Στην ιστορία της ωρολογοποιίας υπάρχουν μερικά ρολόγια-θρύλοι και ένα από αυτά είναι το Royal Oak της Audemars Piguet.
Ενώ η Rolex ήταν γνωστή για τα ανθεκτικά αθλητικά της ρολόγια, το 1972 η Audemars Piguet σόκαρε την βιομηχανία με το Royal Oak, ένα μοναδικό και επαναστατικό σπορ ρολόι με ενσωματωμένο μπρασελέ που αποτελεί σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης για τους σύγχρονους δημιουργούς.
Λοιπόν, πώς ένας φημισμένος ελβετικός οίκος όπως η Audemars Piguet, που ιδρύθηκε το 1875, αποφάσισε να κυριαρχήσει σε μία νέα κατηγορία; Σε τελική ανάλυση, ο οίκος παρήγαγε τόσο λίγους χρονογράφους κατά το μεγαλύτερο μέρος του 20ου αιώνα -μόλις 307 μεταξύ 1930 και 1962- που δεν μπήκε καν στον κόπο να τους δώσει αριθμούς αναφοράς. Αυτός ήταν πραγματικά ένας old-school τρόπος παραγωγής. Αλλά ο οίκος Patek Philippe, ο κύριος ανταγωνιστής της Audemars Piguet (τότε και τώρα), είχε αυξήσει την παραγωγή του από περίπου 1000 ρολόγια ετησίως σε πάνω από 10.000 με την εισαγωγή του Calatrava. Ο κόσμος της ωρολογοποιίας μεταβαλλόταν και η Audemars Piguet έπρεπε να συμβαδίσει. Ωστόσο, με ένα τόσο υψηλό επίπεδο δεξιοτεχνίας στην ωρολογοποιία της, δεν υπήρχε περίπτωση μια τέτοια μάρκα να δημιουργήσει δέσμες φθηνών ρολογιών για να ανταγωνιστεί τα καθημερινά αθλητικά ρολόγια, ειδικά τα φθηνά χαλαζία που παράγονταν από την Ιαπωνία. Ακόμη και ένα απλό αθλητικό ρολόι από την AP έπρεπε να είναι εκπληκτικό.
Η Audemars Piguet βρήκε την λύση στο πρόσωπο του ταλαντούχου σχεδιαστή Gérald Genta, ο οποίος είχε σχεδιάσει στο παρελθόν ρολόγια για τη Universal Genève και την Omega, ζητώντας του να δημιουργήσει το πρώτο “πολυτελές αθλητικό ρολόι” του οίκου.
Σύμφωνα με τον Genta, ο διευθύνων σύμβουλος της AP, George Golay, τον κάλεσε στο τηλέφωνο στις 4 μ.μ. της 10ης Απριλίου, το βράδυ πριν από το ετήσιο Swiss Watch Show (αργότερα γνωστό ως “Baselworld”) και είπε: “κ. Genta, έχουμε μια εταιρεία διανομής που μας ζήτησε ένα ατσάλινο αθλητικό ρολόι που δεν έχει ξαναδημιουργηθεί – και χρειάζομαι το σχέδιο αύριο το πρωί.” (Η εταιρεία διανομής ήταν η SSIH, Société Suisse pour l’Industrie Horlogère, η οποία βοηθούσε τον Golay να επεκτείνει την εμβέλεια της AP).
Αυτό που σκέφτηκε η Genta ήταν εντελώς αντισυμβατικό.
Πρώτον, απέφυγε το παραδοσιακό στρογγυλό σχήμα των σύγχρονων ρολογιών για χάρη μιας κάσας σχήματος tonneau με μια προεξέχουσα οκτάγωνη στεφάνη εμπνευσμένη από —ή έτσι θυμάται ο Genta— το κράνος που φορούσαν παλαιότερα οι δύτες, το οποίο συγκρατούσαν στην στολή τους 8 βίδες. Αυτός ο σχεδιασμός συμπληρώθηκε από ένα μοναδικό, ενσωματωμένο μπρασελέ (που ήταν εξαιρετικά δύσκολο να επεξεργαστεί) και ένα καντράν με μοτίβο petite tapisserie, δίνοντάς του μια δυναμική εμφάνιση που λείπει από πολλά άλλα αθλητικά ρολόγια.
Το ρολόι του Genta δεν γνώρισε αμέσως επιτυχία όταν κυκλοφόρησε στο Swiss Watch Show του 1972. Είχε περίεργη όψη – με εκτεθειμένες βίδες, οκτάγωνη στεφάνη και ενσωματωμένο μπρασελέ – και η τιμή του (3.300 ελβετικά φράγκα) ήταν πολλαπλάσια της τιμής ενός σύγχρονου Rolex Submariner. Ήταν πιο ακριβό, ακόμη και από το Calatrava του Patek Philippe.
Τελικά, ο κόσμος άρχισε να “τσιμπάει”, κάτι που οφείλεται στο πολύ καλό μάρκετινγκ. “Το πιο ακριβό ρολόι από ανοξείδωτο ατσάλι στον κόσμο”, ανέφερε μια διαφημιστική καμπάνια στην αμερικανική αγορά, ωστόσο, η καλύτερη διαφήμιση ήταν: “Θα αγοράζατε έναν Ρέμπραντ για τον καμβά του;” Το γεγονός ότι το Royal Oak ήταν εξαιρετικά ακριβό δεν ήταν αποτρεπτικό την δεκαετία του 1970 και του 1980, καθώς η επίδειξη πλούτου ήταν απολύτως αποδεκτή.
Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα είναι ίσως δύσκολο να φανταστεί κανείς το σοκ που προκάλεσε η έλευση αυτού του μεγάλου, τολμηρού ατσάλινου ρολογιού, το οποίο αν και είχε “βιομηχανική” εμφάνιση ανήκε στην κατηγορία των ρολογιών πολυτελείας. Ήταν ωστόσο, αυτό που “έσωσε” την Audemars Piguet.
Διαβάστε επίσης: Το σχέδιο του θρυλικού ρολογιού Audemars Piguet Royal Oak πουλήθηκε 610.000 δολάρια!
