Το “The Partner” αφηγείται την ιστορία του Πάτρικ Λάνιγκαν, ενός πολλά υποσχόμενου νεαρού δικηγόρου από το Μισισίπι, ο οποίος σκηνοθετεί τον θάνατό του, εξαφανίζεται και καταφέρνει να κλέψει 90 εκατομμύρια δολάρια από τον ίδιο του τον πελάτη. Για τέσσερα χρόνια ζει κρυμμένος στη Βραζιλία, μέχρι που το παρελθόν τον προλαβαίνει.

Πίσω από τη φαινομενική περιπέτεια, το βιβλίο του Γκρίσαμ πραγματεύεται κάτι βαθύτερο: την επιθυμία διαφυγής από ένα σύστημα διαφθοράς, απληστίας και ψευδών ηθικών αξιών. Είναι ένα θρίλερ που δεν στηρίζεται μόνο στη δράση, αλλά στην ένταση των επιλογών – κάτι που ταιριάζει απόλυτα στο ύφος του Μπέιτμαν.

Αυτή θα είναι η τρίτη μεγάλου μήκους σκηνοθετική προσπάθεια του Μπέιτμαν, μετά την τηλεοπτική του δουλειά που έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές. Η εμπειρία του στη δημιουργία ηθικά αμφιλεγόμενων χαρακτήρων και έντονων, γεμάτων ανατροπών αφηγήσεων τον καθιστά ιδανικό για το υλικό του Γκρίσαμ. Ο Χόλαντ, εν τω μεταξύ, επεκτείνει την καριέρα του πέρα ​​από τα franchise υπερηρώων και θα είναι επίσης εκτελεστικός παραγωγός της ταινίας μέσω της δικής του εταιρείας, Billy 17.

Με σενάριο γραμμένο από τον βραβευμένο με Όσκαρ Γκράχαμ Μουρ (The Imitation Game), το “The Partner” είναι έτοιμο να αποτελέσει ένα σημαντικό κινηματογραφικό γεγονός, προσφέροντας ένα κλασικό νομικό θρίλερ επαναπροσδιορισμένο για μια νέα γενιά. Η ημερομηνία κυκλοφορίας δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί.

Διαβάστε επίσης: Ο Ντουέιν Τζόνσον απέτυχε στο box office – και αυτό ίσως είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του

The post Ο Τζέισον Μπέιτμαν θα σκηνοθετήσει τον Τομ Χόλαντ στο θρίλερ “The Partner” appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Ο Χίτσκοκ δεν εφηύρε το θρίλερ, αλλά το επαναπροσδιόρισε με τρόπους που άλλαξαν για πάντα το σινεμά. Ήξερε πως ο πραγματικός τρόμος δεν βρίσκεται στο αίμα, αλλά στην αναμονή, στο βλέμμα, στο υπονοούμενο. Από το “Psycho” έως το “Vertigo”, έστησε ήρωες και ηρωίδες παγιδευμένους σε κόσμους που έμοιαζαν γνώριμοι – και γι’ αυτό ήταν τόσο τρομακτικοί. Οι εμμονές, η ταυτότητα, η ενοχή, όλα στροβιλίζονταν σε ένα ψυχολογικό λαβύρινθο που συχνά οδηγούσε στην καταστροφή.

Καθώς οι δεκαετίες περνούσαν, το θρίλερ πήρε πιο κοινωνικές και πολιτικές διαστάσεις. Στη δεκαετία του ’70, σκηνοθέτες όπως ο Άλαν Τζ. Πάκουλα και ο Φρανσις Φορντ Κόπολα ενσωμάτωσαν τις ανησυχίες του Ψυχρού Πολέμου, της κατασκοπείας και του παρακολουθημένου πολίτη. Ταινίες όπως το “The Conversation” και το “All the President’s Men” δεν τρόμαζαν με δολοφόνους, αλλά με θεσμούς – και την αόρατη δύναμη που αυτοί μπορούσαν να ασκήσουν.

Στα ’80s και ’90s, το θρίλερ εντάχθηκε στον mainstream κινηματογράφο, συχνά φλερτάροντας με την αστυνομική περιπέτεια. Όμως ήταν ο Φίντσερ που το ξαναέβαλε στο ψυχολογικό του σπίτι — σκοτεινό, αμφίβολο, υπόγεια βίαιο. Το “Se7en” δεν είναι απλώς μια ιστορία για έναν serial killer· είναι μια ωδή στην ανθρώπινη παρακμή. Το “Zodiac” μετατρέπει τη ματαιότητα της αναζήτησης σε κινηματογραφική πράξη. Και το “Gone Girl” παίζει με τις σύγχρονες αφηγήσεις γύρω από τα media, τις σχέσεις και τη γυναικεία οργή.

Ο Φίντσερ, όπως και ο Χίτσκοκ, ενδιαφέρεται για το μυαλό – όχι για το σοκ. Αλλά εκείνος το κάνει μέσα από ψηφιακή ακρίβεια, σχεδόν εργαστηριακή, αποδομώντας τον ρομαντισμό του παρελθόντος. Το μοντέρνο θρίλερ, στα χέρια του, γίνεται ένα ψυχρό πορτρέτο του 21ου αιώνα: μια εποχή όπου η πληροφορία σκοτώνει πιο γρήγορα από το μαχαίρι.

Ανάμεσα σε αυτούς τους δύο σκηνοθέτες υπάρχει μια αλυσίδα δημιουργών που διαμόρφωσαν το είδος με τις δικές τους πινελιές – από τον Μπράιαν Ντε Πάλμα με τις ερωτικές εμμονές και την Χιτσκοκική του μανία, μέχρι τον Μίκαελ Χάνεκε που ανέλυσε το ίδιο το κοινό και την ανάγκη του για βία. Όμως η διαδρομή από τον Χίτσκοκ στον Φίντσερ συνοψίζει κάτι πιο ουσιαστικό: την απόσταση ανάμεσα στον φόβο του άγνωστου και στον τρόμο του υπερβολικά γνωστού. Σήμερα, το τέρας δεν είναι πίσω από την πόρτα — είναι μέσα στην οθόνη, στον αλγόριθμο, στη σχέση, στην αντανάκλαση.

Το θρίλερ, σε κάθε εποχή, λειτουργεί σαν καθρέφτης του συλλογικού άγχους. Και είτε μιλάμε για ένα ύποπτο δωμάτιο στο Bates Motel είτε για ένα παγωμένο desktop γεμάτο μυστικά, αυτό το είδος δεν παύει να μας κάνει να ιδρώνουμε – όχι επειδή δεν ξέρουμε τι θα συμβεί, αλλά επειδή ξέρουμε πως ίσως ήδη έχει συμβεί.

