Στις 20 Ιανουαρίου του 1920 γεννήθηκε ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στην ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, ο Φεντερίκο Φελίνι. Ο σκηνοθέτης που έδωσε νέα διάσταση στο ιταλικό σινεμά, συνδυάζοντας την αφοπλιστική ειλικρίνεια του νεορεαλισμού με το όνειρο, τη φαντασία και τη βαθιά προσωπική έκφραση. Έργα του, γεμάτα ονειρικές εικόνες και συμβολισμούς, ενέπνευσαν γενιές καλλιτεχνών και παραμένουν επίκαιρα μέχρι σήμερα.
Με αφορμή την επέτειο της γέννησής του, ας δούμε τις ταινίες που καθόρισαν την πορεία του και τον έκαναν θρύλο.
La Dolce Vita (1960)
Ένα κινηματογραφικό αριστούργημα που αποτελεί το σήμα κατατεθέν του Φελίνι. Μέσα από την ιστορία του Μαρτσέλο, ενός δημοσιογράφου που περιπλανιέται στον κόσμο της ιταλικής ελίτ, ο Φελίνι καταγράφει την παρακμή και την κενότητα της κοσμικής ζωής. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη θρυλική σκηνή με την Ανίτα Έκμπεργκ στη Φοντάνα ντι Τρέβι; Το “La Dolce Vita” είναι ταυτόχρονα ένα σχόλιο για την εποχή και μια βαθιά υπαρξιακή αναζήτηση.
8½ (1963)
Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα της αυτοαναφορικής τέχνης. Ο Φελίνι σκηνοθετεί την ιστορία ενός σκηνοθέτη (που υποδύεται ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι) σε δημιουργικό και προσωπικό αδιέξοδο. Μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, το “8½” είναι ένα ονειρικό ταξίδι στην ψυχή του δημιουργού. Η ταινία απέσπασε δύο Όσκαρ (Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και Κοστουμιών) και καθιερώθηκε ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
La Strada (1954)
Η πρώτη ταινία που χάρισε στον Φελίνι διεθνή αναγνώριση. Η ιστορία της αθώας Τζελσομίνα (Τζουλιέτα Μασίνα) και του σκληρού Ζαμπανό (Άντονι Κουίν) είναι γεμάτη συγκίνηση και τραγικότητα. Ο Φελίνι συνδυάζει την ποίηση με τον ρεαλισμό, δημιουργώντας μια αλληγορία για την ανθρώπινη ύπαρξη. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, ανοίγοντας τον δρόμο για την παγκόσμια αναγνώριση του Ιταλού δημιουργού.
Amarcord (1973)
Η πιο προσωπική ταινία του Φελίνι, ένα νοσταλγικό πορτρέτο της παιδικής του ηλικίας στη Ρίμινι. Ο τίτλος, που σημαίνει “Θυμάμαι” στη διάλεκτο της περιοχής, αντικατοπτρίζει τη διάθεση της ταινίας. Το “Amarcord” είναι γεμάτο από χιούμορ, μελαγχολία και μοναδικούς χαρακτήρες, σκιαγραφώντας την κοινωνία της φασιστικής Ιταλίας. Το έργο κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας και παραμένει ένα από τα πιο αγαπημένα του φιλμογραφία του.
Nights of Cabiria (1957)
Μια από τις πιο συγκινητικές ταινίες του Φελίνι, με πρωταγωνίστρια την Τζουλιέτα Μασίνα σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας της. Η Καμπίρια, μια πόρνη της Ρώμης, αναζητά την αγάπη και την ευτυχία, παρά τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις. Η ταινία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, και ο χαρακτήρας της Καμπίρια έγινε σύμβολο ελπίδας και ανθεκτικότητας.
Satyricon (1969)
Βασισμένο στο αρχαίο έργο του Πετρώνιου, το “Satyricon” είναι μια εκκεντρική και τολμηρή ταινία που απεικονίζει την παρακμή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Με έντονη αισθητική και πρωτόγνωρο ύφος, ο Φελίνι δημιουργεί ένα κινηματογραφικό όνειρο γεμάτο σουρεαλιστικά στοιχεία και συμβολισμούς. Μια ταινία που παραμένει αμφιλεγόμενη και αξιοθαύμαστη για την τόλμη της.
Roma (1972)
Ένα κινηματογραφικό γράμμα αγάπης στη Ρώμη, την πόλη που υπήρξε το κέντρο της ζωής και της έμπνευσης του Φελίνι. Η ταινία συνδυάζει αυτοβιογραφικά στοιχεία, αναμνήσεις και παρατηρήσεις για την κοινωνία, δημιουργώντας ένα μοναδικό μωσαϊκό εικόνων και συναισθημάτων.