Ένα από τα σπουδαιότερα πράγματα με τις κινηματογραφικές ταινίες είναι ότι έχουν να προσφέρουν κάτι σε όλους. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που υπάρχουν διαφορετικά είδη ταινιών, καθώς άλλες προορίζονται να προσφέρουν γέλιο, άλλες δράμα, άλλες τρόμο κ.ο.κ.
Ένας θεατής έχει πάρα πολλές επιλογές όσον αφορά τις ταινίες, κάτι που ισχύει και για τα κινηματογραφικά στούντιο, τα οποία επιλέγουν σε ποιες ταινίες θα δώσουν το “πράσινο φως”, με γνώμονα συνήθως την εμπορική τους βιωσιμότητα. Μερικές ταινίες γι’ αυτούς είναι “ασφαλή στοιχήματα”, καθώς είναι εγγυημένο ότι θα κερδίσουν θετικής υποδοχής, ενώ άλλες τις θεωρούν πιο “επικίνδυνες” και συχνά διστάζουν να τις κυκλοφορήσουν ή σε πιο ακραίες περιπτώσεις, είναι απρόθυμοι να το κάνουν.
Μερικές φορές είναι ταινίες με ένα αμφιλεγόμενο θέμα, ή πρωταγωνιστεί ένας ηθοποιός που δεν εγκρίνουν, ή απλά αισθάνονται φόβο ότι μερικές από αυτές τις ταινίες θα επιβεβαιώσουν τις αρχικές τους ανησυχίες.
Έχουμε ακούσει πολλές φορές για ταινίες που παραλίγο να μην κυκλοφορήσουν για διάφορους λόγους, και τελικά κατάφεραν να γίνουν παγκόσμιες επιτυχίες. Παρακάτω σας παρουσιάζουμε 6 ταινίες που τα κινηματογραφικά στούντιο φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν.
Gravity
Η ταινία Gravity του Αλφόνσο Κουαρόν ήταν μια τεράστια επιτυχία στο box-office το 2013 και έλαβε 10 υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων για Καλύτερη Ταινία και Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της Μπούλοκ, κερδίζοντας το Όσκαρ Σκηνοθεσίας και άλλα έξι αγαλματίδια σε τεχνικές κατηγορίες. Αυτό ωστόσο που πολλοί δεν ξέρουν είναι ότι το στούντιο δίσταζε να προχωρήσει με την ταινία, επειδή δεν πίστευαν ότι μια τέτοιου είδους ταινία με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα θα λάβει θερμής υποδοχής από το κοινό.
Το σχέδιο βρισκόταν για χρόνια στο στάδιο ανάπτυξης στη Universal, αλλά τελικά το στούντιο δεν προχώρησε στην υλοποίησή του. Η Warner Bros. αγόρασε τα δικαιώματα και το Φεβρουάριο του 2010. Η Warner Bros εξέφρασε την ανησυχία της για το γεγονός ότι το Gravity θα αποτελούσε οικονομική αποτυχία επειδή είχε γυναίκα πρωταγωνίστρια. Το άγχος της μετρίασε κάπως το γεγονός ότι η Αντζελίνα Τζολί ήταν πρόθυμη να δεχτεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο, ωστόσο αποχώρησε γιατί το στούντιο αρνήθηκε να της δώσει αμοιβή ύψους 20 εκατομμυρίων δολαρίων.
Τελικά η άνθρωποι της Warner Bros ηρέμησαν, όταν στην Comic-Con του 2013, λίγους μόνο μήνες πριν από την κυκλοφορία της, η ταινία αγαπήθηκε από το κοινό εκεί και έλαβε θαυμάσιες κριτικές.
Breakfast Club
Το Breakfast Club είναι μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες της δεκαετίας του ’80, καθώς είχε εξαιρετική απήχηση σε κοινό και κριτικούς, ενώ το σύνολο των ηθοποιών που, αργότερα, έπαιξε σε άλλες παρόμοιες ταινίες απέκτησε το παρατσούκλι “Brat Pack”. Όμως, πριν γίνει δημοφιλής, η Universal ήταν απαισιόδοξη όσον αφορά την οικονομική πορεία και τις κριτικές που πρόκειται να λάβει.
Ο λόγος ήταν ότι θεωρούσαν ότι εκείνη την εποχή μια εφηβική ταινία που περιέχει γυμνό δεν θα πουλήσει. Επιπλέον, τα ανώτερα στελέχη της Universal θεώρησαν ότι ο σκηνοθέτης Τζον Χιούτζες δεν είχε μεγάλη κινηματογραφική εμπειρία, καθώς αυτή θα ήταν η δεύτερη ταινία του.
