Υπάρχουν ταινίες που σου μένουν για το σενάριο, άλλες για τις ερμηνείες, και κάποιες… για το πόσο όμορφα ανακατεύτηκαν το ρούμι με τον χυμό λάιμ στο φόντο ενός μονολόγου. Το σινεμά πάντα είχε αδυναμία στα κοκτέιλ. Όχι απλώς ως ποτό, αλλά ως σύμβολο στάσης ζωής, πολυτέλειας, χαλάρωσης ή καθαρής παρακμής.
Ακολουθεί μια λίστα ταινιών που, χωρίς να το καταλάβεις, σε έκαναν να ζητήσεις ένα Old Fashioned, να αγοράσεις σέικερ, να googlάρεις “πως φτιάχνω Negroni” ή έστω να εκτιμήσεις το πόσο στυλ μπορεί να κρύβει ένα ποτήρι.
Cocktail (1988)
Ο Τομ Κρουζ στον ρόλο του bartender με φιλοσοφίες για τη ζωή και τη βότκα, ενέπνευσε μια γενιά μπάρμαν και wannabe μπάρμαν. Μπορεί το σενάριο να μην ήταν η τελειότητα, αλλά οι εναλλαγές μπουκαλιών στον αέρα άξιζαν κάθε shot.
Lost in Translation (2003)
Ο Μπιλ Μάρεϊ πίνει Suntory whisky σε μια σκηνή-διαφήμιση που έγινε cult, ενώ η Σκάρλετ Γιόχανσον σερβίρει μελαγχολία στο μπαρ. Μια ταινία που σου μαθαίνει πως δεν χρειάζεται να πεις πολλά όταν το ποτό λέει ήδη αρκετά.
James Bond franchise (ιδίως Casino Royale, 2006)
Ο Bond μας σύστησε στο Vesper Martini και έβαλε το σέικερ σε θέση εξουσίας. Το ποτό είναι για εκείνον εργαλείο, ενίσχυση, και προσωπική σφραγίδα. Ένα κοκτέιλ με ψυχρό αίμα.
The Big Lebowski (1998)
Ο “Dude” δε ζητά πολλά: Μία ρόμπα, μπόουλινγκ και ένα White Russian στο χέρι. Ποτέ άλλοτε ένα κοκτέιλ δεν ταυτίστηκε τόσο με έναν χαρακτήρα. Η ταινία αυτή είναι η απόδειξη πως το ποτό μπορεί να είναι ιδεολογία.
Casablanca (1942)
Ρετρό, ρομαντισμός, και gin–βάση. Η Ίνγκριντ Μπέργκμαν πίνει French 75, κι εσύ απλώς λες “I’ll have what she’s having”. Η πρώτη φορά που ένα κοκτέιλ έγινε επώδυνα ερωτικό.
Sex and the City
Πριν το Instagram, υπήρχε η Κάρι Μπράντσο. Ανάμεσα σε Louboutin και δράμα, πάντα κρατούσε ένα ροζ κοκτέιλ, το γνωστό σε όλους μας Cosmopolitan. Και ξαφνικά, όλος ο πλανήτης άρχισε να πίνει κάτι που πριν θεωρούσε “πολύ γυναικείο”.
Fear and Loathing in Las Vegas (1998)
Εδώ τα ποτά δεν πίνεις – σε πίνουν. Η σχέση με το αλκοόλ είναι χαοτική, αλλά αληθινή. Γιατί, ας το παραδεχτούμε, κάποιες φορές το κοκτέιλ δεν είναι για απόλαυση. Είναι για καταβύθιση.
Crazy, Stupid, Love. (2011)
Ο Ράιαν Γκόσλινγκ σου φτιάχνει Old Fashioned σαν να είναι ιεροτελεστία. Η Έμα Στόουν εντυπωσιάζεται. Εσύ παίρνεις μολύβι και σημειώνεις: bitter, ζάχαρη, bourbon. Ένας οδηγός φλερτ σε υγρή μορφή.
Διαβάστε επίσης: Pinsa: Η νέα ιταλική πρόταση που αμφισβητεί την πίτσα
