Είναι αδύνατον να μιλήσει κανείς για τον σύγχρονο ισπανικό κινηματογράφο και να μην αναφερθεί στην πολύχρωμη φιλογραφία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, ο οποίος θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες στον κόσμο.

Το “τρομερό παιδί” του ισπανικού σινεμά γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1951 σε ένα μικρό χωριό της Ισπανίας. Γιος ενός αγωγιάτη, που έλειπε αρκετό καιρό από το σπίτι λόγω δουλειάς, και μιας μητέρας που επηρέασε σημαντικά τόσο τη ζωή, όσο και τις δημιουργίες του. Άλλωστε η μητρική φιγούρα είναι καθοριστική στις περισσότερες ταινίες του.

Η καριέρα του Αλμοδόβαρ ξεκίνησε τη δεκαετία του ’80, με την πρώτη του ταινία, “Pepi, Luci, Bom” (1980). Ωστόσο, οι ταινίες του πραγματικά απογειώθηκαν με το “Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης” (1988), που τον καθόρισε ως μια φωνή του ισπανικού κινηματογράφου.

Δείτε παρακάτω μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες του.

Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης (1988)

Οι “Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης” ήταν η ταινία που έκανε ευρέως γνωστό τον Αλμοδόβαρ. “Με αυτή την ταινία προσπάθησα να μιλήσω για την εγκατάλειψη, την έλλειψη κατανόησης ανάμεσα στις γυναίκες και τους άντρες… Ήθελα να βρω έναν τρόπο να αστειευτώ με τα δικά μου προβλήματα. Το νόημα ήταν να πάρω μια επώδυνη κατάσταση και να την μετατρέψω σε κάτι κωμικό και αστείο”, είχε πει ο Αλμοδόβαρ για την ταινία, η οποία απέσπασε το βραβείο σεναρίου στο φεστιβάλ Βενετίας και ήταν υποψήφια για τη Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Όλα για τη Μητέρα Μου (1999)

Έντεκα χρόνια μετά το “Γυναίκες στα Πρόθυρα Νευρικής Κρίσης”, ο Αλμοδόβαρ επέστρεψε με μια αριστουργηματική ταινία, η οποία ασχολείται με το θέμα του AIDS, τον επαναπροσδιορισμό φύλου, της αναζήτησης σεξουαλικής ταυτότητας, φύλου, θρησκείας, πίστης και λόγου ύπαρξης και τα σχολιάζει με ένα κωμικοτραγικό τρόπο και μια έντονη αίσθηση μαύρου χιούμορ. Η ταινία άνοιξε το Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1999, όπου ο Αλμοδόβαρ απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας, ενώ κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Έχει διακριθεί επίσης με Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, BAFTA Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Σκηνοθεσίας και 7 βραβεία Goya.

Μίλα της (2002)

Το “Μίλα της” πραγματεύεται το πως δύο άντρες, με γνώμονα τη μοναξιά, συνδέονται με βαθιά φιλία, όταν συναντιούνται στο νοσοκομείο, όπου ο καθένας έχει εκεί σε κώμα την αγαπημένη του. Η απήχηση της ταινίας, ιδιαίτερα στο εξωτερικό, ήταν θετική, όπου απέσπασε το Όσκαρ καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας και BAFTA καλύτερης μη αγγλόφωνης ταινίας. Θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες ταινίες του 21ου αιώνα.

Κακή εκπαίδευση (2004)

Η ταινία περιγράφει την ιστορία δύο νεαρών αγοριών στην Ισπανία της δεκαετίας του ’60, που ανακαλύπτουν την αγάπη, υπό το άγρυπνο βλέμμα του πάτερ Μανόλο, ο οποίος διευθύνει το εκκλησιαστικό σχολείο όπου φοιτούν και τους έχει κακοποιήσει σεξουαλικά. Ένα τρίγωνο θα σχηματιστεί, με παράλληλες ιστορίες που θα μείνουν καλά κρυμμένες στο σκοτάδι. Οι τρεις τους θα ξανασυναντηθούν αργότερα κάτω από διαφορετικές συνθήκες ερωτικής και οικονομικής εξουσίας, με το “νόμο του πόθου” να τους οδηγεί σε αλόγιστες πράξεις.

Γύρνα πίσω (2006)

Η ταινία επικεντρώνεται σε μία εκκεντρική οικογένεια που ζει σε μία νότια περιοχή στη Μαδρίτη και αποτελείται μόνο από γυναίκες. Τα θέματα της θίγουν τη σεξουαλική κακοποίηση, τη μοναξιά και τον θάνατο, αναμιγνύοντας διάφορα καλλιτεχνικά είδη, όπως τη φάρσα, το μελόδραμα, την τραγωδία και τον μαγικό ρεαλισμό. Η πρωταγωνίστρια, Πενέλοπε Κρουζ, υπήρξε υποψήφια για Όσκαρ Ά’ Γυναικείου Ρόλου, πράγμα που την καθιστά την πρώτη Ισπανίδα ηθοποιό που λαμβάνει υποψηφιότητα σε αυτήν την κατηγορία από την Αμερικανική Ακαδημία.

Το Δέρμα που Κατοικώ (2011)

Το “Δέρμα που Κατοικώ” είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο βασίζεται στο μυθιστόρημα Tarantula του Τιερί Ζονκέ. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Αντόνιο Μπαντέρας, ο οποίος υποδύεται έναν πλαστικό χειρουργό, που κυνηγημένος από τα οικογενειακά τραύματα του παρελθόντος, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα άφθαρτο δέρμα, κάνοντας πειράματα σε μια νέα γυναίκα την οποία κρατά αιχμάλωτη.

Το Διπλανό Δωμάτιο (2024)

Το “Διπλανό Δωμάτιο” σημειώνει μια ενδιαφέρουσα αλλαγή στην πορεία του Πέδρο Αλμοδόβαρ: είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του στα αγγλικά, βασισμένη στο μυθιστόρημα What Are You Going Through της Σίγκριντ Νούνεζ. Πρωταγωνιστούν η Τίλντα Σουίντον ως Μάρθα, μια πολεμική ανταποκρίτρια που διαγιγνώσκεται με τελικό στάδιο καρκίνου, και η Τζούλιαν Μουρ ως Ίνγκριντ, μια συγγραφέας που καλείται να αντιμετωπίσει την επιθυμία της Μάρθα να επιλέξει τον τρόπο και τον χρόνο του τέλους της ζωής της. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας 2024, όπου τιμήθηκε με το Χρυσό Λέοντα.

Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ παραμένει μια αναγνωρίσιμη μορφή του κινηματογράφου, με ταινίες που προκαλούν, εμπνέουν και συχνά αγγίζουν βαθιές ανθρώπινες αλήθειες. Μέσω του έργου του, συνεχίζει να εξερευνά την ανθρώπινη ψυχή και την πολυπλοκότητα των σχέσεων, αφήνοντας μια ανεξίτηλη σφραγίδα στην παγκόσμια κινηματογραφική σκηνή.

Διαβάστε επίσης: “Μονομάχος 2”: Νέο τρέιλερ για το πολυαναμενόμενο σίκουελ