Γεννήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου του 1775 στο Στίβεντον του Χαμσάιρ και οι γονείς της ήταν ευυπόληπτα μέλη της κοινωνίας. Τα παιδιά της οικογένειας μορφώθηκαν, ενώ ταυτόχρονα οι γονείς τους προσπάθησαν να τους καλλιεργήσουν την κριτική, αλλά και δημιουργική τους πλευρά. Ο πατέρας της νεαρής Τζέιν την παρότρυνε από μικρή να διαβάζει χρησιμοποιώντας την πλούσια βιβλιοθήκη του.

Με το πέρασμα των ετών η Τζέιν ήρθε ιδιαίτερα κοντά με τον πατέρα της αλλά και με την μεγαλύτερη αδερφή της, Κασσάνδρα. Με σκοπό τα κορίτσια να λάβουν όσον το δυνατόν καλύτερη μόρφωση οδηγούνται σε οικοτροφείο. Το ίδιο χρονικό διάστημα η Κασσάνδρα αρρωσταίνει από τύφο και η  Τζέιν εμφανίζει επιφανειακά τα συμπτώματα. Λίγο αργότερα, λόγω οικονομικών προβλημάτων, εγκαταλείπουν το οικοτοφείο και επιστρέφουν στο πατρικό τους.

Συγγραφικό έργο

Τη δεκαετία του 1790 κατά την διάρκεια της εφηβείας της ξεκινά να γράφει το μυθιστόρημα ‘Love and Friendship’ μια παρωδία ερωτικών γραμμάτων. Την επόμενη χρονιά ακολούθησε το ‘The History of England…’ μια παρωδία ιστορικών κειμένων το οποίο περιείχε σχέδια της αδερφής της.

Η Τζέιν πέρασε σχεδόν ολή την ενήλικη ζωή της στο σπίτι βοηθώντας στο σπίτι, παίζοντας πιάνο, πηγαίνοντας στην εκκλησία και αναπτύσσοντας κοινωνικές σχέσεις με τους γείτονες. Το συγγραφικό της έργο συνεχίστηκε και σειρά είχε ένα πιο φιλόδοξο εγχείρημα το ‘Lady Susan’ το οποίο σκιαγραφεί μια όμορφη γυναίκα, η οποία χρησιμοποιεί την γοητεία, τη σεξουαλικότητα και την εξυπνάδα της, για να καταφέρει αυτό που θέλει. Ακολούθησε ένα από τα πιο σημαντικά της έργα το ‘Elinor and Marianne’ το οποίο τελικά εκδόθηκε με τον τίτλο ‘Sense and Sensibility’. Ξεκίνησε να γράφει προσχέδια του ‘First Impressions’ το οποίο αργότερα κυκλοφόρησε ως ‘Pride and Prejudice’ και του ‘Susan’ που αργότερα κυκλοφόρησε ως ‘Northanger Abbey’.

To 1801 μετακομίζει στο Bath με τον πατέρα, την μητέρα και την αδελφή της. Το 1805 ο πατέρας της πεθαίνει και η οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Στην ηλικία των 30 αρχίζει να εκδίδει τα έργα της ανώνυμα, και το διάστημα 1811-16 είχε κυκλοφορήσει με ψευδώνυμο τα ‘Sense and Sensibility’, ‘Pride and Prejudice’, ‘Mansfield Park’ και ‘Emma’.

Κληρονομιά

Το 1816 στην ηλικία των 41 αρρώστησε από τη λεγόμενη νόσο του Άντισον. Έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες να συνεχίσει το συγγραφικό της έργο, ξεκινώντας με ένα νέο μυθιστόρημα το ‘The Brothers’ το οποίο εκδόθηκε μετά τον θάνατο της με το όνομα ‘Sanditon’. Ένα ακόμη έργο που εκδόθηκε μετά τον θάνατο της ήταν και το ‘Persuasion’. Η κατάσταση της υγείας της έγινε χειρότερη με αποτέλεσμα να πεθάνει στις 18 Ιουλίου του 1817 στο Γουιντσέστερ.

Η αξία του συγγραφικού της έργου αναγνωρίσθηκε μετά τον θάνατο της. Ο ανηψιός της κοινοποιήσε ότι η Τζέιν Όστιν κρυβόταν πίσω από τα διάσημα μυθιστορήματα.

© Dan Kitwood / Getty Images / Ideal Image

Σήμερα η Τζέιν Όστεν θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές συγγραφείς στην ιστορία της Αγγλίας και χαίρει εκτίμησης ακαδημαϊκών αλλά και αναγνωστών. Το 2002 σε μια δημοσκόπηση του BBC βρέθηκε στο νούμερο 70 με τους ‘Πιο Διάσημους Βρετανούς Όλων των Εποχών’.

Τα έργα της και η ζωή της έχουν αποτελέσει αντικείμενο πολλών κινηματογραφικών ταινιών και τηλεοπτικών σειρών.

Αποφθέγματα

– ‘Δεν υπάρχει καμιά ευχαρίστηση σαν εκείνη που σου προσφέρουν τα βιβλία. Όλα τα άλλα σε κουράζουν. Όταν ζήσω σε δικό μου σπίτι, θα είμαι πραγματικά δυστυχισμένη εάν δεν έχω μια τέλεια βιβλιοθήκη.

