Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή που, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, υμνεί τη συντροφικότητα, την αγάπη και την παρουσία των αγαπημένων μας. Ωστόσο, για πολλούς ανθρώπους, αυτή η γιορτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια υπενθύμιση της μοναξιάς. Η ένταση των γιορτών, με τη λάμψη των φωτισμών και τις ζεστές οικογενειακές στιγμές που προβάλλονται παντού, μπορεί να κάνει το κενό να φαίνεται ακόμα μεγαλύτερο. Η μοναξιά τα Χριστούγεννα δεν είναι απλώς μια απουσία ανθρώπων γύρω μας, αλλά μια βαθιά εσωτερική αίσθηση αποσύνδεσης από τη γιορτινή ατμόσφαιρα.
Αυτή η περίοδος, που συχνά συνοδεύεται από προσδοκίες ευτυχίας, φέρνει στην επιφάνεια συναισθήματα που τον υπόλοιπο χρόνο μένουν κρυμμένα. Μπορεί να είναι η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, μια σχέση που τελείωσε ή απλώς η αίσθηση ότι δεν ανήκεις πουθενά. Αυτές οι σκέψεις συχνά γίνονται πιο έντονες, καθώς όλα γύρω μας μοιάζουν να μας υπενθυμίζουν τι “πρέπει” να νιώθουμε: χαρά, πληρότητα, ευγνωμοσύνη. Όταν αυτές οι προσδοκίες δεν εκπληρώνονται, η μοναξιά γίνεται ακόμα πιο έντονη, παίρνοντας τη μορφή ενός αόρατου τοίχου που μας χωρίζει από τον κόσμο.
Η μοναξιά, όμως, δεν είναι πάντα μια κατάσταση αρνητική ή καταδικαστέα. Στην ησυχία της, μπορεί κανείς να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του που διαφορετικά θα έμεναν ανεξερεύνητες. Μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία για αυτοπαρατήρηση και ενδοσκόπηση, για να αναρωτηθεί κανείς τι έχει σημασία για τον ίδιο πέρα από τους εξωτερικούς ρόλους και τις κοινωνικές συμβάσεις. Όσο δύσκολη κι αν είναι η μοναξιά, κρύβει μέσα της έναν σπόρο προσωπικής ανάπτυξης, αν της επιτρέψουμε να γίνει μέρος της διαδρομής μας.
Τα Χριστούγεννα, όμως, μπορούν να είναι και μια εποχή που μας θυμίζει πως όλοι, σε κάποιο βαθμό, μοιραζόμαστε την ίδια ανθρώπινη ευαλωτότητα. Οι άνθρωποι γύρω μας, ακόμα και αυτοί που φαίνονται “ευτυχισμένοι” στις γιορτινές τους φωτογραφίες, μπορεί να βιώνουν τις δικές τους μορφές μοναξιάς, λύπης ή αγωνίας. Αυτή η συνειδητοποίηση μπορεί να καλλιεργήσει μέσα μας τη συμπόνια – όχι μόνο για τους άλλους αλλά και για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Ίσως ήρθε η ώρα να αποδεχτούμε ότι τα Χριστούγεννα δεν χρειάζεται να είναι “τέλεια” για να είναι σημαντικά. Η αξία τους δεν κρύβεται στις υπερβολές και στις ιδανικές εικόνες, αλλά στις στιγμές σύνδεσης – είτε με άλλους είτε με τον εαυτό μας.
Αν νιώθουμε μοναξιά τα Χριστούγεννα, δεν είμαστε μόνοι. Είναι ένα κοινό ανθρώπινο συναίσθημα, που ίσως μας προσφέρει μια ευκαιρία να δούμε αυτή τη γιορτή με μια διαφορετική, πιο προσωπική ματιά.
Το καλύτερο δώρο που μπορούμε να δώσουμε στον εαυτό μας, φέτος, είναι να τον αποδεχτούμε, να του χαρίσουμε χρόνο και να καταλάβουμε ότι η χαρά δεν βρίσκεται πάντα στο εξωτερικό περιτύλιγμα, αλλά στη δική μας εσωτερική γαλήνη.
Διαβάστε επίσης: Αποδομώντας την ανάγκη για επιβεβαίωση και την κουλτούρα του “Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”