Οι περισσότεροι τον έχουν συνδυάσει με έναν από τους διασημότερους “κακούς” στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, ο Άντονι Χόπκινς ωστόσο δεν έχει καμία σχέση με τον Χάνιμπαλ Λέκτερ και όσοι τον ακολουθούν στα social media γνωρίζουν πως έχει απίστευτο χιούμορ και είναι ίσως ο πιο cool 85χρονος που κυκλοφορεί.
Γεννήθηκε την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1937 στη βιομηχανική πόλη Πορτ Τάλμποτ της Νότιας Ουαλίας, και θέλησε να γίνει ηθοποιός αφού είδε 15 συνεχόμενες φορές το “Limelight” του Τσάπλιν. Οι γονείς του είχαν αρτοποιείο και ο ίδιος ήταν πάντοτε αουτσάιντερ: δεν είχε επιτυχία ούτε στο σχολείο, ούτε στον αθλητισμό. Μόνο η ενασχόλησή του με τη μουσική και με το πιάνο του έδινε ελπίδα. Αλλά όταν ένας δάσκαλος του οικοτροφείου θέλησε να τον ωθήσει να γίνει ακόμα καλύτερος σταμάτησε αμέσως, καθώς δεν μπορούσε ποτέ να αντέξει συμβουλές όσον αφορά τη ζωή και τη μουσική.
© Frederick M. Brown / Getty Images / Ideal Image
Χαρακτηριστική στις ερμηνείες του είναι η εξαιρετικά ελεγχόμενη, σχεδόν στωική στάση, επικεντρωμένη στα πάντα, ακλόνητη, την οποία θα μπορούσε κανείς να εκλάβει ως ψυχρή εξομοίωση.
Το απόλυτο highlight του στυλ του Χόπκινς ήταν το 1993 ως ο απόλυτα πειθαρχημένος μπάτλερ κ. Στίβενς στην ταινία “Τα απομεινάρια μιας Ημέρας”, αναφέρεται σε δημοσίευμα της εφημερίδας Frankfurten Allgemeine Zeitung.
“Κανένα βήμα, καμία λέξη, καμία χειρονομία δεν τον υπονομεύει εδώ. Ο Χόπκινς απαγορεύει την εμφάνιση οποιουδήποτε συναισθήματος. Δεν δείχνει τίποτα όταν ο πατέρας πεθαίνει, τίποτα, όταν η οικονόμος του λέει για τον επερχόμενο γάμο τους – μόνο μια ελαφριά εκπνοή μέσα από τα μισάνοικτα χείλη. Το ήρεμο, ακίνητο πρόσωπο του, το οποίο επιβλέπει και αντέχει τα πάντα, ο τόνος του, ο οποίος παραμένει πάντα αμέτοχος, προκαλεί και κρατά σε μία απόσταση. «Γιατί πρέπει πάντα να κρύβει αισθάνεται;», ρωτάει η Έμα Τόμσον για τον συμπρωταγωνιστή της. Γιατί δεν αναστενάζει τουλάχιστον μια φορά; Γιατί το μάτι δεν βρέχεται ποτέ; Αλλά τέτοια λαϊκά συναισθήματα είναι πάρα πολύ φτηνά γι ‘αυτόν. Η ζωή είναι πολύ βαριά για έναν ελαφρύ αναστεναγμό. Χρειάζονται πολλοί περισσότεροι. Ή λιγότεροι.”
Ο Άντονι Χόπκινς δεν κέρδισε το Όσκαρ ως μπάτλερ, αλλά ως τέρας. Για την ενσάρκωση του Χάνιμπαλ Λέκτερ στην ταινία “Η Σιωπή των Αμνών”, ενός από τους διασημότερους “κακούς” της ιστορίας του κινηματογράφου, τιμήθηκε το 1991 με Βραβείο Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου.
“Κάθε φορά που προσπαθώ να συνταξιοδοτηθώ ή ακόμα και να σκεφτώ να αποσυρθώ από την υποκριτική, ο ατζέντης μου έρχεται με ένα σενάριο”, είχε πει πριν τρία χρόνια ο Σερ ‘Αντονι Χόπκινς, του οποίου το κινηματογραφικό έργο περιλαμβάνει εκατοντάδες ταινίες, με τελευταία το “The Father”, η οποία του χάρισε το Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου.
Όσον αφορά το καλλιτεχνικό του ύφος, είναι γνωστός για την εκτενή προετοιμασία που κάνει προκειμένου να υποδυθεί ένα ρόλο. Έχει κατά καιρούς εκμυστηρευθεί σε συνεντεύξεις πως όταν συμμετέχει σε μία νέα ταινία περνά τα λόγια του όσες περισσότερες φορές μπορεί (ορισμένες φορές περισσότερες από 200) μέχρι να βγαίνουν φυσικά από το στόμα του, μέχρι να το κάνει χωρίς να το σκέφτεται. Αν και αυτό επιτρέπει κάποιον προσεκτικό αυτοσχεδιασμό, μερικές φορές τον έφερε σε σύγκρουση με τον εκάστοτε σκηνοθέτη που παρεκκλίνει από το σενάριο ή που διαμαρτύρεται ότι ο ηθοποιός ζητά υπερβολικό αριθμό λήψεων. Ο Χόπκινς υποστηρίζει, επίσης, πως, όταν ολοκληρώνει μία σκηνή, απλά αδειάζει το μυαλό του από τις ατάκες του, χωρίς να είναι σε θέση να τις θυμηθεί αργότερα.