Διαβάστε επίσης: Μερικές από τις πιο επικίνδυνες φυλακές στον πλανήτη

The post Από τον Χίτσκοκ στον Φίντσερ: Η εξέλιξη του θρίλερ appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Αν λοιπόν είστε φαν αυτού του είδους, οι παρακάτω ταινίες είναι για εσάς.

Se7en (1995)

Δύο αστυνομικοί, ένας βετεράνος και ένας νεοφερμένος, ακολουθούν τα ίχνη ενός κατά συρροή δολοφόνου που εμπνέεται από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Σκοτεινή ατμόσφαιρα, ανατριχιαστικές σκηνές και ένα φινάλε που μένει αξέχαστο.

The Sixth Sense (1999)

Με μια από τις πιο σοκαριστικές ανατροπές στην ιστορία του σινεμά, η ταινία αυτή έχει δικαίως μείνει στην ιστορία. Ένας παιδοψυχολόγος προσπαθεί να βοηθήσει ένα παιδί που ισχυρίζεται ότι βλέπει νεκρούς. Το μυστήριο ξετυλίγεται αργά, με υποδειγματική αφηγηματική ένταση.

Gone Girl (2014)

Η εξαφάνιση μιας γυναίκας την ημέρα της επετείου του γάμου της μετατρέπεται σε ένα εφιαλτικό παιχνίδι ενοχών, ψεμάτων και μυστικών. Ο Φίντσερ χτίζει σιγά σιγά ένα θρίλερ μυστηρίου που εξερευνά τα σκοτεινά βάθη των ανθρώπινων σχέσεων.

Zodiac (2007)

Άλλη μια αριστουργηματική δουλειά του Ντέιβιντ Φίντσερ βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Zodiac Killer. Δημοσιογράφοι και αστυνομικοί προσπαθούν να βρουν τον δολοφόνο που τρομοκρατεί το Σαν Φρανσίσκο. Η ταινία είναι λιγότερο για τον δολοφόνο και περισσότερο για την εμμονή με την αλήθεια και το τίμημα της αναζήτησης της.

Shutter Island (2010)

Ένας ντετέκτιβ επισκέπτεται ένα ψυχιατρικό ίδρυμα για να ερευνήσει την εξαφάνιση μιας τρόφιμης, αλλά τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Μια ταινία με εφιαλτική ατμόσφαιρα, έντονη σκηνοθεσία και φινάλε που ανατρέπει όλη την προηγούμενη αφήγηση.

The Others (2001)

Σε ένα απομονωμένο αρχοντικό, μια γυναίκα ζει με τα δύο παιδιά της που πάσχουν από φωτοευαισθησία. Παράξενα γεγονότα αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα. Μια στοιχειωμένη ιστορία γεμάτη αγωνία και με ένα plot twist που σε κάνει να θέλεις να την ξαναδείς από την αρχή.

Prisoners (2013)

Δύο μικρά κορίτσια εξαφανίζονται και οι πατεράδες τους, απελπισμένοι από την αδράνεια της αστυνομίας, παίρνουν την υπόθεση στα χέρια τους. Ένα σκοτεινό, έντονο και γεμάτο συναισθηματική ένταση θρίλερ που θίγει ηθικά διλήμματα.

Διαβάστε επίσης: Όταν το σινεμά ξεσκεπάζει τη βία: 7 ταινίες που στοιχειώνουν

The post Ταινίες μυστηρίου που θα σε καθηλώσουν appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Σε αντίθεση με άλλα remakes που επαναφέρουν τους αρχικούς πρωταγωνιστές, το νέο Cliffhanger προχωρά σε τολμηρή κατεύθυνση. Ο Σταλόνε δεν συμμετέχει, αφήνοντας χώρο για νέες ερμηνείες και μια ανανεωμένη ιστορία. Στο επίκεντρο βρίσκεται η Ναόμι Κούπερ, την οποία υποδύεται η Λίλι Τζέιμς, ενώ στο πλευρό της συναντάμε τον Πιρς Μπρόσναν στον ρόλο του πατέρα της, Ρέι Κούπερ.

Η πλοκή μεταφέρει τη δράση στις εντυπωσιακές Δολομιτικές Άλπεις. Ο Ρέι Κούπερ και η κόρη του διαχειρίζονται ένα απομονωμένο σαλέ, ώσπου ένα ταξίδι αναψυχής με τον γιο ενός δισεκατομμυριούχου εξελίσσεται σε εφιάλτη. Μια βίαιη απαγωγή θα φέρει τη Ναόμι αντιμέτωπη με τα δικά της τραύματα από ένα παλιό δυστύχημα αναρρίχησης, αναγκάζοντας τη να ξεπεράσει τα όρια της για να σώσει την οικογένεια της.

Στη σκηνοθεσία συναντάμε τον Ζομ Κολέτ-Σερά, γνωστό για την ικανότητά του να μετατρέπει τη δράση σε καθαρό σινεμά έντασης. Η αρχική ιδέα ανήκει στη σκηνοθέτιδα Ανα Λίλι Αμίρπουρ, ενώ το σενάριο έχει εξελιχθεί μέσα από συνεργασία διαφορετικών δημιουργών, προσαρμοσμένο στις σύγχρονες ευαισθησίες.

Τα γυρίσματα πραγματοποιούνται σε Ιταλία, Αυστρία και Γερμανία, με στόχο να αναδείξουν την αγριότητα και την ομορφιά των βουνών. Η παραγωγή φέρει τη σφραγίδα των Rocket Science και Thank You Pictures, ενώ η διανομή στις ΗΠΑ θα γίνει από τη Row K Entertainment, με πρεμιέρα το 2026 σε ευρεία κυκλοφορία και προβολή σε IMAX.

Διαβάστε επίσης: Ταινίες που θα σου δώσουν ένα γερό μάθημα ζωής

The post Το θρυλικό θρίλερ “Cliffhanger” επιστρέφει με ριμέικ το 2026 appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Uncut Gems (2019)

Η αδρεναλίνη ανεβαίνει στο κόκκινο καθώς παρακολουθούμε τον Χάουαρντ Ράτνερ (Άνταμ Σάντλερ), έναν εθισμένο στον τζόγο κοσμηματοπώλη, να παίρνει διαρκώς κακές αποφάσεις. Η αίσθηση του χάους και της πίεσης που μεταδίδει η ταινία είναι τέτοια που πολλοί θεατές ομολόγησαν ότι δυσκολεύονταν να αναπνεύσουν κατά τη διάρκειά της. Είναι σαν να βλέπεις έναν φίλο να παίζει Jenga με τη ζωή του, και κάθε κομμάτι που τραβάει σε αφήνει με την αγωνία για την κατάρρευση.

