Στον κόσμο του κινηματογράφου, υπάρχουν ελάχιστοι σκηνοθέτες που μπορούν να συγκριθούν με τον Τζέιμς Κάμερον (James Cameron).
Από το «Titanic» μέχρι το «Avatar», έχει δημιουργήσει ταινίες που όχι μόνο έχουν σπάσει ρεκόρ εισπράξεων, αλλά και έχουν μεταμορφώσει την εμπειρία του θεατή στον κινηματογράφο.
Η δημιουργική του ικανότητα να συνδυάζει τεχνολογία και αφήγηση προς όφελος μιας βαθύτερης μήνυσης για τον άνθρωπο και το περιβάλλον τον καθιστά έναν από τους πιο επιδραστικούς καλλιτέχνες της εποχής μας.
Σε συνέντευξή του στο Esquire, ο Κάμερον αποκαλύπτει όχι μόνο τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει με το νέο του έργο, «Avatar: Fire and Ash», αλλά και την έμπνευση πίσω από την εξερεύνηση βαθιών θεμάτων, όπως η απώλεια και οι ανθρωπιστικές αξίες. Προετοιμαστείτε να εισέλθετε στην πολύπλευρη ζωή αυτού του σπουδαίου οραματιστή.
ΔΗΜ: Το μήνυμα της πρώτης ταινίας Avatar ήταν σαφές, με θεματολογία που αφορούσε την προστασία του περιβάλλοντος, τη διαφθορά των εταιρειών και τη ευαλωτότητα των αυτοχθόνων λαών. Ποια είναι η θεματολογία της δεύτερης ταινίας;
ΤΖ: Η δεύτερη ταινία, «The Way of Water», επικεντρώνεται στην καταστροφή των βροχιδάτων δασών και των ωκεανών, αντιμετωπίζοντας ζητήματα όπως η ρύπανση, η υπεραλίευση και η φαλαινοθηρία. Είμαι τόσο παθιασμένος με την προστασία αυτών των οικοσυστημάτων, που δημιούργησα και μια σειρά για το National Geographic. Στην ταινία «Fire and Ash», η έμφαση στα περιβαλλοντικά ζητήματα υποχώρησε, καθώς είχα μια συγκεκριμένη θεματική στο μυαλό μου για αυτό το έργο.
ΔΗΜ: Ποια ήταν αυτή η θεματική;
ΤΖ: Η θεματική της απώλειας. Ένιωθα την ανάγκη να εξερευνήσω τη σημασία της και τις συνέπειές της. Οι μεγάλες εμπορικές ταινίες, όπως τα μπλοκμπάστερ με σούπερ ήρωες, συχνά αποτυγχάνουν να προσεγγίσουν αυτό το θέμα σωστά. Η απώλεια κάποιου που αγαπάς, όπως συμβαίνει με την Neytiri και τον Jake Sully στο τέλος του Avatar 2, αλλάζει τη ζωή σου για πάντα. Οι εκδικητικές αντιδράσεις που συχνά βλέπουμε σε αυτές τις ταινίες φαίνονται μη ρεαλιστικές. Το πένθος μπορεί να είναι παραλυτικό, κάτι που συμβαίνει με την Neytiri στην αρχή του «Fire and Ash». Ο στόχος μου ήταν να παρουσιάσω την ανθρώπινη εμπειρία με αυθεντικότητα: πίσω από αυτούς τους μεγάλους μπλε εξωγήινους κρύβεται μια βαθιά ιστορία για την οικογένεια και την απώλεια. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια ταινία φτιαγμένη από ανθρώπους, για ανθρώπους.
