“Αν λοιπόν το ζήτημα είναι ποιοι από τους δημιουργούς της δεκαετίας του ’60 επηρέασαν περισσότερο τους σκηνοθέτες στα τέλη του 20ού αιώνα και στις αρχές του 21ου, πιστεύω ότι ο Σέρτζιο Λεόνε ήταν εκείνος που έδειξε την κατεύθυνση για τη σύγχρονη κινηματογραφική αντίληψη. Υπάρχει στο έργο του αυτός ο υπέρμετρος ενθουσιασμός, ο σουρεαλισμός, η τρέλα, η χρήση της μουσικής, η επιμελής οργάνωση της σκηνής και το ειρωνικό χιούμορ. Ολα αυτά ξεκινούν με τον Λεόνε. Για μένα, είναι ο μεγαλύτερος από όλους τους Ιταλούς σκηνοθέτες. Θα έφτανα ακόμα και στο σημείο να πω ότι πρόκειται για τον ιδανικότερο συνδυασμό στυλίστα και αφηγητή στον κινηματογράφο”, είχε πει ο Κουέντιν Ταραντίνο για τον σπουδαίο Ιταλό σκηνοθέτη Σέρτζιο Λεόνε, γνωστό και ως “Πατέρα των σπαγγέτι γουέστερν”.
Ο Λεόνε θα έχει πάντα τον τίτλο της πατρικής φιγούρας πίσω από το συγκεκριμένο κινηματογραφικό είδος, εκτός όμως από σκηνοθέτης ήταν επίσης ένας αληθινός καλλιτέχνης, ο οποίος δυστυχώς δημιούργησε μόνο λίγες ταινίες πριν φύγει από την ζωή, σε ηλικία μόλις 60 ετών, από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Ευτυχώς, αυτές οι ταινίες είναι τόσο σπουδαίες, που επηρέσαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν όλα τα μελλοντικά γουέστερν αλλά και διαφορετικά είδη ταινιών.
© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image
Για πολλούς κριτικούς και καλλιτέχνες ο Λεόνε θεωρείται ο άνθρωπος που άσκησε από τις μεγαλύτερες επιρροές στο κινηματογράφο τόσο με την σύγχρονη σκηνοθετική τεχνική του, όσο και με την πληθωρική και χαρισματική προσωπικότητα του. Γύρισε μεν λίγες ταινίες, αλλά η επίδρασή του στον παγκόσμιο κινηματογράφο ήταν σημαντική, παρά την αρχική απόρριψη του από τους κριτικούς.
Στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’60 ο Λεόνε είχε την τύχη να βρίσκεται ανάμεσα στους πρωτοπόρους που ασχολήθηκαν με το ανερχόμενο τότε είδος των γουέστερν. Η ταινία του “Για Μια Χούφτα Δολάρια” υπήρξε μια από τις πρώτες προσπάθειες στο είδος του “σπαγγέτι γουέστερν”. Βασισμένο στο ιαπωνικό ιστορικό έπος του Ακίρα Κουροσάβα, Yojimbo (1961), προκάλεσε νομικές διαμάχες με τον Ιάπωνα δημιουργό. Έμεινε επίσης στην ιστορία ως η ταινία που καθιέρωσε τον Κλιντ Ίστγουντ, έναν άγνωστο μέχρι τότε τηλεοπτικό ηθοποιό, σαν παγκόσμιο αστέρα.
Οι δύο επόμενες ταινίες του, “Μονομαχία Στο Ελ Πάσο” (1965) και “Ο Καλός, Ο Κακός και ο Άσχημος” (1966), ολοκλήρωσαν την τριλογία, με την κάθε μια να είναι εμπορικά πιο επιτυχημένη και τεχνικά αρτιότερη από την προηγούμενη. Τη μουσική και στις τρεις αυτές ταινίες υπογράφει ο θρύλος της μουσικής, Ένιο Μορικόνε. Οι περισσότεροι κριτικοί συμφωνούν ότι “Ο Καλός, Ο Κακός και Ο Άσχημος” ήταν η κορυφαία ταινία της τριλογίας.
Δείτε μερικές από τις καλύτερες ταινίες που έδωσε απλόχερα στο κοινό αυτός ο εκκεντρικός και χαρισματικός καλλιτέχνης.
