Το 2022, η Τζέιν Κάμπιον έγραψε ιστορία ως η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτης που προτάθηκε δύο φορές για Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας, και μετά την νίκη της για την ταινία “Η εξουσία του σκύλου”, έγινε μόλις η τρίτη γυναίκα που λαμβάνει το χρυσό αγαλματίδιο.
Η Κάμπιον ανήκει στις τάξεις των σπουδαίων σκηνοθετών που δίχως αμφιβολία έχουν σημαδέψει το σύγχρονο παγκόσμιο κινηματογράφο. Κάνοντας ταινίες ήδη από τη δεκαετία του ‘80, έγινε γνωστή από δουλειές της όπως το “Ένας Άγγελος στο Τραπέζι μου” (1990) αλλά κυρίως από το “Μαθήματα Πιάνου” (1993), το οποίο κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και απέσπασε τρία Χρυσά Αγαλματίδια, μεταξύ των οποίων και αυτό του Πρωτότυπου Σεναρίου που έλαβε η ίδια η Κάμπιον.
Όπως πολλοί μεγάλοι σκηνοθέτες, η Κάμπιον έχει βαθιά γνώση του κινηματογράφου και σύμφωνα με την ίδια υπάρχουν πολλές ταινίες που ενέπνευσαν την δουλειά της, ωστόσο, αυτές είναι οι 10 που θεωρεί τις καλύτερες όλων των εποχών.
Οι Επτά Σαμουράι (1954)
Σε μια συνέντευξη της 2008 στην Criterion Collection σχετικά με τις αγαπημένες της ταινίες στη βιβλιοθήκη της εταιρείας, η Κάμπιον είπε ότι παρακολουθεί την ταινία του Ακίρα Κουροσάβα μία φορά κάθε λίγα χρόνια.
Ο Θυρωρός της Νύχτας (1974)
Ο θυρωρός της Νύχτας είναι ιταλική ερωτική ψυχολογική δραματική ταινία του 1974 σε σκηνοθεσία και σενάριο της Λιλιάνα Καβάνι. Η ταινία επικεντρώνεται στη σαδομαζοχιστική σχέση μεταξύ ενός πρώην αξιωματικού στρατοπέδου συγκέντρωσης (Ντερκ Μπόγκαρντ) και μίας από τους κρατούμενούς του (Σάρλοτ Ράμπλινγκ).
“Μια ταινία που μου έκανε τεράστια εντύπωση… Μια ταινία που με πείθει ότι οι ζωές μας δεν είναι λογικές, αλλά ποιητικές και αλληγορικές”, έχει δηλώσει για την ταινία η Κάμπιον.
Φωτιά…Πυροσβέστες (1967)
Το “Φωτιά…Πυροσβέστες” (“The Firemen’s Ball”) ήταν η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του Μίλος Φόρμαν, η πρώτη έγχρωμη και η τελευταία που θα γύριζε στη χώρα του. Όσο κι αν ο ίδιος το αρνήθηκε αρχικά (το παραδέχτηκε πολλά χρόνια αργότερα), είναι μια σάτιρα του κομμουνιστικού καθεστώτος που επικεντρώνεται σε ένα καταστροφικό ετήσιο συμπόσιο για μια τοπική οργάνωση εθελοντών πυροσβεστών.
“Είναι πολύ αστεία και γοητευτική, ιδιαίτερα ο διαγωνισμός ομορφιάς, που βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας, και η φανταστική απροθυμία των διαγωνιζομένων”, ανέφερε η Κάμπιον.
Το Σκοτεινό Αντικείμενο του Πόθου (1977)
“Ο Μπουνιουέλ είναι η πρώτη μου βαθιά αγάπη στον κινηματογράφο”, είπε στη συνέντευξή της στο Criterion. “Είναι ο ενήλικας που τράβηξε την πρίζα στην ανθρώπινη τέχνη της προσποίησης […] Είναι απόλυτα μοντέρνος, τολμηρός και ξεκάθαρος. Βρέθηκα να γελάω από χαρά και έκπληξη. Κατανοεί την ανθρώπινη φύση ενώ αρνείται να τη συναισθηματικοποιήσει”.
Η Περιφρόνηση (1963)
“Κανείς σήμερα δεν είναι τόσο μοντέρνος όσο ο Γκοντάρ”, είπε η Κάμπιον για τον Γάλλο σκηνοθέτη. “Δεν υπήρξε ποτέ πιο τολμηρός, κομψός και ασεβής σκηνοθέτης. Η ‘Περιφρόνηση’ είναι ένα συναρπαστικό πορτρέτο ενός γάμου που ξετυλίγεται”, πρόσθεσε.