ΔΗΜ: Τι συμβολίζουν οι «φλόγες» και οι «στάχτες» στον τίτλο της ταινίας;
ΤΖ: Αναφέρονται άμεσα σε μια εχθρική φυλή που εμφανίζεται στο νέο επεισόδιο, αλλά η φωτιά είναι επίσης σύμβολο καταστροφής και μίσους. Είναι μια χαοτική και καταστροφική δύναμη. Φέρνει στο μυαλό ό,τι ζήσαμε στο Λος Άντζελες, όπου οι φλόγες κατέστρεψαν σπίτια και γειτονιές. Οι στάχτες συμβολίζουν το πένθος. Είναι ο πόνος που θρέφει τη φωτιά του μίσους σε έναν ατέλειωτο κύκλο. Σκεφτείτε την κατάσταση Ισραήλ-Παλαιστίνης ή την επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία—αυτές οι συγκρούσεις συνεχίζονται, με κάθε πλευρά να κατηγορεί την άλλη. Πώς μπορούμε να σπάσουμε αυτόν τον κύκλο; Αυτές οι θεματολογίες είναι παρούσες στην ταινία. Το Avatar 2 και το Avatar 3 ρέουν μαζί ως δύο μέρη μιας ενιαίας αφήγησης, ενώ τα επεισόδια 4 και 5 θα εξερευνήσουν μια διαφορετική ιστορία, αν καταφέρω να τα κάνω. Ελπίζω πραγματικά να μπορέσω, και το περιμένω με ανυπομονησία.
ΔΗΜ: Με την επιτυχία του Barbie και του Oppenheimer, όλοι αναρωτιούνται αν η ταινία σου μπορεί να σώσει το box office φέτος.
ΤΖ: Βλέπω το Avatar ως κάτι που ξεχωρίζει στην αγορά, όπως πάντα. Μπορεί να σώσει τη βιομηχανία; Όχι, φυσικά όχι. Ωστόσο, ελπίζουμε να επιτύχουμε κάποιο κέρδος και να δείξουμε τι μπορεί ακόμα να πετύχει το σινεμά. Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, αλλά ξέρω σίγουρα ότι έχουμε μια καλή ταινία.
ΔΗΜ: Πώς εξασφαλίζεις ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν θα αντικαταστήσει τους ηθοποιούς;
ΤΖ: Κάθε άλλο! Γιορτάζουμε και τιμούμε τους ηθοποιούς. Ποτέ δεν τους πιέζουμε ή προσπαθούμε να τους επιβάλουμε ψεύτικα συναισθήματα. Αν θέλω μια σκηνή να έχει περισσότερα συναισθήματα, απλά ρωτώ τον ηθοποιό, γιατί εμπιστεύομαι τη διαδικασία. Χρειάστηκε πολύς καιρός για να καταφέρουμε αυτές τις αυθεντικές ερμηνείες. Αλλά ας μην μπερδεύουμε την τεχνητή νοημοσύνη που έχουμε σήμερα με τα CGI από το Terminator 2, καθώς αυτό θα ήταν πραγματικά επικίνδυνο. Ευτυχώς, δεν έχουμε φτάσει εκεί ακόμα.
ΔΗΜ: Σε απασχολεί αυτό το θέμα;
ΤΖ: Δεν μπορώ να το αρνηθώ. Όλες οι ταινίες μου τελικά λένε το ίδιο πράγμα: Είμαστε σε δύσκολη θέση. Ωστόσο, λένε επίσης ότι είμαστε ευφυείς και δυνατοί, και ότι η αγάπη είναι αυτή που μας κρατά ενωμένους, όπως η σχέση μεταξύ μητέρων και θυγατέρων στην ταινία Aliens. Από μικρός ήμουν φανατικός της επιστημονικής φαντασίας, γιατί κοιτάζει στο μέλλον. Μερικές φορές προσπαθεί να το προβλέψει και αποτυγχάνει παταγωδώς. Άλλες φορές τα καταφέρνει. Ο κύριος ρόλος της είναι να μας κρατά μπροστά σε έναν καθρέφτη και να μας κάνει να σκεφτόμαστε: Πού πηγαίνουμε; Τι θα συμβεί αν τα πράγματα χειροτερέψουν; Τι αν παραμείνουν τα ίδια; Πάντα πρόκειται για σκοτεινά μέλλοντα. Κανείς δεν γράφει βιβλία όπου το υπέροχο είναι απλώς υπέροχο. Χρειάζεται κάποια σύγκρουση για να θρέψει το δράμα.
