Αφού είδε πολλά από τα παιδιά του να γίνονται διάσημα, πριν ακόμα το περιβόητο χαστούκι στα Όσκαρ, ο Γουίλ Σμιθ αποκάλυψε πως κανένα μέλος από την οικογένεια του δεν τα πήγε και τόσο καλά με την ξαφνική φήμη που κέρδισε.
Σε μια νέα εμφάνιση στο τοκ σόου Peacock του Κέβιν Χαρτ, “Hart to Hart”, ο Σμιθ θυμήθηκε τον ενθουσιασμό που ένιωσε όταν τα παιδιά του, Τζέιντεν και Γουίλοου, ξεκίνησαν την σταδιοδρομία τους στην υποκριτική και τη μουσική — και το κόστος που τελικά είχε.
“Το 2010 ήταν η σπουδαιότερη χρονιά ως καλλιτέχνης και ως γονιός. Το ‘Karate Kid’ κυκλοφόρησε τον Ιούνιο, το ‘Whip My Hair’ τον Οκτώβριο. Χτίζω αυτό το όνειρο για την οικογένεια που είχα πάντα στο μυαλό μου” είπε ο Σμιθ. “Θα το κάνω καλύτερα από ό,τι το έκανε ο πατέρας μου. Το έχω ξαναπεί. Ο πατέρας μου ήταν καταχρηστικός”, πρόσθεσε.
“Είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα έχω ποτέ αυτή την ενέργεια με την οικογένειά μου. Είχα ένα όνειρο, μια συγκεκριμένη ιδέα για την οικογένεια που θα έχτιζα. Σχεδόν από το 2010 έως το 2012 είχα πετύχει όλα όσα είχα ονειρευτεί ποτέ. Ήταν πέρα από τα πιο τρελά μου όνειρα”, εξήγησε.
Αλλά ο Σμιθ αποκάλυψε ότι οι πρώιμες επιτυχίες των παιδιών του έδωσαν γρήγορα τη θέση τους σε οικογενειακές διαμάχες, καθώς η διαχείριση της σταδιοδρομίας τους παρενέβη στον οικογενειακό δεσμό.
“Κανείς στην οικογένειά μου δεν ήταν ευτυχισμένος. Κανείς δεν ήθελε να ανήκει σε μια διμοιρία. Η Γουίλοου ήταν η πρώτη που ξεκίνησε την επανάστασή της και τότε, συνειδητοποίησα πως η επιτυχία και τα χρήματα δεν σημαίνουν απαραίτητα την ευτυχία. Μέχρι εκείνο το σημείο, πίστευα πραγματικά ότι αν πετύχεις στην καριέρα σου, τότε μπορούσες να κερδίσεις τον δρόμο προς την ευτυχία. Τελικά, δεν αρκεί αυτό”, κατέληξε.
Ο Σμιθ είπε ότι η δύσκολη εμπειρία του να συναναστρέφεται με τα παιδιά του κατά τη διάρκεια της καριέρας τους, τον ώθησε να επανεκτιμήσει τις προτεραιότητές του στη ζωή. Άρχισε να επικεντρώνεται περισσότερο στην οικογένειά του παρά στα υλικά αγαθά και την καριέρα του.
“Μπορείς να έχεις τόσα πολλά πράγματα που σε κάνουν να είσαι δυστυχισμένος”, είπε. “Ήταν η πρώτη φορά που κατάλαβα τι συμβαίνει και είπα ‘Εντάξει, τι μου λείπει;’. Τότε άρχισα να διαβάζω και να μελετώ την ψυχολογία και τη σχέση της με την ανθρώπινη ευτυχία. Ποτέ δεν ήμουν δυστυχισμένος, αγαπούσα τη ζωή – αλλά οδηγούσα τους ανθρώπους γύρω μου με τρόπο που έφευγα από καμένη γη”.
Διαβάστε επίσης: Ο Γουίλ Σμιθ δεν ήθελε να παίξει στο “Men In Black” – Ο Σπίλμπεργκ τον έκανε να αλλάξει γνώμη
