Δεν είναι θρίλερ βασισμένα στην φαντασία κάποιου, αποτελούν αληθινές ιστορίες, βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα.

Οι παρακάτω ταινίες αποτελούν κατά κάποιο τρόπο τις βιογραφίες των κατα συρροή δολοφόνων  που συγκλόνισαν τον κόσμο.

«Jack The Ripper» (1988)

Από τον σκηνοθέτη David Wickes, ο Michael Caine στον ρόλο του αστυνομικού επιθεωρητή Frederick Aberline,  κυνηγά τον Jack τον Αντεροβγάλτη.

Το 1888, στην περιοχή Whitechapel του Λονδίνου, αμέτρητές ιερόδουλες ξεκοιλιάζονται από ένα ψυχοπαθή δολοφόνο που κατάφερε να διαφύγει την σύλληψη πολλές φορές και κατάφερε να μείνει άγνωστος.

«Zodiac» (2007)

Ο Jake Gyllenhaal, ο Robert Downey Jr., και ο Mark Ruffalo πρωταγωνίστησαν σε μια μεταφορά του θρύλου του Zodiac στην μεγάλη οθόνη, από τον David Fincher, τον άνθρωπο που ξέρει πώς να αποδώσει πειστικά μια οποιαδήποτε ανατριχιαστική ιστορία.

Ο δολοφόνος που αποκαλούσε τον εαυτό του «Zodiac», ήταν από την Καλιφόρνια και σκότωνε μέσα από μηνύματα που δημοσίευσε σε εφημερίδες.Με 37 επιβεβαιωμένα θύματα, ο Zodiac έκανε πλάκα στην αστυνομία, η οποία που δεν κατάφερε να τον πιάσει ποτέ.

«Citizen X» (1995)

Ο βίος και πολιτεία του Σοβιετικού σίριαλ κίλερ Andrei Chikatilo, από μια αμερικάνικη παραγωγή, με πρωταγωνιστές τους Stephen Rea, Donald Sutherland, Max von Sydow.

O Andrei Chikatilo βίασε, διαμέλισε και σκότωσε συνολικά 56 γυναίκες, στην πλειοψηφία τους ανήλικες. Καταδικάστηκε σε θάνατο για 52 δολοφονίες.

«Summer Of Sam» (1998)

Ο Spike Lee σκαρώνει μια φανταστική απεικόνιση των καλοκαιρινών late 70`s στη Νέα Υόρκη, σε μια ιστορία για τον «Son Of Sam», τον άνθρωπο που σκότωνε πιο γρήγορα από την σκιά του. Λάμπουν οι John Leguizamo, Mira Sorvino και Adrien Brody.

Καλοκαίρι του 1977 και ο David Richard Berkowitz, γνωστός ως «Son Of Sam» κυκλοφορεί στους δρόμους και πυροβολεί προς κάθε κατεύθυνση. Στη συνέχεια στέλνει γράμματα στην αστυνομία, που ήταν μονίμως ένα βήμα πίσω. Τελικά ο David συλλαμβάνεται και καταδικάζεται ισόβια για 6 δολοφονίες και 7 τραυματισμούς.

«Psycho» (1959)

Ο Alfred Hitchcock δημιουργεί το μύθο του Norman Bates, του λίγο παράξενου ιδιοκτήτη motel, που αγαπάει “πολύ” την μαμά του και νιώθει λίγο άβολα με τις γυναίκες ένοικους.

Το «Psycho» είναι εμπνευσμένο από την ιστορία του Ed Gein, που έκλεβε οστά από τάφους προσπαθώντας με αυτά να δημιουργήσει μια «στολή» που να θυμίζει το σώμα της νεκρής μητέρας του. Ο Ed Gein πέθανε από καρκίνο, εγκλεισμένος σε ψυχιατρική κλινική.

«To Catch A Killer» (1992)

Μια αξιοπρεπής τηλεταινία με τον Brian Dennehy στο ρόλο του διαβόητου δολοφόνου John Wayne Gacy.

Ο John Wayne Gacy ένιωθε παράξενα στο μουντό, συχνά παγωμένο Σικάγο. Για να γεμίσει το χρόνο του, κυκλοφορούσε στους δρόμους και προσπαθούσε με κάθε λογής δελεαστικά τρικς να φέρει τα επίδοξα θύματα του στο σπίτι. Έπειτα τα βίαζε και τα δολοφονούσε. Ο John Wayne Gacy καταδικάστηκε σε θάνατο, για μια σειρά 33 δολοφονιών (όλοι τους νεαροί άντρες και μικρά αγόρια) μέσα σε μια χρονική περίοδο 6 ετών.

«Henry: Portrait Of A Serial Killer» (1986)

Ο Michael Rooker υποδύεται τον «σκοτώνω άρα υπάρχω» Henry Lee Lucas σε μια ταινία που σκηνοθέτησε ο John McNaughton. Προετοιμάσου ψυχολογικά πριν την δείς.

Ο Henry καταδικάστηκε σε θάνατο για 11 ανθρωποκτονίες, μεταξύ τους και η μητέρα του. Πολλές από τις υποθέσεις για τις οποίες ήταν ο βασικός ύποπτος, παρέμειναν ανεξιχνίαστες.

«M» (1931)

Από τον σκηνοθέτη Fritz Lang, ο Peter Lorre ενσαρκώνει τον Hans Beckert, έναν διαβόητο δολοφόνο παιδιών.Η ταινία έγινε στις αρχές της δεκαετίας του `30.

Πρόκειται για την ιστορία του Γερμανού Peter Kürten, ο οποίος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, βίαζε και σκότωνε παιδιά. Ο Peter ομολόγησε την ενοχή του για 79 συνολικά περιστατικά, ενώ δεν έκρυψε πως από ένα τουλάχιστον θύμα του, είχε πιει το αίμα.

«The Deliberate Stranger» (1986)

O Mark HarmoΝ υποδυεται τον serial killer Ted Bundy.

Πίσω από αυτό το ονειρεμένο προσωπείο του Ted Bundy κρυβόταν ένας τύπος που απολάμβανε το να επιτίθεται στα θύματά του και να τα δολοφονεί, ενώ συχνά αρεσκόταν στο να ασελγεί πάνω στα πτώματά τους. Kαταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1989.

Η τελευταία του συνέντευξη