Πόσες φορές έχετε καθίσει να δείτε μια ταινία με την προσδοκία να χαλαρώσετε, αλλά αντί για αυτό καταλήγετε να αγκαλιάζετε το μαξιλάρι σας, ιδρωμένοι και με καρδιά που χτυπά σαν ταμπούρλο; Αν είστε από εκείνους που απολαμβάνουν αυτή την… «ήρεμη» εμπειρία, τότε καλωσορίσατε στον κόσμο των πιο αγχωτικών ταινιών στην ιστορία του κινηματογράφου. Εδώ θα μιλήσουμε για τα φιλμ που μας έκαναν να τρώμε τα νύχια μας, να κοιτάμε το ρολόι κάθε πέντε λεπτά και να αναρωτιόμαστε αν οι χαρακτήρες θα βγουν ζωντανοί (ή κι εμείς μαζί τους)!
Uncut Gems (2019)
Η αδρεναλίνη ανεβαίνει στο κόκκινο καθώς παρακολουθούμε τον Χάουαρντ Ράτνερ (Άνταμ Σάντλερ), έναν εθισμένο στον τζόγο κοσμηματοπώλη, να παίρνει διαρκώς κακές αποφάσεις. Η αίσθηση του χάους και της πίεσης που μεταδίδει η ταινία είναι τέτοια που πολλοί θεατές ομολόγησαν ότι δυσκολεύονταν να αναπνεύσουν κατά τη διάρκειά της. Είναι σαν να βλέπεις έναν φίλο να παίζει Jenga με τη ζωή του, και κάθε κομμάτι που τραβάει σε αφήνει με την αγωνία για την κατάρρευση.
Whiplash (2014)
Ένας νεαρός ντράμερ και ένας σκληρός δάσκαλος μουσικής συγκρούονται σε έναν ψυχολογικό πόλεμο που μοιάζει περισσότερο με θρίλερ παρά με μουσικό δράμα. Η σκηνή του φινάλε, όπου η ένταση χτίζεται σε απίστευτα επίπεδα, είναι ένας μαραθώνιος αγωνίας που θα σας αφήσει με σφιγμένη γροθιά.
Gravity (2013)
Η αίσθηση της απομόνωσης και του κινδύνου είναι τόσο ρεαλιστική που νομίζεις ότι επιπλέεις κι εσύ στο αχανές διάστημα. Οι εικόνες της Σάντρα Μπούλοκ να παλεύει για επιβίωση, ενώ όλα γύρω της διαλύονται, θα σας κάνουν να κρατάτε την αναπνοή σας… σχεδόν κυριολεκτικά.
Requiem for a Dream (2000)
Μια από τις πιο αγχωτικές και ψυχοφθόρες ταινίες όλων των εποχών, που παρουσιάζει με γλαφυρότητα την καθοδική πορεία τεσσάρων ανθρώπων προς την καταστροφή. Το μοντάζ, η μουσική και η σκληρή αλήθεια της εξάρτησης κάνουν την ταινία μια ανελέητη εμπειρία. Αν δεν σας έχει πιάσει άγχος μετά τη σκηνή του φινάλε, τότε… μάλλον το δικό σας όριο είναι υπεράνθρωπο.
The Social Network (2010)
Ποιος θα περίμενε ότι η ιστορία πίσω από το Facebook θα μπορούσε να σε κάνει να καρδιοχτυπάς; Και όμως, οι έντονες συζητήσεις, η ίντριγκα και η συνεχής αίσθηση ότι όλοι βρίσκονται ένα βήμα πριν την καταστροφή κρατούν το ενδιαφέρον σου σε εξαιρετικά αγχωτικά επίπεδα.
No Country for Old Men (2007)
Ο Άντον Τσιγκούρ, ένας από τους πιο απειλητικούς χαρακτήρες στην ιστορία του σινεμά, και η αδυσώπητη καταδίωξη που εξελίσσεται, κάνουν την ταινία μια ωδή στην αμείλικτη ένταση. Η σιωπή σε πολλές σκηνές είναι πιο τρομακτική από οποιοδήποτε soundtrack, και η αγωνία είναι αδιάκοπη.
