Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε θαυμαστή του Μπομπ Ντίλαν να σου αναφέρει τα πέντε κορυφαία τραγούδια του, οι πιθανότητες είναι το “Hurricane” να βρίσκεται κάπου στην κορυφή της λίστας.
Ηχογραφήθηκε τον Οκτώβριο του 1975 και κυκλοφόρησε ως το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ του “Desire” (1976) και αφορά την ιστορία του θρυλικού πυγμάχου με το προσωνύμιο “Hurricane”, Ρούμπιν Κάρτερ, ο οποίος καταδικάστηκε για μια τριπλή δολοφονία που δεν διέπραξε το 1966, κατά την διάρκεια των φυλετικών εντάσεων στη Βόρεια Αμερική.
© Bettmann / Getty Images / Ideal Image
Ο Ρούμπιν Κάρτερ είχε εκτίσει ήδη 8 χρόνια της ποινής του (μαζί με τον υποτιθέμενο συνεργό του Τζον Άρτις) για την δολοφονία τριών λευκών στο Νιου Τζέρσεϊ τον Ιούνιο του 1966, όταν ο Μπομπ Ντίλαν μπήκε στην ζωή του. Οι δύο άντρες συναντήθηκαν μετά το βιβλίο “Ο 16ος Γύρος” που διακηρύσσει την αθωότητα του Κάρτερ, το οποίο γράφτηκε από τον ίδιο στην φυλακή και δημοσιεύθηκε στις 30 Απριλίου του 1974.
Πολλά αντίτυπα του βιβλίου στάλθηκαν σε διασημότητες με σκοπό να τραβήξουν την προσοχή του κοινού για μια νέα εκστρατεία για την απελευθέρωση του. Ο Τζόνι Μίτσελ ήταν ένας εξ’αυτών, αλλά θεώρησε ότι ο Κάρτερ ήταν ένοχος. Ο Ντίλαν από την άλλη, ο οποίος είχε γράψει πρόσφατα το τραγούδι “George Jackson”, διάβασε το βιβλίο κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού στη Γαλλία το 1975 και μετά την επιστροφή του, επισκέφτηκε τον μπόξερ. Οι δυο τους πέρασαν πολλές ώρες μαζί, με τον Ντίλαν να κρατάει σημειώσεις.
Σύμφωνα με τον Κάρτερ, “Καθίσαμε και μιλήσαμε για πολλές, πολλές ώρες, και αναγνώρισα το γεγονός ότι ήταν αδελφός”. Ο Ντίλαν δεν θα μπορούσε να συμφωνήσει περισσότερο: “Συνειδητοποίησα ότι η φιλοσοφία αυτού του ανθρώπου και η φιλοσοφία μου συμβάδιζαν. Δεν συναντάς συχνά τέτοιους ανθρώπους.”
Τελικά ο Ντίλαν συνέγραψε το τραγούδι με τον Ζακ Λεβί, ο οποίος είχε αναφέρει ότι το τραγούδι θα έπρεπε να είναι αφηγηματικό, σαν να διαβάζεις ένα σενάριο, κάτι και που έγινε, δεδομένου ότι το “Hurricane” αφηγείται τα γεγονότα, όπως πραγματικά συνέβησαν.
Ξημερώματα της 17ης Ιουνίου του 1966 σε ένα μπαρ στο Νιου Τζέρσεϊ. Δυο έγχρωμοι άντρες εισβάλλουν με σκοπό τη ληστεία. Ο μπάρμαν στην προσπάθειά του να αμυνθεί εκσφενδονίζει ένα μπουκάλι προς τους ληστές. Αυτοί ανοίγουν πυρ με αποτέλεσμα ο μπάρμαν και άλλοι δυο θαμώνες να τραυματιστούν θανάσιμα. Οι ληστές διαφεύγουν με ένα λευκό αυτοκίνητο. Η αστυνομία ξεκινάει έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών. Τα μόνα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους: δυο έγχρωμοι άντρες κι ένα λευκό αυτοκίνητο. Μετά από καταθέσεις δυο μαρτύρων, ο Ρούμπιν Κάρτερ κάτοχος ενός λευκού αυτοκινήτου και ο φίλος του Τζον Άρτις συλλαμβάνονται και καταδικάζονται για την τριπλή δολοφονία σε τετράκις ισόβια.
Οι υποτιθέμενοι μάρτυρες, ήταν στην πραγματικότητα δυο μικροαπατεώνες οι οποίοι ψευδομαρτύρησαν προκειμένου να συλληφθεί ο Κάρτερ και να κλείσει η υπόθεση, με αντάλλαγμα τη μείωση των ποινών τους και μια μικρή χρηματική αμοιβή.
Χάρη εν μέρει χάρη στην δημοφιλία του τραγουδιού του Ντίλαν, αλλά και στο γεγονός ότι οι δύο αρχικοί “μάρτυρες” ανακάλεσαν τις καταθέσεις τους, ο Ρούμπιν Κάρτερ αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Η ελευθερία ωστόσο άργησε να έρθει, καθώς την ίδια χρονιά και συγκεκριμένα στις 22 Δεκεμβρίου 1976, τόσο ο Κάρτερ όσο και ο Τζον Άρτις βρέθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν εκ νέου σε ισόβια κάθειρξη.
Τελικά, τον Ιούλιο του 1985 το Ομοσπονδιακό Επαρχιακό Δικαστήριο του Νιου Τζέρσεϊ ανέτρεψε την καταδίκη του Κάρτερ, αποφασίζοντας ότι βασίστηκε σε ρατσιστικά κίνητρα και ο Κάρτερ αφέθηκε ελεύθερος. Εξαγριωμένος, ο εισαγγελέας του Νιου Τζέρσεϊ άσκησε έφεση. Ωστόσο, το 1987, το Εφετείο των Η.Π.Α. επιβεβαίωσε την προηγούμενη απόφαση του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου.
Μετά την αποφυλάκισή του, ο Κάρτερ αφιέρωσε τη ζωή του στην προάσπιση των δικαιωμάτων άλλων φυλακισμένων που υπέστησαν παρόμοιες δικαστικές αδικίες. Ίδρυσε το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Innocence International, το οποίο ασχολείται με την αποφυλάκιση άδικα καταδικασμένων ατόμων. Το 1999, η ιστορία του έγινε και ταινία, με τίτλο The Hurricane, με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον να ενσαρκώνει τον ρόλο του και να κερδίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ. Ο Κάρτερ έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής του ως σύμβολο αντίστασης και επιμονής για δικαιοσύνη, ενώ το όνομά του συνεχίζει να εμπνέει ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Αξίζει να σημειώσουμε πως ο Ντίλαν έπαιζε το τραγούδι κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια του Rolling Thunder Revue το 1975, δεν το έχει ξαναπαίξει μετά το live, Night of the Hurricane II. Από το τεράστιο ρεπερτόριο του Ντίλαν, το “Hurricane” είναι το κομμάτι που οι οπαδοί του θα έδιναν οτιδήποτε για να τον ακούσουν να το παίζει ακόμα μία φορά.
Διαβάστε επίσης: Όλα όσα δεν γνωρίζατε για το πιο δημοφιλές τραγούδι του 20ού αιώνα
