Η αστυνομική βία και ο ρατσισμός δεν είναι κάτι καινούργιο, και μάλιστα είναι κάτι που μας έχουν παρουσιάσει πολλοί κινηματογραφιστές, οι οποίοι με τον δικό τους γλαφυρό τρόπο μας έδειξαν πως η ανάγκη για φυλετική και κοινωνική ισότητα παραμένει, ακόμα και σήμερα, πιο επιτακτική από ποτέ.
Αν θέλετε να διευρύνετε την κοσμοθεωρία σας, ειδικά αυτόν τον μήνα που είναι γνωστός και ως ο “Μήνας Μαύρης Ιστορίας”, αξίζει να παρακολουθήσετε τα έργα μερικών Αφροαμερικανών κινηματογραφιστών που μίλησαν για τις εμπειρίες τους μέσω της τέχνης τους.
Σίγουρα η λίστα θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, εμείς ωστόσο επιλέξαμε μερικές που μας άγγιξαν περισσότερο.
Κάνε το Σωστό | Σπάικ Λι, 1989
Το “Κάνε το Σωστό” κυκλοφόρησε το 1989 και ίσως είναι καλύτερη ταινία του Σπάικ Λι. Η ταινία μας μεταφέρει για ένα 24ωρο σε μια συνοικία Αφροαμερικανών του Μπρούκλιν, όπου εδώ και χρόνια λειτουργεί μια πιτσαρία λευκών χωρίς να υπάρχει κανένα πρόβλημα ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Ομως εκείνη τη μέρα τα πράγματα θα πάρουν μια διαφορετική τροπή.
Ο σκηνοθέτης στο κλείσιμο της ταινίας παρέθεσε δύο διαφορετικά αποσπάσματα, ένα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και ένα του Μάλκολμ Χ, θέλοντας κάτα κάποιο τρόπο να ισσοροπήσει τις καταστάσεις όσον αφορά τις διεκδικήσεις των Αφροαμερικανών – “Η βία ως μέσο για την επίτευξη φυλετικής δικαιοσύνης είναι ταυτόχρονα λάθος στρατηγικά και ανήθικη. Οφθαλμός αντί οφθαλμού μέχρι να μείνουμε όλοι τυφλοί”, που είχε ως απάντηση το: “Δεν πρεσβεύω τη βία, αλλά ταυτόχρονα δεν είμαι κατά της βίας ως μέσο αυτοάμυνας. Στην περίπτωση της αυτοάμυνας μάλιστα δεν θα την αποκαλούσα καν βία. Θα την αποκαλούσα νοημοσύνη”.
Les Misérables | Λατζ Λι, 2019
Μια συνηθισμένη αστυνομική περιπολία στα προάστια του Παρισιού οδηγείται σε μια βίαιη αντιπαράθεση, την οποία καταγράφει η κάμερα από το drone ενός νεαρού. Για διαφορετικούς λόγους, πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να πάρουν το επίμαχο, επιβαρυντικό για την αστυνομία βίντεο στα χέρια τους.
Η ταινία, η οποία ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ντοκιμαντερίστα, Λατζ Λι, κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών κι έγινε η επίσημη υποβολή της Γαλλίας για το Οσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας.
12 Χρόνια Σκλάβος | Στιβ ΜακΚουίν, 2013
H ταινία “12 Χρόνια Σκλάβος” αποτελεί μια μυθιστορηματική προσαρμογή της αυτοβιογραφίας Twelve Years a Slave του Σόλομον Νόρθαπ, ενός ελεύθερου μαύρου άνδρα που απήχθη στη Γουάσινγκτον το 1841 και πουλήθηκε στη σκλαβιά. Εργάστηκε σε φυτείες στη Λουιζιάνα για 12 χρόνια πριν την απελευθέρωσή του.
Η ταινία κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους σε περιορισμένο κύκλωμα αιθουσών στις 18 Οκτωβρίου 2013 και σε ευρύτερη διανομή την 1η Νοεμβρίου 2013. Απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε 9 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσίας, Α΄ Ανδρικού Ρόλου, Β΄ Ανδρικού Ρόλου, Β’ Γυναικείου Ρόλου και Διασκευασμένου Σεναρίου, κερδίζοντας στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Β’ Γυναικείου Ρόλου.
Τρέξε! | Τζόρνταν Πιλ, 2017
Το “Get Out” είναι μια εμπνευσμένη αντιρατσιστική ταινία τρόμου που αποδείχτηκε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2017. Το σενάριο και την σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβε ο Τζόρνταν Πιλ, ο οποίος έκανε τότε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Έλαβε πολύ θετικές κριτικές και οι ειπράξεις της ήταν πάνω από 250 εκατομμύρια δολάρια.