Hereditary (2018)
Αυτό το μεταφυσικό θρίλερ είναι ένα αριστούργημα στον τομέα του ψυχολογικού τρόμου. Η αίσθηση του επικείμενου τρόμου, σε συνδυασμό με τις καθηλωτικές ερμηνείες, δημιουργούν ένα βαρύ, αγχωτικό κλίμα που διαπερνά την ταινία από την αρχή ως το τέλος. Αν οι πρώτες σκηνές σας ανησυχούν, περιμένετε μέχρι να δείτε το φινάλε.
The Killing of a Sacred Deer (2017)
Ο συνδυασμός ψυχολογικού θρίλερ και ελληνικής τραγωδίας από τον Γιώργο Λάνθιμο, δημιουργεί μια αφόρητη ένταση. Το ανελέητο ψυχολογικό παιχνίδι ανάμεσα στους χαρακτήρες κρατά το κοινό στην άκρη του καθίσματος, ενώ οι σκηνές γεμάτες ένταση και βουβή απειλή καταλήγουν σε ένα εξαιρετικά αγχωτικό φινάλε.
Black Swan (2010)
Μια ασταμάτητη κάθοδος στην παράνοια με την Νάταλι Πόρτμαν σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της. Η υπερβολική τελειομανία της και η πίεση της επιτυχίας οδηγούν σε σκηνές που ανεβάζουν την ένταση σε δυσθεώρητα επίπεδα, αφήνοντας το κοινό να νιώθει αμήχανα και με κόμπο στο στομάχι.
Dunkirk (2017)
Η ένταση δεν πέφτει ποτέ σε αυτή την ταινία πολέμου, που σε βάζει κυριολεκτικά μέσα στις γραμμές της μάχης. Η αίσθηση της επιβίωσης, του θανάτου που καραδοκεί κάθε δευτερόλεπτο, και η χρήση του χρόνου από τον Νόλαν κάνουν την εμπειρία να μοιάζει ατελείωτη – με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
A Clockwork Orange (1971)
Μια δυστοπική ταινία εγκλήματος του 1971, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ βασισμένη πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντονι Μπέρτζες. Θεματολογικά, πρόκειται για μια σπουδή πάνω στη βία, τόσο των συμμοριών όσο και του κράτους και του σωφρονιστικού συστήματος. Θεωρήθηκε εξτρεμιστική για την εποχή της και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες.
Misery (1990)
Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός διάσημου συγγραφέα, του Πολ Σέλντον, ο οποίος στο δρόμο για το σπίτι τρακάρει και τραυματίζεται σοβαρά. Θα σωθεί από τη νοσοκόμα και τη “Νο 1 θαυμάστριά του” Άννι Γουίλκς, η οποία τον πηγαίνει στο απομονωμένο σπίτι της. Η Άννι αποδεικνύεται κάπως “ασταθής” και ο Πολ βρίσκεται σακατεμένος, ναρκωμένος και στο έλεός της.
Jaws (1975)
Όλα κυλούν ήρεμα σε ένα νησί με κύριο εισόδημα τον τουρισμό, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται ένας καρχαρίας που επιτίθεται σε ανθρώπους. Αν και ο αρχηγός της αστυνομίας επιμένει να κλείσουν οι παραλίες, ο δήμαρχος αρνείται. Όταν ο αριθμός των θυμάτων αρχίζει να αυξάνεται, ο αρχηγός, ένας ειδικός για τους καρχαρίες και ένας έμπειρος καπετάνιος αναχωρούν για να σκοτώσουν τον καρχαρία, προτού προκαλέσει και άλλα προβλήματα.
Buried (2010)
Το “Buried” είναι ένα ευρηματικό θρίλερ, που εξελίσσεται ολόκληρο μέσα σε ένα σκοτεινό φέρετρο και στο οποίο παρακολουθούμε επί 90 λεπτά έναν εκπληκτικό Ράιαν Ρέινολντς να αγωνίζεται για τη ζωή του και να αντιμετωπίζει, πέρα από τους Ιρακινούς απαγωγείς, την αδυναμία συνεννόησης με τον έξω κόσμο, την αδιαφορία του κρατικού συστήματος και τον κυνισμό των οικονομικών συμφερόντων.
Διαβάστε επίσης: 10 σειρές και ταινίες που θα ξυπνήσουν τον σεφ μέσα σου
