Με αφορμή το Halloween, ας δούμε τις πιο αξιομνημόνευτες ταινίες που βασίστηκαν στα έργα του Στίβεν Κινγκ, αποδεικνύοντας πως η δύναμη του τρόμου και της φαντασίας του ξεπερνά κάθε μέσο αφήγησης.

The Shining (1980)

Βασισμένο στο μυθιστόρημα του 1977, το “The Shining” σκηνοθετήθηκε από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ και θεωρείται ένα από τα πιο επιδραστικά θρίλερ όλων των εποχών. Με την αξέχαστη ερμηνεία του Τζακ Νίκολσον ως Τζακ Τόρανς και τα ατμοσφαιρικά πλάνα του απομονωμένου ξενοδοχείου “Overlook”, η ταινία συνδυάζει ψυχολογικό τρόμο με μεταφυσικά στοιχεία. Παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του ίδιου του Κινγκ, η ταινία παραμένει κλασική και αγαπημένη.

Carrie (1976)

Η πρώτη μεγάλη κινηματογραφική μεταφορά έργου του Κινγκ είναι το “Carrie”, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του 1974. Σκηνοθετημένη από τον Μπράιαν Ντε Πάλμα, η ταινία αφηγείται την τραγική ιστορία της έφηβης Κάρι Γουάιτ, που ανακαλύπτει τις τηλεκινητικές της δυνάμεις. Το τέλος της ταινίας είναι από τα πιο σοκαριστικά στην ιστορία του κινηματογράφου και η ερμηνεία της Σίσι Σπέισεκ ως Κάρι απέσπασε παγκόσμια αναγνώριση.

Misery (1990)

Σε σκηνοθεσία του Ρομπ Ράινερ, το “Misery” είναι μια από τις πιο αγωνιώδεις μεταφορές του έργου του Κινγκ. Το μυθιστόρημα του 1987 μετατράπηκε σε μια καθηλωτική ταινία, με την Κάθι Μπέιτς να κερδίζει Όσκαρ για την απειλητική της ερμηνεία ως Άννι Γουίλκς, η οποία κρατάει αιχμάλωτο τον αγαπημένο της συγγραφέα, Πολ Σέλντον. Η ταινία εξερευνά την εμμονή και τον τρόμο της απομόνωσης με απίστευτη ένταση.

It (2017 & 2019)

Βασισμένο στο βιβλίο “It” του 1986, οι δύο κινηματογραφικές εκδοχές (Chapter One και Chapter Two) έδωσαν νέα ζωή στον τρομακτικό κλόουν Πένιγουαϊζ, τον οποίο ενσάρκωσε με ανατριχιαστική ακρίβεια ο Μπιλ Σκάρσγκαρντ. Η ταινία είναι τόσο μια τρομακτική ιστορία όσο και μια νοσταλγική ματιά στην παιδική φιλία, ενώ έφερε τον τρόμο σε μια νέα γενιά θεατών.

The Shawshank Redemption (1994)

Αν και ο Κινγκ είναι γνωστός κυρίως για τα έργα του τρόμου, το “The Shawshank Redemption” αποδεικνύει ότι μπορεί να γράψει εξίσου καλά και δραματικές ιστορίες. Βασισμένη στη νουβέλα “Rita Hayworth and Shawshank Redemption” από τη συλλογή Different Seasons (1982), η ταινία σε σκηνοθεσία του Φρανκ Ντάραμποντ αφηγείται την ιστορία του Άντι Ντιφρέιν, ενός ανθρώπου που καταδικάστηκε άδικα σε ισόβια. Είναι πλέον μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες όλων των εποχών.

Stand by Me (1986)

Βασισμένη στη νουβέλα “The Body” (επίσης από τη συλλογή Different Seasons), η ταινία αυτή είναι ένα συγκινητικό δράμα για την ενηλικίωση, που σκηνοθέτησε ο Ρομπ Ράινερ. Τέσσερις νεαροί φίλοι ξεκινούν ένα ταξίδι για να βρουν το πτώμα ενός αγνοούμενου παιδιού, αλλά τελικά μαθαίνουν πολλά περισσότερα για τον εαυτό τους και τη ζωή. Είναι μια από τις πιο συναισθηματικές και ανθρώπινες ιστορίες του Κινγκ.