Whiplash (2014)

Ένας νεαρός ντράμερ και ένας σκληρός δάσκαλος μουσικής συγκρούονται σε έναν ψυχολογικό πόλεμο που μοιάζει περισσότερο με θρίλερ παρά με μουσικό δράμα. Η σκηνή του φινάλε, όπου η ένταση χτίζεται σε απίστευτα επίπεδα, είναι ένας μαραθώνιος αγωνίας που θα σας αφήσει με σφιγμένη γροθιά.

Gravity (2013)

Η αίσθηση της απομόνωσης και του κινδύνου είναι τόσο ρεαλιστική που νομίζεις ότι επιπλέεις κι εσύ στο αχανές διάστημα. Οι εικόνες της Σάντρα Μπούλοκ να παλεύει για επιβίωση, ενώ όλα γύρω της διαλύονται, θα σας κάνουν να κρατάτε την αναπνοή σας… σχεδόν κυριολεκτικά.

Requiem for a Dream (2000)

Μια από τις πιο αγχωτικές και ψυχοφθόρες ταινίες όλων των εποχών, που παρουσιάζει με γλαφυρότητα την καθοδική πορεία τεσσάρων ανθρώπων προς την καταστροφή. Το μοντάζ, η μουσική και η σκληρή αλήθεια της εξάρτησης κάνουν την ταινία μια ανελέητη εμπειρία. Αν δεν σας έχει πιάσει άγχος μετά τη σκηνή του φινάλε, τότε… μάλλον το δικό σας όριο είναι υπεράνθρωπο.

The Social Network (2010)

Ποιος θα περίμενε ότι η ιστορία πίσω από το Facebook θα μπορούσε να σε κάνει να καρδιοχτυπάς; Και όμως, οι έντονες συζητήσεις, η ίντριγκα και η συνεχής αίσθηση ότι όλοι βρίσκονται ένα βήμα πριν την καταστροφή κρατούν το ενδιαφέρον σου σε εξαιρετικά αγχωτικά επίπεδα.

No Country for Old Men (2007)

Ο Άντον Τσιγκούρ, ένας από τους πιο απειλητικούς χαρακτήρες στην ιστορία του σινεμά, και η αδυσώπητη καταδίωξη που εξελίσσεται, κάνουν την ταινία μια ωδή στην αμείλικτη ένταση. Η σιωπή σε πολλές σκηνές είναι πιο τρομακτική από οποιοδήποτε soundtrack, και η αγωνία είναι αδιάκοπη.

Hereditary (2018)

Αυτό το μεταφυσικό θρίλερ είναι ένα αριστούργημα στον τομέα του ψυχολογικού τρόμου. Η αίσθηση του επικείμενου τρόμου, σε συνδυασμό με τις καθηλωτικές ερμηνείες, δημιουργούν ένα βαρύ, αγχωτικό κλίμα που διαπερνά την ταινία από την αρχή ως το τέλος. Αν οι πρώτες σκηνές σας ανησυχούν, περιμένετε μέχρι να δείτε το φινάλε.

The Killing of a Sacred Deer (2017)

Ο συνδυασμός ψυχολογικού θρίλερ και ελληνικής τραγωδίας από τον Γιώργο Λάνθιμο, δημιουργεί μια αφόρητη ένταση. Το ανελέητο ψυχολογικό παιχνίδι ανάμεσα στους χαρακτήρες κρατά το κοινό στην άκρη του καθίσματος, ενώ οι σκηνές γεμάτες ένταση και βουβή απειλή καταλήγουν σε ένα εξαιρετικά αγχωτικό φινάλε.

Black Swan (2010)

Μια ασταμάτητη κάθοδος στην παράνοια με την Νάταλι Πόρτμαν σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της. Η υπερβολική τελειομανία της και η πίεση της επιτυχίας οδηγούν σε σκηνές που ανεβάζουν την ένταση σε δυσθεώρητα επίπεδα, αφήνοντας το κοινό να νιώθει αμήχανα και με κόμπο στο στομάχι.

Dunkirk (2017)

Η ένταση δεν πέφτει ποτέ σε αυτή την ταινία πολέμου, που σε βάζει κυριολεκτικά μέσα στις γραμμές της μάχης. Η αίσθηση της επιβίωσης, του θανάτου που καραδοκεί κάθε δευτερόλεπτο, και η χρήση του χρόνου από τον Νόλαν κάνουν την εμπειρία να μοιάζει ατελείωτη – με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

A Clockwork Orange (1971)

Μια δυστοπική ταινία εγκλήματος του 1971, σκηνοθετημένη από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ βασισμένη πάνω στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Άντονι Μπέρτζες. Θεματολογικά, πρόκειται για μια σπουδή πάνω στη βία, τόσο των συμμοριών όσο και του κράτους και του σωφρονιστικού συστήματος. Θεωρήθηκε εξτρεμιστική για την εποχή της και απαγορεύτηκε σε αρκετές χώρες.

Misery (1990)

Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός διάσημου συγγραφέα, του Πολ Σέλντον, ο οποίος στο δρόμο για το σπίτι τρακάρει και τραυματίζεται σοβαρά. Θα σωθεί από τη νοσοκόμα και τη “Νο 1 θαυμάστριά του” Άννι Γουίλκς, η οποία τον πηγαίνει στο απομονωμένο σπίτι της. Η Άννι αποδεικνύεται κάπως “ασταθής” και ο Πολ βρίσκεται σακατεμένος, ναρκωμένος και στο έλεός της.

Jaws (1975)

Όλα κυλούν ήρεμα σε ένα νησί με κύριο εισόδημα τον τουρισμό, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται ένας καρχαρίας που επιτίθεται σε ανθρώπους. Αν και ο αρχηγός της αστυνομίας επιμένει να κλείσουν οι παραλίες, ο δήμαρχος αρνείται. Όταν ο αριθμός των θυμάτων αρχίζει να αυξάνεται, ο αρχηγός, ένας ειδικός για τους καρχαρίες και ένας έμπειρος καπετάνιος αναχωρούν για να σκοτώσουν τον καρχαρία, προτού προκαλέσει και άλλα προβλήματα.

Buried (2010)

Το “Buried” είναι ένα ευρηματικό θρίλερ, που εξελίσσεται ολόκληρο μέσα σε ένα σκοτεινό φέρετρο και στο οποίο παρακολουθούμε επί 90 λεπτά έναν εκπληκτικό Ράιαν Ρέινολντς να αγωνίζεται για τη ζωή του και να αντιμετωπίζει, πέρα από τους Ιρακινούς απαγωγείς, την αδυναμία συνεννόησης με τον έξω κόσμο, την αδιαφορία του κρατικού συστήματος και τον κυνισμό των οικονομικών συμφερόντων.