– ‘Ήμουν ήσυχη, μα όχι τυφλή’.

– ‘Αν σ’ αγαπούσα λιγότερο, θα μπορούσα ίσως να μιλώ γι’ αυτό περισσότερο’.

– ‘Η φαντασία της γυναίκας είναι πολύ γρήγορη. Περνάει αστραπιαία από το θαυμασμό στην αγάπη, από την αγάπη στο γάμο’.

– ‘Ο εγωισμός πρέπει πάντα να συγχωρείται, ξέρετε, επειδή δεν υπάρχει ελπίδα θεραπείας’.

– ‘Κάθε άνθρωπος είναι περικυκλωμένος από μια γειτονιά εθελοντών κατασκόπων’.

– ‘Δεν θέλω οι άνθρωποι να είναι καλόβολοι, γιατί έτσι γλιτώνω από τον κόπο να τους συμπαθήσω’.

– ‘Μια γυναίκα που έχει άντρα είναι πάντα πιο καλόβολη από μια γυναίκα που δεν έχει. Είναι ικανοποιημένη από τον εαυτό της. Δεν έχει πια έγνοιες και νοιώθει πως μπορεί να χρησιμοποιήσει τα θέλγητρά της χωρίς να προκαλεί υποψίες για τις προθέσεις της’.

– ‘Αυτοί που δεν παραπονιούνται, δεν τους λυπούνται ποτέ’.

– ‘Ήμουν εγωίστρια σε όλη μου τη ζωή, αλλά μόνο στην πράξη, δεν ήταν θέμα αρχής’.

– ‘Θα μπορούσα εύκολα να συγχωρήσω την περηφάνια του, αν δεν είχε συντρίψει τη δική μου’.

– ‘Πόσο γρήγορα βρίσκουμε τους λόγους για να δικαιολογούμε ό,τι μας αρέσει!’

– ‘Η ματαιοδοξία, όταν δουλεύει σε ένα αδύναμο μυαλό, δημιουργεί προβλήματα κάθε είδους’.

– ‘Στον έρωτα είμαστε όλοι ανόητοι’.

– ‘Ήταν ίσως μια από αυτές τις περιπτώσεις που η συμβουλή ήταν κακή ή καλή ανάλογα πώς αποφασίζει το γεγονός’.

Διαβάστε επίσης: Λουντοβίκο Εϊνάουντι: Κοντινό στον σπουδαίο Ιταλό πιανίστα και συνθέτη

The post Μαθήματα ζωής από τη γυναίκα που ύμνησε τον έρωτα μέσα από την πένα της appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου του 1830 στη Μασαχουσέτη των Η.Π.Α. Κατά τη διάρκεια των εφηβικών της χρόνων εγκαταλείπει το σχολείο, παρά τις άριστες επιδόσεις της, επιλέγοντας να ζήσει μια μοναχική ζωή με την οικογένεια της. Το πάθος της για την ποίηση παρέμενε κρυφό μέχρι και το θάνατο της. Μέχρι και το 35ο έτος της ηλικίας της είχε συγγράψει περισσότερα από 1.100 ποιήματα που πραγματεύονται τον πόνο, τη χαρά, τη φύση αλλά και την ίδια την τέχνη. Το 1864 περνά αρκετούς μήνες σε νοσοκομείο της Βοστώνης κάνοντας θεραπεία για το μάτι της. Η ποιήτρια επιστρέφοντας κύλησε περισσότερο στην απομόνωση την οποία είχε επιβάλλει η ίδια στον εαυτό της.

Το τέλος γι’αυτήν στις 15 Μαϊου του 1886 σε ηλικία 55 ετών. Η πρώτη επιμελημένη έκδοση των ποιημάτων της ολοκληρώνεται το 1955 σε επιμέλεια Thomas H. Johnson και με τίτλο ‘The Poems of Emily Dickinson’. Εντούτοις, τα περιεκτικά και συναισθηματικά φορτισμένα ποιήματα της επηρέασαν καταλυτικά την αμερικανική ποίηση του 20ού αιώνα, κάνοντας την Ντίκινσον μια από τις σημαντικότερες ποιήτριες όλων των εποχών.

© Tribune News Service / Getty Images / Ideal Image

Αποφθέγματα

– ‘Το ότι δεν θα ξανάρθει ποτέ, αυτό είναι που κάνει τη ζωή τόσο γλυκια.’

– ‘Οι άνθρωποι χρειάζονται δυσκολίες και αντιστάσεις για να αποκτήσουν ψυχική δύναμη.’

– ‘Εγώ, δεν είμαι κανένας. Εσύ ποιος είσαι;’

– ‘Η αλήθεια είναι τόσο σπάνια, που είναι υπέροχο να τη λες.’

– ‘Είναι καλύτερα να είσαι το σφυρί παρά το αμόνι.’

– ‘Η τύχη δεν είναι τυχαία, είναι μόχθος. Το χαμόγελο της επιτυχίας κερδίζεται.’

– ‘Τα γηρατειά έρχονται ξαφνικά και όχι σιγά-σιγά, όπως νομίζουν.’

– ‘Μόλις ταΐσεις τον θυμό πεθαίνει. Η πείνα είναι που τον παχαίνει.’

– ‘Η ψυχή θα πρέπει να μένει πάντα μισάνοιχτη, έτοιμη να καλωσορίσει την εκστατική εμπειρία.’

