Ταινίες, ηθοποιοί και σκηνοθέτες που “σνομπαρίστηκαν” από τα Όσκαρ

Από το 1929, η Ακαδημία Κινηματογράφου των Όσκαρ τιμά μερικές από τις σπουδαιότερες κινηματογραφικές ερμηνείες και ταινίες, ωστόσο, έχει αποδειχτεί ότι δεν κάνει πάντα την σωστή επιλογή, καθώς πολλές φορές έχει “σνομπάρει” επικές ταινίες, εμβληματικούς σκηνοθετές και σούπερ σταρ της μεγάλης οθόνης.

Μιλάμε για κινηματογραφικούς τιτάνες, αξιόλογους και ευρέως αναγνωρίσιμους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για μερικές από τις πιο πρωτοποριακές, όμορφες και διαχρονικές ταινίες που έγιναν ποτέ, όπως ο Όρσον Γουέλς, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ και ο Στάνλεϊ Κούμπρικ, αλλά και ταινίες που πλέον θεωρούνται αριστουργήματα, όπως το “It’s A Wonderful Life” που έχασε το 1947 από το “The Best Years of Our Lives”.

Με αφορμή τις φετινές υποψηφιότητες, σας παρουσιάζουμε τους ηθοποιούς, τους σκηνοθέτες και τις ταινίες που “σνομπαρίστηκαν”, άδικα κατά την γνώμη μας, από τα Όσκαρ.

Στάνλεϊ Κιούμπρικ

Ο Στάνλεϊ Κούμπρικ θεωρείται ένας από τους καλύτερους και πιο σημαντικούς σκηνοθέτες όλων των εποχών. Ήταν υποψήφιος για Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, χωρίς να το λάβει ποτέ. Η ταινία του που πιθανότατα θα είχε κερδίσει το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, είναι η “2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος” (1968), αλλά ήταν υποψήφια σε άλλες κατηγορίες εκτός από αυτήν.

Φυσικά υπάρχουν και οι ταινίες Σπάρτακος” (1960), “Λολίτα” (1962), “S.O.S. Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα” (1964), “Το Κουρδιστό Πορτοκάλι” (1971), “Μπάρι Λίντον” (1975), “Η Λάμψη” (1980), “Full Metal Jacket” (1987) και “Μάτια Ερμητικά Κλειστά”, καμία από τις οποίες δεν κατάφεραν να του χαρίσουν το χρυσό αγαλματίδιο.

Πολίτης Κέιν

Ο Όρσον Γουέλς ήταν κυρίως γνωστός για την ταινία του “Πολίτης Κέιν”, την οποία πολλοί έχουν αποκαλέσει την καλύτερη ταινία όλων των εποχών, ωστόσο έχει σκηνοθετήσει πολλές άλλες ταινίες που θεωρούνται επίσης αριστουργήματα. Ο “Πολίτης Κέιν” έλαβε 9 υποψηφιότητες για βραβείο Όσκαρ μεταξύ των οποίων και για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Για 5 συνεχόμενες δεκαετίες η ταινία λάμβανε την πρώτη θέση στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών που θεσπίζεται από τους μεγαλύτερους κριτικούς από όλο τον κόσμο σε ψηφοφορία που διοργανώνει το περιοδικό Sight & Sound.

Σύμφωνα με το περιοδικό Variety η συστηματική καταψήφιση του Γουέλς από κομπάρσους που έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία του στοίχισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου. Η ταινία κέρδισε τελικά το Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου, ενώ το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας πήγε στην ταινία του Τζον Φορντ, “Η κοιλάδα της κατάρας”.

Μπιλ Μάρεϊ

Ένα παλιό ρητό λέει: “Το να πεθάνεις είναι εύκολο, το να κερδίσεις ένα Όσκαρ για κωμωδία είναι δύσκολο”. Αυτός είναι ο μόνος λόγος να εξηγήσουμε γιατί ο 72χρονος αστέρας των ταινιών “Caddyshack” (1980), “Stripes” (1981), “Ghostbusters” (1984), “What About Bob;” (1991), “Groundhog Day” (1993), “Rushmore” (1998) και “On the Rocks” (2020), κατάφερε να κέρδισε μόνο μία υποψηφιότητα για Όσκαρ στο “Lost in Translation” (2003) μέσα στην 40χρονη κινηματογραφική του καριέρα.

Άλφρεντ Χίτσκοκ

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ συχνά αναφέρεται και ως “Άρχοντας του Σασπένς” καθώς ήταν πρωτοπόρος σε διάφορες τεχνικές, σχετικά με τα θρίλερ περιπέτειας και τα ψυχολογικά θρίλερ. Παραμένει διαχρονικά ένας πρωτοπόρος σκηνοθέτης και σημείο αναφοράς, τόσο για τους θεατές όσο και για τους συναδέλφους του στον χώρο της Έβδομης Τέχνης.

