Λογοτέχνης και ο πρωτοπόρος της Γενιάς Μπιτ (Beat Generation). Αναζητούσε διαφορετικές αξίες και εμπνεόταν από το περιθώριο της μεταπολεμικής Αμερικής. Ο συγγραφέας των μυθιστορημάτων “Στο Δρόμο”, “Οι Αλήτες του Ντάρμα”, “Οι Υποχθόνιοι” και “Η Ματαιοδοξία του Ντουλουόζ”. Κοντινό στον Τζακ Κέρουακ.
Γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1922 στο Λοόυελ της Μασαχουσέτης των Η.Π.Α, μια πόλη στην οποία κυριαρχούσε η ανεργία και ο αλκοολισμός. Οι γονείς του ήταν μετανάστες από τον Καναδά. Το 1926 η οικογένεια βιώνει μια τραγωδία με τον θάνατο του μικρότερου γιου από ρευματικό πυρετό. Μετά από αυτό, η οικογένεια ασπάστηκε πιο έντονα τον Καθολικισμό και αυτό γίνεται φανερό και μετέπειτα στα γραπτά του Κέρουακ.
O νεαρός Τζακ είχε κλίση στο γράψιμο και στα αθλήματα. Η οικογένεια αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα και ο πατέρας στράφηκε στον τζόγο και το αλκοόλ για να τα βγάλει πέρα. Ο Τζακ ήταν πολύ καλός στο ποδόσφαιρο και έτσι προσπάθησε να εξασφαλίσει μια υποτροφία για σπουδές, που στο μέλλον θα του προσέφεραν μια σταθερή δουλειά για να μπορέσει να βοηθήσει την οικογένεια του.
© Bettmann / Getty Images / Ideal Image
Συγγραφική αρχή
Μετά την αποφοίτηση του από το Λύκείο εξασφάλισε μια υποτροφία για σπουδές στο Κολούμπια, αλλά πρώτα έπρεπε να μαθητεύσει σε μια προπαρασκευαστική σχολή στο Μπρονξ. Στα 17 του μετακομίζει στη Νέα Υόρκη και εκεί “συλλέγει” όλες τις εμπειρίες που μπορεί να του προσφέρει μια μεγάλη πόλη. Η πιο σημαντική, ήταν η επαφή του με την jazz μουσική, η οποία του άλλαξε την κοσμοθεωρία. Τότε ξεκίνησε να γράφει πιο επιταμένα δουλεύοντας ως δημοσιογράφος για την “Horace Mann Record”.
Το 1940 ξεκινά τη φοίτηση του στο Κολούμπια και εμφανίζεται ως ένας επίδοξος συγγραφέας. Ένα ατύχημα του στέρησε το ποδόσφαιρο και τελικά την υποτροφία, με αποτέλεσμα να παρατήσει το πανεπιστήμιο. Έκανε διάφορες δουλειές και το 1943 κατατάχθηκε στο σώμα των Πεζοναυτών, αλλά δέκα μέρες αργότερα τον απάλλαξαν λόγω σχιζοειδούς διαταραχής προσωπικότητας.
© Boston Globe / Getty Images / Ideal Image
Μετά την απόλυση του από το στρατό επιστρέφει στη Νέα Υόρκη όπου μαζί με τους φίλους του ορίζουν ένα νέο λογοτεχνικό κίνημα. Μαζί με τους μαζί με τους Γουίλιαμ Μπάροουζ και Άλλεν Γκίνσμπεργκ, γίνονται οι πρωτεργάτες της Beat Generation.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1940, ολοκληρώνει το πρώτο του μυθιστόρημα αυτοβιογραφικού χαρακτήρα “Town and City”, το οποίο εκδόθηκε το 1950.
“On the Road”
Ένας από τους πιο σημαντικούς του φίλους στη Νέα Υόρκη στο τέλος της δεκαετίας του 1940 ήταν ο Νιλ Κάσαντι, με τον οποίο έκαναν διάφορα road trips στο Σικάγο, το Λος Άντζελες, το Ντένβερ και το Μέξικο. Όλα αυτά αποτέλεσαν την έμπνευση για το πιο σπουδαίο μυθιστόρημα του Κέρουακ το “On the Road”. Το μυθιστόρημα γράφτηκε υπό την επήρεια του σεξ, των ναρκωτικών και της jazz μουσικής. Ο Κέρουακ έγραψε όλο το μυθιστόρημα μέσα σε τρεις φρενήρεις εβδομάδες, πάνω σε έναν κύλινδρο χαρτιού που έφτανε τα 36,6 μέτρα.