– ‘Το να πεθαίνεις είναι μια άγρια νύχτα και ένας καινούργιος δρόμος.’

– ‘Λένε ότι ο Θεός είναι παντού, αλλά πάντα Τον σκεφτόμαστε σαν κάτι απόμακρο.’

– ‘Η Φυγή είναι όλα όσα ξέρουμε για τον παράδεισο και όλα όσα χρειαζόμαστε για την κόλαση.’

– ‘Το να ζεις είναι τόσο εκθαμβωτικό, που αφήνει πολύ λίγο χρόνο για οτιδήποτε άλλο.’

– ‘Κάθε φορά που ένα πράγμα γίνεται για πρώτη φορά, απελευθερώνει έναν μικρό δαίμονα.’

– ‘Πες την αλήθεια, αλλά πες την παραποιημένη.’

Διαβάστε επίσης: 15 μαθήματα ζωής από τον Νομπελίστα Ιρλανδό συγγραφέα Σάμιουελ Μπέκετ

The post Έμιλυ Ντίκινσον: 15 διαχρονικές αλήθειες από τη σπουδαία ποιήτρια appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννημένη στο Μόντε Κάρλο το 1950, μεγάλωσε σε έναν κόσμο γεμάτο πλούτο και εξουσία, όπου οι πάντες την γνώριζαν λόγω της ασύλληπτης κληρονομιάς που κουβαλούσε. Ωστόσο, παρά τον αμύθητο πλούτο και την κοινωνική καταξίωση, η ζωή της ήταν γεμάτη από αμέτρητες δυσκολίες, οικογενειακές διαμάχες και προσωπικές τραγωδίες που την καθόρισαν και την οδήγησαν σε έναν πρόωρο και τραγικό θάνατο.

© Getty Images / Ideal Image

Η σχέση της με τον πατέρα της, Αριστοτέλη Ωνάση, υπήρξε τεταμένη. Παρά τη λατρεία που του είχε, η Χριστίνα ποτέ δεν κατάφερε να κερδίσει την πλήρη αποδοχή του. Ήταν το επίκεντρο της οικογενειακής τραγωδίας μετά τον θάνατο του μεγάλου εφοπλιστή, με τη ζωή της να βυθίζεται όλο και περισσότερο σε προσωπικά αδιέξοδα. Η σχέση της με την μητέρα της, Τίνα Ωνάση, ήταν επίσης περίπλοκη και δύσκολη, με την Χριστίνα να αναζητά συνεχώς την αναγνώριση και την αγάπη που ποτέ δεν είχε λάβει στον βαθμό που επιδίωκε.

Τα προσωπικά της δράματα δεν περιορίστηκαν μόνο στην οικογενειακή της ζωή. Η Χριστίνα επηρεάστηκε βαθιά από τη θλιβερή απώλεια του αδελφού της, Αλέξανδρου, σε αεροπορικό δυστύχημα το 1973. Η ζωή της πήρε μια διαφορετική τροπή, καθώς έπεσε σε έναν κύκλο εξαρτήσεων, σχέσεων και ανασφάλειας που την καθόρισαν και τελικά την οδήγησαν στο θάνατο.

© Getty Images / Ideal Image

Η Χριστίνα Ωνάση βρέθηκε νεκρή το 1988 στο διαμέρισμά της στην Αργεντινή από υπερβολική δόση ναρκωτικών, σε ηλικία μόλις 37 ετών. Ο θάνατός της συγκλόνισε τον κόσμο και ανέδειξε την αντίφαση της ζωής της: ένας συνδυασμός από την αφθονία του πλούτου και την έλλειψη συναισθηματικής ολοκλήρωσης, από τη λάμψη της δημοσιότητας και την εσωτερική μοναξιά.

Η ιστορία της Χριστίνας Ωνάση δεν αποτελεί απλώς την τραγωδία μιας πλούσιας κληρονόμου, αλλά και μια υπενθύμιση για την ανθρώπινη ανάγκη για αγάπη, αποδοχή και ισχυρές σχέσεις. Η ζωή της υπήρξε γεμάτη αντιφάσεις και ανατροπές, και παρά τη μοναδική της θέση στον κόσμο, ποτέ δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα δικά της εσωτερικά σκοτάδια.

Διαβάστε επίσης: “Χριστίνα”: Μέσα στην θρυλική θαλαμηγό του Αριστοτέλη Ωνάση

The post Χριστίνα Ωνάση: Η γυναίκα που έγινε συνώνυμο της χλιδής, του πόνου και της τραγωδίας appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Παρακάτω, ρίχνουμε μια ματιά στις ζωές και τα κατορθώματα μερικών από τις πιο διάσημες γυναίκες κατάσκοπους που τόλμησαν να κάνουν τη διαφορά.

Μάτα Χάρι (1876–1917)

Η Μάτα Χάρι, κατά κόσμον Μαργαρίτα Ζέλε, ήταν χορεύτρια και κατάσκοπος από την Ολλανδία. Κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στρατολογήθηκε από τους Γερμανούς και εργάστηκε ως διπλή πράκτορας. Η ζωή της χαρακτηριζόταν από μυστήριο και ίντριγκα, και χρησιμοποιούσε τη γοητεία της για να αποσπά μυστικά από υψηλόβαθμα στελέχη. Συνελήφθη από τους Γάλλους και καταδικάστηκε σε εκτέλεση για κατασκοπεία, αφήνοντας πίσω της μια φήμη που την καθιστά ίσως την πιο διάσημη γυναίκα κατάσκοπο όλων των εποχών.

