Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς όλων των εποχών. Το μεγαλείο αυτού του σπουδαίου ανθρώπου αναδεικνύεται σε κάθε ρόλο που ερμηνεύει. Κι αυτό επειδή ο Ντάνιελ, δεν είναι ο Ντέι Λιούις όταν ξεκινήσει την πνευματική διαδικασία της “μεταμόρφωσης”. Είναι ο ήρωας που υποδύεται.
Θα προσπαθήσουμε να αποκωδικοποιήσουμε τη μυστηριώδη προσωπικότητα.του Λονδρέζου ηθοποιού που μας μαγνήτισε με τις αριστουργηματικές του ερμηνείες “My Left Foot” (Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου), “Gangs Of New York” (έκλεψε την παράσταση από τον Ντι Κάπριο), “There Will Be Blood” (Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου) και “Lincoln” (Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου).
© Getty Images / Ideal Image
Τι κοινό έχει ο Ντέι Λιούις με τον Μπράντο και τον Νίκολσον;
Είναι οι μόνοι που βραβεύτηκαν με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου σε δύο μη συνεχόμενες δεκαετίες. Ο Ντέι Λιούις για τα “My Left Foot” (1989) και “There Will Be Blood” (2007).
Απαρχές και λίγο “ιδιαίτερες” καταστάσεις
O Ντάνιελ Μάικλ Μπλέικ Ντέι-Λιούις γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1957 στο Λονδίνο. Ήταν γιος της ηθοποιού Τζιλ Μπάλκον και του Αγγλοϊρλανδού ποιητή Σέσιλ Ντέι Λιούις. Η μητέρα του ήταν Εβραία. Ο πατέρας της και παππούς του Ντέι Λιούις, ο Μάικλ Μπάλκον , έγινε ο επικεφαλής των Ealing Studios (γνωστά για τον ρόλο τους στη διαμόρφωση του βρετανικού κινηματογράφου, ιδιαίτερα μέσα από τις εμβληματικές κωμωδίες τους και τη μακρά ιστορία δημιουργικής παραγωγής) και θεωρείται θεμελιωτής της βρετανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Αρκεί να αναφέρουμε πως το βραβείο BAFTA για την Εξαιρετική Συνεισφορά στον Βρετανικό Κινηματογράφο (Outstanding British Contribution to Cinema) απονέμεται κάθε χρόνο από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (BAFTA) στη μνήμη του Μπάλκον!
Παρόλο που δεν ήταν αριστοκράτης, η καταγωγή του – μορφωμένη / επιφανής οικογένεια – τον έκανε να φαίνεται ως τέτοιος στα μάτια κάποιων: Ο Nτέι Λιούις έπρεπε να αντιμετωπίσει σκληρά παιδιά του νότιου Λονδίνου. Στο Δημοτικό σχολείο Sherington, δέχθηκε bullying επειδή τον χαρακτήριζαν Εβραίο και “σνομπ”. Αργότερα στη ζωή του, ήταν γνωστό ότι μιλούσε για τον εαυτό του ως άτακτο χαρακτήρα στα νεαρά του χρόνια και πως έμπλεκε συχνά σε μπελάδες για κλοπές καταστημάτων και άλλα μικροεγκλήματα.
Λόγω της “άγριας’ συμπεριφοράς του, οι γονείς του τον έστειλαν ως οικότροφο στο ανεξάρτητο Sevenoaks School στο Κεντ. Εκεί μυήθηκε στα τρία πιο σημαντικά ενδιαφέροντά του: ξυλουργική, υποκριτική και ψάρεμα.
Το ψάρεμα και η ξυλουργική, αντανακλούν τη φιλοσοφία του για έναν απλό, γήινο τρόπο ζωής που τον βοηθά να ισορροπεί από την ένταση της μεθόδου υποκριτικής του και την απαιτητική φύση της τέχνης του.
Έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο σε ηλικία 14 ετών στην ταινία “Sunday Bloody Sunday”, στην οποία έπαιξε έναν βάνδαλο σε έναν απροσδιόριστο ρόλο. Περιέγραψε την εμπειρία ως “παράδεισο” επειδή πληρώθηκε 2 λίρες για να βανδαλίσει ακριβά αυτοκίνητα που ήταν παρκαρισμένα έξω από την τοπική εκκλησία του!
