Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες των παππούδων σας, σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει ότι στις περισσότερες, δε χαμογελούσαν. Άλλοι λένε ότι αυτό οφειλόταν στους τεχνικούς περιορισμούς της εποχής, άλλοι ότι είχε να κάνει με τη φτωχή στοματική υγιεινή και άλλοι, με τη σοβαρότητα των επίσημων περιστάσεων.
Σύμφωνα με τον ιστορικό Nicholas Jeeves και τα συμπεράσματά του για το θέμα αυτό, απορρίπτεται η ιδέα ότι οι άνθρωποι της παλιάς εποχής αρνούνται να χαμογελούν λόγω της στοματικής τους υγιεινής. Μπορεί πολλές δεκαετίες παλαιότερα η οδοντιατρική να μην ήταν και η καλύτερη, αλλά το γεγονός ότι η κακή οδοντοστοιχία ήταν πολύ συνηθισμένη, δεν μείωνε την ομορφιά των ανθρώπων εκείνη την εποχή.
Υποστηρίζει, ακόμα, ότι εκτός από το απλό γεγονός ότι ένα ωραίο χαμόγελο είναι δύσκολο να δημιουργηθεί και να συλληφθεί, είναι πολύ σημαντικό να λάβουμε υπόψη μας την αντίληψη που είχαν οι άνθρωποι για το χαμόγελο σε παλαιότερες εποχές.
Παρόλο που σήμερα σκεφτόμαστε τα χαμόγελα ως ένδειξη της ευτυχίας, του χιούμορ και της ζεστασιάς, προφανώς οι άνθρωποι παλιότερα απέδιδαν σε αυτά μια πολύ διαφορετική σημασία.
Από την ιστορική έρευνα αποκαλύπτεται ότι μέχρι το 17ο αιώνα στην Ευρώπη ήταν θεσμοθετημένο ότι οι μόνοι άνθρωποι που χαμογελούσαν πλατιά, στη ζωή και στην τέχνη, ήταν οι φτωχοί, οι άσεμνοι, οι μεθυσμένοι, οι αθώοι και οι άνθρωποι της διασκέδασης.
Αν κάποιος ήθελε να θεωρηθεί μέλος της ανώτερης κοινωνικής τάξης και ένα πρόσωπο με “καλό” χαρακτήρα, δεν χαμογελούσε. Για το λόγο αυτό, οι δημιουργοί πορτρέτων είχαν έναν καλό λόγο να κρατούν μακριά τα χαμόγελα από τις εικόνες που προέκυπταν, γεγονός που εξηγεί γιατί δεν βλέπουμε διάσημες προσωπικότητες να χαμογελούν στα επίσημα πορτρέτα τους.
Ο Αβραάμ Λίνκολν, αν και διέθετε άφθονο χιούμορ, έχει μείνει πλέον γνωστός περισσότερο με τις πολύ σοβαρές εκφράσεις που επέλεγε στα επίσημα πορτρέτα του. Ένας άλλος άνδρας στον οποίο αναφέρεται ο Jeeves, είναι ο συγγραφέας και χιουμορίστας Mark Twain. Ήταν πολύ αστείος τύπος, αλλά με δυσκολία φαίνεται αυτό στις φωτογραφίες του.
Σε μια επιστολή του, ο Twain έγραφε: «Μια φωτογραφία είναι ένα πολύ σημαντικό ντοκουμέντο, και δεν υπάρχει τίποτα πιο καταδικαστικό για να μείνει στην ιστορία από ένα ανόητο χαμόγελο ακινητοποιημένο για πάντα.».