Συνέχιζε να εμπλουτίζει το έργο με σημειώσεις μέχρι και τη στιγμή της έκδοσης του το 1957. Το μυθιστόρημα έγινε αμέσως “κλασικό” και απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από τους New York Times.
© Justin Sullivan / Getty Images / Ideal Image
Άλλα έργα
Μετά την έκδοση του “On the Road”, ο Κέρουακ ταξίδεψε πολύ, πειραματίστηκε με τον Βουδισμό και έγραψε πολλά μυθιστορήματα τα οποία δεν είχαν εκδοθεί. Τα επόμενα έργα του που εκδόθηκαν ήταν τα “The Dharma Bums” (1958), “Dharma” (1958), “Τhe Subterraneans” (1958), ενώ το 1959 κυκλοφόρησαν τα 3 μυθιστορήματα “Dr. Sax”, “Mexico City Blues” και “Maggie Cassidy.”
Τα τελευταία πιο διάσημα μυθιστορήματα του ήταν τα “Book of Dreams” (1961), “Big Sur” (1962), “Visions of Gerard” (1963) και “Vanity of Duluoz” (1968). Ο Κέρουακ πειραματίστηκε και με την ποίηση, γράφοντας κυρίως σε ελεύθερη ομοιοκαταληξία αλλά και με την δική του εκδοχή του ιαπωνικού Χαϊκού.
Τελευταία χρόνια
Ο Κέρουακ δεν κατάφερε ποτέ να διαχειριστεί τη φήμη που ακολούθησε με την έκδοση του “On the Road”. Η ζωή του ήταν γεμάτη από αλκοόλ και ναρκωτικά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του αισθανόταν ότι είχε ξοφλήσει ως συγγραφέας εμπορικών βιβλίων. Βίωνε τη σχεδόν καθολική απόρριψη του εκδοτικού κόσμου και της κατεστημένης κριτικής, που τώρα έστρεφε το ενδιαφέρον σε άλλα πρόσωπα τα οποία είχαν διδαχτεί από αυτόν, όπως ο Γκίνσμπεργκ. Έτσι, αφού παντρεύτηκε το 1966 την ελληνικής καταγωγής παιδική του φίλη Στέλλα Σάμπας, μετακόμισε κι εγκαταστάθηκε στην πόλη Σεντ Πίτερσμπεργκ, στη Φλόριντα, μαζί με την μητέρα του και τις δυο αγαπημένες του γάτες Πιτού και Μινέτ.
© Paul Marotta / Getty Images / Ideal Image
Πέθανε σε ηλικία 47 χρονών από αιμορραγία του στομάχου, αναμενόμενο αποτέλεσμα μιας αργής αυτοκτονίας με αλκοόλ, στις 21 Οκτωβρίου του 1969 στο Νοσοκομείο του Αγ. Αντωνίου του Σεντ Πίτερσμπεργκ.
Κληρονομιά
Έχουν περάσει πάνω από πέντε δεκαετίες από τον θάνατο του και συνεχίζει να εκφράζει την επαναστατημένη νεολαία. Τα λόγια του συνεχίζουν να εμπνέουν τους νέους σήμερα με την ίδια δύναμη που το έκανε ο ίδιος αρκετά χρόνια πριν: “Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δεν χασμουριούνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα, αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά.”
Αποφθέγματα
“Ίσως αυτό να είναι η ζωή. Ένα κλείσιμο του ματιού στα αστέρια.”
“Ένας πόνος μαχαίρωνε την καρδιά μου κάθε φορά που έβλεπα μία κοπέλα που αγαπούσα να φεύγει προς την αντίθετη κατεύθυνση σε αυτόν τον τόσο μεγάλο κόσμο.”
“Κανένας άνθρωπος δεν πρέπει να περάσει από αυτή τη ζωή, χωρίς να βιώσει ούτε μία φορά την αίσθηση ότι εξαρτάται μόνο από τον εαυτό του, μαθαίνοντας τη δική του αλήθεια και τη δύναμή του.”