Η πλοκή της ταινίας επικεντρώνεται σε ένα διαφυλετικό ζευγάρι, όπου ο άνδρας επισκέπτεται το πατρικό της κοπέλας, όπου εκεί θα ανακαλύψει τα σχέδια των πλούσιων λευκών, που εκμεταλλεύονται νεαρούς ενήλικες μαύρους άνδρες και γυναίκες.
Selma | Άβα ΝτουΒερνέ, 2014
Η ταινία εξιστορεί την περιόδο τριών μηνών του 1965 όταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ηγήθηκε μιας επικίνδυνης εκστρατείας με σκοπό την εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων ψήφου. Η επική πορεία που ξεκίνησε από την πόλη Σέλμα μέχρι το Μοντγκόμερι κορυφώθηκε με τον Πρόεδρο Τζόνσον να υπογράφει το νόμο περί δικαιωμάτων ψήφου. Η ταινία αφηγείται την ιστορία του πώς ο σεβαστός ηγέτης και οραματιστής ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ άλλαξε για πάντα την ιστορία.
Το “Selma” απέσπασε θετικά σχόλια από τους κριτικούς και έλαβε δύο υποψηφιότητες για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας κερδίζοντας εκείνο του Καλύτερου Τραγουδιού.
BlacKkKlansman | Σπάικ Λι, 2018
Η ταινία BlacKkKlansman (2018), η οποία διηγείται την σχεδόν απίστευτη αληθινή ιστορία ενός μαύρου αστυνομικού ντετέκτιβ που διεισδύει στην Κου Κλουξ Κλαν, έλαβε τόσο καλής κριτικής όσο και λαϊκής αναγνώρισης. Αυτό το ταξίδι στην “σκοτεινή καρδιά της Λευκής Αμερικής” (New York Times) κέρδισε το “Grand Prix du Jury” στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 2018, ενώ ήταν υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας, φεύγοντας ωστόσο με το Όσκαρ Προσαρμοσμένου Σεναρίου.
Moonlight | Μπάρι Τζένκινς, 2016
Το “Moonlight” είναι αμερικανική δραματική ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Μπάρι Τζένκινς. Βασίζεται στο θεατρικό ημι-αυτοβιογραφικό έργο In Moonlight Black Boys Look Blue του Τάρελ Άλβιν. Κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στην 89η απονομή της Ακαδημίας.
Judas and the Black Messiah | Σάκα Κινγκ, 2021
Το “Judas and the Black Messiah” είναι αμερικανική δραματική βιογραφική αστυνομική ταινία του 2021. Εστιάζει στην προδοσία του Φρεντ Χάμπτον, αντιπροέδρου του Κόμματος Μαύρων Πανθήρων και υπευθύνου του παραρτήματος του κόμματος στο Σικάγο, από τον Γουίλιαμ Ο΄ Νιλ, έναν πράκτορα του FBI. Τη σκηνοθεσία της ταινίας ανέλαβε ο Σάκα Κινγκ, ο οποίος συνέγραψε το σενάριό της μαζί με τον Γουιλ Μπέρσον, οι οποίοι βασίστηκαν σε ιστορία των Κένι Λούκας και Κιθ Λούκας.
Harriet | Κάσι Λέμονς, 2019
Η ζωή της εμβληματικής Χάριετ Τάμπμαν, μιας πρώην σκλάβας που κατάφερε να δραπετεύσει και εν συνεχεία να σώσει εκατοντάδες άλλους μέσα από μια σειρά αποστολών στον Αμερικάνικο Νότο, παρουσιάζεται μέσω μιας τυπικής κινηματογραφικής βιογραφίας δια χειρός Κάσι Λέμονς.
Fences | Ντένζελ Ουάσινγκτον, 2016
Αμερικανική δραματική ταινία του 2016 σε σκηνοθεσία του Ντένζελ Ουάσινγκτον, το σενάριο της οποίας είναι βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Όγκαστ Ουίλσον. Όσον αφορά την υπόθεση, Ο Τρόι Μάξον ζει στο Πίτσμπουργκ στην δεκαετία του ’50, δουλεύοντας στα απορριμματοφόρα. Το όνειρο του ήταν να γίνει επαγγελματίας μπεϊζμπολίστας, αλλά ήταν ήδη μεγάλος όταν επιτράπηκε η συμμετοχή μαύρων αθλητών στο πρωτάθλημα. Χωρίς να μπορέσει να ξεπεράσει την πικρία του, ο Τρόι δημιουργεί διαρκώς εντάσεις στην οικογένεια του, προσπαθώντας να ελέγξει κάθε τους κίνηση.
Διαβάστε επίσης: 25 από τις καλύτερες δραματικές ταινίες όλων των εποχών
