Υπάρχει μια στιγμή στη ζωή που κοιτάζεις γύρω σου και συνειδητοποιείς ότι ο κύκλος των φίλων σου έχει μικρύνει σημαντικά. Οι ξέγνοιαστες παρέες της νιότης, τα αμέτρητα τηλεφωνήματα και τα βράδια που κατέληγαν σε αυθόρμητες συναντήσεις ανήκουν στο παρελθόν. Κι όμως, αυτή η αλλαγή δεν είναι απαραίτητα κακή.
Από τις πολλές γνωριμίες στις ουσιαστικές σχέσεις
Στα νεανικά μας χρόνια, η κοινωνική μας ζωή μοιάζει με ένα ανοιχτό πεδίο γεμάτο δυνατότητες. Κάνουμε φίλους σε κάθε γωνιά: στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο, στη δουλειά, στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Υπάρχει μια φυσική διάθεση να συνδεθούμε με πολλούς ανθρώπους, να μοιραστούμε εμπειρίες και να χτίσουμε δεσμούς, έστω και επιφανειακούς.
Με την πάροδο του χρόνου, όμως, οι προτεραιότητες αλλάζουν. Οι απαιτήσεις της καθημερινότητας, οι υποχρεώσεις της εργασίας, οι οικογενειακές ευθύνες και η προσωπική ανάπτυξη μάς κάνουν πιο επιλεκτικούς. Δεν έχουμε πια την ανάγκη να περιβαλλόμαστε από πλήθος ανθρώπων – αντίθετα, αναζητούμε ποιότητα στις σχέσεις μας.
Η αξία των λίγων και αληθινών φίλων
Καθώς μεγαλώνουμε, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε πως η πραγματική φιλία δεν μετριέται με αριθμούς αλλά με ουσία. Οι αληθινοί φίλοι δεν είναι απλώς αυτοί που βρίσκονται κοντά μας σε στιγμές διασκέδασης, αλλά εκείνοι που στέκονται δίπλα μας στα δύσκολα, που κατανοούν τις σιωπές μας, που χαίρονται πραγματικά με τις επιτυχίες μας.
Η ζωή δοκιμάζει τις φιλίες μέσα από αποστάσεις, διαφορετικές πορείες και αναπόφευκτες αλλαγές. Κάποιοι άνθρωποι απομακρύνονται φυσικά, όχι απαραίτητα από αδιαφορία, αλλά επειδή οι δρόμοι μας δεν συμβαδίζουν πλέον. Αυτοί που μένουν, όμως, είναι οι φίλοι που δεν χρειάζεται να εξηγείς πολλά – ξέρουν, καταλαβαίνουν, νιώθουν.
Η φιλία ως συνειδητή επιλογή
Όταν οι φίλοι μας μετριούνται στα δάχτυλα, η φιλία μας αποκτά μεγαλύτερη αξία. Δεν είναι πια μια απλή συνήθεια ή κοινωνική ευκολία, αλλά μια συνειδητή επιλογή. Επενδύουμε σε λίγες, αλλά δυνατές σχέσεις που μας προσφέρουν στήριξη, ειλικρίνεια και αμοιβαίο σεβασμό.
Και ίσως, στο τέλος, αυτό είναι το πραγματικό νόημα της φιλίας: όχι να έχεις πολλούς ανθρώπους γύρω σου, αλλά να ξέρεις ότι ακόμα κι αν είναι λίγοι, είναι εκεί για σένα – και εσύ για αυτούς.
Διαβάστε επίσης: Μοναξιά vs. Μοναχικότητα: Όταν η σιωπή γίνεται δύναμη