Βιρτζίνια Χολ (1906–1982)

Η Βιρτζίνια Χολ ήταν Αμερικανίδα πράκτορας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και εργάστηκε για την βρετανική Υπηρεσία Ειδικών Αποστολών του Ουίνστον Τσόρτσιλ– πρόδρομο της MI6- και αργότερα για τη CIA. Παρά τον ακρωτηριασμό του ενός της ποδιού, η Χολ ήταν από τις πιο επιτυχημένες κατασκόπους της εποχής, οργανώνοντας αντίσταση στη Γαλλία και συντονίζοντας επιθέσεις κατά των ναζί. Λόγω της αποτελεσματικότητάς της, οι Γερμανοί την είχαν χαρακτηρίσει ως “την πιο επικίνδυνη κατάσκοπο” της Συμμαχικής πλευράς.

Νάνσι Γουέικ (1912–2011)

Γεννημένη στη Νέα Ζηλανδία, η Νάνσι Γουέικ εργάστηκε ως κατάσκοπος για τους Συμμάχους κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χάρη στη γρήγορη σκέψη και τη δύναμή της, καθοδήγησε επιχειρήσεις στη Γαλλία και βοήθησε εκατοντάδες άτομα να διαφύγουν από τους ναζί. Το παρατσούκλι της, “Λευκό Ποντλικι”, της δόθηκε από τους ναζί λόγω της ικανότητάς της να ξεγλιστρά από τα χέρια τους. Η Γουέικ τιμήθηκε ως ηρωίδα και παραμένει σύμβολο θάρρους.

Κριστίν Γκρανβίλ (1908–1952)

Η Κριστίν Γκρανβίλ, ηρωίδα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γεννήθηκε στην Πολωνία και κατατάχθηκε στις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας. Συμμετείχε σε επιχειρήσεις στην Πολωνία και την Γαλλία και έγινε γνωστή για τη γενναιότητά της, ακόμα και όταν βρισκόταν υπό άμεση απειλή. Υπήρξε πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τους Συμμάχους, ενώ οι επικίνδυνες αποστολές της την καθιστούν από τις πιο τολμηρές γυναίκες κατασκόπους της εποχής.

Μελίτα Νόργουντ (1912–2005)

Η Μελίτα Νόργουντ, Βρετανίδα γραμματέας και μυστική πράκτορας για τη Σοβιετική Ένωση, ήταν από τις πιο αφοσιωμένες γυναίκες κατάσκοπους του Ψυχρού Πολέμου. Κατάφερε να μεταφέρει απόρρητες πληροφορίες στους Σοβιετικούς για δεκαετίες, και μόνο το 1999 αποκαλύφθηκε ο ρόλος της ως πράκτορας. Η “Χόλα”, όπως την αποκαλούσαν, έδειξε τη δύναμη της μυστικότητας και της αφοσίωσης στην ιδεολογία.

Άννα Τσαπμαν (1982-)

Η Άννα Τσαπμαν έγινε διάσημη το 2010, όταν συνελήφθη ως μέλος ενός ρωσικού δικτύου κατασκόπων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν και η δράση της διακόπηκε απότομα, η περίπτωσή της αναζωπύρωσε το ενδιαφέρον για τη σύγχρονη κατασκοπεία και τον ρόλο των γυναικών σε αυτήν, τονίζοντας πως η κατασκοπεία είναι ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης.

Διαβάστε επίσης: 8 κορυφαίες κατασκοπικές σειρές που θα σας καθηλώσουν

The post Γυναίκες κατάσκοποι: Οι αόρατες ηρωίδες της ιστορίας που έκαναν τη διαφορά appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Παρακάτω σας παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο δυνατές ερμηνείες μοχθηρών χαρακτήρων που άφησαν εποχή:

Γκλεν Κλόουζ – Κρουέλα ντε Βιλ (Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας, 1996)

Η Γκλεν Κλόουζ υποδύθηκε την αδίστακτη σχεδιάστρια μόδας που είναι εμμονική με τη γούνα από δαλματικούς σκύλους. Η ερμηνεία της Κλόουζ συνδύαζε μια σαρκαστική αίσθηση του χιούμορ με απόλυτη ψυχρότητα, κάνοντας την Κρουέλ έναν από τους πιο εμβληματικούς κινηματογραφικούς κακούς.

Σαρλίζ Θερόν – Αϊλίν Γουόρνος (Monster, 2003)

Η μεταμόρφωση της Σαρλίζ Θερόν σε μια κατά συρροή δολοφόνο ήταν συγκλονιστική και της χάρισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Στην ταινία “Monster”, η Θερόν αποτυπώνει τη φρίκη και την απόγνωση μιας γυναίκας που βυθίζεται στην εγκληματικότητα, προσδίδοντας μια ανθρώπινη διάσταση στον τρομακτικό χαρακτήρα της.

