Ο μινιμαλισμός δεν είναι στυλ, δεν είναι διακόσμηση, δεν είναι αισθητικό φίλτρο. Είναι απόφαση. Ένας ήσυχος τρόπος να πεις ποιος είσαι χωρίς να χρειαστείς εξηγήσεις. Δεν υποκρίνεται αυτάρκεια. Τη φέρει.
Σε έναν κόσμο που κατασκευάζει ανάγκες με ρυθμό βιομηχανίας, το να επιλέγεις το λιγότερο γίνεται πράξη αυτοσεβασμού. Δεν είναι φτώχεια. Δεν είναι στέρηση. Είναι απομάκρυνση από την υπερπληροφόρηση, την υπερκατανάλωση, τον υπερβολικό θόρυβο. Σημαίνει ότι έχεις βρει το μέτρο σου.
Ο μινιμαλιστής δεν εντυπωσιάζει. Δεν έχει ανάγκη να αποδείξει, γιατί έχει ήδη καταλάβει τι του ταιριάζει. Επιλέγει ρούχα που διαρκούν, χώρους που αναπνέουν, αντικείμενα με σκοπό. Δεν επιλέγει για να δείξει. Επιλέγει για να ζήσει.
Η κοινωνία προωθεί τη συσσώρευση. Όμως ο άνθρωπος που έχει κατακτήσει την ησυχία μέσα του, δεν ψάχνει τρόπους να την γεμίσει. Δεν κάνει scroll. Δεν τρέχει πίσω από την τελευταία εκδοχή του εαυτού του. Κοιτάζει λιγότερα και βλέπει περισσότερα.
Στην πράξη, αυτός ο τρόπος ζωής δεν είναι εύκολος. Απαιτεί καθαρές σχέσεις, καθαρές λέξεις, καθαρές αποφάσεις. Δεν έχει φανταχτερότητα. Έχει αλήθεια. Δεν έχει την ασφάλεια της μάζας. Έχει τη σιγουριά της αυτογνωσίας.
Σήμερα, που όλα μοιάζουν να περισσεύουν, η διακριτικότητα γίνεται δύναμη. Ο άνδρας που επιλέγει να είναι λιτός, δεν είναι αδιάφορος. Είναι συγκεντρωμένος. Δεν είναι απών. Είναι ουσιαστικός. Ξέρει τι θέλει και τι δεν χρειάζεται. Ξέρει πού τελειώνει και πού ξεκινά ο κόσμος γύρω του. Και το υπερασπίζεται σιωπηλά.
Η πολυτέλεια δεν είναι στο πλήθος. Είναι στην καθαρότητα. Η κομψότητα δεν είναι θέμα τιμής. Είναι θέμα απόφασης. Και η ελευθερία δεν είναι να έχεις τα πάντα, αλλά να μην εξαρτάσαι από τίποτα.
Το λιγότερο δεν είναι ποτέ λίγο όταν είναι ακριβές.
By Παπαστάθης Βασίλης
Διαβάστε επίσης: Κυριακή βράδυ: 7 ιδέες για να κλείσεις την εβδομάδα με τον πιο όμορφο τρόπο
