Ο γαλλικός κινηματογράφος έχει πολλούς ανήσυχους δημιουργούς, αλλά λίγοι έχουν αφήσει τόσο δυνατή σφραγίδα όσο ο Ματιέ Κασοβίτς. Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός – ένας καλλιτέχνης που δεν φοβήθηκε να σηκώσει τον φακό του εκεί όπου καίει η αλήθεια.
Με αφορμή τα γενέθλια του, ξεχωρίζουμε πέντε ταινίες που αξίζει να ξαναδείς ή να ανακαλύψεις για πρώτη φορά.
La Haine (1995)
Η ταινία που τον καθιέρωσε και άλλαξε για πάντα το πρόσωπο του γαλλικού σινεμά. Ένα σκληρό, ασπρόμαυρο πορτρέτο τριών νεαρών σε μια μέρα οργής στα παρισινά προάστια, μετά από μια νύχτα αστυνομικής βίας. Το “La Haine” δεν είναι απλώς ταινία – είναι κοινωνικό μανιφέστο, ένα έργο που παραμένει επίκαιρο σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά.
Les Rivières Pourpres (2000)
Ένα θρίλερ που συνδυάζει δράση, ατμόσφαιρα και μυστήριο, με τους Ζαν Ρενό και Βενσάν Κασέλ να κυνηγούν έναν κατά συρροή δολοφόνο σε ένα απομονωμένο πανεπιστημιακό campus. Ο Κασοβίτς αποδεικνύει εδώ πως ξέρει να παίζει με την ένταση και την αγωνία, χωρίς να χάνει τη σκηνοθετική του ματιά.
Métisse (1993)
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, γεμάτη χιούμορ, ρυθμό και νεανική ενέργεια. Μια ιστορία τριών νέων που καλούνται να ξεπεράσουν στερεότυπα και φυλετικές προκαταλήψεις, με έναν ανάλαφρο αλλά ταυτόχρονα αιχμηρό τρόπο. Ο Κασοβίτς δείχνει εδώ για πρώτη φορά το ταλέντο του να αφηγείται ιστορίες ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο.
Assassin(s) (1997)
Ένα βαρύ, σκληρό δράμα που βάζει τον θεατή μέσα στο μυαλό ενός επαγγελματία δολοφόνου και του νεαρού μαθητευόμενού του. Η ταινία αναρωτιέται αν η βία μπορεί ποτέ να είναι “δικαιολογημένη” ή αν είναι απλώς μια αρρώστια που μεταδίδεται. Δεν είναι εύκολο θέαμα, αλλά είναι από τις πιο θαρραλέες δημιουργίες του Κασοβίτς.
Amen (2002)
Σε σκηνοθεσία του Κώστα Γαβρά, ο Κασοβίτς δίνει μία από τις πιο δυνατές ερμηνείες της καριέρας του, ως ιερέας που προσπαθεί να σταματήσει τη φρίκη των στρατοπέδων εξόντωσης κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ένα έργο που συγκλονίζει, φέρνοντας στο φως σκοτεινές αλήθειες της Ιστορίας.
Διαβάστε επίσης: Έξι ταινίες που δεν πατούν φρένο!