Μετά από επτά χρόνια αποχής από την υποκριτική, ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις επιστρέφει στον κινηματογράφο το 2024 με την ταινία “Anemone”, η οποία βρίσκεται σε διαδικασία παραγωγής. Το έργο αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του γιου του, Ρόναν Ντέι-Λιούις, και βασίζεται σε σενάριο που έγραψαν από κοινού πατέρας και γιος.
Ένα γεγονός που τον στιγμάτισε
© Jemal Countess / Getty Images / Ideal Image
Έχασε τον πατέρα του κατά την εφηβεία του, όταν ήταν περίπου 15 ετών.
Πολλά χρόνια αργότερα, αυτή η ανοιχτή πληγή, θα επηρεάσει την θεατρική του καριέρα, την οποία και θα παρατήσει ξαφνικά: Το 1989 ο Ντέι Λιούις παίζοντας τον Amlet στο Royal National Theatre του Λονδίνου, κατέρρευσε στη μέση μιας σκηνής όπου το φάντασμα του πατέρα του Amlet πρωτοεμφανίζεται στο γιο του. Άρχισε να κλαίει ανεξέλεγκτα και αρνήθηκε να επιστρέψει στη σκηνή. Αν και το περιστατικό αποδόθηκε επίσημα σε υπερκόπωση, ο Ντέι Λιούις ισχυρίστηκε ότι είχε δει το φάντασμα του ίδιου του πατέρα του. Δεν εμφανίστηκε ποτέ ξανά στο θεατρικό σανίδι μετά από αυτό το γεγονός. Αργότερα εξήγησε ότι αυτό ήταν περισσότερο μια “μεταφορά” παρά μια ψευδαίσθηση. “Σε κάποιο βαθμό μάλλον έβλεπα το φάντασμα του πατέρα μου κάθε βράδυ, γιατί φυσικά αν δουλεύεις σε ένα έργο όπως ο Amlet , εξερευνάς τα πάντα μέσα από τη δική σου εμπειρία” είπε.
Method Acting (εμείς θα το λέμε Μεθοδική Βιωματική Ερμηνεία)
Είναι ο απόλυτος εκπρόσωπος της μεθόδου “Method Acting,” που απαιτεί από τον ηθοποιό να ζει όπως ο χαρακτήρας του για μεγάλα χρονικά διαστήματα:
Στο “My Left Foot”, παρέμεινε σε αναπηρικό καροτσάκι ακόμα και εκτός γυρισμάτων.
Στο “The Last of the Mohicans”, έμαθε να ζει σαν ιθαγενής: κυνηγούσε και έφτιαχνε δικά του εργαλεία.
Στο “Gangs of New York”, έμαθε την τέχνη της μαχαιροποιίας και μιλούσε με την προφορά της εποχής (ακόμη κι εκτός γυρισμάτων).
O συνάδελφος και συμπρωταγωνιστής του στο “Gangs of New York”, Στίβεν Γκράχαμ, είπε για εκείνον: Την ημέρα των γυρισμάτων, καθόμουν στην καρέκλα του μακιγιάζ, και ο Ντάνιελ περνάει μέσα, φορώντας την πλήρη ενδυμασία του. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Κοιτάζει στον καθρέφτη, βάζει το χέρι του στον ώμο μου και λέει: “Από τώρα και στο εξής, θα σε φωνάζω Σανγκ, και εσύ θα με φωνάζεις Μπιλ”. Και απλώς απάντησα, “Εντάξει, Μπιλ” και αυτό ήταν. Κλειδώσαμε στους ρόλους.
Το Looper έχει αναφέρει ότι, στα γυρίσματα του “Gangs of New York”, ο ηθοποιός έπαθε πνευμονία, επειδή αρνήθηκε να φορέσει χειμωνιάτικο παλτό σε παγωμένες θερμοκρασίες. Παρόμοια με την ιστορία του Γκράχαμ, είχε ζητήσει από τους ηθοποιούς και το συνεργείο στην ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ για τον Αβραάμ Λίνκολν να τον αποκαλούν αποκλειστικά “Κύριο Λίνκολν”.
Κύρια χαρακτηριστικά
- Μυθικά προσηλωμένος στη δουλειά του είναι γνωστός για την πλήρη μεταμόρφωση στους ρόλους του.
- Αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας και δίνει σπάνια συνεντεύξεις, κάτι που ενισχύει το μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του.
- Δουλεύει μόνο σε ταινίες που τον ενδιαφέρουν σε ανώτερο επίπεδο, με αποτέλεσμα να έχει σχετικά μικρή φιλμογραφία, αλλά πολύ υψηλής ποιότητας.
- Εξετάζει τη ζωή σε βάθος, κάτι που αντικατοπτρίζεται στη δουλειά του.
- Είναι ιδιαίτερα στοχαστικός και πάντα επιδιώκει την ειλικρίνεια στην ερμηνεία.
- Είναι ταπεινός και αφήνει το υποκριτικό του μεγαλείο να ‘μιλάει’ αντί για αυτόν και προστατεύει την ιδιωτικότητά του από τα φώτα της δημοσιότητας.
Σημαντικές Ταινίες
My Left Foot (1989)
Υποδύεται τον Κρίστι Μπράουν, έναν Ιρλανδό καλλιτέχνη με εγκεφαλική παράλυση. Κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ για αυτή την ερμηνεία.
Ατάκα που επιλέξαμε: “All I want is a pint of beer and a woman to look at me like she loves me.” (Το μόνο που θέλω είναι ένα ποτήρι μπίρα και μια γυναίκα να με κοιτάξει σαν να μ’ αγαπάει.)
There Will Be Blood (2007)
Στον ρόλο του Ντάνιελ Πλένβιου, ενός άπληστου πετρελαιοπαραγωγού. Θεωρείται μία από τις πιο έντονες και δυνατές ερμηνείες όλων των εποχών, κερδίζοντας το δεύτερο Όσκαρ του.
Ατάκα που επιλέξαμε: “I’m finished.” (Τέλειωσα.)
Lincoln (2012)
Υποδύεται τον Αβραάμ Λίνκολν, μελέτησε διεξοδικά τον ιστορικό πρόεδρο και κέρδισε το τρίτο Όσκαρ του.
Ατάκα που επιλέξαμε: “Do we choose to be born, or are we fitted to the times we’re born into?” (Επιλέγουμε να γεννηθούμε ή είμαστε φτιαγμένοι για την εποχή στην οποία γεννηθήκαμε;)
The Last of the Mohicans (1992)
Ένας ιστορικός ρόλος όπου έζησε σαν ιθαγενής για να κατανοήσει πλήρως τον χαρακτήρα.
Ατάκα που επιλέξαμε: “Someday, you and I are going to have a serious disagreement.” (Κάποια μέρα, εσύ κι εγώ θα έχουμε μια σοβαρή διαφωνία.)
Gangs of New York (2002)
Στον ρόλο του Bill the Butcher, η ερμηνεία του ήταν τόσο έντονη που έκλεψε την παράσταση από τον Ντι Κάπριο.
Ατάκα που επιλέξαμε: “Ears and noses will be the trophies of the day.” (Τα αυτιά και οι μύτες θα είναι τα τρόπαια της ημέρας.)
Phantom Thread (2017)
Υποδύεται έναν σχεδιαστή μόδας στην Αγγλία του 1950. Η ταινία θεωρήθηκε το κύκνειο άσμα του, καθώς μετά από αυτήν, ανακοίνωσε πως εγκαταλείπει την υποκριτική το 2017 χωρίς να εξηγήσει τους λόγους για αυτή του την απόφαση.
Ατάκα που επιλέξαμε: “Whatever you do, do it carefully.” (Ό,τι κι αν κάνεις, κάν’το προσεκτικά.)
Απλά συγκλονιστικός
Ο Ντάνιελ Ντέι-Λιούις κατέχοντας δύναμη τέχνης και ψυχής, μετέτρεψε κάθε ρόλο του σε αριστούργημα. Θα κλείσουμε υιοθετώντας μια αμερικάνικη φράση που λέει “less is more” (το λιγότερο είναι περισσότερο) και δένει απόλυτα με τις λίγες αλλά μελετημένες επιλογές ταινιών του κορυφαίου καλλιτέχνη ο οποίος μας πρόσφερε μοναδικές στιγμές ψυχαγωγίας και συγκίνησης.
By Σταμάτης Σαρρής
Διαβάστε επίσης : Ηθοποιοί που έφτασαν πραγματικά στα άκρα για να μπουν στο “πετσί” του ρόλου