Διαβάστε επίσης: 10 σειρές και ταινίες που θα ξυπνήσουν τον σεφ μέσα σου

The post 14 ταινίες που θα σας κόψουν την ανάσα (ίσως και τον ύπνο!) appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Τον φόβο της εισβολής ενός ξένου ατόμου στο σπίτι μας, τον έχουν χρησιμοποιήσει αρκετοί  κινηματογραφιστές σε ταινίες τρόμου, πολλές από τις οποίες – αν έχουν γυριστεί σωστά  – μας έχουν κάνει να χάσουμε την αίσθηση της ασφάλειας και να σκεφτόμαστε δύο φορές αν πρέπει να ανοίξουμε σε κάποιον άγνωστο την πόρτα ή να κατέβουμε στο υπόγειο μόλις ακούσουμε κάποιον θόρυβο.

The Bleeding House

Μια άγνωστη ως επί το πλείστον ταινία τρόμου που επικεντρώνεται στην οικογένεια Σμιθ, η απομονωμένη ύπαρξη της οποίας διαταράσσεται από την άφιξη ενός μυστηριώδους, ταξιδιωτικού γιατρού που ονομάζεται Νικ. Η οικογένεια βρίσκεται σύντομα στο έλεος αυτού του παράξενου επισκέπτη, ο οποίος φτάνει στο σπίτι τους με αποστολή την τιμωρία. Θα πετύχει το σκοπό του ξεπληρώνοντας με αίμα τις αμαρτίες τους ή θα αποδείξει ότι το στοιχειωμένο παρελθόν της οικογένειας είναι ακόμη πιο θανατηφόρο από ό, τι περίμενε;

Funny Games

Το 1997 ο Μίκαελ Χάνεκε γυρίζει στην Αυστρία το “Funny Games”. Αφού προκάλεσε ρίγη ανατριχίλας στην επίσημη πρεμιέρα της στο φεστιβάλ των Καννών, η ταινία έμελλε να συγκλονίσει κοινό και κριτικούς, καταξιώνοντας τον δημιουργό της. 21 χρόνια μετά την πρεμιέρα του, το Funny Games παραμένει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και γνήσια τρομακτικές κινηματογραφικές απόπειρες ενδοσκόπησης στην βία και στο έγκλημα και σίγουρα όχι τυχαία…

The Purge

Πιο συγκρατημένο από τα σίκουελ του, το The Purge του 2013 διαδραματίζεται στο εγγύς μέλλον όπου όλα τα εγκλήματα είναι νόμιμα μία φορά το χρόνο για περίοδο 12 ωρών. Στο “The Purge” παρακολουθούμε την προσπάθεια μιας πλούσιας οικογένειας να επιβιώσει από μια συμμορία αιμοσταγών εισβολέων οι οποίοι πολιορκούν την οικία τους στο ανωτέρω χρονικό διάστημα με αφορμή το καταφύγιο που προσφέρει η οικογένεια σε ένα υποψήφιο θύμα των εισβολέων.

The Strangers

Η Κρίστεν και ο Τζέιμς καταφθάνουν στο απομονωμένο εξοχικό σπίτι των γονιών του Τζέιμς, αναζητώντας λίγες στιγμές ηρεμίας και ξεκούρασης. Δεν γνωρίζουν όμως ότι πρόκειται να ζήσουν την πιο εφιαλτική νύχτα της ζωής τους, όταν τρεις μεταμφιεσμένοι άγνωστοι κάνουν την εμφάνισή τους έξω από το σπίτι και αρχίζουν να τρομοκρατούν το ζευγάρι. Η Κρίστεν και ο Τζέιμς προσπαθούν με κάθε μέσο να ξεφύγουν, χρησιμοποιώντας ακόμη και τα δικά τους άγρια ένστικτα…!

Μια από τις πιο αξιομνημόνευτες πτυχές αυτής της ταινίας είναι ο αμοραλισμός των δολοφόνων της. Όπως σημειώνει ένας από τους τρεις μασκοφόρους, είναι βίαιοι απέναντι στο ζευγάρι επειδή “απλώς ήταν σπίτι”.

Black Christmas

Τρεις ταινίες τρόμου έχουν ακριβώς τον ίδιο τίτλο, αλλά η έκδοση του 2006 είναι αυτή που ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες λόγω της βαναυσότητας της. Ένας ψυχοπαθής δολοφόνος δραπετεύει από το φρενοκομείο την παραμονή των Χριστουγέννων κι έρχεται στο πατρικό του σπίτι, που έχει γίνει γυναικεία φοιτητική εστία. Οκτώ κοπέλες που διαμένουν εκεί δολοφονούνται η μια μετά την άλλη με εφευρετικές μεθόδους που θα σας προκαλέσουν ρίγος στη σπονδυλική στήλη.

Hush

Σε αυτό το indie διαμάντι του 2016 η νεαρή συγγραφέας Μάντι, η οποία έχει χάσει την ακοή της, μετακομίζει από την Νέα Υόρκη σε μια απομονωμένη εξοχική κατοικία στο δάσος για να εργαστεί. Λίγο μετά την άφιξή της, ένας μασκοφόρος άντρας εισβάλει μέσα στο σπίτι της. Όταν η Μάντι συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μόνη, καταφέρνει να οδηγήσει τον μασκοφόρο εκτός της οικίας της και να κλειδώσει τις πόρτες. Το παιχνίδι της γάτας και του ποντικού αρχίζει σε ένα αγώνα επιβίωσης δίχως αύριο.

Αυτό που ξεχωρίζει στην ταινία είναι η εξειδικευμένη, ανατρεπτική χρήση του ήχου σε όλη την διάρκεια της – στα 122 λεπτά υπάρχουν μόνο 15 λεπτά διαλόγου.

You’re Next

Το φιλμ συγκεντρώνει όλα τα μέλη μιας αστικής οικογένειας στο απομονωμένο πατρικό σπίτι, όπου ένας καθωσπρέπει πάτερ φαμίλιας και η γυναίκα του γιορτάζουν την 35η επέτειο του γάμου τους. Οι Ντέιβισον, όμως, θα βρεθούν περικυκλωμένοι από σαδιστές μασκοφόρους που θα αρχίσουν να σκοτώνουν ένα-ένα τα μέλη της οικογένειας.

Αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες ταινίες τρόμου της δεκαετίας του 2010.

