Κάποτε, όχι πολύ παλιά, στις παραλίες κυκλοφορούσαν άντρες. Όχι “τύποι”. Όχι φιγούρες. Άντρες.
Μυώδεις ή αδύνατοι, ψηλοί ή κοντοί, δεν είχε σημασία. Σημασία είχε ότι ήταν εκεί παρόντες, αληθινοί, αυθεντικοί.
Σαν να έβγαιναν απευθείας από διαφήμιση Marlboro, όχι για να ποζάρουν, αλλά για να ζήσουν.
Με γένια καμένα από τον ήλιο, μαγιό ξεφτισμένο από το αλάτι και σώμα “ραμμένο” από τη δουλειά και τον ιδρώτα. Και το πιο βασικό; Δεν τους ένοιαζε η εμφάνιση. Έσταζαν ήλιο, αλμύρα, και αυτοπεποίθηση.
Αν ήθελες να βάλεις πρόσωπο σε αυτή τη γενιά, θα έβλεπες κάτι ανάμεσα σε Τομ Σέλεκ και τον πατέρα σου στις παλιές του φωτογραφίες: Με τριχωτό στήθος, το τσιγάρο στο αυτί και το βλέμμα που δε χρειαζόταν επιβεβαίωση.
Πρόκειται για άντρες που δεν έβγαζαν φωτογραφίες. Έφτιαχναν ιστορίες.
Για αυτούς η θάλασσα δεν ήταν φόντο, ήταν πρόκληση.
Σήμερα, στις ίδιες παραλίες, κυκλοφορούν οι… “απόγονοι”.
Φοράνε άψογα σιδερωμένα λινα ρούχα, σε θερμοκρασίες που λιώνει ακόμα και η άμμος, και ακριβά μαγιό, σε αποχρώσεις που ταιριάζουν με την πετσέτα, αλλά όχι με το νερό γιατί “θα χαλάσει το ύφασμα”.
Σηκώνουν την ξαπλώστρα σαν να σηκώνουν ιερό αντικείμενο, πάντα κοντά στο beach bar, όχι στην αλμυρή πραγματικότητα. Φοβούνται να ιδρώσουν, φοβούνται να βραχούν, φοβούνται να τσαλακωθούν.
Αν ο άντρας της παλιάς εποχής ήταν Τομ Σέλεκ, ο σημερινός είναι κάτι μεταξύ Τιμοτέ Σαλαμέ και διαφημιστικού concept: χλωμός, στυλιζαρισμένος, καλλιεργημένος ως προς την εικόνα του, αλλά άγουρος ως προς τη ζωή.
Πάει στην παραλία για να φωτογραφηθεί, όχι για να βουτήξει.
Δε φλερτάρει, ποζάρει.
Και στα μαλλιά του έχει προϊόντα, όχι αλάτι και άμμο.
Δεν φωνάζει από χαρά, αλλά ψιθυρίζει αγχωμένος για το πώς βγαίνει στο πλάνο.
Το αποτέλεσμα; Η παραλία έγινε σκηνικό, όχι εμπειρία.
Δεν είναι θέμα νοσταλγίας. Είναι θέμα ουσίας.
Μια σύσταση, αδερφέ:
Άσε το πουκάμισο στην καρέκλα.
Βγάλε τα παπούτσια.
Μη φοβάσαι να ιδρώσεις, να καείς από τον ήλιο, να τσαλακωθείς.
Να φανείς. Όχι να φανεί ότι είσαι κάτι.
Μην κυνηγάς το lifestyle, γίνε η ζωή.
By Βασίλης Παπαστάθης
Διαβάστε επίσης: Τελικά αγοράζεται η ψυχική ηρεμία;