Αντζελίνα Τζόλί- Maleficent (Maleficent, 2014)

Η Αντζελίνα Τζόλί ενσάρκωσε τη θρυλική κακιά της Disney με τρόπο που έδινε βάθος και πολυπλοκότητα στην αρχικά μονοδιάστατη φιγούρα της Maleficent. Αν και παραμένει σκοτεινή και τρομακτική, η ταινία επαναπροσδιορίζει την «κακιά» ως έναν τραγικό αντι-ήρωα, με την Τζόλί να προσφέρει μια γοητευτική και αινιγματική ερμηνεία.

Μέριλ Στριπ – Μιράντα Πρίστλεϊ (Ο Διάβολος Φοράει Prada , 2006)

Η Μέριλ Στριπ απέδωσε εξαιρετικά τη φαινομενικά ατάραχη, αλλά εξαιρετικά αυταρχική διευθύντρια ενός περιοδικού μόδας. Η Μιράντα Πρίστλεϊ είναι ένας ρόλος που αποτυπώνει τη μοχθηρότητα πίσω από το χαμόγελο της εξουσίας, με την ερμηνεία της Στριπ να αναδεικνύει την ένταση και την πολυπλοκότητα της σκληρής αυτής προσωπικότητας.

Κάθι Μπέιτς – Άννι Γουίλκς (Misery, 1990)

Η Άννι Γουίλκς είναι μια από τις πιο ανατριχιαστικές φιγούρες του σινεμά τρόμου. Η Κάθι Μπέιτς κατέκτησε το Όσκαρ για την ερμηνεία της ως η ψυχωτική θαυμάστρια που απαγάγει και βασανίζει έναν συγγραφέα. Η ερμηνεία της ισορροπεί τρομακτικά ανάμεσα στη φαινομενική ευγένεια και την ανεξέλεγκτη βία.

Ροζαμάουντ Πάικ – Έιμι Έλιοτ-Νταν (Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε, 2014)

Η Ροζαμάουντ Πάικ παρέδωσε μια αριστουργηματική ερμηνεία της Έιμι Έλιοτ-Νταν, μιας γυναίκας που στήνει μια περίπλοκη πλεκτάνη για να παγιδεύσει τον άντρα της σε μια υπόθεση δολοφονίας. Ο χαρακτήρας της Έιμι είναι ψυχρός, υπολογιστικός και εξαιρετικά μοχθηρός, με την Πάικ να απογειώνει το ρόλο με την κρυφή της ένταση.

Μάργκαρετ Χάμιλτον – Η Κακιά Μάγισσα της Ανατολής (Ο Μάγος του Οζ, 1939)

Η Μάργκαρετ Χάμιλτον υπήρξε η πρώτη μεγάλη κακιά του Χόλιγουντ, με την ενσάρκωση της Κακιάς Μάγισσας της Ανατολής. Η πράσινη μάγισσα που θέλει να κλέψει τα κόκκινα παπούτσια της Ντόροθυ έγινε εμβληματική, και η παρουσία της Χάμιλτον έμεινε χαραγμένη στις μνήμες των θεατών για δεκαετίες.

Τίλντα Σουίντον – Λευκή Μάγισσα (To Χρονικό της Νάρνια: Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα, 2005)

Η Τίλντα Σουίντον ενσαρκώνει τη μοχθηρή μάγισσα του χειμώνα που καταδικάζει τη Νάρνια σε αιώνιο χιόνι και παγετό. Με ψυχρή ομορφιά και απόκοσμη ηρεμία, η Σουίντον καθιέρωσε τη Λευκή Μάγισσα ως έναν από τους πιο απειλητικούς φανταστικούς κακούς.

Διαβάστε επίσης: Οι πιο “θανατηφόροι” κινηματογραφικοί ήρωες

The post Γυναίκες που κατέκτησαν τους πιο μοχθηρούς ρόλους στην μεγάλη οθόνη appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Τα πρώτα βήματα: Αναζητώντας ταυτότητα

Γεννημένη στις 19 Ιανουαρίου 1943 στο Πορτ Άρθουρ του Τέξας, η Τζάνις Λυν Τζόπλιν μεγάλωσε σε μια εποχή έντονης συντηρητικότητας, σε μια κοινωνία που δεν ήταν έτοιμη να δεχτεί την ιδιαιτερότητά της. Από μικρή ηλικία, η Τζόπλιν ξεχώρισε για την ασυνήθιστη εμφάνιση και την έντονη προσωπικότητά της, κάτι που την έκανε συχνά στόχο χλευασμού και περιθωριοποίησης στο σχολείο. Ως έφηβη, άρχισε να ανακαλύπτει τον κόσμο του μπλουζ και της φολκ μουσικής, βρίσκοντας εκεί μια διέξοδο από την καταπίεση της καθημερινότητας.

Μετά την αποφοίτησή της από το σχολείο, η Τζόπλιν αποφάσισε να ακολουθήσει το πάθος της για τη μουσική. Εγκατέλειψε το Τέξας και μετέβη στο Σαν Φρανσίσκο, όπου και συνδέθηκε με τη μουσική σκηνή της πόλης, η οποία τότε ανθούσε με την κουλτούρα των χίπις και την ψυχεδελική επανάσταση. Εκεί, γνώρισε τον κόσμο της ροκ και της ψυχεδέλειας, κάτι που θα καθόριζε την καριέρα της.

