Για έναν ηθοποιό δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή από το να κερδίσει ένα βραβείο Όσκαρ. Το μόνο πράγμα ίσως που μπορεί να ξεπεράσει αυτή την τιμή, είναι να του προτείνουν να παρουσιάσει την τελετή της απονομής των Βραβείων Όσκαρ, η οποία τα τελευταία χρόνια λαμβάνει χώρα στο Dolby Theatre στο Χόλιγουντ.
Παρόλο που έχουν πραγματοποιηθεί πάνω από 90 απόνομές βραβείων Όσκαρ – η πρώτη απονομή τους έγινε στις 16 Μαΐου του 1929 στο ξενοδοχείο “Ρούσβελτ” στο Χόλιγουντ – οι άνθρωποι που ανέλαβαν τον ρόλο του παρουσιαστή είναι πολύ λιγότεροι, καθώς πολλοί από αυτους ήταν οικοδεσπότες αρκετές χρονιές, ενώ από πέρυσι έχει ξεκινήσει μια νέα παράδοση που θέλει τα Όσκαρ χωρίς παρουσιαστή.
Εν αναμονή λοιπόν των φετινών βραβείων Όσκαρ, τα οποία πρόκειται να πραγματοποιηθούν στις 25 Απριλίου χωρίς κεντρικό παρουσιαστή, πάμε να θυμηθούμε μερικούς από τους καλύτερους οικοδεσπότες των βραβείων Όσκαρ. Η ταξινόμηση έγινε από τον χειρότερο στον καλύτερο.
2011: Αν Χάθαγουεϊ & Τζέιμς Φράνκο
2010: Στιβ Μάρτιν & Άλεκ Μπάλντουιν
1988: Τσέβι Τσέις
2013: Σεθ ΜακΦάρλαν
1995: Ντέιβιντ Λέτερμαν
2015: Νιλ Πάτρικ
1964: Τζακ Λέμον
1963: Φρανκ Σινάτρα
2006: Τζον Στιούαρτ
2017-2018: Τζίμι Κίμελ
Από το 1979 εως το 1982 και το 1984: Τζόνι Κάρσον
2005 και 2016: Κρις Ροκ
2003: Στιβ Μάρτιν
2009: Χιου Τζάκμαν
Από το 1990 έως το 1993 και το 1997, το 1998, το 2000, το 2004, και το 2012: Μπίλι Κρίσταλ
2014: Έλεν Ντι Τζένερις
Το 1994, το 1996, το 1999 και το 2002: Γούπι Γκόλντμπεργκ
1940-1943, 1945-1946, 1953, 1955, 1958-1962, 1965-1968, 1975, 1978: Μπομπ Χόουπ
Δείτε παρακάτω αναλυτικά όλες τις φετινές υποψηφιότητες ανά κατηγορία:
Καλύτερη Ταινία
Nomadland
Η Δίκη των 7 του Σικάγου
Mank
Minari
Promising Young Woman
The Father
Sound of Metal
Judas and the Black Messiah
Σκηνοθεσία
Κλόι Ζάο για το «Nomadland»
Ντέιβιντ Φίντσερ για το «Mank»
Εμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman»
Λι Αϊζακ Τσουνγκ για το «Minari»
Τόμας Βίντερμπεργκ για το «Aσπρο Πάτο»
Α’ Ανδρικός Ρόλος
Ριζ Αχμεντ για το «Sound of Metal»
Τσάντγουικ Μπόουζμαν για το «Ma Rainey’s Black Bottom»
Γκάρι Ολντμαν για το «Mank»
Αντονι Χόπκινς για το «The Father»
Στίβεν Γιούν για το «Minari»
Α’ Γυναικείος Ρόλος
Φράνσις ΜακΝτόρμαντ για το «Nomadland»
Κάρεϊ Μάλιγκαν για το «Promising Young Woman»
Βαϊόλα Ντέιβις για το «Ma Rainey’s Black Bottom»
Βανέσα Κίρμπι για το «Pieces of a Woman»
Αντρα Ντέι για το «The United States vs. Billie Holiday» Frances McDormand (Nomadland)
Διασκευασμένο Σενάριο
Ραμίν Μπαχρανί για το «The White Tiger»
Κεμπ Πάουερς για το «One Night in Miami…»
