Στην εποχή της ταχύτητας και του εφήμερου, λίγες πράξεις διατηρούν ακόμα τον χαρακτήρα της τελετουργίας, και μία από αυτές είναι το άνοιγμα ενός καλού κρασιού. Δεν είναι απλώς η κατανάλωση ενός ποτού. Είναι η επίκληση σε κάτι βαθύτερο: μνήμη, κοινότητα, γεύση, πολιτισμός.
© Justin Sullivan / Getty Images / Ideal Image
Το κρασί κουβαλά μια διπλή φύση. Είναι υλικό και άυλο. Από τη μία, παράγεται με αυστηρές τεχνικές, από ανθρώπους με χώμα στα χέρια. Από την άλλη, προκαλεί αισθήσεις, συγκινεί, φέρνει στο νου αφηγήσεις, τοπία και πρόσωπα. Μια γουλιά καλού κρασιού μπορεί να γίνει επιστροφή στον τόπο, ανάμνηση μιας βραδιάς, αναγέννηση.
Και όπως σε κάθε ιεροτελεστία, υπάρχουν βήματα, σιωπές και ρυθμοί:
Το άνοιγμα του φελλού, η περιστροφή στο ποτήρι, το πρώτο άρωμα. Όλα θυμίζουν τελετουργικό, μια σιωπηλή συμφωνία με τον εαυτό και τους συνδαιτυμόνες μας.
© Steve Lupton / Getty Images / Ideal Image
Το κρασί ήταν πάντα φορτισμένο συμβολικά. Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν το ποτό του Διονύσου, θεού του ενστίκτου και της έκστασης. Στον χριστιανισμό, μεταμορφώνεται σε αίμα — σε θυσία, σε μυστήριο. Κι ακόμα και σήμερα, κάθε φορά που κάποιος υψώνει ένα ποτήρι σε μια πρόποση, επαναλαμβάνεται ένας άτυπος αρχαίος χαιρετισμός στη ζωή.
Η οινοποσία δεν είναι απλώς κατανάλωση· είναι συμμετοχή. Είναι η είσοδος σε μια κοινότητα — είτε αυτή είναι μια παρέα γύρω από ένα τραπέζι, είτε ένα έθνος που τιμά τα δικά του κρασιά, τις δικές του ποικιλίες, τα αμπέλια του.
© Getty Images / Ideal Image
Κανένα άλλο ποτό δεν συνδέεται τόσο στενά με την αναμονή. Ένα κρασί που ωριμάζει μέσα σε δρύινο βαρέλι είναι σαν ένας άνθρωπος που ζει, μαθαίνει, αλλάζει. Κάθε χρονιά έχει χαρακτήρα, κλίμα, ιστορία. Όταν πίνουμε ένα παλαιωμένο κρασί, πίνουμε κυριολεκτικά χρόνο — και τη σοφία που αυτός αφήνει πίσω του.
Ίσως τελικά αυτό που κάνει το κρασί “ιερό” να είναι η συγκέντρωση που απαιτεί. Μια πρόσκληση να σταματήσεις, να μυρίσεις, να γευτείς — να ζήσεις. Σε έναν κόσμο που συνεχώς τρέχει, ένα καλό κρασί απαιτεί να καθίσεις. Και εκεί, ανάμεσα σε στόματα γεμάτα λέξεις και ποτήρια που χτυπούν απαλά, συμβαίνει κάτι σπάνιο: η στιγμή αποκτά διάρκεια. Η γουλιά γίνεται εμπειρία.
Διαβάστε επίσης: Τα κρασιά που θα συνέθεταν την υπέρτατη συλλογή
