Σπάνια εμφανίζεται δημόσια, ακόμα σπανιότερα μιλάει για την τέχνη του – κι όμως, κάθε φορά που το κάνει, ο Ντάνιελ Ντέι-Λούις καταφέρνει να προκαλέσει συζήτηση. Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λονδίνου (BFI), ο τρεις φορές βραβευμένος με Όσκαρ ηθοποιός έσπασε τη σιωπή του και υπερασπίστηκε με πάθος τη λεγόμενη method acting – τη βιωματική υποκριτική που πολλοί θεωρούν “επικίνδυνη”, “ακραία” ή απλώς “παλιομοδίτικη”.
“Όλα τα πρόσφατα σχόλια των τελευταίων ετών σχετικά με τη βιωματική υποκριτική προέρχονται πάντα από ανθρώπους που έχουν ελάχιστη ή καθόλου κατανόηση του τι πραγματικά περιλαμβάνει. Είναι σχεδόν σαν να πρόκειται για κάποια ψευδoεπιστήμη στην οποία εμπλεκόμαστε ή για μια αίρεση. Αλλά είναι απλώς ένας τρόπος να απελευθερωθείς, έτσι ώστε ο αυθορμητισμός, όταν συνεργάζεσαι με τους συναδέλφους σου μπροστά στην κάμερα, να σε κάνει μπορείς να ανταποκριθείς με οποιονδήποτε τρόπο θέλεις εκείνη τη στιγμή”.
Η συζήτηση, που πραγματοποιήθηκε με τον Βρετανό κριτικό Μαρκ Κερμόουντ, είχε ως αφορμή την παρουσίαση της νέας ταινίας “Anemone”, σκηνοθετημένης από τον γιο του, Ρόναν Ντέι-Λούις. Ωστόσο, η κουβέντα πολύ γρήγορα πήρε μεταφυσικές διαστάσεις – όπως συχνά συμβαίνει όταν ο Ντέι-Λούις μιλά για την υποκριτική.
Τα τελευταία χρόνια, η method acting έχει βρεθεί στο στόχαστρο. Από τους φανατικούς οπαδούς της – όπως ο Μάρλον Μπράντο και ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο – μέχρι τις πιο ακραίες περιπτώσεις που “ζουν” τον ρόλο 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Ο Ντέι-Λούις, που φημολογείται ότι παραμένει “μέσα” στους χαρακτήρες του ακόμα και εκτός γυρισμάτων, θεωρεί πως αυτή η εικόνα είναι στρεβλή.
Το να ακολουθείς τη Μέθοδο δεν σημαίνει “είσαι αποκλεισμένος από το να βιώσεις” την πραγματική σου ζωή, αλλά μάλλον ότι “βρίσκεσαι σε μια δική σου αυτοτελή εμπειρία”, είπε ο ηθοποιός. “Στην πραγματικότητα, αν έχεις κάνει τη δουλειά σου, θα πρέπει να είσαι ελεύθερος να αποδεχτείς ό,τι περνάει από μέσα σου”, πρόσθεσε.
Η τοποθέτηση του ηθοποιού φαίνεται να είναι και μια έμμεση απάντηση στις κριτικές που αντιμετώπισαν άλλοι σύγχρονοι ηθοποιοί για “παρεξηγημένη” χρήση της μεθόδου – από τον Τζάρεντ Λέτο μέχρι τον Χόακιν Φοίνιξ.
Διαβάστε επίσης: Άρθουρ Μίλερ: Ο άνθρωπος που ξεσκέπασε το Αμερικανικό Όνειρο