Διαβάστε επίσης: 10 ταινίες τρόμου που ενέπνευσαν τον Τζόρνταν Πιλ για το “Us”

The post Ταινίες που δεν θα δείτε ποτέ μόνοι στο σκοτάδι appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Αυτός είναι ο λόγος που ένας θεατής θα έχει μεγαλύτερη πρόσβαση στην αληθινή ταυτότητα μίας ταινίας, μόνο αν την ξαναπαρακολουθήσει. Επειδή θα γνωρίζει ήδη τι πρόκειται να συμβεί, δεν θα νιώθει σασπένς, οπότε θα μπορεί να  επικεντρωθεί σε διαφορετικές πτυχές της ταινίας, οι οποίες, πολλές φορές, είναι άκρως ενδιαφέρουσες.

Παρακάτω σας παρουσιάζουμε 6 θρίλερ, τα οποία είναι αληθινά κινηματογραφικά αριστουργήματα και αξίζουν μια επανάληψη.

Get Out (2017)

Η ταινία του Τζόρνταν Πιλ, η οποία είναι ένα φαρμακερό σχόλιο στις φυλετικές διακρίσεις και στο ρατσισμό μέσα από ένα άκρως πρωτότυπο πρίσμα, περιέχει πολλά σύμβολα, συμπεριλαμβανομένου του soundtrack “Sikiliza Kwa Wahenga”, μία φράση από τη διάλεκτο Σουαχίλι που σημαίνει “Άκου τις φωνές των προγόνων σου, κάτι κακό έρχεται, φύγε!”, το οποίο παίζει κυρίως στην αρχή και το φινάλε της ταινίας.

Το “Get Out” λειτουργεί σε τόσα πολλά επίπεδα και το πραγματικό του νόημα μπορεί να αποκαλυφθεί πλήρως μόνο αν ξαναδείτε αυτό το αριστούργημα που έχει αναγνωριστεί από τους κριτικούς.

Parasite (2019)

Η ταινία εξετάζει τις ταξικές διακρίσεις και τις “παρασιτικές” τακτικές της οικογένειας Παρκ για να ξεφύγει από μια ζωή φτώχειας. Ωστόσο, μόλις το κοινό εμβαθύνει, ανακαλύπτει ότι ο Μπονγκ Τζουν-χο έχει χρησιμοποιήσει συμβολισμούς σε όλη την ταινία. Μόνο με την επαναπροβολή μπορούν οι θεατές να απορροφήσουν πλήρως τις λεπτομέρειες του πολυεπίπεδου διαλόγου της ταινίας και να προσδιορίσουν ποιος είναι το πραγματικό παράσιτο.

No Country For Old Men (2007)

Σε σκηνοθεσία των αδελφών Κοέν, η ταινία “No Country For Old Men” ρίχνει μια ζοφερή και ενδοσκοπική ματιά στην πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η ταινία είναι, από πολλές απόψεις, ένα απλό θρίλερ γεμάτο βία και χάος. Ωστόσο, μετά από πιο προσεκτική παρατήρηση, προκύπτουν διάφορες ασάφειες, με αποτέλεσμα μια πολύ πιο περίπλοκη ιστορία.

Shutter Island (2010)

Το ψυχολογικό θρίλερ του Μάρτιν Σκορσέζε συγκινεί ακατάπαυστα. Η ταινία ακολουθεί τον Έντουαρντ Ντάνιελς, έναν βασανισμένο άντρα που δεν μπορεί να ξεφύγει από το παρελθόν, καθώς ερευνά την περίεργη εξαφάνιση ενός ασθενούς σε μια ψυχιατρική κλινική. Η ιστορία της ταινίας είναι καθηλωτική και χάρη στις απίστευτες ανατροπές της, την προσθέτει στην λίστα αυτών που πρέπει να ξαναδείς.

Για τους λάτρεις του κινηματογράφου με μάτι αετού, η ανακάλυψη των κρυμμένων ενδείξεων κατά τη διάρκεια της επαναπροβολής της ταινίας θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα την ανατροπή στο φινάλε.

American Psycho (2000)

Αυτό που ξεκινά ως τυπικό θρίλερ σύντομα γίνεται πολύπλοκο λόγω του μη αναμενόμενου φινάλε του. Κατά την αρχική προβολή, οι ανατροπές στην πλοκή του American Psycho μπέρδεψαν πολλούς θαυμαστές, αφήνοντας πολλά ερωτήματα αναπάντητα. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να ξαναδείτε και να αποκαλύψετε περαιτέρω στοιχεία σε όλη την ταινία.

Fight Club (1999)

Η ταινία είναι ένα μυστήριο που περιέχει συμβολικές αναφορές στον καπιταλισμό, αφήνοντας την γεμάτη ανατροπές αφήγησή του ανοιχτή σε ερμηνεία. Το “Fight Club” θολώνει συνεχώς τα όρια μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης, με υπαινιγμούς μιας ονειρικής πλοκής. Μόνο με την επανεξέταση αυτού του χαοτικού δράματος-θρίλερ οι θεατές θα μπορέσουν να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν το πραγματικό νόημα του Fight Club.

Διαβάστε επίσης: Joker 2: Δείτε την πρώτη εικόνα από τα γυρίσματα της ταινίας

The post 6 κινηματογραφικά αριστουργήματα που μπορείς να δεις αυτό το ΣΚ appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Ο μυστηριώδης αυτός άνδρας, στον οποίο δόθηκε η προσωνυμία ο “Δολοφόνος με το Τσεκούρι”, τρομοκράτησε την Νέα Ορλεάνη στις αρχές του 20ου αιώνα. Σε διάστημα 17 μηνών, επιτέθηκε τουλάχιστον σε 12 άτομα, εκ των οποίων τα επτά πέθαναν ακαριαία ή υπέκυψαν αργότερα στα τραύματα τους.

Η μυστηριώδης φύση των εγκλημάτων του και η φαινομενικά τυχαία επιλογή των θυμάτων του, σήμαινε αυτόματα ότι κανείς στην πόλη δεν ήταν ασφαλής. Διέπραττε τις δολοφονίες του πάντα το βράδυ, με τα περισσότερα θύματα να βρίσκονται νεκρά στο κρεβάτι τους, από το δικό τους τσεκούρι.

Παρόλο που ο διαβόητος “Δολοφόνος με το Τσεκούρι” άφησε πίσω του μάρτυρες και το τσεκούρι στον τόπο του εγκλήματος, η αστυνομία δεν κατάφερε ποτέ να τον πιάσει.

Κάποια στιγμή θεωρήθηκε ότι οι δολοφονίες συνδέονταν με την Ιταλική μαφία, καθώς αρκετά θύματα ήταν Ιταλοί μετανάστες οι οποίοι ζούσαν σε διαμερίσματα δίπλα στα καταστήματα τους, κάτι που σύντομα απορρίφθηκε.

