Δεν έχει σημασία αν είσαι σε αιώρα ή στο μετρό για Πειραιά. Αν κουβαλάς ένα βιβλίο που αξίζει, έχεις κάτι να πεις — ακόμα κι αν δεν πεις τίποτα. Το καλοκαίρι είναι η εποχή που ο χρόνος απλώνεται. Και μέσα σε αυτόν, χωράνε μερικές σημαντικές αφηγήσεις που θα σε χτίσουν — ή θα σε αδειάσουν για να ξαναχτιστείς.
Δεν χρειάζεται να είσαι λογοτεχνικός τύπος. Αρκεί να έχεις όρεξη να χαθείς λίγο πιο βαθιά από το Instagram scroll.
Ορίστε λοιπόν 5+1 επιλογές για το καλοκαίρι — που δεν είναι απλώς ωραία βιβλία, αλλά βιβλία που έχουν και να σου πουν.
“Ο Ξένος” – Αλμπέρ Καμύ
Ένας ήλιος που καίει, ένας φόνος χωρίς νόημα και ένας πρωταγωνιστής που δεν υποκρίνεται τίποτα. Αν διαβάσεις Καμύ στην παραλία, δεν θα κερδίσεις απλώς πόντους στο στυλ. Θα μπεις στον πυρήνα του υπαρξισμού με τον πιο απλό, ωμό και μεσογειακό τρόπο.
Αν ψάχνεις για ένα βιβλίο που θα σε κάνει να αναλογιστείς την ανθρώπινη φύση και τις επιλογές σου, “Ο ξένος” είναι η ιδανική επιλογή.
“Η Σιωπή της Θάλασσας” – Βερκόρ
Μια μικρή νουβέλα από τη Γαλλική Αντίσταση. Μια ιστορία σχεδόν χωρίς λέξεις — αλλά με τόνους έντασης, αξιοπρέπειας και σιωπηλής εξέγερσης. Σου μιλάει για την αληθινή δύναμη που μπορεί να κρύβεται στο “δεν μιλάω”.
Αξίζει να το πάρεις μαζί σου γιατί το καλοκαίρι είναι και για επαναστάσεις — εσωτερικές.
“Ο Ταχυδρόμος Χτυπά Πάντα Δύο Φορές” – Τζέιμς Κέιν
Καύσωνας, απιστία, βία, πάθος. Το απόλυτο pulp noir για καλοκαιρινά μεσημέρια. Αν θες κάτι γρήγορο, σκοτεινό και γεμάτο ίδρωτα και ένταση, αυτό είναι το βιβλίο σου.
Να σημειώσουμε πως διασκευάστηκε τέσσερις φορές για τον κινηματογράφο (στην πιο πρόσφατη και πιο ερωτική μεταφορά του στο σινεμά πρωταγωνιστούν ο Τζακ Νίκολσον και η Τζέσικα Λανγκ).
“Η Τέχνη του Να Μη Δίνεις Δεκάρα” – Μαρκ Μάνσον
Για όσους χρειάζονται κάτι πιο “lifestyle”. Δεν είναι άλλο ένα motivational βιβλίο – είναι πιο ωμό, πιο αστείο και (κυρίως) πιο ειλικρινές. Το καλοκαίρι είναι η ιδανική στιγμή να ξεφορτωθείς πράγματα – ιδέες, άγχη, τοξικούς ανθρώπους. Αυτό εδώ σε βοηθάει.
Προφανώς δεν θα γίνεις “γκουρού” διαβάζοντας το, αλλά θα νιώσεις λίγο πιο ελαφρύς.
Ημερολόγια Μοτοσικλέτας” – Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Μια road trip αφήγηση από τον νεαρό Τσε, πολύ πριν γίνει το μπλουζάκι. Απίστευτη ειλικρίνεια, παρατήρηση, αναζήτηση ταυτότητας. Για όσους σκέφτονται να κάνουν κάτι μεγάλο — αλλά δεν ξέρουν ακόμα τι.
Μοιάζει πιο πολύ με ένα ντοκομαντέρ που βλέπει την περιπέτεια των ηρώων του χωρίς να προβάλει την (υποθάλπουσα ωστόσο) ιδεολογία που αναπτύχθηκε ίσως και με αφορμή το ταξίδι αυτό.
“Ιστορίες Καθημερινής Τρέλας” – Τσαρλς Μπουκόφσκι
(ή οποιοδήποτε άλλο από τα άγρια του)
Αν ο Καμύ είναι ο ήλιος που σε πυρπολεί σιωπηλά, ο Μπουκόφσκι είναι το τσιγάρο που σου σκάει στο μάτι την ώρα που λιώνεις στην πλαστική καρέκλα. Άγριος, βρώμικος, αστείος, εξομολογητικός. Γράφει σαν να σε κοιτάει στα μάτια και να σου λέει: “Ναι, κι εγώ έτσι αισθάνομαι. Και τι έγινε;”
Tip: Αν είσαι τύπος που γράφει, θα σου δώσει κλωτσιά να συνεχίσεις.
Διαβάστε επίσης: Οδηγός επιβίωσης για άντρες που ξύπνησαν και ήταν ξαφνικά 45
