Ο σκηνοθέτης του “Nymphomaniac”, Λαρς φον Τρίερ, αναζητά μια μούσα για τις επόμενες ταινίες του.

Ο Δανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ο οποίος έχει διχάσει συχνά με τα έργα του τους κριτικούς, δημιούργησε ένα βίντεο-αγγελία στο Instagram μέσω του οποίου αναζητεί μία γυναίκα που θα γίνει η σύντροφος και μούσα του. Ο Φον Τρίερ διαγνώστηκε με τη νόσο του Πάρκινσον τον Αύγουστο του 2022 και ανακοίνωσε ότι θα έκανε ένα διάλειμμα λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει.

“Δεν ξέρω σε τι κατάσταση βάζω τον εαυτό μου αυτή την φορά” είπε ο φον Τρίερ σε ένα βίντεο που ανέβηκε στις 15 Αυγούστου και στην συνέχεια ξεκαθάρισε ορισμένα πράγματα για τις μελλοντικές υποψήφιες. “Επιτρέψτε μου να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα: είμαι 67 ετών. Έχω τη νόσο του Πάρκινσον, OCD (ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή) και αυτή τη στιγμή ελεγχόμενο αλκοολισμό. Εν ολίγοις, με λίγη τύχη, θα πρέπει να έχω μερικές αξιοπρεπείς ταινίες μέσα μου”.

“Όλα αυτά είναι μία old-school αγγελία, όπου εγώ, χωρίς να γνωρίζω το παραμικρό για τα social media, ψάχνω για μια γυναίκα σύντροφο/μούσα. Και παρ’ όλες τις γκρίνιες, εξακολουθώ να επιμένω ότι σε μια καλή μέρα, με τη σωστή παρέα, μπορώ να είμαι αρκετά γοητευτικός σύντροφος. Όλα τα ερωτήματα σχετικά με αυτήν τη διαφήμιση πρέπει να αποστέλλονται στη διεύθυνση bill.mrk.lars@gmail.com”, συνέχισε.

Ο σεναριογράφος του “Kingdom Exodus” είπε στο New Yorker πέρυσι ότι “εξαιτίας του Πάρκινσον που έχω, θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να κάνω περισσότερες ταινίες”. Ωστόσο, ο φον Τρίερ πρόσθεσε ότι “μου αρέσει να βρίσκομαι με την πλάτη στον τοίχο. Πρέπει να βρω κάτι εντελώς νέο να πω”.

“Θα κάνω ένα μικρό διάλειμμα και θα δω τι θα κάνω. Αλλά, σίγουρα, ελπίζω ότι η κατάστασή μου θα καλυτερέψει”, είπε ο φον Τρίερ στο Variety το περασμένο φθινόπωρο. “Είναι μια ασθένεια που δεν μπορείς να απαλλαχτείς. Μπορείς να δουλέψει με τα συμπτώματα, ωστόσο. Απλά πρέπει να συνηθίσω να τρέμω και να μην ντρέπομαι μπροστά σε κόσμο. Και μετά να συνεχίζω, γιατί τι άλλο να κάνω;”, πρόσθεσε.


Διαβάστε επίσης: Πίτερ Τζάκσον: Το “Talk to Me” είναι η καλύτερη ταινία τρόμου που έχω δει εδώ και χρόνια