Ο σκηνοθέτης Άλεξ Γκίμπνεϊ ολοκλήρωσε επίσημα το νέο του ντοκιμαντέρ, με τίτλο “Musk”, μια προσωπική και ακλόνητη ματιά στη ζωή και την καριέρα μιας από τις πιο ισχυρές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της εποχής μας, του Έλον Μασκ. Η ταινία πρόκειται να κυκλοφορήσει στις αίθουσες των ΗΠΑ από την από τη Bleecker Street τους επόμενους μήνες, πριν γίνει διαθέσιμη στο HBO Max.
Ο Γκίμπνεϊ δεν είναι άγνωστος στην αποδόμηση ισχυρών προσωπικοτήτων. Από τον Τζούλιαν Ασάνζ μέχρι τον Στιβ Τζομπς, έχει αποδείξει ότι ξέρει να ισορροπεί ανάμεσα στη δημοσιογραφική αυστηρότητα και την κινηματογραφική αφήγηση. Στο “Musk”, δεν αρκείται στο να καταγράψει τα επιτεύγματα του Έλον Μασκ – Tesla, SpaceX, Neuralink, Twitter (ή πλέον X) – αλλά επιχειρεί να διεισδύσει στην ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που βρίσκεται συνεχώς ανάμεσα στο όραμα και την ύβρη.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ίδιος ο Μασκ χαρακτήρισε το ντοκιμαντέρ “hit piece” πριν καν το δει. Ο Γκίμπνεϊ απάντησε λακωνικά: “Πώς το ξέρεις;”. Αυτή η ανταλλαγή δεν είναι απλώς μια viral στιγμή. Είναι σύμβολο της σχέσης του ήρωα με τον αφηγητή – μιας σχέσης που στο “Musk” παίρνει μορφή μάχης: ανάμεσα στο αφήγημα που χτίζει ο ίδιος ο Μασκ για τον εαυτό του και σε εκείνο που προτείνει το ντοκιμαντέρ.
Ο Κεντ Σάντερσον, Διευθύνων Σύμβουλος της Bleecker Street, δήλωσε: “Κανένα βιογραφικό πορτρέτο, εκτός τα προφανή που αφορούν πολιτικές προσωπικότητες, δεν έχει επικεντρωθεί τόσο σε ένα άτομο της κοινωνίας μας όσο στον Έλον Μασκ. Αλλά δεν υπάρχει επίσης κανένας σκηνοθέτης που θα μπορούσα να φανταστώ να φέρνει αυτή την ιστορία στο κοινό με απαράμιλλη σαφήνεια, τόλμη και επείγον χαρακτήρα περισσότερο από τον Άλεξ Γκίμπνεϊ.”
Το ντοκιμαντέρ δεν προσπαθεί να δώσει μια εύκολη απάντηση. Δεν είναι ούτε λιβάνισμα, ούτε καταγγελία. Είναι μια προσπάθεια να απαντηθεί ένα ερώτημα που κρύβεται πίσω από τα headlines: Ποιος είναι πραγματικά ο Έλον Μασκ;
Ο Γκίμπνεϊ καταγράφει την πορεία του, από την παιδική του ηλικία στη Νότια Αφρική, μέχρι τις πιο πρόσφατες και αμφιλεγόμενες κινήσεις του ως ιδιοκτήτης του Twitter. Προσεγγίζει τις αποφάσεις του όχι με πρόθεση να τον καταδικάσει, αλλά για να κατανοήσει τι κρύβεται πίσω από την εμμονή του με τον έλεγχο, την καινοτομία και -ίσως- την αθανασία.
Διαβάστε επίσης: Όταν η μουσική γίνεται κεφάλαιο: Το 1 δισ. δολάρια στοίχημα του The Weeknd