Δολοφονίες

Η πρώτη καταγεγραμμένη δολοφονία συνέβη στις 23 Μαΐου του 1918, όπου ένα ζευγάρι Ιταλών μεταναστών, οι οποίοι διατηρούσαν ένα μπακάλικο, δολοφονήθηκε την ώρα που κοιμόταν από έναν άνδρα που εισήλθε μέσα στο σπίτι τους χρησιμοποιώντας ένα τσεκούρι.

Το πρώτο άτομο που αντίκρυσε το αποτρόπαιο έγκλημα, ήταν ο γιος της οικογένειας. Ο πατέρας βρισκόταν σε μια λίμνη αίματος και το κεφάλι της μητέρας του είχε σχεδόν αποκοπεί, καθώς ο δολοφόνος είχε χαράξει το λαιμό της πολύ βαθιά με ένα ξυράφι.

Ο δράστης δεν είχε κλέψει τίποτα, ενώ το τσεκούρι και το ξυράφι βρίσκονταν στο μπάνιο του σπιτιού. Η αστυνομία θεώρησε ως βασικό ύποπτο τον γιο επειδή το ξυράφι ήταν δικό του, αλλά σύντομα αφέθηκε ελεύθερος καθώς δεν υπήρχε κανένα άλλο αποδεικτικό στοιχείο εναντίον του.

Το καλοκαίρι σημειώθηκαν άλλες τέσσερις παρόμοιες επιθέσεις, όπου επέζησαν δύο άτομα, οι οποίοι ήταν επίσης μετανάστες και ιδιοκτήτες παντοπωλείου. Το 1911 είχαν προηγηθεί δύο παρόμοιοι φόνοι, με αποτέλεσμα οι αρχές να θεωρήσουν ότι ο δολοφόνος είχε σχέση με την ιταλική μαφία. Ωστόσο, σύντομα απέρριψαν αυτή την υπόθεση, καθώς οι άντρες της μαφίας ποτέ δεν θα έβλαπταν γυναίκες.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι άνδρες που δολοφονήθηκαν από τον  “Δολοφόνο με το Τσεκούρι” ήταν παράπλευρες απώλειες, καθώς είχε ως κύριο σκοπό την δολοφονία γυναικών.

Η μέθοδος του δολοφόνου

Ο “Δολοφόνος με το Τσεκούρι” ακολουθούσε πάντα μία συγκεκριμένη μέθοδο. Παραβίαζε τα σπίτια των θυμάτων του δημιουργώντας μια μικρή τρύπα στην πίσω πόρτα. Στην συνέχεια, έμπαινε στο υπνοδωμάτιο και με ένα τσεκούρι τραυμάτιζε βαριά τα θύματα του.

Ποτέ δεν κουβαλούσε μαζί του το φονικό όπλο. Πάντα έπαιρνε ένα τσεκούρι από την εργαλειοθήκη του σπιτιού στο οποίο εισέβαλε και το άφηνε συνήθως στον τόπο του εγκλήματος. Ποτέ δεν έκλεψε κάτι από τον τόπο του εγκλήματος και δεν κατάφερε να τραυματίσει θανάσιμα όλους τους στόχους του.

Στις 10 Μαρτίου 1919, μετά από περίπου μισό χρόνο αδράνειας, ο δολοφόνος κατακρεούργησε μια τετραμελή οικογένεια, αφήνοντας ζωντανή μόνο τη μητέρα που βρέθηκε από τους αστυνομικούς να κρατά το κεφάλι της κόρης της. Η γυναίκα που κατάφερε να επιζήσει περιέγραψε τον κατά συρροή δολοφόνο, δηλώνοντας πως είδε έναν ψηλό και ογκώδη μελαχρινό άνδρα με σκληρά χαρακτηριστικά να τη χτυπά με ένα τσεκούρι.

Παρά τις συνεχείς επιθέσεις, η αστυνομία δεν είχε καταφέρει ακόμη να βρει τα ίχνη του. Γρήγορα εξαπλώθηκε μια φήμη πως ο δολοφόνος ίσως να μην ήταν άνθρωπος, αλλά μια υπερφυσική υπόσταση, η οποία διαψεύστηκε τρεις μέρες αργότερα.

Η επιστολή του δολοφόνου και η αγάπη του για την τζαζ

Στις 13 Μαρτίου 1919, κάποιος έστειλε μια επιστολή σε μια εφημερίδα της Νέας Ορλεάνης, στην οποία ισχυριζόταν ότι ήταν ο δολοφόνος και ότι πρόκειται να γίνει μια δολοφονία ένα τέταρτο μετά τα μεσάνυχτα. Η επιστολή μεταξύ άλλων ανέφερε:

Κόλαση, 13 Μαρτίου 1919

Προς θνητούς:

Δεν με έχουν πιάσει και ποτέ δεν πρόκειται να συμβεί. Δεν με έχουν δει ποτέ, γιατί είμαι αόρατος, όπως ο αιθέρας που περικυκλώνει τη Γη. Δεν είμαι άνθρωπος, αλλά ένα πνεύμα και ένας δαίμονας από την άβυσσο της κόλασης. Είμαι αυτό που εσείς οι άνθρωποι της Ορλεάνης και η ηλίθια αστυνομία σας ονομάζει “Δολοφόνο με το Τσεκούρι”.

Όταν το κρίνω σωστό, θα έρθω και θα διεκδικήσω κι άλλα θύματα. Μόνο εγώ θα ξέρω ποια θα είναι. Δεν θα αφήσω ίχνη, μόνο το ματωμένο τσεκούρι, επικαλυμμένο με το αίμα από το μυαλό αυτού που θα έχω στείλει στον κάτω κόσμο να μου κρατά συντροφιά.

Αναμφισβήτητα, πιστεύετε ότι είμαι ένας βαύνασος δολοφόνος, κάτι που είμαι, αλλά θα μπορούσα να γίνω ακόμη πιο κακός αν το επιθυμούσα. Αν ήθελα, θα μπορούσα να επισκέπτομαι την πόλη σας κάθε βράδυ. Θα μπορούσα να σκοτώσω κατά βούληση χιλιάδες συμπολίτες σας, καθώς έχω μια στενή σχέση με τον Άγγελο του Θανάτου.