“Η μόνη αλήθεια είναι η μουσική.”
“Ένας καλός άνθρωπος μέσα στο σκοτάδι, αξίζει όλους τους ναούς αυτού του κόσμου.”
“Ο καλύτερος δάσκαλος είναι η εμπειρία.”
“Θέλω να μπαίνω βαθιά στο δικό μου υποσυνείδητο. Μόνο έτσι θα με καταλάβουν οι άλλοι, αφού και ο δικός τους εσωτερικός κόσμος είναι τόσο βαθύς όσο και ο δικός μου.”
“Ο δρόμος είναι η ζωή.”
“Αυτό θα πει Μπιτ. Ζήσε τη ζωή σου; Όχι, αγάπησε τη ζωή σου. Όταν θα ‘ρθουν να σε πετροβολήσουν, τουλάχιστον δεν θα ‘χεις γυάλινο σπίτι, θα ‘χεις μονάχα το γυάλινο κορμί σου.”
“Οι μεγάλες επιτυχίες δεν έρχονται από αυτούς που υποκύπτουν στις τάσεις, στις σαπουνόφουσκες και στην κοινή γνώμη.”
“Θέλω να μπαίνω βαθιά στο δικό μου υποσυνείδητο. Μόνο έτσι θα με καταλάβουν οι άλλοι, αφού και ο δικός τους εσωτερικός κόσμος είναι τόσο βαθύς όσο και ο δικός μου.”
“Εάν η μετριοπάθεια είναι ελάττωμα, τότε η αδιαφορία είναι έγκλημα.”
“Όλα τα σκοτεινά τούνελ του μίσους ή της αγάπης που μέσα τους πέφτω, είναι στ’ αλήθεια ακτινοβόλες σωστές αιωνιότητες για ‘μένα.”
“Όταν θα μάθεις τι σημαίνει να υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα σε έναν κόσμο του τίποτα. Ένα τίποτα ισοδυναμεί με τα πάντα.”
“Μη νοιάζεσαι για τον θάνατο. Μιας και εκεί βρίσκεσαι. Γιατί δρόμος δεν υπάρχει. Μην έχοντας δρόμο να ακολουθήσεις, θα αναπαυθείς εκεί που βρίσκεσαι. Στον πυρήνα της ουσίας.”
“Σ’ αυτή την αιώνια αναζήτηση αλήθειας, ο ποιητής είναι μόνος. Προσπαθεί να γίνει παντοτινός σε μία κοινωνία που βασίζεται στον χρόνο.”
“Τα λεφτά δεν φτάνουν για ακριβά σινεμά. Αν δεν κάνω τίποτα, δε γίνεται τίποτα.”
“Είδα ότι η ζωή μου ήταν μία μεγάλη λαμπερή κενή σελίδα και μπορούσα να κάνω οτιδήποτε ήθελα». 25. «Δεν έχω τίποτα να προσφέρω σε κανέναν, εκτός από την δική μου σύγχυση.”
“Μην κρίνεις τίποτα, θα είσαι χαρούμενος. Συγχώρησε τα πάντα, και θα είσαι ακόμα πιο χαρούμενος. Αγάπησε τα πάντα, και θα είσαι ο πιο χαρούμενος.”
“Επειδή στο τέλος δε θα θυμάσαι το χρόνο που ξόδεψες δουλεύοντας στο γραφείο ή κουρεύοντας το γκαζόν. Σκαρφάλωσε εκείνο το βουνό, γαμώτο.”
“Απέφυγε τον κόσμο, είναι απλά σκόνη και ουσίες, και δεν σημαίνει τίποτα στο τέλος.”
“Υπόσχομαι ότι ποτέ δεν θα τα παρατήσω, και ότι θα πεθάνω κραυγάζοντας και γελώντας.”
“Δεν υπήρχε πουθενά να πάω, αλλά παντού, κι έτσι απλά συνεχίζω να κινούμαι κάτω από τα αστέρια.”
“Να ζεις, να ταξιδεύεις, να ριψοκινδυνεύεις, να ευγνωμονείς, και να μην λυπάσαι.”
“Δεν έχω τίποτα να προσφέρω σε κανέναν, εκτός από την δική μου σύγχυση.”
Διαβάστε επίσης: 15 μαθήματα ζωής από τον σουρεάλ Σαλβαντόρ Νταλί