Η άνοδος στη δόξα: Big Brother and the Holding Company

© Getty Images / Ideal Image

Το 1966, η Τζόπλιν έγινε η βασική τραγουδίστρια των Big Brother and the Holding Company, μιας από τις σημαντικότερες μπάντες της εποχής. Το 1967, στο θρυλικό Monterey Pop Festival, η εμφάνιση της με το τραγούδι “Ball and Chain” έκανε το κοινό να παραληρεί και την ίδια διάσημη σε μια νύχτα. Η απόδοσή της ήταν μια ωδή στην ένταση και την εσωτερική πάλη, με τη φωνή της να εκφράζει ακατέργαστα συναισθήματα που σπάνια ακουγόταν στη ροκ σκηνή της εποχής.

Το άλμπουμ “Cheap Thrills” του 1968, με τραγούδια όπως το “Piece of My Heart” και το “Summertime”, ανέβασε τη φήμη των Big Brother and the Holding Company και καθιέρωσε τη Τζόπλιν ως μια από τις πιο μοναδικές και δυναμικές φωνές της ροκ. Η εκρηκτική ερμηνεία της και η ικανότητά της να εκφράζει τον πόνο, την αγάπη και την ελευθερία μέσω της μουσικής, την ξεχώρισαν από οποιονδήποτε άλλον καλλιτέχνη της εποχής της.

Σόλο καριέρα και προσωπικοί δαίμονες

Μετά την επιτυχία της με τους Big Brother, η Τζόπλιν αποφάσισε να ακολουθήσει σόλο καριέρα. Το 1969 κυκλοφόρησε το πρώτο της σόλο άλμπουμ, “I Got Dem Ol’ Kozmic Blues Again Mama!”, το οποίο, αν και δεν γνώρισε την ίδια εμπορική επιτυχία, αναγνωρίστηκε για την καλλιτεχνική του ποιότητα. Η φωνή της Τζόπλιν ήταν πιο ώριμη και το ύφος της πιο προσωπικό, ενώ το τραγούδι “Try (Just a Little Bit Harder)” έγινε από τα πιο γνωστά της κομμάτια.

Ωστόσο, η ίδια πάλευε με προσωπικά προβλήματα. Η επιτυχία δεν κατάφερε να γιατρέψει τα εσωτερικά της τραύματα. Οι απογοητεύσεις στις σχέσεις της, η μοναξιά και η βαθιά εσωτερική ανασφάλεια την οδήγησαν σε έναν φαύλο κύκλο εξαρτήσεων από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Παράλληλα, όμως, η μουσική της άνθιζε. Το άλμπουμ “Pearl” ηχογραφήθηκε το 1970 και περιείχε επιτυχίες όπως το “Me and Bobby McGee” και το “Cry Baby”, δείχνοντας πως η Τζόπλιν ήταν στα καλύτερά της καλλιτεχνικά.

Η τραγική κατάληξη

© Getty Images / Ideal Image

Δυστυχώς, το φθινόπωρο του 1970 η Τζάνις Τζόπλιν βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση ηρωίνης σε ένα ξενοδοχείο του Λος Άντζελες. Ήταν μόλις 27 ετών, μπαίνοντας έτσι στο λεγόμενο “Club 27”, μια θλιβερή λίστα καλλιτεχνών που έφυγαν από τη ζωή στα 27 τους χρόνια, όπως οι Τζίμι Χέντριξ και Τζιμ Μόρισον.

Ο θάνατός της σόκαρε το κοινό της εποχής, καθώς φάνηκε πως η Τζόπλιν, παρά τη λαμπρή της καριέρα, δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τους προσωπικούς της δαίμονες. Το άλμπουμ “Pearl”, που κυκλοφόρησε μετά θάνατον, έγινε ένα από τα πιο επιτυχημένα της, αναδεικνύοντας την απίστευτη καλλιτεχνική της κληρονομιά.

Η κληρονομιά της Τζάνις Τζόπλιν

Η Τζάνις Τζόπλιν άφησε πίσω της μια μοναδική καλλιτεχνική κληρονομιά. Ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που έσπασε τα όρια του γυναικείου ρόλου στη μουσική βιομηχανία, αρνούμενη να συμβιβαστεί με τις προσδοκίες της εποχής της. Η φωνή της – γεμάτη δύναμη, ένταση και πάθος – παραμένει αξεπέραστη, ενώ οι ερμηνείες της ακόμα συγκινούν και εμπνέουν.

Οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες του σήμερα συνεχίζουν να αντλούν έμπνευση από την ασυμβίβαστη φύση της Τζόπλιν, τη διαρκή αναζήτησή της για την αλήθεια και την αποφασιστικότητά της να ζήσει ελεύθερη, παρά τις αντιξοότητες. Η Τζάνις Τζόπλιν δεν ήταν απλώς μια καλλιτέχνης, ήταν ένα σύμβολο επανάστασης, ελευθερίας και αυθεντικότητας που άφησε ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία της μουσικής.