The Green Mile (1999)

Βασισμένη στο μυθιστόρημα “The Green Mile” (1996), η ταινία αφηγείται την ιστορία του Τζον Κόφι, ενός μελλοθάνατου με υπερφυσικές ικανότητες που αλλάζει τις ζωές των φυλάκων στη φυλακή. Η σκηνοθεσία του Φρανκ Ντάραμποντ και η συγκλονιστική ερμηνεία του Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν ως Κόφι καθιστούν αυτή την ταινία ένα από τα πιο αγαπημένα κινηματογραφικά έργα του Κινγκ.

Doctor Sleep (2019)

Η πολυαναμενόμενη συνέχεια του “The Shining” βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Κινγκ του 2013 και σκηνοθετήθηκε από τον Μάικ Φλάναγκαν. Η ταινία ακολουθεί τον ενήλικο Ντάνι Τόρανς (Γιούαν ΜακΓκρέγκορ) καθώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει το τραυματικό παρελθόν του και τις δυνάμεις του “Shining”. Η ταινία τιμά το αρχικό έργο, ενώ ταυτόχρονα στέκεται δυναμικά ως μια σύγχρονη ιστορία τρόμου.

Pet Sematary (1989 & 2019)

Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του 1983, το “Pet Sematary” είναι μια ιστορία για το πένθος, την απώλεια και τις φρικιαστικές συνέπειες του να παίζεις με το θάνατο. Η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του 1989 έχει αποκτήσει καλλιτεχνική φήμη, ενώ η πιο πρόσφατη του 2019 προσέφερε μια σύγχρονη οπτική στις ίδιες σκοτεινές θεματικές.

1408 (2007)

Βασισμένο σε μια μικρή ιστορία του Κινγκ από τη συλλογή *Everything’s Eventual* (2002), το “1408” είναι μια από τις πιο ψυχολογικές μεταφορές του. Πρωταγωνιστής είναι ο Τζον Κιούζακ, ο οποίος ενσαρκώνει έναν συγγραφέα που ερευνά το παραφυσικό και έρχεται αντιμέτωπος με τη σκοτεινή αλήθεια ενός δωματίου ξενοδοχείου. Η ατμόσφαιρα της ταινίας και η αγωνιώδης αφήγηση την καθιστούν ένα κρυφό διαμάντι του είδους.

Διαβάστε επίσης: Οι 24 ταινίες που δεν θα ήθελε να δείτε ο Στίβεν Κινγκ

The post Στίβεν Κινγκ στο πανί: Το Halloween δεν χρειάζεται μάσκες appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Οι συγγραφείς, όπως και κάθε καλλιτέχνης, έχουν ένα συγκεκριμένο όραμα σχετικά με την τέχνη τους. Ακόμη και όταν η δουλειά τους γίνεται μία ταινία που κερδίζει παγκόσμια αναγνώριση και οικονομική επιτυχία, μπορεί να παρεκκλίνει από αυτό που είχαν οραματιστεί, με αποτέλεσμα να νιώθουν προδομένοι μπροστά στη μεγάλη οθόνη.

Από τις βραβευμένες με Όσκαρ μέχρι τις διαχρονικές κλασικές, αυτές οι ταινίες διακρίθηκαν για το μεγαλείο τους — αλλά οι συγγραφείς έμειναν δυσαρεστημένοι από την καλλιτεχνική προσέγγιση του σκηνοθέτη.

Η Λάμψη – Στίβεν Κινγκ

Ο Στίβεν Κινγκ, ο οποίος συγκαταλέγεται στους πιο διασκευασμένους συγγραφείς και θεωρείται μετρ του λογοτεχνικού τρόμου, συχνά αντιδρά στην μεταφορά των έργων του στην μεγάλη οθόνη, με πιο τρανταχτό παράδειγμα την ταινία “Η Λάμψη” του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, την οποία μισεί ακόμη και μετά από τρεις δεκαετίες από τη δημιουργία της.

Όταν είδε την είδε στις αίθουσες, ο Κινγκ δήλωσε πως είναι απαράδεκτη μεταφορά του βιβλίου του, καθώς δείχνει το Κακό να πηγάζει περισσότερο μέσα από τον χαρακτήρα, παρά από το ξενοδοχείο, ενώ την βρήκε και ιδιαίτερα σεξιστική.