Κρίστοφερ Χάμπτον και Φλόριαν Ζέλερ για το «The Father»
Κλόι Ζάο για το «Nomadland»
Πίτερ Μπέιναμ, Σάσα Μπαρόν Κοέν, Τζίνα Φρίντμαν, Αντονι Χάινς, Λι Κερν, Νταν Μέιζερ, Νίνα Πεντράντ, Ερικα Ριβινόγια, Νταν Σουίμερ για το «Borat Subsequent Moviefilm»
Πρωτότυπο Σενάριο
Λι Αϊζακ Τσανγκ για το «Minari»
Εμεραλντ Φένελ για το «Promising Young Woman»
Ααρον Σόρκιν για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου»
Εϊμπραμ Μάρντερ, Ντάριους Μάρντερ, Ντέρεκ Σιαφράνς για το «Sound of Metal»
Γουίλ Μπέρσον, Σάκα Κινγκ, Κιθ Λούκας, Κένεθ Λούκας για το «Judas and the Black Messiah»
B’ Γυναικείος Ρόλος
Ολίβια Κόλμαν για το «The Father»
Γιουν Γιου-τζουνγκ για το «Minari»
Μαρία Μπακάλοβα για το «Borat Subsequent Moviefilm»
Αμάντα Σέιφριντ για το «Mank»
Γκλεν Κλόουζ για το «Hillbilly Elegy«»
Β’ Ανδρικός Ρόλος
Ντάνιελ Καλούγια για το «Judas and the Black Messiah»
Λέσλι Οντομ Τζ. για το «One Night in Miami»
Σάσα Μπαρόν Κοέν για τη «Δίκη των 7 του Σικάγου»
Πολ Ράσι για το «Sound of Metal»
Λακίθ Στάνφιλντ για το «Judas and the Black Messiah»
Μουσική
Da 5 Bloods
Soul
Mank
Minari
News of the World
Κοστούμια
Mank
Ma Rainey’s Black Bottom
Emma.
Mulan
Pinocchio
Φωτογραφία
Ερικ Μέσερσμιντ για το «Mank»
Τζόσουα Τζέιμς Ρίτσαρντς για το «Nomadland»
Ντάριους Βόλσκι για το «News of the World»
Φαίδων Παπαμιχαήλ για το «Η Δίκη των 7 του Σικάγο»
Judas and the Black Messiah
Μοντάζ
Sound of Metal
Nomadland
The Trial of the Chicago 7
The Father
Promising Young Woman
Καλλιτεχνική Διεύθυνση
Ντόναλντ Γκρέιαμ Μπερτ για το «Mank»
Ντέιβιντ Κρανκ για το «News of the World»
Νέιθαν Κρόουλι για το «Tenet»
Μαρκ Ρίκερ για το «Ma Rainey’s Black Bottom»
The Father
Διεθνής Ταινία
Άσπρο Πάτο (Δανία)
Collective (Ρουμανία)
Quo Vadis, Aida? (Βοσνία και Ερζεγοβίνη)
Better Days (Χονγκ Κονγκ)
The Man Who Sold His Skin (Τυνησία)
Ταινία Κινουμένων Σχεδίων
Soul (Pixar)
Wolfwalkers (Apple TV+/GKIDS)
Over the Moon (Netflix)
Φύγαμε (Pixar)
A Shaun the Sheep Movie: Farmageddon (Netflix)
Ντοκιμαντέρ – Μεγάλου Μήκους
Crip Camp
Time
Collective
The Mole Agent
My Octopus Teacher
Ντοκιμαντέρ – Μικρού Μήκους
A Concerto Is a Conversation
A Love Song for Latasha
Colette
Hunger World
Do Not Split
Οπτικά Εφέ
Love and Monsters
The Midnight Sky,
Mulan
The One and Only Ivan
Tenet
Μικρού Μήκους Ταινία – Animation
If Anything Happens I Love You
Burrow
Yes-People
Opera
Genius Loci
Μικρού Μήκους Ταινία – Live Action
Two Distant Strangers
Feeling Through
The Letter Room
White Eyes
The Present
Ήχος
Greyhound
Mank
News of the World
Soul
Sound of Metal
Διαβάστε επίσης: 15+1 ταινίες που άξιζαν το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας
