Τζιμ Μόρισον: 9 μαθήματα ζωής από τον θρυλικό ποιητή της ροκ

Το 1966 είπε “Λέω να σκηνοθετήσω τον θάνατό μου για να ξεπουλήσουμε”. Δεν χρειάστηκε να τον σκηνοθετήσει (μάλλον), όμως οι πωλήσεις των Doors ξεπούλησαν μετά την 3η Ιουλίου του 1971…

Ο λόγος για τον ασυγκράτητο μουσικό, τραγουδιστή, στιχουργό, ποιητή και frontman του συγκροτήματος The Doors,  Τζιμ Μόρισον, ο οποίος προκάλεσε όσο λίγοι μέσα στη σύντομη ζωή του, και κατάφερε να χαρακτηριστεί ως ένας από τους πιο χαρισματικούς καλλιτέχνες της ροκ μουσικής, και να συμπεριληφθεί μεταξύ των 100 σημαντικότερων τραγουδιστών όλων των εποχών.

Είχε ήδη γίνει cult πρότυπο ενώ ζούσε, όχι μονάχα εξαιτίας της μουσικής του αλλά επίσης λόγω των ακραίων εμφανίσεων του στη σκηνή. 53 χρόνια μετά το θάνατο του, οι λάτρεις της ροκ σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να γοητεύονται από την προσωπικότητα του frontman των The Doors, γνωστού και ως “The Lizard King”, ο οποίος αψήφησε όλους τους συμβατικούς “καλούς” τρόπους και αναζήτησε απαντήσεις και εξιλέωση μέσα από την τέχνη του.

Ο Τζέιμς Ντάγκλας Μόρισον γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1943 στη Φλόριντα, σε μια δεμένη και συντηρητική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν ναύαρχος στη Χαβάη. Ο μικρός Τζέιμς μεγάλωσε στη Φλόριντα με τη μαμά, τη γιαγιά, τον παππού και τα αδέρφια του. Ήταν από μικρός εξαιρετικός κολυμβητής και πολύ καλός μαθητής, με γρήγορη αντίληψη, περιέργεια, αγάπη στο διάβασμα και ενδιαφέρον για την ποίηση, τη θρησκεία, τη φιλοσοφία. Σπούδασε αρχικά στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα και συνέχισε σε Κολέγιο του Λος Άντζελες, όπου έκανε σπουδές πάνω στον κινηματογράφο.

Μετά την αποφοίτηση του σταμάτησε να έχει σχέσεις με τη οικογένεια του – κυρίως γιατί ο πατέρας του είχε αντιρρήσεις στην ενασχόληση του με τη μουσική – κι άρχισε να ζει μια μποέμικη ζωή, παρέα με τον συμμαθητή του Ρέι Μανζάρεκ. Οι δυο τους ήταν τα πρώτα μέλη των Doors, το όνομα των οποίων εμπνεύστηκε από το βιβλίο του Aldous Huxley “The Doors of Perception” (Οι πόρτες της αντίληψης).

Το ’66, οι Doors παρουσιάζουν το “Light my fire” που φτάνει στο νούμερο ένα των τσαρτς και τους κάνει διάσημους. Το κοινό τρελαίνεται με τη μουσική, τους στίχους και τη σκηνική παρουσία του Μόρισον, ο οποίος δηλώνει ότι αρχικά ντρεπόταν υπερβολικά να βγει στη σκηνή και χρειάστηκε να αντιγράψει άλλους σταρ για να μπορέσει να σταθεί μπροστά στο κοινό. Το ’67 έρχεται το “Breaking through” και το “People are strange”, ενώ ακολουθεί το “Alabama song”, και μια ολόκληρη γενιά αποκτά το σύνθημα: “Show me the way to the next whisky bar…”

Το κοινό εκστασιάζεται στη θέα και στο άκουσμα του. Μετατρέπεται στο απόλυτο είδωλο των επαναστατημένων νέων. Ο ίδιος δηλώνει: “Είμαι απλώς ένας έξυπνος, ευαίσθητος άνθρωπος, ο οποίος διαθέτει την ψυχή ενός κλόουν, που πάντα εκδηλώνεται την πιο κρίσιμη στιγμή…”