Ο Καλός, Ο Κακός και Ο Άσχημος – 1966
Ο “Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος” είναι ένα ιταλικό σπαγγέτι γουέστερν παραγωγής 1966, με πρωταγωνιστές τους Κλιντ Ίστγουντ, Λι Βαν Κλιφ και Ίλαϊ Γουάλακ στους αντίστοιχους ρόλους. Το σενάριο γράφτηκε από τους Έιτζ & Σκαρπέλι, Λουτσιάνο Βιντσεντζόνι και τον Λεόνε, και περιστρέφεται γύρω από τρεις τυχοδιώκτες πιστολέρο που αναζητούν ένα σεντούκι χρυσού της Συνομοσπονδίας, μέσα στο χάος της βίας των μαχών του Εμφύλιου πολέμου και τα στρατόπεδα αιχμαλώτων.
Για Μια Χούφτα Δολάρια – 1964
Το “Για Μια Χούφτα Δολάρια” αποτελεί την πρώτη ταινία της τριλογίας του Λεόνε γνωστής και ως η “Τριλογία του Δολαρίου”, με τη δεύτερη να είναι η “Μονομαχία στο Ελ Πάσο” (1965) και “Ο Καλός, Ο Κακός και ο Άσχημος” (1966). Έχει πρωταγωνιστή τον Κλιντ Ίστγουντ στο πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο, μαζί με τους Τζιάν Μαρία Βολοντέ, Μαριάνε Κοχ, Χοσέ Κάλβο και τον Τζόζεφ Έγγερ.
Μονομαχία στο Ελ Πάσο – 1965
Μετά την επιτυχία στο box office της πρώτης ταινίας της Τριλογίας “Για μια Χούφτα Δολάρια” στην Ιταλία, ο σκηνοθέτης Σέρτζιο Λεόνε και ο νέος παραγωγός του, Αλμπέρτο Γκριμάλντι, ήθελαν να ξεκινήσουν την παραγωγή μιας σειράς, αλλά έπρεπε να κάνουν τον Κλιντ Ίστγουντ να συμφωνήσει να πρωταγωνιστήσει σε αυτή. Ο Ίστγουντ δεν ήταν έτοιμος να δεσμευτεί για μια δεύτερη ταινία καθώς δεν είχε δει καν την πρώτη. Γρήγορα, ο Λεόνε έσπευσε μια δημιουργήσει το προσχέδιο του σεναρίου της “Μονομαχίας στο Ελ Πάσο”. Τελικά η ταινία αποδείχθηκε ακόμη πιο επιτυχημένη από την προκάτοχό της.
Κάποτε στη Δύση – 1968
Το Κάποτε στη Δύση είναι ένα επικό ιταλικό σπαγγέτι γουέστερν παραγωγής 1968, σκηνοθετημένο από τον Σέρτζιο Λεόνε για την Paramount Pictures. Πρωταγωνιστούν οι Χένρι Φόντα σε κόντρα ρόλο ως ο κακός, ο Τσαρλς Μπρόνσον ως η νέμεση του, ο Τζέισον Ρόμπαρντς ως ένας ληστής, και η Κλαούντια Καρντινάλε ως μια προσφάτως χήρα αγρότισσα με παρελθόν ως πόρνη. Το σενάριο γράφτηκε από τον Λεόνε και τον Σέρτζιο Ντονάτι, βασισμένο σε μια ιστορία των Λεόνε, Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και Ντάριο Αρτζέντο.
Κάποτε στην Αμερική – 1984
Το “Κάποτε στην Αμερική” ακολουθεί την πορεία μιας παρέας εφήβων Εβραίων γκάνγκστερ στα γκέτο της Νέας Υόρκης την εποχή της ποτοαπαγόρευσης —την δεκαετία του 1920—, την επανένωσή τους μερικά χρόνια αργότερα και την ζωή ενός εξ αυτών σε μεγάλη ηλικία. Η ταινία εστιάζει, κυρίως, στον χαρακτήρα του Νουντλς (Ντε Νίρο) καθώς η ταινία αφηγείται τις 3 φάσεις της ζωής του. Ως έφηβο, μεσήλικα και ηλικιωμένο. Παρόλα αυτά, οι συχνές αναδρομές προσπαθούν να χτίσουν τις δυνατές σχέσεις που δόμησε με ανθρώπους που καθόρισαν την ζωή του.
Διαβάστε επίσης: 6 θρυλικοί σκηνοθέτες που δεν κέρδισαν ποτέ Όσκαρ
