Η σχέση μεταξύ λογοτεχνίας και κινηματογράφου είναι γεμάτη πάθος, παρεξηγήσεις και έντονες συγκρούσεις. Όταν ένα βιβλίο περνά στη μεγάλη οθόνη, οι αναγνώστες αλλά και οι συγγραφείς κουβαλούν μεγάλες προσδοκίες. Κι ενώ αρκετές φορές το αποτέλεσμα αποθεώνεται και από τους ίδιους τους δημιουργούς, υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο συγγραφέας απεχθάνθηκε την κινηματογραφική εκδοχή του έργου του – ακόμα κι αν αυτή θεωρήθηκε αριστούργημα από τους θεατές.
Ακολουθούν μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
The Shining (1980) – Στίβεν Κινγκ
Ο Κινγκ δεν έκρυψε ποτέ την αποστροφή του για την ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Παρά την κινηματογραφική της δύναμη, θεωρούσε ότι παραποίησε το κεντρικό μήνυμα του βιβλίου, αφαιρώντας την τραγικότητα του Τζακ Τόρενς και δίνοντας ψυχρότητα εκεί που ο συγγραφέας ήθελε συναίσθημα.
American Psycho (2000) – Μπρετ Ίστον Έλις
Ο Έλις αποστασιοποιήθηκε από την ταινία, υποστηρίζοντας ότι το βιβλίο του ήταν αδύνατον να μεταφερθεί αυτούσιο στον κινηματογράφο. Παρότι αναγνωρίζει την προσπάθεια, θεωρεί ότι το αποτέλεσμα δεν αγγίζει το βάθος και την αμφισημία του κειμένου του.
Breakfast at Tiffany’s (1961) – Τρούμαν Καπότε
Ο Καπότε δεν φανταζόταν καμία άλλη εκτός από τη Μέριλιν Μονρόε στον ρόλο της Χόλι Γκολάιτλι, και παραλίγο να τα καταφέρει, αλλά εκείνη αποθαρρύνθηκε να αναλάβει τον ρόλο και το στούντιο επέλεξε την Όντρεϊ Χέπμπορν, μια κίνηση που ο Καπότε φέρεται να θεώρησε προδοσία.
Charlie and the Chocolate Factory (1971) – Ρόαλντ Νταλ
Ο Νταλ απεχθάνθηκε την ταινία “Willy Wonka & the Chocolate Factory”, καθώς θεώρησε ότι πρόδωσε το σκοτεινό χιούμορ του βιβλίου του και δεν συγχώρησε ποτέ το στούντιο. Μάλιστα, η οικογένεια του δεν επέτρεψε να χρησιμοποιηθεί ξανά το έργο του σε διασκευή για πολλά χρόνια.
Forrest Gump (1994) – Γουίνστον Γκρουμ
Παρά την τεράστια επιτυχία της ταινίας, ο συγγραφέας δυσανασχέτησε με τις αλλαγές στην πλοκή και στους χαρακτήρες, που κατά τη γνώμη του αλλοίωσαν τον τόνο της ιστορίας.
Mary Poppins (1964) – Πάμελα Λύντον Τράβερς
Η συγγραφέας απογοητεύτηκε βαθιά από τη “γλυκανάλατη” εκδοχή της Ντίσνεϊ. Η ίδια ήθελε μια πιο αυστηρή και μυστηριώδη Μαίρη Πόπινς, μακριά από το μουσικό παραμύθι που κατέκτησε τις καρδιές εκατομμυρίων θεατών.
V for Vendetta (2005) – Άλαν Μουρ
Ο Μουρ αποκήρυξε τη διασκευή, θεωρώντας ότι μετέτρεψε το πολιτικό και αναρχικό του έργο σε μια χολιγουντιανή αλληγορία χωρίς την αιχμηρότητα του πρωτοτύπου.
A Clockwork Orange (1971) – Άντονι Μπέρτζες
Παρότι η ταινία του Κιούμπρικ είναι αριστούργημα, ο Μπέρτζες δεν ήταν καθόλου ικανοποιημένος. Ένιωσε ότι το έργο του παρεξηγήθηκε, με το κοινό να μένει στη βία και όχι στο φιλοσοφικό του υπόβαθρο.
I Am Legend (2007) – Ρίτσαρντ Μάθεσον
Ο Μαθέσον είχε αποστασιοποιηθεί ήδη από τις παλαιότερες διασκευές του έργου του, και η εκδοχή με τον Γουίλ Σμιθ δεν τον ικανοποίησε. Η φιλοσοφική διάσταση του βιβλίου χάθηκε μέσα στη δράση και στα ειδικά εφέ.
The Bonfire of the Vanities (1990) – Τομ Γουλφ
Η ταινία μετατράπηκε σε φιάσκο, με τον Γουλφ να απορρίπτει εντελώς την αποτυχημένη μεταφορά του σατιρικού του μυθιστορήματος. Παρά τις προσδοκίες, κατέληξε να είναι ένα από τα μεγάλα «στραβοπατήματα» του Χόλιγουντ.
The Scarlet Letter (1995) – Ναθάνιελ Χόθορν (μέσω κληρονόμων)
Παρότι ο Χόθορν δεν ήταν παρών για να δει την κινηματογραφική εκδοχή, η ταινία με τη Ντέμι Μουρ προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων, θεωρούμενη ως προδοσία απέναντι στο κλασικό μυθιστόρημα.
Cool Hand Luke (1967) – Ντον Πιρς
Ο Πιρς χαρακτήρισε την ταινία “σκουπίδι”. Παρότι η ερμηνεία του Πολ Νιούμαν αποθεώθηκε, ο συγγραφέας αισθάνθηκε πως η ιστορία του αλλοιώθηκε.
Das Boot (1981) – Λόταρ-Γκίντερ Μπούχαϊμ
Ο συγγραφέας θεώρησε πως η ταινία δραματοποίησε υπερβολικά το βιβλίο του και «ρομαντικοποίησε» τον πόλεμο, σε αντίθεση με την αντιπολεμική πρόθεση του ίδιου.
Jurassic Park (1993) – Μάικλ Κράιτον
Αν και συνεργάστηκε με τον Σπίλμπεργκ, ο Κράιτον ένιωθε πως η ταινία θυσίασε την επιστημονική διάσταση του βιβλίου προς χάριν του θεάματος. Παρά την εμπορική επιτυχία, θεωρούσε ότι το βαθύτερο σχόλιο για την επιστήμη χάθηκε.
Διαβάστε επίσης: Ο σκηνοθέτης που έκανε το σκοτάδι παραμύθι – Χρόνια πολλά Τιμ Μπάρτον
