Στο τελευταίο επεισόδιο της true crime σειρά του Netflix, “DAHMER – Monster: The Jeffrey Dahmer Story”, ο διαβόητος κατά συρροή δολοφόνος Τζέφρι Ντάμερ, ο οποίος ήταν γνωστός και ως “Τέρας του Μιλγουόκι”, ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από έναν συγκρατούμενο του.
Ήταν ένα αναπόφευκτο φινάλε, δεδομένου ότι ο συγκρατούμενος του Ντάμερ στο σωφρονιστικό ίδρυμα Κολούμπια του Ουισκόνσιν, Κρίστοφερ Σκάρβερ, συνέθλιψε το κρανίο του με μία μεταλλική ράβδο, ωστόσο, πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται αν ο θάνατος του απεικονίζεται από τον Ράιαν Μέρφι όπως συνέβη στην πραγματικότητα.
Μετά τη φυλάκισή του – τουλάχιστον όπως το δείχνει η σειρά του Ράιαν Μέρφι – ο Ντάμερ βρίσκεται με τον Κρίστοφερ Σκάρβερ και τον Τζέσι Άντερσον στην αίθουσα με τα βάρη. Όταν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι άφησαν τους τρεις χωρίς επίβλεψη, ο Σκάρβερ, πλησιάζει τον Ντάμερ, ο οποίος φαινομενικά συνειδητοποιεί ότι πρόκειται να έρθει το τέλος του. Ο Σκάρβερ χτυπάει τον Ντάμερ και μετά αρχίζει να τον κοροϊδεύει. Τον ρωτάει, “Σου άρεσε να βλέπεις αυτούς τους άντρες να πονάνε, έτσι δεν είναι;” Στην συνέχεια παίρνει έναν αλτήρα και χτυπά τον Ντάμερ τόσες φορές που τον σκοτώνει. Ο Άντερσον είχε την ίδια μοίρα με τον Ντάμερ.
Τα πράγματα έγιναν όντως έτσι όπως τα διηγήθηκε ο Μέρφι, με τους δύο άντρες να καταλήγουν νεκροί Σκάρβερ από τα χέρια του Σκάρβερ, ο οποίος είχε δηλώσει πως δεν έμεινε τυχαία μόνος μαζί τους. Όσον αφορά τα κίνητρα του, είχε πει στην New York Post πως “Ο [Ντάμερ] ξεπέρασε τα όρια με μερικούς ανθρώπους – κρατούμενους και προσωπικό της φυλακής. Μερικοί άνθρωποι που είναι στη φυλακή έχουν μετανιώσει – ο Ντάμερ δεν ήταν ένας από αυτούς”, ενώ πρόσθεσε πως προτού επιτεθεί αντιλήφθηκε πως οι δύο άντρες γελούσαν πίσω από την πλάτη του.
Αφού θεωρήθηκε νοητικά ικανός για να δικαστεί, ο Σκάρβερ καταδικάστηκε σε δύο επιπλέον ποινές ισόβιας κάθειρξης για τον θάνατο του Ντάμερ και του Άντερσον. Πιστεύεται ότι ο θυμός του εναντίον του Ντάμερ και του Άντερσον, πυροδοτήθηκε λόγω του φυλετικού τόνου των εγκλημάτων τους – τα περισσότερα από τα θύματα του Ντάμερ ήταν έγχρωμοι, ενώ ο Άντερσον είχε προσπαθήσει να αποδώσει την ευθύνη για τη δολοφονία της συζύγου του σε δύο μαύρους. Είναι μία θεωρεία που δεν έχει και τόση μεγάλη βάση, δεδομένου ότι μετά την δολοφονία των δύο αντρών δήλωσε πως “υποτάσσονταν στο θέλημα του Θεού και ότι ήταν απλώς ένα εργαλείο που χρησιμοποιούσε το πνεύμα”.
Το 2004, ο Σκάρβερ υπέβαλε ομοσπονδιακή αγωγή πολιτικών δικαιωμάτων κατά του Ουισκόνσιν Secure Program Facility, ισχυριζόμενος ότι “τον υπέβαλαν σε συνθήκες ακραίας αισθητηριακής στέρησης και κοινωνικής απομόνωσης παρά τη σοβαρή ψυχική του ασθένεια και αδιαφορούσαν εσκεμμένα για τις σοβαρές ανάγκες φροντίδας της ψυχικής υγείας του”. Η αγωγή του απορρίφθηκε από δικαστή περιφερειακού δικαστηρίου, η οποία έκρινε ότι οι ενέργειες των αξιωματούχων δεν μπορούσαν να θεωρηθούν παράνομες. Ο Σκάρβερ άσκησε ανεπιτυχή έφεση κατά της απόφασης το 2006. Αργότερα, η δικαστής του ομοσπονδιακού περιφερειακού δικαστηρίου Μπάρμπαρα Κραμπ διέταξε τη μετεγκατάσταση του Σκάρβερ και άλλων σοβαρά ψυχικά άρρωστους κρατουμένων από τις εγκαταστάσεις του Ουισκόνσιν. Ο Σκάρβερ μεταφέρθηκε τελικά στο Centennial Correctional Facility στο Κολοράντο.
© Getty Images / Ideal Image
Όσον αφορά τον Ντάμερ, αν αναρωτιέστε γιατί δεν έλαβε θανατική ποινή, όπως ο κατά συρροή δολοφόνος Τεντ Μπάντι, είναι επειδή το Ουισκόνσιν κατήργησε τη θανατική ποινή το 1853, πολύ πριν ο Dahmer διαπράξει τα εγκλήματά του.
Διαβάστε επίσης: Η ιστορία του διασημότερου serial killer της Αμερικής “ζωντανεύει” στο Netflix