Ο Μόρισον βρέθηκε νεκρός στο μπάνιο του διαμερίσματος που νοίκιαζε στο Παρίσι, στις 3 Iουλίου του 1971, από τη σύντροφο του Πάμελα Κούρσον. Δεν διενεργήθηκε ποτέ αυτοψία στη σορό του μουσικού, κάτι που έδωσε τροφή σε πλήθος σεναρίων σχετικά με την αιτία θανάτου του. Σύμφωνα με την Κούρσον, ο θάνατος του προήλθε από κατά λάθος λήψη υπερβολικής ποσότητας ηρωίνης, που ο Μόρισον νόμισε πως ήταν κοκαΐνη. Η ίδια η Πάμελα Κούρσον πέθανε από υπερβολική δόση ηρωίνης τρία χρόνια αργότερα. O Τζιμ Μόρισον ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο Père Lachaise στο ανατολικό Παρίσι.

Στη δεκαετία του 1990, ο πατέρας του τοποθέτησε στον τάφο του μια μαρμάρινη πλάκα που αναγράφει στα αρχαία ελληνικά “ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ”, που ερμηνεύεται ελεύθερα ως “πιστός στο ίδιο του το πνεύμα”.

Ήταν ροκ σταρ, ήταν ποιητής, ήταν χαρισματικός, διανοούμενος και εξαιρετικά ευφυής (αναφέρεται πως το IQ του είχε μετρηθεί στο 149), και ταυτόχρονα ήταν ο άντρας που ονειρεύονταν όλες οι γυναίκες (και πολλοί άντρες). Ήταν το απόλυτο σύμβολο του σεξ που έκανε το κοινό να αφιονίζεται στο άκουσμα της μπάσας φωνής του, στη θέα του ιδρώτα του, στο κολλητό δερμάτινο παντελόνι, στις μπότες που ήταν το σήμα κατατεθέν του, και στα μακριά μαλλιά που ανέμιζαν στους ώμους του. “Κάποια από τα χειρότερα λάθη της ζωής μου ήταν ότι έκοβα τα μαλλιά μου” είχε πει κάποτε.

Πάμε να δούμε κάποιες φράσεις του για να φιλοσοφήσουμε την ζωή:

Για τη γέννηση του:
«Δεν θυμάμαι. Μάλλον συνέβη κατά τη διάρκεια ενός απ’ τα blackouts μου».

Για τη φιλοσοφία του περί ζωής:
«Πιστεύω σε μια μακρά, παρατεταμένη διαταραχή των αισθήσεων, με σκοπό να κατακτήσω το άγνωστο».

Για τα ναρκωτικά:
«Δοκίμαζα τα όρια της πραγματικότητας. Ήμουν περίεργος να δω τι θα συμβεί. Αυτό ήταν όλο: περιέργεια».

Για το ποτό:
«Το να είσαι μεθυσμένος είναι μια καλή μεταμφίεση. Πίνω για να μπορώ να μιλάω στους μαλάκες. Αυτοί περιλαμβάνουν και τον εαυτό μου».

Για την επανάσταση:
«Αν κάνεις ειρήνη με την εξουσία, γίνεσαι εξουσία».

Για τη θέση του στην ιστορία:
«Βλέπω τον εαυτό μου σαν έναν κομήτη, έναν διάττοντα αστέρα. Όλοι σταματάνε, το δείχνουν και λένε Α, κοίτα αυτό! Και ξαφνικά εξαφανίζομαι και δε θα δουν ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο».

Περιγράφοντας τους Doors:
«Σκεφτείτε μας σαν ερωτικούς πολιτικούς».

Για εκείνον το σεξ:
«…ήταν γεμάτο ψέματα. Το κορμί προσπαθεί να πει αλήθειες, αλλά είναι συνήθως τόσο κακοποιημένο από κανόνες και δεσμευμένο από προσχήματα, που με το ζόρι μπορεί να κινείται. Σακατεύουμε τους εαυτούς μας με ψέματα».

Όσο για την αγάπη; Πάντα κατά τον ίδιο:
«…η αγάπη δεν μπορεί να σε σώσει από τη μοίρα σου». Οπότε; Δείξε μου τον δρόμο για το επόμενο μπουκάλι ουίσκι. Oh, don’t ask why, οh, don’t ask why, I tell you, I tell you, I tell you we must die…

---

Διαβάστε επίσης: “Τα λάθη μου είναι η ζωή μου” και άλλα 14 μαθήματα ζωής από τον Σάμιουελ Μπέκετ