Ο διάσημος σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορτσέζε υπογράφει ένα άρθρο στον The Guardian, το οποίο είναι αφιερωμένο στον Ρέι Λιότα, το “Καλό Παιδί” που έφυγε από την ζωή πριν μερικές ημέρες ενώ βρισκόταν στη Δομινικανή Δημοκρατία για τα γυρίσματα της νέας του ταινίας με τίτλο “Dangerous Waters”.

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης θυμάται την εκπληκτική ερμηνεία του Λιότα στο γκανγκστερικό έπος “Τα Καλά Παιδιά”, αλλά και την ημέρα που ο ηθοποιός έπρεπε να παίξει μία σκηνή ευφορίας, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν καθόλου καλά ψυχολογικά, λόγω μίας τραγικής είδησης που είχε λάβει νωρίτερα.

“Αντιμετωπίσαμε ορισμένα προβλήματα προσπαθώντας να γυρίσουμε το “Goodfellas”. Ήταν μία δύσκολη περίοδος στην καριέρα μου και τα στούντιο δεν ήθελαν να συνεργαστούν μαζί μου. Και ήταν μια μεγάλη παραγωγή, με τοποθεσίες για γυρίσματα σε όλη τη Νέα Υόρκη και πολλές σκηνές με διάλογο. Έπρεπε επίσης να βρούμε τον κατάλληλο ηθοποιό για να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο, του Χένρι Χιλ. Ο ρόλος απαιτούσε έναν σπάνιο συνδυασμό από χαρακτηριστικά. Έπρεπε να είναι επικίνδυνος. Έπρεπε να είναι γοητευτικός. Έπρεπε να είναι ευάλωτος. Έπρεπε να δείχνει ένας αθώος τύπος, που πάντα ήταν εκεί, μάρτυρας σε όλα τα γεγονότα. Και, είναι αυτονόητο, έπρεπε να δείχνει και να συμπεριφέρεται σαν να άνηκε σε αυτόν τον κόσμο [της Μαφίας].

Τελικά καταλήξαμε σε ορισμένα ονόματα ηθοποιών, και ένα από αυτά ήταν του Ρέι Λίοτα. Όπως και όλοι οι άνθρωποι εντός και εκτός της βιομηχανίας, έμεινα άναυδος από την ερμηνεία του στο “Something Wild”. Εμφανίστηκε στα μισά της ταινίας και δεν μπορούσες να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Αλλά ο ρόλος του Ρέι ήταν περιορισμένος στην ταινία, και έτσι αναρωτήθηκα αν θα μπορούσε να “κουβαλήσει” στις πλάτες του μία ολόκληρη ταινία.

Δύο πολύ ενδιαφέροντα πράγματα συνέβησαν. Ο παραγωγός μου, Ίρβιν Γουίνκλερ, δεν ήθελε τον Ρέι στον ρόλο. Πίστευε ότι δεν είχε αρκετή γοητεία για να αντισταθμίσει όλη τη βία και την υπερβολή. Ένα βράδυ, ενώ ο Ίρβιν δειπνούσε σε ένα εστιατόριο στη Σάντα Μόνικα με την σύζυγο του και έναν φίλο, ο Ρέι τον πλησίασε και του ζήτησε ευγενικά μερικά λεπτά από τον χρόνο του. Πήγαν σε μια ήσυχη γωνιά, μίλησαν, και τότε σε εκείνο το σημείο ο Ρέι έπεισε τον Ίρβιν.

Όταν το “The Last Temptation of Christ” έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βενετίας, διέσχιζα το λόμπι του ξενοδοχείου Excelsior καθώς πήγαινα για μία συνέντευξη. Ο Ρέι κι εγώ κοιταχτήκαμε από την απέναντι πλευρά του λόμπι και στη συνέχεια εκείνος κατευθύνθηκε προς το μέρος μου να με χαιρετήσει και να τα πούμε. Με πλησίασε και τότε βρέθηκε μπροστά στην ασφάλεια. Αντί να απαιτήσει να του επιτραπεί να περάσει, αντέδρασε ψύχραιμα και ήρεμα, τήρησε τους κανόνες. Με κοίταξε, τον κοίταξα, κάναμε νόημα ότι θα μιλήσουμε και έφυγε.Τα παρακολούθησα όλα πολύ προσεκτικά και τον είδα να χειρίζεται την κατάσταση με ηρεμία και πραγματική κομψότητα. Στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς απαιτούσε ο ρόλος. Όταν το σκέφτομαι, πιστεύω ότι εκείνη τη στιγμή θέλησα ο Ρέι να υποδυθεί τον Χένρι Χιλ.