Τώρα, για να είμαι ακριβής, στις 12:15 (ώρα γης) το βράδυ της Πέμπτης θα έρθω στη Νέα Ορλεάνη. Επειδή νιώθω απέραντο οίκτο για εσάς, θα σας κάνω την παρακάτω πρόταση:

Είμαι λάτρης της τζαζ μουσικής και υπόσχομαι σε όλους τους διαβόλους της κόλασης ότι θα χαρίσω τη ζωή σε όποιον βάλει να παίζει τζαζ στο σπίτι του, την ώρα που προανέφερα. Αν γίνει αυτό, τόσο το καλύτερο για εσάς. Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Όποιος από εσάς (αν υπάρχει κανείς) που στο σπίτι του δεν παίζει τζαζ το βράδυ της Πέμπτης, θα λάβει τσεκούρι.

Ήμουν, είμαι και θα είμαι το χειρότερο πνεύμα που υπήρχε ποτέ είτε στην πραγματικότητα είτε στη σφαίρα της φαντασίας.

(Υπογραφή)
“Δολοφόνος με το τσεκούρι”

Εκείνη την βραδιά, σχεδόν από όλα τα σπίτια της Νέας Ορλεάνης ακουγόταν τζαζ μουσική, και δεν έγινε καμια δολοφονία.

Το μυστήριο του δολοφόνου

Στις 27 Οκτωβρίου 1919, ο ψυχοπαθής διέπραξε τον τελευταίο του φόνο. Λίγο μετά την τελευταία δολοφονία, εμφανίστηκε μία φωτογραφία που φαινόταν ένας άνθρωπος με ένα τσεκούρι. Η ταυτότητα του δολοφόνου δεν εξακριβώθηκε και το μυστήριο του δεν λύθηκε ποτέ.

Για την Νέα Ορλεάνη θεωρείται θρύλος και ένας από τους πιο στυγερούς δολοφόνους που γνώρισε ποτέ η πόλη.

Διαβάστε επίσης: Ο στυγερός serial killer που πήρε μέρος στο “Ραντεβού στα Τυφλά”

The post Νύχτες τρόμου: Ο στυγερός δολοφόνος που άφησε άυπνη την Νέα Ορλεάνη appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Η παρακάτω λίστα, περιλαμβάνει κλασικές ταινίες τρόμου, όπως ο “Εξορκιστής”, το “Μωρό της Ρόζμαρι” και το “Misery”, αλλά και πιο σύγχρονες ταινίες τρόμου, όπως το “Audition” και το “Μεσοκαλόκαιρο” του Άρι Άστερ.

Γουές Άντερσον – Το Μωρό της Ρόζμαρι

Ο σκηνοθέτης της ταινίας “Ξενοδοχείο Grand Budapest”, είχε δηλώσει πως το “Μωρό της Ρόζμαρι” του Πολωνού σκηνοθέτη Ρόμαν Πολάνσκι τον έχει επηρεάσει έντονα και είναι μια από τις αγαπημένες του ταινίες.

Μπονγκ Τζουν-χο – Μεσοκαλόκαιρο

Ο βραβευμένος με Όσκαρ σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν-χο, συμπεριέλαβε τον Άρι Άστερ στην λίστα του με τους 20 σκηνοθέτες που θα διαμορφώσουν το μέλλον του κινηματογράφου, ενώ δήλωσε πως το “Μεσοκαλόκαιρο” είναι μια από τις αγαπημένες του ταινίες τρόμου.

Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο – Μάτια Χωρίς Πρόσωπο

Ο σκηνοθέτης των ταινιών “Ο Λαβύρινθος του Πάνα” και ” Η Μορφή του Νερού”, Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, έχει δηλώσει πως η γαλλική ταινία “Μάτια Χωρίς Πρόσωπο” της δεκαετίας του 1960 είναι η αγαπημένη του ταινία τρόμου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι Τζον Κάρπεντερ επηρεάστηκε από αυτήν την ταινία για τη δημιουργία της μάσκας του δολοφόνου Μάικ Μάγιερς στη “Νύχτα με τις Μάσκες”.

Κουέντιν Ταραντίνο – Audition

Η ταινία τρόμου “Audition” (1999) του Ιάπωνα κινηματογραφιστή Takashi Miike, η οποία θεωρείται μια από τις καλύτερες ταινίες τρόμου των 90’s και του ασιατικού κινηματογράφου γενικότερα, είναι μια από τις αγαπημένες του Κουέντιν Ταραντίνο. Ο σκηνοθέτης του “Pulp Fiction” είχε χαρακτηρίσει την ταινία “πραγματικό αριστούργημα” σε μια συνέντευξη του το 2009.

Μάρτιν Σκορτσέζε – The Innocents

Το ψυχολογικό θρίλερ “The Innocents” (1961) του Τζακ Κλέιτον, θεωρείται μια από τις πιο τρομακτικές ταινίες που έχουν γίνει ποτέ, κάτι στο οποίο συμφωνεί και ο Μάρτιν Σκορτσέζε. Ο σκηνοθέτης χαρακτήρισε το “The Innocents” μία από τις αγαπημένες του ταινίες τρόμου, ενώ ανέφερε πως η νουβέλα “Το στρίψιμο της βίδας” του Χένρι Τζέιμς, έλαβε την διασκευή που της άξιζε.

Τζόρνταν Πιλ – Misery

O σκηνοθέτης του θρίλερ “Us”, Τζόρνταν Πιλ, δήλωσε πως το “Misery” είναι μια ταινία όπου αυτός που δεν περιμένεις ότι είναι “κακός” αποδεικνύεται και ο πιο τρομακτικός. Η ταινία αφηγείται την ιστορία ενός διάσημου συγγραφέα, του Πολ Σέλντον, ο οποίος στο δρόμο για το σπίτι τρακάρει και τραυματίζεται σοβαρά. Θα σωθεί από τη νοσοκόμα και τη “νούμερο 1 θαυμάστριά του” Άννι Γουίλκς, η οποία τον πηγαίνει στο απομονωμένο σπίτι της. Η Άννι αποδεικνύεται κάπως “ασταθής” και ο Πολ βρίσκεται σακατεμένος, ναρκωμένος και στο έλεος της.

Κρίστοφερ Νόλαν – Alien

Εκτός από οπαδός του Στάνλει Κιούμπρικ, ο σκηνοθέτης Κρίστοφερ Νόλαν έχει δηλώσει θαυμαστής του Ρίντλεϊ Σκοτ. “Ήμουν πάντα οπαδός του Ρίντλεϊ Σκοτ, ειδικά όταν ήμουν παιδί. Ταινίες όπως το “Alien” και το “Blade Runner” με άφησαν με το στόμα ανοιχτό.

