Το 1967 ο Άλμπερτ Ντε Σάλβο ομολόγησε τον βιασμό και την δολοφονία 13 γυναικών. Η αστυνομία θεώρησε ότι είχε συλλάβει τον serial killer στον οποίο τα ΜΜΕ είχαν αποδώσει το προσωνύμιο ο “Στραγγαλιστής της Βοστώνης”, ωστόσο ο Ντε Σάλβο δεν κατηγορήθηκε ποτέ για τον φόνο των γυναικών, καθώς η ομολογία του κρίθηκε ανεπαρκής και αμφιλεγόμενη από το δικαστήριο.
Στις 8 Ιουλίου 1962, η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Boston Herald είχε ένα συγκλονιστικό τίτλο στο πρωτοσέλιδο: “Ένα τρελός στραγγαλιστής είναι ελεύθερος στην Βοστώνη”. Το άρθρο της εφημερίδας προειδοποιούσε του κατοίκους της πόλης ότι ένας δολοφόνος κυκλοφορεί ανάμεσα τους, ο οποίος είχε σκοτώσει 4 γυναίκες τον τελευταίο μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν αρκετές γυναίκες τις ευρύτερης περιοχής της Βοστώνης να καλέσουν την αστυνομία, λέγοντας ότι ο “Στραγγαλιστής” τις είχε πάρει τηλέφωνο λέγοντας τους πως θα είναι το επόμενο θύμα του.
Στην Βοστώνη προκλήθηκε μεγάλος πανικός, με τον δολοφόνο να συνεχίζει να κυκλοφορεί ελεύθερος. Από τον Ιούνιο του 1962 έως τον Ιανουάριο του 1964, 13 γυναίκες βρέθηκαν νεκρές, με την αστυνομία να συνδέει τις δολοφονίες με ένα ατόμο. Τελικα ένας άνθρωπος ομολόγησε και τις 13 δολοφονίες, ωστόσο η ομολογία αυτή μετά από χρόνια δεν θεωρωρήθηκε επαρκής, με πολλούς να πιστεύουν ότι όλες αυτές οι δολοφονίες δεν ήταν έργο ενός μόνο ανθρώπου.
Τα θύματα
Τα θύματα του “Στραγγαλιστή της Βοστώνης” είχαν εντελώς διαφορετικό προφίλ, καθώς η ηλικία τους κυμαινόταν από 19 έως 85 ετών, ζούσαν σε διαφορετικές περιοχές, και ήταν χήρες, φοιτήτριες, διαζευγμένες κ.τ.λ.
Από την αρχή η αστυνομία θεωρούσε ότι μόνο ένας άντρας ήταν υπεύθυνος για όλες αυτές τις δολοφονίες, καθώς υπήρχε σχεδόν παντα το ίδιο μοτίβο. Οι γυναίκες είχαν βιαστεί και στραγγαλιστεί με μεταξωτές γυναικείες κάλτσες. Πολλές δολοφονήθηκαν κατά την διάρκεια της ημέρας, και είχαν τοποθετηθεί γυμνές πάνω στο κρεβάτι τους.
Παραδόξως, τα σπίτια των θυμάτων δεν είχαν σημάδια διάρρηξης, με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να θεωρήσουν ότι ο δράστης γνώριζε τα θύματα. Πιθανότατα οι γυναικές αυτές να εμπιστεύονταν τον δράστη ή να τον περίμεναν, καθως μπορεί να ήταν επισκευαστής ή να τους παρέδωσε κάποιο δέμα.
Οι έρευνες
Ενώ οι κάτοικοι της Βοστώνης αποκαλούσαν τον μυστηριώδη δολοφόνο, “Στραγγαλιστή της Βοστώνης”, στην πραγματικότητα οι δολοφονίες έλαβαν χώρο έξω από τα όρια της Βοστώνης.
Αυτό ήταν αρκετά περίπλοκο θέμα για την αστυνομία της Βοστώνης, με αποτέλεσμα ο Γενικός Εισαγγελέας της Μασαχουσέτης, Έντουαρντ Μπρουκ, ο οποίος αργότερα έγινε ο πρώτος Αφροαμερικανός που εκλέχθηκε γερουσιαστής των ΗΠΑ, να αναλάβει τον συντονισμό των αστυνομικών προσπαθειών.