Διαβάστε επίσης: Μαχάτμα Γκάντι: Μαθήματα ζωής από τον σπουδαίο Ινδό ηγέτη

The post Τζάνις Τζόπλιν: Η φωνή της επανάστασης που έσβησε νωρίς appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Μια εκθαμβωτική καριέρα

© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Η καριέρα της Μπαρντό ξεκίνησε όταν ήταν μόλις 15 ετών, αλλά η μεγάλη της επιτυχία ήρθε το 1956 με την ταινία “Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα” του σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ, όπου υποδύεται την 18χρονη ορφανή και πανέμορφη Ζιλιέτ. Η ταινία αυτή την καθιέρωσε ως το απόλυτο σύμβολο σεξ της εποχής, προβάλλοντας τη μοναδική της αισθησιακότητα και φυσική γοητεία. Ακολούθησαν επιτυχίες όπως το “La Vérité” (1960) και το “Viva Maria!” (1965), ταινίες που καθιέρωσαν την παρουσία της στο παγκόσμιο σινεμά και την έκαναν πρότυπο απελευθέρωσης και ανεξαρτησίας για εκατομμύρια γυναίκες.

Παρά την τεράστια δημοσιότητα και φήμη, η Μπαρντό πάλευε με την πίεση που ασκούσε η διασημότητα πάνω της. Σε ηλικία μόλις 39 ετών, αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο, αφήνοντας πίσω της μια λαμπρή καριέρα που σφραγίστηκε από τη μοναδική της ερμηνεία και την παρουσία της στη μεγάλη οθόνη.

Η αγάπη για τα ζώα

© Bettmann / Getty Images / Ideal Image

Η απόσυρσή της από τον κινηματογράφο ήταν το πρώτο βήμα για να αφοσιωθεί σε έναν νέο σκοπό: την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων. Το 1986 ίδρυσε το “Fondation Brigitte Bardot”, έναν οργανισμό που ασχολείται με την προστασία των ζώων και μάχεται για τα δικαιώματά τους παγκοσμίως. Η Μπαρντό πούλησε μάλιστα αρκετά από τα προσωπικά της υπάρχοντα για να χρηματοδοτήσει την οργάνωση, αποδεικνύοντας τη βαθιά αφοσίωσή της σε αυτή την αποστολή.

Η δράση της ξεπέρασε τα όρια της απλής φιλανθρωπίας, καθώς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νομοθεσία κατά των γουνών και της κακοποίησης ζώων, ενώ παραμένει μια από τις πιο ενεργές φωνές παγκοσμίως για τα δικαιώματα των ζώων.

Η προσωπική ζωή και οι ευαισθησίες της

© Gamma-Rapho / Getty Images / Ideal Image

Η Μπριζίτ Μπαρντό έζησε μια ταραχώδη προσωπική ζωή, με σχέσεις που συχνά τραβούσαν την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές και απέκτησε έναν γιο, τον Νικολά-Ζακ Σαρνιέ, με τον οποίο είχε δύσκολη σχέση. Η ίδια έχει παραδεχτεί ότι ο ρόλος της μητέρας δεν ήταν κάτι που επιδίωξε, και αυτό ήταν ένα από τα πιο ευάλωτα κομμάτια της ζωής της, που της προκάλεσε μεγάλη εσωτερική πάλη.

Παρά τη φαινομενική της επιτυχία και λάμψη, η Μπαρντό αντιμετώπισε κατά καιρούς σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, και είχε μιλήσει ανοιχτά για τις απόπειρες αυτοκτονίας της και τη μοναξιά που ένιωθε παρά τη διασημότητά της. Η ευαλωτότητά της πίσω από την εντυπωσιακή της εικόνα την έκανε ακόμα πιο αληθινή στα μάτια του κοινού, που συνέχιζε να τη θαυμάζει.

Η κληρονομιά της

© Getty Images / Ideal Image

Η Μπριζίτ Μπαρντό δεν ήταν μόνο μια ηθοποιός· υπήρξε φαινόμενο της εποχής της, ένα σύμβολο της γυναικείας απελευθέρωσης, της φυσικής ομορφιάς και της σεξουαλικής ανεξαρτησίας. Η γοητεία της επηρέασε τη μόδα, το στυλ και την κουλτούρα για δεκαετίες, ενώ η δράση της για τα δικαιώματα των ζώων παραμένει σημαντική μέχρι και σήμερα.

Η αφοσίωσή της στον σκοπό της, παρά το τίμημα της φήμης και της ψυχολογικής πίεσης, την καθιστά ένα ξεχωριστό παράδειγμα επιμονής και πάθους. Η Μπριζίτ Μπαρντό είναι κάτι παραπάνω από μια εμβληματική φιγούρα· είναι μια γυναίκα που χρησιμοποίησε τη δύναμη και τη φήμη της για να αλλάξει τον κόσμο γύρω της, δίνοντας φωνή σε όσους δεν μπορούν να μιλήσουν.

Ο Γούντι Άλεν είχε πει κάποτε γι’ αυτήν: “Είμαι πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο στη Γη”, και συμφωνούμε απόλυτα μαζί του.

Διαβάστε επίσης: Πολ Νιούμαν: 16 χρόνια χωρίς τον απόλυτο σταρ του Χόλιγουντ

The post Μπριζίτ Μπαρντό: Η εύθραυστη θεά που έγινε φωνή για τα αδύναμα πλάσματα appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννήθηκε στη Στοκχόλμη της Σουηδίας στις 29 Αυγούστου του 1915. Η απώλεια κάνει την εμφάνιση της αρκετά νωρίς στη ζωή της νεαρής Ίνγκριντ, καθώς η μητέρα της πεθαίνει όταν ήταν ακόμη βρέφος, ενώ στην ηλικία των δεκατριών χάνει τον πατέρα της. Η κλίση της στην υποκριτική έγινε φανερή ήδη από τα σχολικά της χρόνια, λαμβάνοντας μέρος σε σχολικές παραστάσεις του ιδιωτικού σχολείου όπου φοιτούσε. Το 1930 ξεκινά να παρακολουθεί μαθήματα στη Βασιλική Δραματική Σχολή της Στοκχόλμης, την οποία εγκαταλείπει δυο χρόνια αργότερα για να κυνηγήσει το όνειρο της και να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός.

