Η ικανότητα να μιλάς πολύ, χωρίς να λες τίποτα ουσιαστικό, είναι μια στρατηγική επικοινωνίας που αξιοποιείται συχνά σε διάφορους τομείς. Οι άνθρωποι που καταφεύγουν σε αυτήν τη μέθοδο, είτε για να αποφύγουν την ανάληψη ευθυνών, είτε για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, προέρχονται από διαφορετικά επαγγελματικά περιβάλλοντα. Παρακάτω θα δείτε ποιοι χρησιμοποιούν συχνότερα αυτή την “τέχνη” και γιατί.
Πολιτικοί
Οι πολιτικοί είναι οι κύριοι χρήστες αυτής της στρατηγικής. Συχνά αναφέρονται σε γενικούς όρους και χρησιμοποιούν πολύπλοκη γλώσσα χωρίς να δίνουν σαφείς απαντήσεις σε κρίσιμα ερωτήματα. Αυτό τους επιτρέπει να αποφεύγουν δεσμεύσεις που μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα αργότερα, ενώ παράλληλα φαίνονται αποφασιστικοί και σκεπτικιστές. Οι συχνές αναφορές σε “αναδυόμενες τάσεις” ή η χρήση φράσεων όπως “θα το επανεξετάσουμε” είναι κλασικά παραδείγματα αυτής της τακτικής.
Επαγγελματίες Διαπραγματευτές
Στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων, οι εμπειρογνώμονες χρησιμοποιούν την τέχνη της κενής ρητορικής για να δημιουργήσουν χρονοτριβές ή να εμποδίσουν τη λήψη αποφάσεων, όταν αυτό τους συμφέρει. Οι επαγγελματίες διαπραγματευτές αποφεύγουν συχνά σαφείς δεσμεύσεις, ενώ ταυτόχρονα επιδεικνύουν διαρκή διάλογο για να φαίνεται ότι προοδεύουν.
Διευθυντικά Στελέχη
Στον εταιρικό κόσμο, ειδικά σε υψηλά στελέχη και διευθυντές, αυτή η προσέγγιση είναι πολύ διαδεδομένη. Χρησιμοποιούν εντυπωσιακή ορολογία και ασαφείς στρατηγικές δηλώσεις για να καλύψουν προβλήματα ή να αποφύγουν δύσκολες ερωτήσεις από επενδυτές, εργαζόμενους ή μέλη διοικητικών συμβουλίων. Χρησιμοποιώντας διαφάνειες και εντυπωσιακές λέξεις όπως “καινοτομία” ή “προοπτική ανάπτυξης”, συχνά καλύπτουν το γεγονός ότι δεν έχουν σαφές πλάνο.
Μέσα Ενημέρωσης
Οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης, ιδιαίτερα σε ορισμένες περιπτώσεις, χρησιμοποιούν την τέχνη της υπερβολικής ρητορικής για να αυξήσουν την τηλεθέαση ή την επισκεψιμότητα χωρίς να προσφέρουν ουσιαστική πληροφορία. Μέσα από μακροσκελή άρθρα ή εκπομπές, γεμάτα από γενικές αναφορές και αόριστα σχόλια, δημιουργούν την αίσθηση ότι καλύπτουν σημαντικά ζητήματα, ενώ στην πραγματικότητα προσφέρουν ελάχιστες λεπτομέρειες.
Αυτή η τεχνική γίνεται ισχυρό εργαλείο όταν οι ακροατές ή αναγνώστες δεν κατανοούν εύκολα ότι έχουν αποκτήσει λίγες ή και καμία πραγματική πληροφορία.
Διαβάστε επίσης: 20 άγνωστα και παράξενα γεγονότα για ιστορικές προσωπικότητες