© Rich Fury / Getty Images / Ideal Image
Με αρκετές δεκαετίες στη showbiz, ο θρύλος της μεγάλης οθόνης εξακολουθεί να ομολογεί ότι μερικές φορές του περνά η σκέψη ότι όλα είναι μια τεράστια παρεξήγηση.
“Δεν μπορώ να σταματήσω να αισθάνομαι ότι έγινε κάποιο λάθος, ότι κάθε λεπτό θα υπάρξει ένα χτύπημα στον ώμο και η φωνή θα λέει, ‘συγγνώμη, εννοούσαμε έναν άλλο ‘Αντονι Χόπκινς'”, αναφέρει συχνά στις συνεντεύξεις του.
Είναι ένας από τους καλύτερους και πιο ταλαντούχους ηθοποιούς όλων των εποχών, κάτι που αποδεικνύουν και οι παρακάτω ταινίες (εκτός του “Πατέρα”), οι οποίες είναι μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες της φιλμογραφίας του.
Ο Άνθρωπος Ελέφαντας
Στην Αγγλία του 19ου αιώνα ένας γιατρός ανακαλύπτει τον “Άνθρωπο Ελέφαντα”, έναν εντελώς παραμορφωμένο άντρα, ο οποίος πάσχει από μια πολύ σπάνια ασθένεια. Θα τον περιθάλψει, αλλά ο άνθρωπος που τον είχε υπό την κηδεμονία του θα τον απαγάγει στη Γαλλία, όπου θα τον περιφέρει σαν δημόσιο θέαμα.
Το Λιοντάρι του Χειμώνα
Βρισκόμαστε στο έτος 1183. Όπως κάθε πολιτικός άνδρας της εποχής του, έτσι και ο βασιλιάς της Αγγλίας Χένρι ΙΙ θεωρεί καλό κάπου-κάπου να βγαίνει βόλτα με τη γυναίκα του και να επιδεικνύει στο κοινό την βασιλική οικογενειακή θαλπωρή. Η βασίλισσα Έλενορ, από καιρό εξορισμένη σε κάποιο ξεχασμένο κάστρο, δέχεται την πρόσκληση του βασιλιά Χένρι να περάσουν μαζί με τα τρία τους παιδιά την ημέρα. Ο βασιλιάς Χένρι προσπαθώντας να διατηρήσει στενούς δεσμούς με την οικογένεια τους επιδιώκει την ενδυνάμωση της δικής του βασιλείας, εμποδίζοντας οποιοδήποτε πιθανό σχέδιο ανατροπής του από τη γυναίκας του ή τους τρεις γιους του: Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο, Πρίγκιπα Τζέφρι και Πρίγκιπα Τζον. Παρόλες όμως τις προσπάθειες του Χένρι να κρατήσει ακέραια την εξουσία του, η Έλενορ καταφέρνει τελικά να πάρει το θρόνο, δημιουργώντας ένα ισχυρό βασίλειο για την ίδια και τα παιδιά της ακόμα και για μετά το θάνατό της.
Τα απομεινάρια μιας μέρας
Η ταινία του Τζ. Άιβορι είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του νομπελίστα Άγγλο-Ιάπωνα συγγραφέα Καζούο Ισιγκούρο και κέρδισε 8 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ. Είναι το πορτρέτο ενός τέλειου μπάτλερ που αφιερώνει 30 χρόνια ζωής στην υπηρεσία ενός Άγγλου λόρδου, με φιλοναζιστικές ιδέες.
Σιωπή των Αμνών
Η “Σιωπή των Αμνών” θεωρείται μέχρι σήμερα μια από τις τρομακτικότερες ταινίες του κινηματογράφου. Σε αντίθεση με τις αρχικές εκτιμήσεις σχετικά με την πορεία της, ήταν από τις πρώτες ταινίες θρίλερ που κέρδισαν Όσκαρ.
Όσον αφορά την πλοκή, μια νεαρή πράκτορας του FBI αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μια σειρά διαδοχικών φόνων ενός στυγερού δολοφόνου με το όνομα Μπάφαλο Μπιλ. Για να μπει στο μυαλό του και να καταφέρει να τον συλλάβει, ζητά τη βοήθεια του ειδεχθή δολοφόνου, Χάνιμπαλ Λέκτερ, που βρίσκεται κάτω από δρακόντεια μέτρα, στην απομόνωση της φυλακής.
Ο Αμπιγέρ
Μέσα από τη σχέση ενός μεγάλου Σαιξπηρικού ηθοποιού με τον αμπιγέρ του, παρακολουθούμε με τις διακυμάνσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς και ψυχολογίας σ’ ένα παιχνίδι εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου, ζωής – θανάτου. Οι ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών είναι συγκλονιστικές.
Διαβάστε επίσης: Ουμπέρτο Έκο: 25+1 αποφθέγματα του που συνεχίζουν να μας εμπνέουν
