Πριν λίγα χρόνια ο κόσμος της μόδας θρήνησε, καθώς έφυγε από την ζωή ο θρυλικός σχεδιαστής μόδας και καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου Chanel, Karl Lagerfeld, σε ηλικία των 85 ετών, μετά από μία μακρά περίοδο ασθένειας.
Ο Lagerfeld θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους και πιο παραγωγικούς σχεδιαστές της γενιάς του και έχει διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο σε μεγάλους οίκους μόδας, με ορόσημο της καριέρας του τον οίκο Chanel, στον οποίο και έσπασε το ρεκόρ παραμένοντας δημιουργικός διευθυντής για 36 χρόνια.
Γεννήθηκε στο Αμβούργο στις 10 Σεπτεμβρίου του 1933 και ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός του Pierre Balmain το 1955. Μετά από αυτό, ο Lagerfeld συνεργάστηκε επίσης με τον σχεδιαστή Jean Patou και ήταν freelancer στην Chloe στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Ήταν αναμφίβολα πιο γνωστός για την εποχή του στο οίκο Chanel, στον οποίο προσχώρησε το 1983, κατά τη διάρκεια της οποίας εποπτεύει τη μετάβαση του οίκου σε έναν από τους μεγαλύτερους πολυτελείς οίκους στον κόσμο.
© Pierre PERRIN / Getty Images / Ideal Image
Την πρώτη του σεζόν στον οίκο Chanel, ανέφερε ότι “εργάζεται 16 ώρες την ημέρα και είναι χαρούμενος που το κάνει”.
Η “ωμή” γλώσσα και τα απρεπή σχόλια του Lagerfeld καθώς και η αυστηρή κριτική του συχνά προκαλούσαν διαμάχες. Το όνομα του έχει αναφερθεί πολλές φορές σε σκάνδαλα, για τα οποία ο ίδιος φαινόταν να αδιαφορεί.
Φορώντας μαύρα κοστούμια, έχοντας μια λευκή αλογοουρά και πάντα μαύρα γυαλιά ηλίου, ήταν τα στοιχεία που τον έκαναν για πολλά χρόνια άμεσα αναγνωρίσιμο. “Είμαι σαν μια καρικατούρα του εαυτού μου, και μου αρέσει”, λέγεται να έχει πει, μια φράση που συχνά ανακυκλώθηκε για να μεταδώσει τον άνθρωπο που του άρεσε να παίζει. “Είναι σαν μια μάσκα. Και για μένα το Καρναβάλι της Βενετίας διαρκεί όλο το χρόνο.”
Το ζήτημα της διαθήκης και της αμύθητης περιουσίας του Lagerfeld απασχόλησε πολύ τα ΜΜΕ μετά τον θάνατο του. Στη διαθήκη του η περιουσία αυτή μοιράστηκε στην πολυαγαπημένη του γάτα Choupette, την οποία είχε δηλώσει ότι θα παντρευόταν αν ήταν νόμιμο, και τον 11χρονο βαφτισιμιό του.
Διαβάστε επίσης: Η “ιερή” δεκαπεντάδα του Τομ Φορντ
