για 12 χρόνια πριν την απελευθέρωσή του.
Straw Dogs (1971)
Το “Straw Dogs” είναι ταινία του 1971 του σκηνοθέτη Σαμ Πέκινπα και πρωταγωνιστές τον Ντάστιν Χόφμαν και την Σούζαν Τζωρτζ. Είναι ένα σκοτεινό, ψυχολογικό δράμα καθημερινότητας βασισμένο στο μυθιστόρημα του Γκόρντον Γουίλιαμς με τίτλο “Η πολιορκία της φάρμας του Τρέντσερ”. Είναι μια ταινία αμφισβητούμενη μέχρι σήμερα, λόγω των σκηνών βιασμού τις οποίες οι κριτικοί δείχνουν ως παράδειγμα για την υποτίμηση των γυναικών από τον Πέκινπα και το Χόλιγουντ. Πρωτοπαίχτηκε το ίδιο έτος μαζί με “Το κουρδιστό πορτοκάλι”, τον “Γαλλικό σύνδεσμο” και τον “Επιθεωρητή Κάλαχαν”, και προκάλεσε θερμές διαμάχες περί της κλιμάκωσης της βίας στον κινηματογράφο.
Lilya 4-Ever (2002)
Η 16χρονη Λίλια, εγκαταλελειμμένη από τη μητέρα της, μένει σε ένα άθλιο διαμέρισμα σε ρωσική κωμόπολη, γίνεται φίλη με έναν 11χρονο που ο μέθυσος πατέρας του έχει διώξει από το σπίτι και φεύγει για τη Σουηδία, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, για να πέσει σε ένα αδίστακτο κύκλωμα πορνείας ανηλίκων. Ένα σκληρό πορτρέτο της ζωής στη Ρωσία της μετα-σοβιετικής εποχής, ιδωμένη μέσα από την οπτική των εφήβων. 5 μεγάλα βραβεία στα σουηδικά όσκαρ και ερμηνεία-αποκάλυψη από τη νεοφερμένη Οξάνα Ακινσίνα.
Requiem for a Dream (2000)
Το “Requiem for a Dream” είναι ταινία που κυκλοφόρησε το 2000 και αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης νουβέλας του Χιούμπερτ Σέλμπι. Η ταινία απεικονίζει τέσσερις διαφορετικές μορφές εθισμού στα ναρκωτικά, που οδηγούν τους πρωταγωνιστές στον εγκλεισμό σε ένα φανταστικό κόσμο αυταπάτης και αυτοκαταστροφικής απόγνωσης που στη συνέχεια ξεπερνιέται από την πραγματικότητα, αφήνοντας τους ως κοίλα κελύφη του πρώην εαυτού τους.
Irreversible (2002)
Μια γυναίκα βιάζεται κτηνωδώς έπειτα από ένα πάρτυ. Ο άντρας της και ένας φίλος του αναζητούν τον ένοχο σε ένα γκέι μπαρ και λιώνουν τα μούτρα ενός πελάτη, σε μια «μη αναστρέψιμη» ιστορία που βλέπουμε από το τέλος προς την αρχή. Μια ταινία που έγινε για να προκαλέσει το θεατή, με σκηνές απίστευτης ωμότητας και βίας, όπως ο 8λεπτος σε διάρκεια βιασμός της ηρωίδας.
Funny Games (1997)
Το 1997 ο Μίκαελ Χάνεκε γυρίζει στην Αυστρία το “Funny Games”. Αφού προκάλεσε ρίγη ανατριχίλας στην επίσημη πρεμιέρα της στο φεστιβάλ των Καννών, η ταινία έμελλε να συγκλονίσει κοινό και κριτικούς, καταξιώνοντας τον δημιουργό της. 21 χρόνια μετά την πρεμιέρα του, το Funny Games παραμένει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και γνήσια τρομακτικές κινηματογραφικές απόπειρες ενδοσκόπησης στην βία και στο έγκλημα και σίγουρα όχι τυχαία…
The Passion of the Christ (2014)
Τα “Πάθη του Χριστού” είναι αμερικανική κινηματογραφική ταινία του 2004 σε σκηνοθεσία του Μελ Γκίμπσον. Είναι επική δραματική ταινία με θέμα τα Πάθη του Ιησού Χριστού, με τον Τζιμ Καβίζελ στον ομώνυμο ρόλο. Βασίζεται κυρίως στα 4 Ευαγγέλια και επιπροσθέτως σε άλλα θρησκευτικά κείμενα.
Η ταινία καλύπτει βασικά τις τελευταίες 12 ώρες της ζωής του Ιησού, αρχίζοντας με την προσευχή στον κήπο στη Γεθσημανή, την αγρυπνία και τη θλίψη της Παναγίας, και τελειώνοντας με μία σύντομη περιγραφή της Αναστάσεως.
Διαβάστε επίσης: 6 αριστουργηματικές ταινίες που τα στούντιο “φοβόντουσαν” να κυκλοφορήσουν
