Ίσως η διασημότερη σχεδιάστρια μόδας με επαναστατικές ιδέες και δημιουργίες που άγγιξαν το κλασικό. Γνωστή για τα ταγιέρ, το ύφασμα ζέρσεϊ, το κοντό καρέ μαλλί και το μικρό μαύρο φόρεμα. Λίγα λόγια και τα πιο σημαντικά αποφθέγματα μιας ξεχωριστής γυναίκας, της Κοκό Σανέλ.
Γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου του 1883 ως Γκαμπριέλ Μπονέρ «Κοκό» Σανέλ στο Σομίρ της Δυτικής Γαλλίας. Μετά τον θάνατο της μητέρας της οδηγείται σε ορφανοτροφείο όπου μαθαίνει την τέχνη της μοδιστρικής. Ασχολήθηκε με το τραγούδι, όμως το παράτησε καθώς είδε ότι δεν είχε καμία τύχη. Έτσι, ανοίγει ένα κατάστημα χειροποιήτων καπέλων στο Ντοβίλ, ενώ 1914 ακολουθεί το πρώτο της κατάστημα με ρούχα που σχεδίαζε η ίδια και το 1916 ιδρύει τον οίκο υψηλής ραπτικής ‘Chanel’. Σε σύντομο χρονικό διάστημα καταφέρνει να επιβληθεί στον κόσμο της μόδας πρακαλώντας επανάσταση στη γυναικεία ένδυση. Καθιέρωσε τα μάλλινα ρούχα, το μικρό μαύρο φόρεμα και το παντελόνι, ενώ το 1926 σχεδιάζει το πρώτο της ταγιέρ. Το 1922 ήταν μια χρονιά ορόσημο, καθώς κυκλοφόρησε το άρωμα Νο. 5, το οποίο λέγεται ότι “βαφτίστηκε” έτσι επειδή ένα μέντιουμ είχε πείσει την Κοκό πως αυτός ήταν ο τυχερός της αριθμός.
© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image
Το 1938 αποσύρθηκε και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής κατηγόρηθηκε για συνεργασία με τους Ναζί, κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Το 1954 επιστρέφει στο προσκήνιο με το κλασικό ταγιέρ το οποίο περιέλαμβανε άνετη φούστα και ζακέτα.
Η μοντέρνα και νεωτεριστική φιλοσοφία της και η αναζήτηση της πολυτελούς απλότητας, την έκαναν αναμφισβήτητα τη σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία της μόδας του 20ου αιώνα. Η επιρροή της στην υψηλή ραπτική ήταν τόσο μεγάλη, που μέχρι το θάνατο της τον Ιανουάριο του 1971, η διάσημη Γαλλίδα σχεδιάστρια κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει τον εαυτό της ως το σημαντικότερο και ίσως το μοναδικό ρυθμιστή της μόδας του 20ού αιώνα
Ήταν μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της, και ίσως η πρώτη γυναίκα στο κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών. Η φήμη της Σανέλ και το ύφος της, παρέμειναν περισσότερο από τη ζωή της. Η Σανέλ, βέβαια, δεν θα προσδιόριζε ποτέ τον εαυτό της ως φεμινίστρια, στην πραγματικότητα περισσότερο μιλούσε για θηλυκότητα παρά για φεμινισμό, παρ’όλα αυτά η δουλειά της είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της απελευθέρωσης των γυναικών.
Ο Κοκτώ είπε κάποτε γι’ αυτήν: “ήταν κάτι σαν θαύμα, δούλεψε στον κόσμο της μόδας με κανόνες οι οποίοι είχαν αξία μόνο για τους ζωγράφους, τους ποιητές και τους μουσικούς.”
© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image
Με αφορμή τον θάνατο της στις 10 Ιανουαριού του 1971, σας παρουσιάζουμε ορισμένα αποφθέγματα της.
– ‘Κανένας δεν είναι νέος μετά τα σαράντα, αλλά μπορεί να είναι κανείς ακαταμάχητος σε όλες τις ηλικίες.’
– ‘Μια γυναίκα οφείλει να είναι δυο πράγματα: αριστοκρατική και υπέροχη.’
– ‘Ψάξε για τη γυναίκα μέσα στο φόρεμα. Αν δεν υπάρχει γυναίκα, δεν υπάρχει φόρεμα.’
– ‘Για να είναι κανείς αναντικατάστατος, πρέπει να είναι πάντα διαφορετικός.’
– ‘Κάθε γυναίκα έχει την ηλικία που της αξίζει.’
– ‘Έχει ενδιαφέρον πόσες πολλές έγνοιες εξαφανίζονται μόλις αποφασίσεις αντί να είσαι κάτι, να είσαι κάποιος.’
– ‘Μια γυναίκα που δεν φοράει άρωμα δεν έχει μέλλον.’
– ‘Η μόδα περνάει, μόνο το στυλ μένει πάντα το ίδιο.’
– ‘Η πιο θαρραλέα πράξη είναι να σκέφτεσαι μόνος σου, φωναχτά.’
– ‘Στα τριάντα της μια γυναίκα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον πισινό της και στο πρόσωπό της.’
– ‘Η κομψότητα δεν έχει να κάνει με το να βάλεις ένα καινούργιο φόρεμα.’
– ‘Η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας αλλά της χυδαιότητας.’
– ‘Υπάρχει καιρός για δουλειά και υπάρχει καιρός για αγάπη. Έτσι δεν υπάρχει καιρός για τίποτε άλλο.’
– ‘Ωραία μάτια είναι μόνο εκείνα που μας κοιτούν με τρυφερότητα.’
– ‘Οι γυναίκες σκέφτονται όλα τα χρώματα εκτός από την απουσία χρώματος. Έχω πει ότι το μαύρο τα έχει όλα. Το λευκό επίσης. Η ομορφιά τους είναι απόλυτη. Αποτελούν την τέλεια αρμονία.’
– ‘Ήθελα να δώσω στη γυναίκα άνετα ρούχα που θα ρέουν στο σώμα της. Μία καλοντυμένη γυναίκα νιώθει σαν να είναι γυμνή.’
– ‘Η μόδα που δεν φτάνει στους δρόμους δεν είναι μόδα.’
– ‘Δεν μπήκα στην κοινωνία αυτή επειδή έπρεπε να σχεδιάσω ρούχα. Σχεδίασα ρούχα, ακριβώς επειδή μπήκα στην κοινωνία αυτή. Επειδή ήμουν η πρώτη που έζησε τη ζωή αυτού του αιώνα.’
Διαβάστε επίσης: Karl Lagerfeld: Ο σχεδιαστής που μισούσε την ασχήμια
