Με αφορμή το Halloween αλλά και την κυκλοφορία του “Ο Εξορκιστής: Πιστός” που έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους πριν μερικές εβδομάδες, ανατρέχουμε σε κάποια γεγονότα που είχαν συμβεί στην πρωτότυπη ταινία του 1973, “Ο Εξορκιστής”, η οποία είχε θεωρηθεί από πολλούς ως καταραμένη.
Κατά τη διάρκεια της παραγωγής, μια σειρά από τραγωδίες έπληξαν το καστ των ηθοποιών και τους συντελεστές. Εννέα άτομα που συνδέονται με την ταινία πέθαναν κατά τη διάρκεια ή λίγο μετά τα γυρίσματα, όπως οι ηθοποιοί Τζακ Μακγκόουραν και Βασιλική Μίλιαρος, ο παππούς της Λίντα Μπλερ, ένας φύλακας ασφαλείας και ένας τεχνικός στα ειδικά εφέ. Η ηθοποιός Έλεν Μπέρστιν υπέστη έναν μόνιμο τραυματισμό στην σπονδυλική της στήλη (η πραγματική κραυγή της ακούγεται στην ταινία), ενώ το σκηνικό του σπιτιού της Ρίγκαν Μακνίλ κάηκε με την κρεβατοκάμαρα της να μένει ανέγγιχτη. Στην πραγματικότητα, η παραγωγή ήταν περιτριγυρισμένη από τόσο μεγάλη ατυχία, που ζητήθηκε από έναν ιερέα να ευλογήσει το σετ.
Το σενάριο είναι εμπνευσμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Πίτερ Μπλάτυ και αφορά την κατάληψη ενός κοριτσιού από δαιμονικό πνεύμα και τις απεγνωσμένες προσπάθειες της μητέρας της για να τη σώσει μέσω εξορκισμών από διάφορους ιερείς. Ο Μπλάτυ εμπνεύστηκε από ένα άρθρο της “Washington Post”, το οποίο είχε δημοσιευτεί το 1949 και περιέγραφε την πραγματική ιστορία του εξορκισμού ενός 14χρονου αγοριού. Η ιστορία του αγοριού είχε αίσιο τέλος, καθώς ξεπέρασε την κρίση και να ανέρρωσε κανονικά. Δεν υπήρξε πράσινος εμετός ούτε περιστρεφόμενο κεφάλι…
Χωρίς την κατάλληλη ηθοποιό δεν θα είχε γυριστεί ποτέ η ταινία. Την άποψη αυτή συμμεριζόταν και ο σκηνοθέτης Μάικ Νίκολς, ο οποίος αρνήθηκε να σκηνοθετήσει την ταινία επειδή πίστευε ότι δεν υπάρχει κανένα 12χρονο κορίτσι που να μπορεί να παίξει αυτό τον ρόλο. Τελικά την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Γουίλιαμ Φρίντκιν και τον ρόλο της Ρίγκαν Μακνίλ, η 13χρονη Λίντα Μπλερ. Η Λίντα πείστηκε από την μητέρα της να συμμετάσχει στην ταινία, καθώς θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τα χρήματα για να πληρώσει το πανεπιστήμιο. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πόσο διάσημη θα γινόταν μετά την ταινία.