Κουρδιστό Πορτοκάλι – Άντονι Μπέρτζες

Ο συγγραφέας Άντονι Μπέρτζες στο μυθιστόρημα με κεντρικούς χαρακτήρες τον νεαρό Άλεξ και την παρέα του, που παραβατούν ανεξέλεγκτα στους δρόμους της φουτουριστικής Αγγλίας, έγραψε 21 κεφάλαια. Τόσα ήταν και τα χρόνια έως την ενηλικίωση στη Βρετανία.

Ο εκδότης του Μπέρτζες, ο W.W. Norton, δεν συμπεριέλαβε στην αμερικανική έκδοση του βιβλίου το τελευταίο κεφάλαιο. Αυτό όμως άλλαζε δραματικά την ουσία του μυθιστορήματος.

Ο Μπέρτζες στο τέλος του βιβλίου παρουσιάζει τον Άλεξ αναμορφωμένο και συνειδητοποιημένο ότι η βία ήταν απλώς το καταφύγιο της νεανικής του πλήξης. Αντίθετα, ο Κιούμπρικ στη μεταφορά του έργου στον κινηματογράφο επέλεξε να εμφανίσει τη νεανική βία εγγενές χαρακτηριστικό, αδύνατο να εξαλειφθεί από τα προγράμματα της πολιτείας. Έτσι, στο κινηματογραφικό σενάριο ο Άλεξ λίγο μετά την αποφυλάκισή του επιστρέφει στο εγκληματικό παρελθόν του.

Είναι ενδιαφέρον ότι ο Μπέρτζες συμφώνησε να βοηθήσει στην προώθηση της ταινίας και μάλιστα την υπερασπίστηκε ενάντια στους αρχικούς ισχυρισμούς ότι εμπνέει βία στον πραγματικό κόσμο. Ωστόσο, όπως αναφέρθηκε στο Sexplosion (ένα ερευνητικό βιβλίο για την αμφισβήτηση των ταμπού στην τέχνη από το 1968-1973), ο Μπέρτζες προσπάθησε να την εκλογικεύσει, γιατί θεωρούνταν υπεύθυνος για αυτό που υποτίθεται ότι είχε προκαλέσει η ταινία. Λέει ότι συνειδητοποίησε “πόσο μικρό αντίκτυπο μπορεί να έχει ακόμη και ένα συγκλονιστικό βιβλίο σε σύγκριση με μια ταινία. Το επίτευγμα του Κιούμπρικ κατάπιε το έργο μου, κι όμως ήμουν υπεύθυνος για αυτό που κάποιοι αποκαλούσαν κακή επιρροή του στους νέους”. Το Sexplosion αναφέρει, “Ο Μπέρτζες, από την πλευρά του, μισούσε την ταινία. Ή τον Κιούμπρικ. Ή και τα δύο.”

V for Vendetta – Άλαν Μουρ

Η κινηματογραφική ταινία “V for Vendetta” είναι πολιτικό δυστοπικό περιπετειώδες θρίλερ, παραγωγής 2005 σε σκηνοθεσία Τζέιμς ΜακΤιγκ. Το σενάριο έγραψαν οι Λίλι και Λάνα Γουατσόφσκι οι οποίες ανέλαβαν και την παραγωγή μαζί με τον Τζόελ Σίλβερ. Αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου κόμικ των Άλαν Μουρ και Ντέιβιντ Λόιντ.

Ο Μουρ διαχώρισε τον εαυτό του από την ταινία εξαιτίας της έλλειψης συμμετοχής του στη συγγραφή του σεναρίου ή τη σκηνοθεσία, καθώς και των συνεχών διαφωνιών του για τις κινηματογραφικές μεταφορές της δουλειάς του. Διέκοψε τη συνεργασία του με τον εκδότη του, τη DC Comics αφού η Warner απέτυχε να ανακαλέσει τις δηλώσεις για την υποτιθέμενη έγκριση του Μουρ για την ταινία. Ο Μουρ είπε ότι το σενάριο είχε τρύπες στην πλοκή του και ότι ήταν αντίθετο με το θέμα της πρωτότυπης δουλειάς του, το οποίο ήταν να τοποθετήσει δύο πολιτικά άκρα (το φασισμό και τον αναρχισμό) το ένα ενάντια στο άλλο. Υποστηρίζει ότι το έργο του αναδιατυπώθηκε ως μια ιστορία του “τρέχοντος αμερικανικού νεοσυντηρητισμού εναντίον του σημερινού αμερικανικού φιλελευθερισμού”. Σύμφωνα με τις επιθυμίες του, το όνομα του Μουρ δεν εμφανίζεται στους τίτλους τέλους της ταινίας. Ο συνδημιουργός του κόμικ Ντέιβιντ Λόιντ στήριξε την ταινία, λέγοντας ότι το σενάριο είναι πολύ καλό και ότι ο Μουρ θα ήταν πραγματικά χαρούμενος με μια πλήρη προσαρμογή του βιβλίου στον κινηματογράφο.