Τζον Κάρπεντερ – Ο Εξορκιστής

Η αγαπημένη ταινία τρόμου του διάσημου σκηνοθέτη πίσω από την ταινία “Η Νύχτα με τις Μάσκες”, Τζον Κάρπεντερ, είναι ο “Εξορκιστής” του Γουίλιαμ Φρίντκιν. Ο Κάρπεντερ μάλιστα είχε στο The Fader: “Ξέρετε τι είναι τρομακτικό στον “Εξορκιστή”; Όλοι γνωρίζουν τι είναι τρομακτικό σε αυτή την ταινία. Είναι ο διάβολος. Την πρώτη φορά που την είδα, σκέφτηκα, για να είναι πραγματικά αποτελεσματική, αυτή η ταινία απαιτεί πίστη σε μια μεγαλύτερη δύναμη. Την παρακολούθησα ξανά πρόσφατα και με εξέπληξε πόσο έντονη είναι. Τα πράγματα που έκαναν τότε, με αυτό το κοριτσάκι, έσπασαν πολλά ταμπού, θεέ μου. Είναι πολύ καλή.”

Τζιμ Τζάρμους – American Phycho

Ο Αμερικανός σκηνοθέτης, Τζιμ Τζάρμους, ο οποίος Θεωρείται εκπρόσωπος του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου, σε μια συνέντευξη του στο Rotten Tomatoes, δήλωσε πως το “American Pyscho” της Μαίρη Χάρον είναι η αγαπημένη του ταινία.

Νάταλι Έρικα Τζέιμς – Ringu

Η Νάταλι Έρικα Τζέιμς, η οποία έκανε το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με το “Relic” – μια από τις τρομακτικότερες ταινίες του 2020 – ότι οι ιαπωνικές και κορεατικές ταινίες τρόμου, όπως το πρωτότυπο “Ringu”, επηρέασαν έντονα το σκηνοθετικό της έργο.

Διαβάστε επίσης: Αυτή είναι η πιο τρομακτική ταινία όλων των εποχών!

The post Οι ταινίες τρόμου που προτείνουν 10 διάσημοι σκηνοθέτες appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Ο τίτλος του “Άρχοντα του Τρόμου” δεν είναι τυχαίος. Οι ταινίες του συχνά ξεπερνούν τα στενά όρια του είδους και προσφέρουν μια βαθύτερη ματιά στην ανθρώπινη φύση, την κοινωνική κριτική και τον τρόπο που φοβόμαστε το άγνωστο. Από το πρωτοποριακό “Halloween” μέχρι το εφιαλτικό “The Thing” και το φιλοσοφικό “Prince of Darkness”, το έργο του Κάρπεντερ παραμένει επίκαιρο και διαχρονικό. Με αφορμή τα γενέθλιά του, ας ρίξουμε μια ματιά στις καλύτερες ταινίες του.

Halloween (1978)

Η ταινία που άλλαξε το είδος του slasher για πάντα. Το “Halloween” παρουσιάζει τον διαβόητο Μάικλ Μάγιερς και μας εισάγει σε μια ατμόσφαιρα αγωνίας και τρόμου που παραμένει αξεπέραστη. Με την απλή, αλλά άκρως αποτελεσματική σκηνοθεσία του και το εμβληματικό soundtrack που συνέθεσε ο ίδιος ο Κάρπεντερ, η ταινία έγινε κλασική.

The Thing (1982)

Ένα αριστούργημα επιστημονικής φαντασίας και τρόμου που εξερευνά την παράνοια και την καχυποψία. Η ιστορία της ομάδας επιστημόνων στην Ανταρκτική που αντιμετωπίζει ένα εξωγήινο πλάσμα που μπορεί να πάρει τη μορφή οποιουδήποτε, κρατά τους θεατές σε αγωνία μέχρι το τέλος. Τα πρακτικά εφέ του Ρομπ Μπότιν είναι ακόμη και σήμερα εντυπωσιακά.

Escape from New York (1981)

Ο Κάρπεντερ μας παρουσιάζει έναν σκοτεινό, δυστοπικό κόσμο όπου η Νέα Υόρκη έχει μετατραπεί σε φυλακή υψίστης ασφαλείας. Ο Κερτ Ράσελ στον ρόλο του Σνέικ Πλίσκεν είναι απλά εμβληματικός, και η ταινία συνδυάζει δράση, επιστημονική φαντασία και κοινωνική κριτική με μοναδικό τρόπο.

They Live (1988)

Μια σατιρική ματιά στην καταναλωτική κουλτούρα και τη μυστική χειραγώγηση των μαζών από τους ισχυρούς. Ο Ρόντι Πάιπερ πρωταγωνιστεί ως ένας άστεγος εργάτης που ανακαλύπτει μέσω ενός ζευγαριού γυαλιών ηλίου ότι η ανθρωπότητα ελέγχεται από εξωγήινους.

Big Trouble in Little China (1986)

Μια ξεκαρδιστική περιπέτεια που αναμιγνύει στοιχεία από την κινεζική μυθολογία με την αμερικανική ποπ κουλτούρα. Ο Κερτ Ράσελ επιστρέφει ως ο αφελής αλλά γοητευτικός Τζακ Μπάρτον, σε μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του Κάρπεντερ.

Prince of Darkness (1987)

Μια από τις πιο φιλοσοφικές ταινίες του Κάρπεντερ, που συνδυάζει τον υπερφυσικό τρόμο με την επιστημονική φαντασία. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από μια ομάδα επιστημόνων που ανακαλύπτουν μια αρχαία δύναμη κακού σε μια εγκαταλελειμμένη εκκλησία. Η σκοτεινή ατμόσφαιρα και τα ανατριχιαστικά οπτικά εφέ ξεχωρίζουν.

Christine (1983)

Η κινηματογραφική προσαρμογή του μυθιστορήματος του Στίβεν Κινγκ για ένα καταραμένο αυτοκίνητο με δική του προσωπικότητα. Ο Κάρπεντερ δημιουργεί μια ατμόσφαιρα απειλής και δίνει στην ταινία έναν ξεχωριστό ρυθμό που την κάνει αλησμόνητη.

In the Mouth of Madness (1994)

Μια ταινία που εξερευνά τα όρια της πραγματικότητας και της φαντασίας, εμπνευσμένη από το έργο του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Ο Σαμ Νιλ πρωταγωνιστεί ως ένας ερευνητής που βυθίζεται σε έναν κόσμο τρόμου και τρέλας. Το “In the Mouth of Madness” είναι ένας φόρος τιμής στη λογοτεχνία τρόμου.

Διαβάστε επίσης: 20 κλασικές ταινίες που αντέχουν στο πέρασμα του χρόνου

The post Τζον Κάρπεντερ: Οι καλύτερες ταινίες του “Άρχοντα του Τρόμου” appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.