Πέρασαν αρκετοί μήνες, και η αστυνομία πήρε συνέντευξη από χιλιάδες υπόπτους, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν να ανακαλυψουν κάτι, και έτσι αποφάσισαν να ζητήσουν την βοήθεια του Πίτερ Χούρκος, ο οποίος κέρδισε τη διεθνή αναγνώριση ως ψυχικός ντετέκτιβ, ερευνώντας περιπτώσεις εξαφανισμένων αεροπλάνων και ανθρώπων και αποκαλύπτοντας δολοφόνους.
Εν τω μεταξύ στην Βοστώνη ο πανικός συνεχιζόταν, με τις γυναίκες να αγοράζουν σπρέι πιπεριού, κλειδαριές και αλυσίδες, ενώ η αστύνομία λάμβανε χιλιάδες τηλεφωνήματα, όταν κάποιος άγνωστος τους χτυπούσε την πόρτα.
Ο ύποπτος
© Bettmann / Getty Images / Ideal Image
Εκτός από τον “Στραγγαλιστή της Βοστώνης”, η αστυνομία γνώριζε ότι υπήρχε ένας άντρας που παρενοχλούσε νεαρές γυναίκες. Το όνομα αυτού ήταν Άλμπερτ Ντε Σάλβο, τον οποίο είχαν ονομάσει “Ο Άνθρωπος Μετρητής” καθώς προσέγγιζε κοπέλες λέγοντάς τους ότι εκπροσωπούσε ένα πρακτορείο μοντέλων και ζητούσε να μετρήσει τις αναλογίες τους, ενώ στην συνέχεια ονομάστηκε και “Ο Πράσινος Άντρας”, καθώς φορούσε πράσινη στολή, προσποιούνταν τον τεχνικό και με διάφορες δικαιολογίες έμπαινε στα σπίτια των γυναικών για να τις βιάσει.
Ο Ντε Σάλβο συνελήφθη με την κατηγορία των βιασμών και στάλθηκε σε μια ψυχιατρική κλινική πριν δικαστεί, για να εξακριβωθεί αν ήταν ψυχασθενής. Εκεί γνωρίστηκε με τον Τζορτζ Νάσαρ, έναν άντρα που επρόκειτο να φυλακιστεί για ανθρωποκτονία. Ανέπτυξαν πολύ στενές σχέσεις και ο Ντε Σάλβο περηφανευόταν συνέχεια για τα εγκλήματα που είχε διαπράξει…
Η ομολογία
Μία μέρα, ο Τζορτζ Νάσαρ κάλεσε τον δικηγόρο του Φ. Λι Μπέιλι, και τον ρώτησε αν ο συγκρατούμενος του, ο οποίος λέει ότι είναι ο “Στραγγαλιστής της Βοστώνης” θα μπορούσε να βγάλει χρήματα μετά την δημοσίευση της ιστορίας του. Ο Μπέιλι έμαθε ποιος είναι και δέχτηκε να τον αναλάβει, ενώ κατάφερε μια τεράστια νίκη για τον πελάτη του. Ο Ντε Σάλβο θα ομολογούσε, αλλά δεν θα συλλαμβανόταν για τους φόνους, εκτός αν βρίσκονταν ατράνταχτα αποδεικτικά στοιχεία.
Για 50 ώρες, ο Ντε Σάλβο περιέγραφε τις δολοφονίες με εξονυχιστικές λεπτομέρειες, που δεν είχαν δημοσιευτεί ποτέ. Μάλιστα πρόσθεσε ακόμα δύο γυναίκες στη λίστα των θυμάτων. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπήρχε κανένα φυσικό στοιχείο που να τον συνέδεε με τον “Στραγγαλιστή”. Ο Ντε Σάλβο καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, αλλά για τους βιασμούς που είχε διαπράξει ως ο “Πράσινος Άντρας” και όχι για τις δολοφονίες.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1973, ο Ντε Σάλβο μαχαιρώθηκε από έναν άγνωστο άντρα και πέθανε. Το προηγούμενο βράδυ είχε επικοινωνήσει με τον ψυχίατρο Έιμς Ρόμπι και του είχε πει ότι ήταν έτοιμος να αποκαλύψει όλη την αλήθεια για τον “Στραγγαλιστή της Βοστώνης”.
Διαβάστε επίσης: Ο κατά συρροήν δολοφόνος γεννιέται ή γίνεται;
