Η τραγουδίστρια της folk, όπως θα ήθελε να την αποκαλούν, με την επιβλητική παρουσία και την μοναδική φωνή. Κοντινό στην τραγουδίστρια, στιχουργό και πιανίστρια, Nina Simone.
Γεννήθηκε στο 1933 στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α. Η σχέση της μουσική ξεκίνησε σε αρκετά νεαρή ηλικία, καθώς στα τρία της χρόνια άρχισε να τραγουδάει στην τοπική της εκκλησία, φανερώνοντας παράλληλα πλούσιο ταλέντο και ως πιανίστρια. Η μουσική της παιδεία με τα χρόνια επικεντρώθηκε στο κλασικό ρεπερτόριο, ακολουθώντας τις γραμμές των Beethoven και Brahms. Η δασκάλα της στην μουσική, την βόηθησε να συγκεντρώσει ένα οικονομικό ποσό για τις μετέπειτα μουσικές σπουδές της, που τελικά την οδήγησαν στη διάσημη σχολή Juilliard στη Νέα Υόρκη.
Η Simone συνέχισε τις σπουδές της πάνω στο πιάνο και ταυτόχρονα δούλευε ως πιανίστρια για άλλους performers, αλλά εν τέλει παράτησε τη σχολή λόγω έλειψης οικονομικών πόρων. Μετακομίζει στη Φιλαδέλφεια με τους γονείς της, έτσι ώστε να μαζέψει κάποια χρήματα και να καταφέρει να παρακολουθήσει μαθήματα σε κάποια σχολή με λιγότερα δίδακτρα. Το Curtis Institute of Music της Φιλαδέλφεια την απέρριψε και αργότερα η Simone υποστήριξε ότι έγινε λόγω της αφροαμερικανικής της καταγωγής.
© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image
Βαδίζοντας μακριά από το μονοπάτι της κλασικής μουσικής, στράφηκε στην jazz αλλά και στην blues, παίζοντας στα clubs του Atalntic City τη δεκαετία του 1950. Εκεί υιοθετεί και το ψευδώνυμο “Nina Simone” το οποίο εμπνεύστηκε από την ηθοποιό Simone Signoret. Με τις εμφανίσεις της κέρδισε σημαντικό κοινό, όπως τους συγγραφείς Langston Hughes, Lorraine Hansberry και James Baldwin.
Πρωτοποριακή μίξη μουσικών ειδών
Ξεκίνησε να ηχογραφεί τη μουσική της στο τέλος της δεκαετίας του 1950 στη δισκογραφική Bethlehem, κυκλοφορώντας το πρώτο της άλμουμ το 1957, το οποίο περιελάμβανε τα “Plain Gold Ring” και “Little Girl Blu”. Επίσης, περιείχε και τη δική της εκδοχή του “I Loves You Porgy” από το μιούζικαλ των George and Ira Gershwin “Porgy and Bess”. Υπο την στέγη διαφορετικών δισκογραφικών εταιρειών, κυκλοφορεί μια σειρά από άλμπουμς, όπως τα “The Amazing Nina Simone” (1959), “Nina Simone Sings Ellington!” (1962), “Wild Is the Wind” (1966) και “Silk and Soul” (1967).
Δεν σταματά εκεί αλλά τραγουδά τις δικές της εκδοχές στα τραγούδια των Bob Dylan “The Times They Are A-Changin” και Beatles “Here Comes the Sun”. Συνεχίζει δείχνοντας την αισθησιακή της πλευρά στα κομμάτια “Take Care of Business” (1965), “I Put a Spell on You” (1965) και “I Want a Little Sugar in My Bowl” (1967).
Κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα
Τη δεκαετία του 1960 γίνεται σύμβολο του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα. Γράφει το “Mississippi Goddam” (1963) ως απάντηση για τη δολοφονία του Medgar Evers και για τη βομβιστική επίθεση σε μια εκκλησία της Αλαμπάμα κατά την οποία σκοτώθηκαν τέσσερις νεαρές Αφροαμερικανές. Συνέχισε με το στρατευμένο τραγούδι “Young, Gifted and Black”, το οποίο έγινε ύμνος. Ακολούθησε η δολοφονία του Martin Luther King Jr. το 1968 και ο μπασίστας της έγραψε το “Why (The King of Love Is Dead)” το οποίο τραγούδησε η Simone στο Westbury Music Festival.
Δυσκολίες και “αναγέννηση”
Η Simone είχε κουραστεί από τις φυλετικές διακρίσεις που επικρατούσαν στις Η.Π.Α. Εκτός απο τη Νέα Υόρκη έζησε στην Λιβερία, την Ελβετία, την Αγγλία και τα Μπαρμπέϊντος, προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην Νότια Γαλλία. Για πολλά χρόνια η Simone υπέφερε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και καταστράφηκε οικονομικά από τους μάνατζερ και τις δισκογραφικές εταιρείες.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έκανε ένα διάλειμμα απο τις ηχογραφήσεις, ώσπου επέστρεψε το 1978 με το album “Baltimore”. Απέσπασε αρκετά καλές κριτικές, αλλά οι πωλήσεις δεν άγγιξαν τα προσδοκώμενα.
Το 1980 πραγματοποιείται η “αναγέννηση” στην καριέρα της με το “My Baby Just Cares For Me”, το οποίο συνόδευε τη διαφήμιση του διάσημου αρώματος Channel No.5 στην Αγγλία. Το τραγούδι ήταν Νο. 1 στο Βρετανικό Top 10 το 1985. Εκείνη την περίοδο άρχισε να συγγράφει και την αυτοβιογραφία της “I Put a Spell on You” η οποία εκδόθηκε το 1991.
Ο επόμενος δίσκος της κυκλοφόρησε το 1993 “A Single Woman”. Με την πάροδο των χρόνων η Simone είχε ένα σταθερό κοινό που την ακολουθούσε και γέμιζε τα θέατρα όπου και αν εμφανιζόταν. Το 1998 επέστρεψε για μια συναυλία στην tri-state περιοχή της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα στο New Jersey Performing Arts Center. Την ίδια χρονιά παρευρέθηκε και στα 80α γενέθλια του Nelson Mandela.
“Φινάλε” και κληρονομιά
Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έδινε μάχη με τον καρκίνο του μαστού. Πέθανε στα 70 της χρόνια, στις 21 Απριλίου του 2003, στο σπίτι της στη Γαλλία.
Η Simone άφησε μια σημαντική κληρονομιά με τη μουσική, την τέχνη και τον ακτιβισμό. Τραγούδησε για την αλήθεια και την ελευθερία και ακόμη και σήμερα τα τραγούδια της αποπνέουν σπουδαίο συναίσθημα και δύναμη. Απότέλεσε πρότυπο για πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Aretha Franklin, Laura Nyro, Joni Mitchell, Lauryn Hill και Meshell Ndegeocello.
H μουσική της Nina Simone αποδόμησε τα συνηθισμένα μουσικά πρότυπα. Η μουσική κλασική της παιδεία ήταν εμφανής σε όποιο είδος και αν υπηρετούσε κάθε φορά. Συχνά την αποκαλούσαν “Αρχιέρεια της Σόουλ” τίτλο που απεχθανόταν, ενώ δεν αποδεχόταν και τον τίτλο της jazz τραγουδίστριας. Όπως έχει γράψει στην αυτοβιογραφία της: “Αν πρέπει να με αποκαλούν κάτι, τότε αυτό θα έπρεπε να είναι folk τραγουδίστρια, γιατί υπήρχαν πιο πολλά folk και blues κομμάτια στη μουσική μου”.
Διαβάστε επίσης: 20 τολμηρές ατάκες από την ιδιόρρυθμη ντίβα και σύμβολο του σεξ, Μέι Γουέστ
