Ο κινηματογράφος, από τη γέννησή του, αποτέλεσε έναν καθρέφτη της ανθρώπινης φύσης, αποτυπώνοντας στο πανί τις πιο σκοτεινές πτυχές της ψυχής μας. Ο φόβος, η ανασφάλεια, η βία και η ψυχολογική ένταση έχουν μετατραπεί σε κεντρικά θέματα που έλκουν το κοινό, καθώς η ανθρώπινη φύση γοητεύεται από το άγνωστο και το επικίνδυνο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι δολοφόνοι της μεγάλης οθόνης κατέχουν μια ξεχωριστή θέση, καθώς ενσαρκώνουν τον απόλυτο εφιάλτη. Από τα κλασικά θρίλερ μέχρι τις σύγχρονες παραγωγές, αυτοί οι χαρακτήρες έχουν διαμορφώσει τον κινηματογραφικό τρόμο, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους στη μνήμη των θεατών.
Παρακάτω θα δούμε μερικούς από τους πιο ειδεχθείς δολοφόνους της μεγάλης οθόνης, αποκαλύπτοντας την ιστορία πίσω από τις ταινίες που τους ανέδειξαν και τον αντίκτυπό τους στην ποπ κουλτούρα. Από τον ανατριχιαστικό Χάνιμπαλ Λέκτερ έως τον αδίστακτο Νόρμαν Μπέιτς, θα εξερευνήσουμε τις ταινίες που τους έδωσαν σάρκα και οστά και τους μετέτρεψαν σε αθάνατους συμβολισμούς του τρόμου.
Νόρμαν Μπέιτς – Ψυχώ (1960)
Η αριστοτεχνική σκηνοθεσία του Άλφρεντ Χίτσκοκ στο “Ψυχώ” έφερε στο προσκήνιο έναν από τους πιο διάσημους και ψυχολογικά πολυσύνθετους δολοφόνους της μεγάλης οθόνης, τον Νόρμαν Μπέιτς. Μέσα από τον Μπέιτς, ο μετρ του σασπένς αποτύπωσε την ψύχωση και την παράνοια, προκαλώντας ρίγη στον θεατή και καθιερώνοντας το θρίλερ ως ένα από τα πιο αγαπημένα κινηματογραφικά είδη.
Χάνιμπαλ Λέκτερ – Η Σιωπή των Αμνών (1991)
Ο δόκτωρ Χάνιμπαλ Λέκτερ, με την φρικιαστική του συνήθεια να καταβροχθίζει τα θύματά του, είναι ίσως ο πιο αναγνωρίσιμος και πολυεπίπεδος κινηματογραφικός δολοφόνος. Η ερμηνεία του Άντονι Χόπκινς στην “Σιωπή των Αμνών” προσέφερε στον κινηματογράφο έναν χαρακτήρα που συνδυάζει τη γοητεία με τη φρίκη, δημιουργώντας έναν αντίπαλο που παραμένει τρομακτικός μέσα από την ψυχρή του λογική.
Μάικλ Μάγιερς – Halloween (1978)
Με το άψυχο βλέμμα και την αργή, ασταμάτητη κίνησή του, ο Μάικλ Μάγιερς είναι η προσωποποίηση του ανεξήγητου κακού. Στο “Halloween”, ο Τζον Κάρπεντερ δημιούργησε έναν χαρακτήρα που, χωρίς να προφέρει σχεδόν καμία λέξη, κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο εμβληματικά σύμβολα του κινηματογραφικού τρόμου.
Φρέντι Κρούγκερ – Εφιάλτης στο Δρόμο με τις Λεύκες (1984)
Ο Φρέντι Κρούγκερ δεν περιορίζεται στον φυσικό κόσμο. Αυτός ο εφιαλτικός δολοφόνος εισβάλλει στα όνειρα των θυμάτων του, κάνοντας τον ύπνο τους θανατηφόρο. Με τα γάντια του με τις λεπίδες και το παραμορφωμένο του πρόσωπο, ο Κρούγκερ έγινε το σύμβολο των πιο σκοτεινών μας φόβων.
Leatherface – Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι (1974)
Ο Leatherface, με το αλυσοπρίονο στο χέρι και το ανθρώπινο δέρμα ως μάσκα, είναι ο απόλυτος θηριώδης δολοφόνος. Στον “Σχιζοφρενή Δολοφόνο με το Πριόνι”, η ωμή βία και η ανεξέλεγκτη φρίκη που προκαλεί τον καθιστούν έναν από τους πιο τρομακτικούς χαρακτήρες στην ιστορία του κινηματογράφου.
Τζέισον Βόρχις – Παρασκευή και 13 (1980)
Η ιστορία του Τζέισον Βόρχις ξεκινά από μια τραγωδία, αλλά εξελίσσεται σε έναν από τους πιο διαβόητους δολοφόνους του κινηματογράφου. Με την μάσκα του χόκεϊ και την ασταμάτητη δίψα του για εκδίκηση, ο Τζέισον αποτελεί ένα αληθινό τέρας που παραμονεύει στις σκιές, έτοιμος να καταστρέψει όποιον τολμήσει να πατήσει στην Crystal Lake.
Jigsaw – Σε βλέπω (2004)
Ο Jigsaw (Τζον Κρέιμερ) δεν είναι ένας παραδοσιακός δολοφόνος. Στο “Σε βλέπω”, η φρίκη προκύπτει από τις διεστραμμένες του παγίδες και το άρρωστο παιχνίδι που επιβάλλει στα θύματά του, αναγκάζοντάς τα να επιλέξουν μεταξύ φρικιαστικού πόνου και θανάτου. Ο Jigsaw εξελίχθηκε σε σύμβολο ενός νέου είδους τρόμου, βασισμένου στην ψυχολογική και σωματική βία.
Πάτρικ Μπέιτμαν – American Psycho (2000)
Ο Πάτρικ Μπέιτμαν, όπως απεικονίζεται στο “American Psycho”, είναι το απόλυτο σύμβολο της ψυχοπαθητικής διαταραχής κρυμμένης κάτω από μια λαμπερή επιφάνεια. Η διπλή ζωή του Μπέιτμαν ως φαινομενικά επιτυχημένου επιχειρηματία και ανελέητου δολοφόνου εκφράζει την κριτική του καταναλωτισμού και της απανθρωπιάς της σύγχρονης κοινωνίας.
Chucky – Η κούκλα του σατανά (1988)
Αν και μικρός στο μέγεθος, ο Chucky είναι ένας από τους πιο τρομακτικούς δολοφόνους της μεγάλης οθόνης. Αυτός ο φαινομενικά αθώος κούκλος, που κυριεύεται από το πνεύμα ενός ψυχοπαθούς δολοφόνου, ενσαρκώνει την απόλυτη διαστροφή, ανατρέποντας κάθε έννοια ασφάλειας που συνδέεται με την παιδική ηλικία.
Ghostface – Scream (1996)
Ο Ghostface είναι περισσότερο από ένας δολοφόνος. Στο *Scream*, ο χαρακτήρας του Ghostface ανατρέπει τα κλισέ των θρίλερ, ενώ παράλληλα ενσωματώνει τα καλύτερα στοιχεία του είδους. Με την ανατριχιαστική μάσκα του και τις τηλεφωνικές συνομιλίες πριν από κάθε επίθεση, ο Ghostface έγινε το σύμβολο του μεταμοντέρνου τρόμου.
Διαβάστε επίσης: Οι ταινίες τρόμου που αξίζει να δεις σύμφωνα με 10 διάσημους σκηνοθέτες