Στις 28 Αυγούστου, ο Ντέιβιντ Φίντσερ κλείνει ακόμη έναν κύκλο γύρω από τον ήλιο. Και κάθε φορά που φτάνει η επέτειος των γενεθλίων του, οι κινηματογραφόφιλοι έχουν έναν καλό λόγο να ξαναθυμηθούν τις ταινίες του και τον αντίκτυπο τους στην έβδομη τέχνη.
Ο Φίντσερ δεν είναι απλώς σκηνοθέτης, αλλά ένας χειρουργός της εικόνας, που κόβει και ράβει το φιλμ με ψυχρή ακρίβεια. Οι ιστορίες του μοιάζουν με ανατομίες της ανθρώπινης ψυχής, αποκαλύπτοντας εμμονές, αδυναμίες και σκοτεινά ένστικτα. Αν το Χόλιγουντ γεννά συχνά “μάγους της ψυχαγωγίας”, ο Φίντσερ είναι ο αρχιτέκτονας του εφιάλτη που δεν θες να ξυπνήσεις.
Αν είσαι λάτρης της φιλμογραφίας του, παρακάτω σου παρουσιάζουμε τις ταινίες που σμίλεψαν τη μυθολογία του.
Seven (1995)
Ένα νουάρ-θρίλερ που βούτηξε στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα για να αναδείξει το πιο ανυπόφορο: την ανθρώπινη αδυναμία απέναντι στο κακό. Το φινάλε του, ακόμη και σήμερα, στοιχειώνει θεατές και δημιουργούς.
Fight Club (1999)
Μια γροθιά στο στομάχι του καταναλωτισμού και της σύγχρονης ταυτότητας. Όχι τυχαία, δίχασε το κοινό: άλλοι το αγκάλιασαν σαν επαναστατικό μανιφέστο, άλλοι το παρεξήγησαν. Ο Φίντσερ, όμως, είχε ήδη πετύχει: η ταινία του έγινε πολιτιστικό σύμβολο.
Zodiac (2007)
Εκεί όπου άλλοι θα κυνηγούσαν δράση και αίμα, ο Φίντσερ βύθισε την κάμερα στην εμμονή, στη σιωπή και στην αβεβαιότητα. Το αποτέλεσμα; Ένα θρίλερ που μιλάει περισσότερο για την παράνοια της έρευνας παρά για τον ίδιο τον δολοφόνο.
The Social Network (2010)
Ο σκηνοθέτης που λάτρεψε τις σκιάσεις και τις σιωπές έφτιαξε την πιο πειστική ταινία για το Facebook, χωρίς ούτε μια σκηνή login. Η ιστορία του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, μέσα από το βλέμμα του Φίντσερ δεν ήταν μια tech επιτυχία αλλά μια τραγωδία φιλίας και φιλοδοξίας.
Gone Girl (2014)
Μια σάτιρα-καθρέφτης των σχέσεων στον 21ο αιώνα. Ο Φίντσερ πήρε το μυστήριο και το μετέτρεψε σε μαύρο σχόλιο για το γάμο, την τηλεόραση και την ανάγκη μας για αφήγηση – ακόμα κι αν αυτή είναι ψέμα.
Mank (2020)
Με το Netflix ως σύμμαχο, ο Φίντσερ απέτισε φόρο τιμής στην κλασική εποχή του Χόλιγουντ, αφηγούμενος την ιστορία του σεναριογράφου Χέρμαν Μάνκιεβιτς και της δημιουργίας του Citizen Kane. Γυρισμένη σε ασπρόμαυρο, η ταινία είναι μια ωδή στο παρελθόν αλλά και ένας στοχασμός πάνω στη δύναμη της εικόνας.
Διαβάστε επίσης: Ταραντίνο: Ο Ντέιβιντ Φίντσερ είναι ιδανικός για την συνέχεια του “Once Upon a Time in Hollywood”