ΔΗΜ: Έχεις αποκτήσει περισσότερη δημιουργική ελευθερία χάρη στην επιτυχία σου στη βιομηχανία του κινηματογράφου;
ΤΖ: Χάρη στο Titanic, την πιο επιτυχημένη ταινία όλων των εποχών με τις περισσότερες πωλήσεις εισιτηρίων, αποφάσισα να ακολουθήσω έναν εναλλακτικό δρόμο που προηγουμένως είχα απορρίψει: την επιστήμη, την εξερεύνηση και την τεχνολογία. Έτσι, για χρόνια γύρισα την πλάτη στο Χόλιγουντ και αφιερώθηκα στην εξερεύνηση των βαθών του ωκεανού. Το έκανα αυτό για επτά χρόνια, από το 1998 έως το 2005. Στη συνέχεια, ξεκίνησα την περιπέτειά μου με το Avatar, που κατέλαβε τη ζωή μου για κάποιο χρονικό διάστημα.
ΔΗΜ: Σου λείπει η ελεύθερη κατάδυση;
ΤΖ: Λάτρευα την ελεύθερη κατάδυση; Συνήθιζα να καταδύομαι έως και σαράντα μέτρα, αλλά τώρα δεν μπορώ να φτάσω σε αυτά τα βάθη. Ακόμα απολαμβάνω την καταδυτική σκάφανο, γιατί μου επιτρέπει να φτάνω σε οποιοδήποτε βάθος με ασφάλεια, καθώς είναι ισορροπημένη και εξισώνει την πίεση. Υπάρχουν επίσης υποβρύχια, που είναι μια εντελώς διαφορετική εμπειρία. Όταν μπαίνεις σε ένα, αφήνεις τη ζωή σου στα χέρια της τεχνολογίας, αλλά χρειάζεται επίσης να έχεις καλή κατανόηση της μηχανικής και της φυσικής. Όταν κατέβηκα στο Challenger Deep, το βαθύτερο σημείο της Γης, στην Τάφρο των Μαριανών, έγινα ο τρίτος άνθρωπος που φτάνει σε αυτό το βάθος. Οι πρώτοι που το έκαναν αυτό ήταν το 1960, συμπεριλαμβανομένου του αγαπητού φίλου μου, του ωκεανογράφου και εξερευνητή Don Walsh.
ΔΗΜ: Χρειάζεσαι καλή εξοπλισμένη να φτάσεις σε αυτά τα βάθη.
ΤΖ: Από την κορυφή ως τα δάχτυλα — ή μάλλον μέχρι τους καρπούς μου, καθώς έχω μαζί μου τον αξιόπιστο Rolex μου. Έχω μια υπέροχη σχέση μαζί τους εδώ και 13 χρόνια, από τότε που έγιναν χορηγός της αποστολής μου το 2012. Σχεδίασαν ένα ειδικό ρολόι από την αρχή — είναι μια ειδική έκδοση του Deepsea — και το πήρα μαζί μου μέχρι το βαθύτερο σημείο των ωκεανών, αντέχοντας πίεση 16.500 psi. Είναι μεγάλο και σταθερό, ακόμα μεγαλύτερο από αυτό που φοράω τώρα. Το πράσινο κείμενο ταιριάζει με το χρώμα του υποβρυχίου στο οποίο ήμουν. Ο δίσκος αλλάζει από μπλε σε μαύρο, συμβολίζοντας τη μετάβαση από το φως στο σκοτάδι.
Πηγή: Esquire