Tokyo Story (1953)
Το Tokyo Story είναι ιαπωνική δραματική ταινία του 1953, σε σκηνοθεσία Γιασουζίρο Όζου. Η πλοκή της ταινίας επικεντρώνεται σε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι που ταξιδεύει στο Τόκυο ώστε να επισκεφτεί τα παιδιά του. Η ταινία τονίζει την αντίθεση της αντιμετώπισης που δέχεται το ηλικιωμένο ζευγάρι από τα αδιάφορα παιδιά του και τη χήρα νύφη τους, που τους συμπεριφέρεται με καλοσύνη.
“Είναι μία καταπληκτική ταινία, γεμάτη από μια περίπλοκη σοφή αγάπη” είπε για την ταινία η Κάμπιον.
La Strada (1954)
Η ταινία “La Strada”, γνωστό κι ως “Πουλημένη απ’ τη μητέρα της”, είναι νεορεαλιστικό δράμα παραγωγής 1954 σε σκηνοθεσία Φεντερίκο Φελίνι. Έλαβε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1956 ενώ το Βρετανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την κατέταξε στην πρώτη δεκάδα στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
“Το La Strada είναι αρκετά τέλειο” είπε για την ταινία η Κάμπιον, και πρόσθεσε “Ο Φελίνι είναι ο πιο ευχάριστος κινηματογραφιστής από όλους. Τα πλάνα του και η αφήγηση του είναι τόσο άνετα και κομψά, που είναι σαν να σκέφτεται τις λήψεις του μέσα από μια κάμερα στο μυαλό του και κατευθείαν σε μια οθόνη”.
Σκηνές από έναν Γάμο (1974)
“Εισβάλλει βαθιά στο αίνιγμα του γάμου, της κατάρρευσης, του πόνου και του πάθους”, είπε η Κάμπιον στην Criterion για την ταινία του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. “Το έχω δει ήδη τρεις φορές και θέλω να το ξαναδώ με φίλους (οι περισσότεροι με ένα διαζύγιο!). Οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές και η ιστορία με εκπλήσσει, με αγγίζει και με απορροφά κάθε φορά”.
Samurai I: Musashi Miyamoto (1954)
Η Κάμπιον αποκάλεσε την ταινία του Χιρόσι Ιναγκάκι “μια ταινία παλαιού τύπου, όπου η ερμηνεία του Τοσίρο Μιφούνε της δίνει ιδιαίτερο ανάστημα”.
Συνέχισε, “Δεν υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί με το χάρισμά, την αληθινή δύναμη, το χιούμορ, την ευαλωτότητα και την αλήθεια του. Η ταινία είναι καλά ειπωμένη, δυνατή, ειλικρινής και απλοϊκά γυρισμένη. Βρήκα αναζωογονητικό να μου υπενθυμίζουν ότι αυτές οι απλές ιδιότητες έκαναν την ταινία, πενήντα ετών τώρα, όμορφη και ζωντανή για μένα”.
Badlands (1973)
Στο μεγάλου μήκους σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τέρενς Μάλικ πρωταγωνιστούν οι Μάρτιν Σιν και Σίσι Σπέισεκ ως δύο έφηβοι που θα ξεκινήσουν μια φονική πορεία καθώς διασχίζουν τη χώρα.
Σε μια συνέντευξη για τον ιστότοπο των Όσκαρ, η Κάμπιον είπε ότι η ταινία ενέπνευσε τον τρόπο με τον οποίο η ίδια και ο διευθυντής φωτογραφίας της έφτιαξαν την “Εξουσία του σκύλου”.
“Ο Τέρενς Μάλικ καταλαβαίνει την ποίηση σε κάθε χαρακτήρα και ιδιαίτερα σε αυτόν τον μοιραίο έφηβο δολοφόνο και την πρόσφατα δραπέτη φίλη του. Ο χαρακτήρας του Σιν κάνει τρομερά πράγματα, αλλά είναι επίσης ερωτευμένος και δεν λαχταρά αυτόν τον κόσμο. Η Σπέισεκ είναι όμορφη και μοναδική με τρόπο που σπάνια βλέπουμε σε ταινίες. Η φωνή της είναι θέμα πραγματικότητας και γείωσης. Ο σύντομος χρόνος του ζευγαριού μαζί σε ένα είδος μαγεμένης ερημιάς είναι αξέχαστο”, πρόσθεσε.
Διαβάστε επίσης: Ο Τζον Μάλκοβιτς θα μπορούσε να είναι ο πρωταγωνιστής στους “Ασυγχώρητους”