Das Boot – Λόταρ-Γκίντερ Μπούχαϊμ

To “Das Boot” του Βόλφγκανγκ Πέτερσεν θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες του Γερμανικού Κινηματογράφου και βρίσκεται μέσα στις 250 κορυφαίες ταινίες όλων των εποχών στο IMDb.

Το σενάριο βασίστηκε το ομώνυμο μυθιστόρημα του Λόταρ-Γκίντερ Μπούχαϊμ, του 1973, το οποίο τοποθετείται στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ακολουθώντας τα τεκταινόμενα ενός υποβρυχίου τύπου VIIC (σειριακός αριθμός U-96), και τα όσα έζησαν σε μία δύσκολη επιχείρηση στη Μάχη του Ατλαντικού.

Ήδη από τη στιγμή της κυκλοφορίας της, η ταινία έλαβε θετικές κριτικές και είχε και εισπρακτική επιτυχία, ωστόσο, ο Μπούχαϊμ δεν ήταν τόσο ευχαριστημένος από τη διασκευή του μυθιστορήματός του.

Ο Μπούχαϊμ τόνισε την απογοήτευσή του για την παραγωγή του “Das Boot” και για το τελικό προϊόν, λέγοντας: “Περπατούσα με κατάθλιψη γιατί αυτό που έβλεπα δεν ήταν καθόλου αυτό που είχα στο μυαλό μου για αυτήν την ταινία”. Συνέχισε λέγοντας: “Η ταινία μου, που δεν έγινε, είχε σκοπό να έχει την πνοή και τη βία μιας ελληνικής τραγωδίας. Αυτό που δημιουργήθηκε αντιθέτως αποδεικνύεται μια ταινία δράσης βασισμένη στο αμερικανικό μοντέλο”.

American Psycho – Μπρετ Ίστον Έλις

Το “American Psycho” είναι μια τρομερή ταινία που έμεινε αρκετά πιστή στο βιβλίο που βασίστηκε. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ταινία είναι είναι ένα κλικ καλύτερη από το μυθιστόρημα του Μπρετ Ίστον Έλις που οποίο κυκλοφόρησε το 1991 μέσα σε μια θύελλα αντιδράσεων – λόγω των βίαιων, ρεαλιστικών περιγραφών – κυρίως λόγω της εξαιρετικής ερμηνείας του Κρίστιαν Μπέιλ.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, “το American Psycho, δεν νομίζω ότι λειτουργεί πραγματικά ως ταινία. Η ταινία είναι μια χαρά, αλλά νομίζω ότι αυτό το βιβλίο είναι απροσάρμοστο γιατί έχει να κάνει με τη συνείδηση ​​και δεν μπορείς πραγματικά να βγάλεις αυτή την ευαισθησία”.

Πρόγευμα στο Τίφανις – Τρούμαν Καπότε

Η εικόνα της Όντρεϊ Χέμπορν που φοράει μαύρο φόρεμα και μαργαριτάρια κρατώντας ένα τσιγάρο είναι σχεδόν εμβληματική, ωστόσο, ο Τρούμαν Καπότε δυσανασχετούσε με την επιλογή της πρωταγωνίστριας, σε σημείο που αμαύρωσε την φήμη της κινηματογραφικής μεταφορά του βιβλίου του.

Ο συγγραφέας του βιβλίου ήθελε τον ρόλο να υποδυθεί η φίλη του Μέριλιν Μονρόε και πίεζε το στούντιο προς αυτή την κατεύθυνση. Θύμωσε λοιπόν πάρα πολύ, όταν έμαθε για την πρόσληψη της Όντρεϊ Χέμπορν και, όταν είδε την ταινία, δήλωσε πως το τελικό αποτέλεσμα τον έκανε να θέλει να ξεράσει.

Διαβάστε επίσης: Οι ταινίες που έκαναν ακόμα και τον πιο σκληρό τύπο εκεί έξω να δακρύσει!

The post Συγγραφείς που ένιωσαν “προδωμένοι” μπροστά την μεγάλη οθόνη appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.