Ωστόσο, όπως είπε και ο σκηνοθέτης, το The Breakfast Club έγινε τεράστια επιτυχία παρά το γεγονός ότι η Universal προσπάθησε να το “θάψει”.
Ηλίθιος και Πανηλίθιος
Η New Line Cinema δεν είχε απολύτως καμία πίστη στο Ηλίθιος και Πανηλίθιος του 1994, σε σημείο που προσπάθησαν ενεργά να παρέμβουν στο κάστινγκ για την ταινία.
Δεδομένου ότι αυτό ήταν το σκηνοθετικό ντεμπούτο των Farrelly Brothers (τους πήρε χρόνια καθώς κανένας δεν αναλάμβανε να κυκλοφορήσει την ταινία τους), δεν είχαν πραγματικά μεγάλη επιρροή στη βιομηχανία και ως αποτέλεσμα η New Line είχε το πάνω χέρι.
Το στούντιο ήθελε να διαμορφώσει την ταινία σε κάτι που, στα μάτια τους, είχε περισσότερες πιθανότητες να γίνει επιτυχία, και έτσι άρχισε να παρεμβαίνει στο κάστινγκ. Ο Στιβ Μάρτιν και ο Μάρτιν Σορτ ήταν μια από τις επιλογές του κινηματογραφικού στούντιο, αλλά απέρριψαν το ρόλο του Λόιντ. Τελικά ο Τζιμ Κάρεϊ και Tζεφ Ντάνιελς ανέλαβαν τους ρόλους, παρά τις αντιδράσεις της New Line. Τελικά η ταινία ήταν μια κινηματογραφική επιτυχία συγκεντρώνοντας 127.175.374 δολάρια στις Ηνωμένες Πολιτείες και 247.275.374 παγκοσμίως.
Star Wars
Μπορεί τώρα να ακούγεται ανόητο να αμφιβάλλει κανείς για το πολιτισμικό φαινόμενο του Τζορτζ Λούκας, αλλά την δεκαετία του 1970, η Fox είχε μεγάλες ανησυχίες για την εμπορική βιωσιμότητα της σειράς ταινιών Star Wars και τα στελέχη του στούντιο ήταν σίγουρα ότι θα αποτύχουν.
Ο λόγος ήταν ότι το Star Wars ήταν κάτι καινούργιο και θα μπορούσε να θεωρηθεί λίγο περίεργο και ανόητο από το κοινό. Ένα στέλεχος του στούντιο τελικά έπεισε και τα υπόλοιπα ότι η ταινία θα ήταν επιτυχημένη. Σε ένα υπόμνημα του ο Peter S. Myers – Αντιπρόεδρος της εγχώριας διανομής της Fox – διαβεβαίωσε τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου ότι το κοινό θα “ηλεκτριστεί” με την ταινία και ότι ο Λούκας είχε δημιουργήσει κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Ακόμα και ο ίδιος ο Λούκας, φοβούμενος την αποτυχία, προετοιμαζόταν να κατευθυνθεί στη Χαβάη όταν κυκλοφόρησε η ταινία, για να απομακρυνθεί από κάθε πιθανή αρνητική κριτική.
Τελικά η πρώτη ταινία με τον ομώνυμο τίτλο προβλήθηκε στις 25 Μαΐου του 1977 και έκτοτε δημιούργησε ένα φαινόμενο ποπ κουλτούρας, το οποίο γέννησε επτά ακόμα ταινίες και μια εκτενή λίστα από βιβλία, κόμικς, βιντεοπαιχνίδια, τηλεοπτικές σειρές, παιχνίδια, φιγούρες και άλλα προϊόντα, που αποτελούν το σύμπαν του Star Wars.
Joker
Παρά το γεγονός ότι η ταινία στου Τοντ Φίλιπς σάρωσε στο box office και θεωρείται πλέον μια από τις 20 καλύτερες ταινίες όλης της δεκαετίας, η Warner Bros ήταν τόσο ανήσυχη οτι η ταινία θα αποτύγχανε, που ζήτησε από άλλες δύο εταιρείες να συγχρηματοδοτήσουν το έργο – με αντάλλαγμα ένα μερίδιο των κερδών.
Μάλιστα, πριν κυκλοφορήσει οι New York Times δημοσίευσαν ότι ζητήθηκε από τα κινηματογραφικά στούντιο Bron Studios και Village Roadshow, να μειώσουν την οικονομική “έκθεση” της Warner Bros – δηλ. η εταιρεία δεν ήθελε να ήθελε να “στοιχηματίσει” μόνη της στον “Joker”.
