Οι δημιουργίες του Moto Studio έχουν ανάγκη για ταχύτητα!

Google+ Pinterest LinkedIn Tumblr +

Tην δεκαετία του ’50, με το χρόνο με το μέρος τους και την αδρεναλίνη να τρέχει στις φλέβες τους, η επαναστατική νεολαία του Λονδίνου ανέβασε τα μανίκια της και άρχισε να τροποποιεί BSAs, Triumphs, Nortons, Vincents και άλλες μοτοσικλέτες βρετανικής κατασκευής για να πάνε πολύ, πολύ πιο γρήγορα.

Νωρίτερα στο Ηνωμένο Βασίλειο είχε δημιουργηθεί το ιστορικό Ace cafe London, το οποίο το 1949 επανήλθε και έγινε στέκι μοτοσυκλετιστών που πήγαιναν στο καφέ για να συναντηθούν με τους “ομοϊδεάτες” τους ή να επισκευάσουν τις μοτοσυκλέτες τους, αλλά και για ένα ακόμη λόγο που συνδέεται άρρηκτα πλέον με την ιστορία του cafe: τη rock μουσική.

Έτσι δημιουργήθηκε ο όρος Cafe Racer, που αντιπροσώπευε τον ποικιλόμορφο χώρο της μοτοσικλετιστικής κουλτούρας. Έντονο χαρακτηριστικό του «στυλ» των Cafe Racer κατασκευών δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ίδια η μοτοσικλέτα, η οποία είναι η απλή μορφή μιας κλασσικής βρετανικής μοτοσικλέτας. Έπαιρναν λοιπόν τις μοτοσικλέτες παραγωγής και με λίγες μετατροπές χαμηλού κόστους (στην αρχή τουλάχιστον), τους έδιναν γενικότερα ένα πιο «κακό» look.

Οι θαμώνες του Cafe έβαζαν μάλιστα ένα στοίχημα μεταξύ τους, όπου έβαζαν ενα rock’n’roll τραγούδι στο τζουκ-μπόξ και έπρεπε να κάνουν μια κόντρα σε προκαθορισμένη διαδρομή προτού τελειώσει το κομμάτι! Ένας ακόμα λόγος της δημοφιλίας που απολάμβανε, ήταν πώς τότε οι γύρω οδοί δεν είχαν όρια ταχύτητας, οπότε μπορούσαν απερίσπαστα να αφιερωθούν στην επίτευξη του ton (100 mph).

Προχωρώντας 50 περίπου χρόνια μετά. Ξαφνικά όλα είναι “bespoke” και πάλι.

Για άλλη μια φορά όλοι θέλουν μια ξεχωριστή ειδική μοτοσικλέτα. Μόνο που αυτή τη φορά το “μαστόρεμα” έχει γίνει ένα εκκεντρικό επάγγελμα, γεμάτο με αλχημιστές που κατασκευάζουν customized αριστουργήματα. Με εξωτικές καρδιές, προηγμένα υλικά και συστήματα, που θα ενοχλούσαν ακόμα και τους πιο πολύπειρους οδηγούς του Ace Cafe.

Έτσι το γονίδιο της επαναστατικής ροκ συνεχίστηκε από έναν πραγματικό ειδικό. Μιλάμε για τον Bruce McQuiston, ο οποίος μπορεί να προσδιοριστεί ως λάτρης της ταχύτητας, γλύπτης και εκκεντρικός κατασκευαστής custom μοτοσικλετών. Είναι ένας άνθρωπος που είχε ανάγκη για ταχύτητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε συνδυασμό με την εκτίμηση για την ομορφιά και τα υλικά.

Ο McQuiston ήταν οδηγός αγωνιστικών αυτοκινήτων, προπονητής αγώνων αυτοκινήτων και μηχανικός. Κάποια στιγμή αποφάσισε ότι ήθελε μια cafe racer και ξεκίνησε να φτιάχνει την δική του. Ως εκ τούτου, το Moto Studio γεννήθηκε στο Μαϊάμι μερικά χρόνια πίσω.

Όπως και με την AMG ή την Brabus, η προσέγγιση ήταν να πάρει κάτι καλό και να το κάνει υπέροχο. Ο McQuiston προτιμά τον διπλό κύλινδρο των Ducatis και των Moto Guzzis για τον χαρακτήρα και τη ροπή τους.

“Κάναμε μια BMW που ήταν πολύ cool,” παραδέχεται, αλλά σημειώνει ότι ήταν “εξίσου παθιασμένος με οποιαδήποτε άλλη συσκευή στο σπίτι του”.

Κάθε κατασκευή είναι ένας πλούσιος συνδυασμός “σύγχρονων υλικών, λειτουργικού σχεδιασμού και νοσταλγικών δεσμών με σημαντικές μοτοσικλέτες του παρελθόντος”.

“Δεν έχει σημασία τι κάνω, δεν μπορώ να ξεφύγω από τις μηχανικές ευαισθησίες μου”, λέει ο McQuiston.

“Δύο από τα βασικά στοιχεία που απαιτούνται τόσο για την οδήγηση μιας μοτοσικλέτας όσο και για τη δημιουργία της, είναι η αντίληψη και ο έλεγχος. Ενώ ο στόχος μου είναι να ελέγχω την σχεδίαση του γλυπτού, θέλω να βγάλω προς τα έξω την ομορφιά από αυτά τα υπέροχα υλικά και να τους επιτρέψω να επηρεάσουν τη διαδικασία σχεδιασμού”.

Κάθε μοτοσικλέτα του Moto Studio είναι τόσο μοναδική όσο ο δημιουργός της, ο ιδιοκτήτης της, και το όνομα της. (Cafe Nero, Goldmember, High Roller)

Η διαδικασία ξεκινάει εκ νέου με κάθε πελάτη, όπου όλες οι παράμετροι και οι μετρήσεις λαμβάνονται με τέτοιο τρόπο, που μοιάζει πολύ με τον τρόπο που φτάχνεις ένα bespoke κοστούμι.

Είναι μια διαδικασία κατα την οποία ξαναρχίζεις απο την αρχή, παίρνοντας κομμάτια απο μια στοίβα κομματιών προσπαθώντας να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα τόσο μηχανικά όσο και όσον αφορά την εξωτερική εμφάνιση.

Μέχρι την στιγμή που ολοκληρώνεται η διαδικασία, αυτό που κάποτε είχε βάρος 500 λίβρες μοιάζοντας με ένα παλαιστή του σούμο, τώρα μοιάζει με μια κομψή, ελαφριά και πανέμορφη μηχανή αγώνων.

Share.

Comments are closed.