Στο Goodfellas, αυτοσχεδιάζαμε στις περισσότερες σκηνές και πολλά μέλη της ομάδας γνώριζαν ο ένας τον άλλον και δούλευαν μαζί για χρόνια, συμπεριλαμβανομένης της μητέρας μου και του πατέρα μου. Σ’ αυτή την ομάδα μπήκε ο νέος τύπος, ο Ρέι Λιότα, και ενσωματώθηκε αμέσως. Ένιωθα σαν να δουλεύαμε μαζί για χρόνια.

Ποτέ δεν θα ξεχάσω τη μέρα που γυρίσαμε τη σκηνή όπου ο Χένρι, ο Τόμι (Τζο Πέσι) και ο Τζίμι (Ρόμπερτ ΝτεΝίρο) φέρνουν χρήματα από την ληστεία της Air France στον Πόλι, τον οποίο υποδυόταν ο Πολ Σορβίνο. Ενώ ετοιμαζόμασταν, πληροφορήθηκα ότι ο Ρέι μόλις είχε λάβει ένα τηλεφώνημα με άσχημα νέα. Πήγα κατευθείαν στο τροχόσπιτο του και τον βρήκα εντελώς ταραγμένο. Η μητέρα του πέθαινε. Θυμάμαι ότι έλεγε συνέχεια: “Με υιοθέτησε και με μεγάλωσε, είναι η πιο γλυκιά γυναίκα που υπάρχει – γιατί να έχει αυτόν τον τρομερό καρκίνο; Γιατί;”

Του είπα ότι έπρεπε να βρίσκεται μαζί της, αλλά ήταν ανένδοτος: ήθελε να κάνει τη σκηνή πριν φύγει. Περπατήσαμε μαζί στο πλατό, όλοι είχαν μάθει τι είχε συνέβη, και τότε, όταν άρχισαν να καταγράφουν οι κάμερες, έγινε κάτι εξαιρετικό. Η σκηνή αφορούσε την ευφορία των χαρακτήρων μετά τo πρώτο τους μεγάλο κατόρθωμα και όλοι δέθηκαν συναισθηματικά με τον Ρέι: καθώς γελούσαν και πανηγύριζαν, ταυτόχρονα θρηνούσαν μαζί του. Γέλια και δάκρυα, δάκρυα και γέλια… ήταν ένα και το αυτό. Ο Ρέι έπαιξε στη σκηνή τόσο όμορφα και μετά έφυγε για να είναι κοντά στην αγαπημένη του μητέρα. Ήταν μια σπάνια εμπειρία.

Είχαμε κάνει πολλά σχέδια να ξανάσυνεργαστούμε, αλλά το timing ή το project δεν ήταν σωστό. Το μετανιώνω τώρα. Όταν είδα τον Ρέι ως δικηγόρο διαζυγίων στο “Marriage Story”, θυμάμαι να αισθάνομαι ότι ήθελα να συνεργαστώ ξανά μαζί του σε αυτό το σημείο της ζωής του, να εξερευνήσω τη βαρύτητα στην παρουσία του, τόσο διαφορετική από τον νεαρό, λαμπερό ηθοποιό που ήταν όταν τον γνώρισα.

Μακάρι να είχα την ευκαιρία να τον δω για μια τελευταία φορά και να του πω πόσο σημαντική ήταν για μένα η δουλειά που κάναμε μαζί. Ίσως όμως να το γνώριζε. Το ελπίζω.”

Με πληροφορίες από The Guardian

Διαβάστε επίσης: Οι 5 καλύτερες ταινίες του “Καλού Παιδιού” Ρέι Λιότα