“Η εταιρεία έλαβε μέτρα για τον μετριασμό του κινδύνου. Η Warner Bros έφερε δύο συν-χρηματοδότες, μειώνοντας με αυτό τον τρόπο την έκθεση του στούντιο – και τα πιθανά κέρδη του.” Αλλά γιατί ακριβώς το στούντιο ανησυχούσε τόσο πολύ; Λοιπόν, υποτίθεται ότι ανώτερα στελέχη του στούντιο φοβήθηκαν για το επίπεδο βίας στην ταινία, και ανησύχησαν ότι θα μπορούσε να προκαλέσει αρνητική κριτική και ορισμένες τρομοκρατικές επιθέσεις στην πραγματικότητα.
“Ο “Joker” προκαλεί βαθιά ανησυχία. Κάποιοι, συμπεριλαμβανομένων μερικών υπαλλήλων που ανήκουν στην ομάδα της Warner Bros, ανησυχούν ότι η ταινία είναι δυνητικά επικίνδυνη, καθώς νομιμοποιεί τέτοιου είδους αγριότητες και μπορεί να προκαλέσει περισσότερες από αυτές.” Ευτυχώς, όλες αυτές οι ανησυχίες ήταν αβάσιμες και όλοι είδαν μια πραγματικά σπουδαία ταινία. Όσο για τα κινηματογραφικά στούντιο, ακόμα να πιστέψουν τι έχει συμβεί.
Rocky
Η σειρά ταινιών Rocky είναι μια από τις πιο θρυλικές στην κινηματογραφική ιστορία, ωστόσο η πρώτη ταινία θεωρήθηκε μια τεράστια πρόκληση. Η Studio United Artists – η οποία ανησυχούσε για την οικονομική της προοπτική – αντιτάχθηκε έντονα στην παραγωγή της ταινίας και προσπάθησε να την σαμποτάρει πάνω από μια φορά.
Σύμφωνα με τον παραγωγό Irwin Winkler, τα προβλήματα άρχισαν πριν ακόμα ξεκινήσουν τα γυρίσματα, με το στούντιο να απορρίπτει τη βασική προϋπόθεση: ο Σιλβέστερ Σταλόνε να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον οποίο δημιούργησε ο ίδιος.
“Έγινε λίγο περίπλοκό καθώς η United Artists, το στούντιο με το οποίο κάναμε συμφωνία, γύρισαν και μας είπαν: ‘Γιατί να θέλουμε να πληρώσουμε για μια ταινία που θα πρωταγωνιστήσει ένας άγνωστος τύπος που ονομάζεται Σιλβέστερ Σταλόνε, ο οποίος θα υποδυθεί έναν πυγμάχο με δύσκολη ζωή και έχει μια ερωτική ιστορία με ένα άσχημο κορίτσι; Δεν υπάρχει τίποτα εδώ που να είναι ελκυστικό για εμάς, και έτσι δεν πρόκειται να κάνουμε την ταινία.'” Ωστόσο, επειδή ο Winkler είχε μια συμφωνία με την εταιρεία, οι όροι της οποίας ήταν απαράβατοι, η United αναγκάστηκε να προχωρήσει – αλλά δεν τους άρεσε αυτό το γεγονός.
Προσπαθώντας να ξεφύγει από την συμφωνία, το στούντιο πρόσφερε στο Winkler 2 εκατομμύρια δολάρια για να κάνει την ταινία – 500.000 δολάρια περισσότερα από το ποσό που είχε συμφωνηθεί – έτσι ώστε να μπορούν να πουν ότι αυτή η ταινία κοστίζει πάρα πολύ, και ότι δεν μπορούν να την κάνουν. Εντούτοις, ο Winkler είπε ότι θα έκανε την ταινία για 1 εκατομμύριο δολάρια, και η United Artists απρόθυμα συμφώνησε.
Στη συνέχεια, ένα από τα στελέχη του στούντιο προσπάθησε να αγοράσει το σενάριο από Σταλόνε για 250.000 δολάρια. Με αυτό τον τρόπο, θα είχαν το σενάριο και θα μπορούσαν να ακυρώσουν την ταινία. Ευτυχώς, ο Σταλόνε απέρριψε την προσφορά, παρά το γεγονός ότι ήταν άφραγκος εκείνη την εποχή.
Τα πράγματα δεν έγιναν ευκολότερα, καθώς το στούντιο έθεσε οικονομικούς περιορισμούς στους δημιουργούς, απαιτώντας να γυριστεί η ταινία σε όχι περισσότερο από 25 ημέρες και έριξε τον προϋπολογισμό κάτω από τα 950.000 δολάρια. Τελικά, ευτυχώς για εμάς η ταινία δικαιώθηκε, καθώς έγινε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και ήταν υποψήφια για εννέα συνολικά Όσκαρ (απέσπασε τελικά τα βραβεία Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Μοντάζ).
Διαβάστε επίσης: 7 ταινίες ασύγκριτα καλύτερες απ’ το βιβλίο τους