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ προτάθηκε συνολικά πέντε φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας: το 1941 (Ρεβέκκα), το 1945 (Στον Ίσκιο του Θανάτου / Ναυαγοί) το 1946 (Νύχτα Αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλώς Μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ), αλλά δεν το κέρδισε ποτέ. Ωστόσο η Ακαδημία αναγνωρίζοντας το λάθος της, του απένειμε το 1968, ένα τιμητικό Όσκαρ για το σύνολο της προσφοράς του, στον χώρο της Έβδομης Τέχνης.

Ε.Τ. ο Εξωγήινος

Το μεγαλύτερο blockbuster της δεκαετίας του 1980 έλαβε εννέα υποψηφιότητες για Όσκαρ, αλλά κέρδισε μόνο στις τεχνικές κατηγορίες (Μουσική, Οπτικά Εφέ, Μοντάζ Ηχητικών Εφέ, Ήχος)

Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους στις 11 Ιουνίου 1982. Έγινε τεράστια εισπρακτική επιτυχία, ξεπέρασε το ρεκόρ της ταινίας “Ο Πόλεμος των Άστρων” και έγινε η μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία όλων των εποχών, έναν τίτλο που κράτησε για 11 χρόνια. Απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από τους κριτικούς και θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έγιναν ποτέ.

Πίτερ Ο’ Τουλ

Ο Πίτερ Ο’ Τουλ έγινε διάσημος το 1962 ερμηνεύοντας τον ρόλο του αντισυνταγματάρχη Τόμας Έντουαρντ Λόρενς στην ταινία “Λώρενς της Αραβίας”. Στην καριέρα του τιμήθηκε με πολλά βραβεία, μεταξύ των οποίων τέσσερις Χρυσές Σφαίρες, ένα Βραβείο της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, ένα Βραβείο Έμμυ και ένα Τιμητικό Βραβείο Όσκαρ το 2003 για το συνολικό του έργο. Αντίθετα, παρότι είχε προταθεί οκτώ φορές για Όσκαρ, δεν κατάφερε ποτέ να το κερδίσει, κατέχοντας ένα μοναδικό ρεκόρ.

Σπάικ Λι

Το 1989 ο Κουροσάβα έλαβε τελικά ένα τιμητικό βραβείο Όσκαρ, ωστόσο, όπως είπε πολύ καλά και η Κιμ Μπέισινγκερ, μια ταινία έλειπε από τις κύριες κατηγορίες και αυτή ήταν το “Κάνε το Σωστό” του Σπάικ Λι. “Έχουμε πέντε υπέροχες ταινίες εδώ, και είναι υπέροχες για έναν λόγο: επειδή λένε την αλήθεια.” είπε. “Αλλά λείπει μια ταινία από αυτήν τη λίστα που αξίζει να είναι σε αυτήν, γιατί ειρωνικά μπορεί να πει τη μεγαλύτερη αλήθεια από όλες. Και αυτό είναι το ‘Κάνε το Σωστό΄.”

Ο Σπάικ Λι κέρδισε ένα τιμητικό Οσκαρ το 2016, ωστόσο, και ειδικά για το «”Κάνε το Σωστό”, θεώρησε τρομερή αδικία όχι μόνο το γεγονός πως δεν ήταν υποψήφιος, αλλά και πως εκείνη τη χρονιά κέρδισε το Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας ο “Σοφέρ της Κυρίας Ντέιζι”, με τον Λι να επιμένει ακόμη και σήμερα πως “Ποιος θυμάται στ’ αλήθεια τον ‘Σοφέρ της Κυρίας Ντέιζι’;”.

Η Λάμψη

Άλλη μια ταινία του Κιούμπρικ που αγνοήθηκε εντελώς από την Ακαδημία, είναι η μεταφορά του βιβλίου του Στίβεν Κινγκ, The Shining. Σήμερα, θεωρείται ένα από τα καλύτερα φιλμ του, καθώς και μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών.

Τσάρλι Τσάπλιν

Από το 1912 ώς το 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας τον τύπο του Σαρλό. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά ήταν επίσης ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της μουσικής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι “Μοντέρνοι καιροί”, “Ο μεγάλος δικτάτωρ”, “Τα φώτα της πόλης”, “Ο κύριος Βερντού” και άλλες, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της έβδομης τέχνης.

Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του. Ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, έμαθε την απόφαση του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης να πάρει τη βίζα του και επομένως το δικαίωμα επιστροφής. Μετά από αυτό το γεγονός παρέμεινε οριστικά στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στο Βεβέ της Ελβετίας, όπου πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στην Αμερική μόνο μια φορά, το 1972, προκειμένου να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη, κερδίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα της ιστορίας των βραβείων. Το 1995 σε μία παγκόσμια μελέτη σε κριτικούς κινηματογράφου, ο Τσάπλιν ψηφίστηκε ως ο καλύτερος ηθοποιός στην ιστορία του κινηματογράφου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δέκατο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

Τελευταία έξοδος: Ρίτα Χέιγουορθ

Η ταινία βασίζεται στη νουβέλα του Στίβεν Κινγκ με τον τίτλο “Rita Hayworth and Shawshank Redemption” και εξιστορεί τη ζωή του Άντι Ντουφρέιν, ενός τραπεζίτη, ο οποίος περνάει άδικα δύο δεκαετίες στη φυλακή Σώσανκ. Εκεί αναπτύσσει φιλία με τον λαθροδιακινητή Ρεντ, εργάζεται για τον διεφθαρμένο διευθυντή Σάμιουελ Νόρτον, και μαθαίνει να προσαρμόζεται στη σκληρή ζωή της φυλακής.

Παρά τις υποτονικές εισπράξεις της ταινίας στους κινηματογράφους, έλαβε εξαιρετικές κριτικές και κέρδισε επτά υποψηφιότητες στα βραβεία Όσκαρ χωρίς να κερδίσει κανένα. Στις ενοικιάσεις βίντεο έγινε μία από τις δημοφιλέστερες ταινίες του 1995. Στο IMDb η ταινία βρίσκεται στην πρώτη θέση του Top 250 και θεωρείται μία από τις κορυφαίες όλων των εποχών. Το 2015, η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ συμπεριέλαβε την ταινία στην συλλογή του Εθνικού Μητρώου Κινηματογράφου σαν “πολιτισμικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική”.

Κάρι Γκραντ

Ο Άρτσιμπαλντ Αλεξάντερ Λιτς , γνωστότερος με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Κάρι Γκραντ ήταν Άγγλος ηθοποιός που πρωταγωνίστησε σε μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες της χρυσής περιόδου του αμερικανικού κινηματογράφου. Οι γνωστότερες του ταινίες είναι οι εξής: “Διαζύγιο με Προθεσμία” (1937), “Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη” (1938), “Κοινωνικά σκάνδαλα” (1940), “Ξαναπαντρεύομαι τη γυναίκα μου” (1940), “Υπόθεση Νοτόριους” (1946), “Στη σκιά των τεσσάρων γιγάντων” (1959) και “Ραντεβού στο Παρίσι” (1963).

Η συμμετοχή του σ’ αυτές τις ταινίες σε συνδυασμό με τον άνετο χαρακτήρα του και τη γοητευτική του εμφάνιση έδωσαν στο όνομά του θρυλική υπόσταση. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει δεύτερο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών. Το 1970 τιμήθηκε με ειδικό βραβείο Όσκαρ για την προσφορά του στην 7η τέχνη.

Τα Καλά Παιδιά

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 9 Σεπτεμβρίου 1990, στο Φεστιβάλ Βενετίας, ενώ τον ίδιο μήνα κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ. Η ταινία έλαβε καλές κριτικές ως επί το πλείστον. Με συνολικό μπάτζετ 25 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 46 εκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ. Υπήρξε υποψήφια για έξι βραβεία Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερης Σκηνοθεσίας, μεταξύ, κερδίζοντας τελικά ένα Β’ Ανδρικού Ρόλου, για την ερμηνεία του Πέσι. Μεγαλύτερη επιτυχία είχε στα BAFTA, όπου κέρδισε σε έξι κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και οι αντίστοιχες με τις προαναφερθείσες.

Τα “Καλά Παιδιά” θεωρούνται μία από τις σημαντικότερες ταινίες στο είδος των αστυνομικών ταινιών. To 2000 επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου και εισήλθε στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου ως “πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική”. Το θέμα και το ύφος της ταινίας έχει επηρεάσει πολλές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές. Ο Σκορτσέζε, μετά από αυτήν την ταινία κυκλοφόρησε άλλες δύο που είχαν σχέση με το οργανωμένο έγκλημα: “Casino” (1995) και “Ο Πληροφοριοδότης” (2006).

---

Διαβάστε επίσης: 16 λαμπρές ταινίες που “σνομπαρίστηκαν” από τα Όσκαρ