© Corbis Historical / Getty Images / Ideal Image
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Μπλερ υπέμενε τις δυσκολίες των γυρισμάτων χωρίς παράπονα. Μία από τις πιο σοκαριστικές στιγμές της ταινίας είναι ο αυνανισμός του κοριτσιού με τον σταυρό, όπου η 13χρονη πρωταγωνίστρια ακολούθησε τις οδηγίες που της έδωσαν στα γυρίσματα, χωρίς να ξέρει ακριβώς την σημασία αυτού που έκανε, καθώς το μόνο που ήξερε ήταν ότι έπρεπε να ακουμπήσει τον σταυρό στο σφουγγάρι που είχαν τοποθετήσει ανάμεσα στα πόδια της. Ο σκηνοθέτης χαμήλωσε επίσης την θερμοκρασία του δωματίου της, έτσι ώστε να φαίνονται τα χνώτα των ηθοποιών στην κάμερα, και η Μπλερ δεν είπε τίποτα, αν και είχε αρχίσει να σχηματίζεται πάγος στο νυχτικό της. Δεν παραπονέθηκε ούτε καν όταν τραυμάτισε την πλάτη της καθώς ανυψωνόταν απ’ το κρεβάτι δεμένη με σχοινιά. Η κινηματογραφική της μητέρα, Έλεν Μπέρστιν, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά όταν γύριζαν τη σκηνή που πετάγεται στον αέρα και χτυπάει στον τοίχο.
Η Μπλερ ήταν εξαιρετική στον ρόλο και η απόδειξη δεν είναι μόνο οι υποψηφιότητες για Όσκαρ και Χρυσή Σφαίρα, αλλά το γεγονός ότι ήταν τόσο πειστική που δεχόταν απειλές επειδή ο κόσμος πίστευε ότι είχε καταληφθεί από τον Διάολο.
Η “δαιμονισμένη” φωνή που ακούγεται να βγάζει η Μπλερ δεν ήταν δικής αλλά της ηθοποιού Μερσέντες Μακέμπριτζ, η οποία κάπνιζε δεκάδες τσιγάρα καθημερινά και κατάπινε ωμά αυγά για να μπορέσει να βραχνιάσει. Δέχτηκε ακόμα και να τη δέσουν γύρω από το λαιμό της για να ακούγονται πιο ρεαλιστικές οι κραυγές της ενώ πνιγόταν. Ο σκηνοθέτης απέκρυψε τη συμμετοχή της Μακέμπριτζ στην ταινία, γιατί δεν ήθελε να τραβήξει την προσοχή από την νεαρή Μπλερ, που όλα έδειχναν ότι θα κέρδιζε Όσκαρ για την ερμηνεία της.
Η σκηνοθέτης ήταν τόσο αποφασισμένος να έχει ρεαλιστικό αποτέλεσμα και κατάφερε να συγκεντρώσει γύρω του άτομα που ήταν έτοιμα να κάνουν τα πάντα. Ένα από αυτά ήταν ο μουσικός παραγωγός Τζακ Νίτσε, ο οποίος έπεσε με τα γόνατα του πάνω στην κοπέλα του ενώ κοιμόταν στον καναπέ, καταγράφοντας την κραυγή πόνου που έβγαλε με μικρόφωνο για να την χρησιμοποιήσει στην ταινία. Έτσι η κραυγή που βγάζει ο Πάτερ Ντάμιεν Κάρρας όταν πέφτει πάνω του ο πράσινος εμετός της Ρίγκαν, ανήκε στην κοπέλα του Νίτσε.
Στο τέλος της ταινίας, παίζει ένας πραγματικός ιερέας που δεν γνώριζε τίποτα από τεχνικές υποκριτικής. Ο ρόλος απαιτούσε να φανεί σοκαρισμένος με τα νέα που του εκμυστηρευόταν ο Πάτερ Ντάμιεν Κάρρας. Για να βγει πιο ρεαλιστική η ερμηνεία, ο σκηνοθέτης τον χαστούκισε ξαφνικά λίγο πριν αρχίσουν να τραβάνε οι κάμερες.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 19 Ιουνίου του 1973. Οι κινηματογράφοι που έπαιζαν την ταινία ήταν εφοδιασμένοι με ειδικές σακούλες για τους θεατές που το στομάχι τους δεν άντεχε τη θέα του δαιμονισμένου κοριτσιού, ενώ έξω από πολλές αίθουσες περίμεναν νοσοκόμοι, έτοιμοι να προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες στους θεατές.
Διαβάστε επίσης: Οι ταινίες τρόμου πρέπει να αλλάξουν αν θέλουν να παραμείνουν “τρομακτικές”