To 1934 θα πραγματοποιήσει το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη με ένα μικρό ρόλο στην ταινία ‘Monkbrogreven’. Σύντομα ακολούθησαν και άλλες συμμετοχές σε σουηδικές ταινίες, ενώ το 1936 πρωταγωνιστεί στη δραματική ταινία ‘Intermezzo’. Την επόμενη χρονιά θα παντρευτεί το Σουηδό γιατρό Πέτερ Λίνστοβ, με τον οποίο θα αποκτήσουν μια κόρη.

© Bettmann / Getty Images / Ideal Image

Κορυφαία ηθοποιός

Μετά την επιτυχημένη ταινία ‘Intermezzo’, ο θρυλικός παραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ της προτείνει να πρωταγωνιστήσει στο αμερικανικό ριμέικ της ταινίας. Ακόμα μια επιτυχία ακολουθεί, με την Μπέργκμαν να εξασφαλίζει πολυετές κινηματογραφικό συμβόλαιο αλλά και την συμμετοχή της στη θεατρική παράσταση του Μπρόντγουεϊ ‘Liliom’ (1940).

Μέσω της κινηματογραφικής της εικόνας ενσαρκώνει ρόλους που την παρουσιάζουν ως το πρότυπο της ηθικής και ενάρετης γυναίκας (‘Adam Had Four Sons’, ‘Rage in Heaven’).

To 1942 η Μπέργκμαν μας χαρίζει μια αξιομνημόνευτη ερμηνεία στην κλασική ερωτική ιστορία της “Καζαμπλάνκα”. Η ταινία χαρίζει στην ηθοποιό διεθνή αναγνώριση και την επόμενη χρονιά πρωταγωνιστεί στην μεταφορά του μυθιστορήματος του Χεμινγουεϊ “Για Ποιον Χτυπά η Καμπάνα” (1943). Ακολουθεί το “Gaslight”το 1944, για το οποίο κερδίζει το πρώτο Όσκαρ της καριέρας της.

© Corbis Historical / Getty Images / Ideal Image

H επιτυχία αλλά και η καταξίωση δεν σταματούν εδώ, καθώς σειρά έχει η συνεργασία της με τον μοναδικό Άλφρεντ Χίτσκοκ στις ταινίες: “Spellbound” (1945) και “Notorious” (1946).

Το 1945 πραγματοποιεί μια πιο ανάλαφρη στροφή, πρωταγωνιστώντας στην ταινία “The Bells of St.Mary’s”, ενώ ταυτόχρονα, θέλοντας να μην μένει καλλιτεχνικά στάσιμη, εμφανίζεται και πάλι στο Μπρόντγουεϊ ενσαρκώνοντας την Ιωάννα της Λωραίνης. Μετά την τεράστια επιτυχία οι κινηματογραφικοί παραγωγοί δεν μένουν ασυγκίνητοι και της προσφέρουν το ρόλο για την ταινία “Joan of Arc” (1948).

Ακολουθεί ακόμα μια συνεργασία με τον Χίτσκοκ στην ταινία “Under Capricorn”, η οποία δεν απέσπασε καλές κριτικές αλλά ούτε σημείωσε εισπρακτική επιτυχία. Βλέποντας την καριέρα της να “βουλιάζει” η Μπέργκμαν γράφει μια επιστολή στον Ιταλό σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσελίνι επιδιώκοντας μια επικείμενη συνεργασία.

Σκάνδαλα

© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Η Μπέργκμαν και ο Ροσελίνι συνδέθηκαν ερωτικά ενώ ήταν και οι δυο παντρεμένοι και είδαν τη ζωή τους να μετατρέπεται σε σκάνδαλο και να γίνεται παγκόσμια είδηση. Η ηθοποιός μένει έγκυος από τον Ροσελίνι και ζητά διαζύγιο από τον Σουηδό άνδρα της. Ο γάμος της με τον Ροσελίνι θα ακολουθούσε λίγο αργότερα, η ζημιά στην καριέρα της ωστόσο είχε ήδη συμβεί. Όλες οι ταινίες που επιχείρησαν με τον Ροσελίνι στέφθηκαν από εισπρακτική αποτυχία. Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά πριν επέλθει ο χωρισμός το 1956.

Αναγέννηση από τις στάχτες

Μετά τον αποκλεισμό της από το πουριτανικό Χόλιγουντ, επιστρέφει κινηματογραφικά με την ταινία “Anastasia” το 1956 και με την ερμηνεία της εξασφαλίζει το δεύτερο Όσκαρ της καριέρας της. Το 1958 ακολούθησε η ρομαντική κομεντί “Indiscreet”, με την οποία κλέβει τις εντυπώσεις για ακόμα μια φορά. Τα ακόλουθα χρόνια η Μπέργκμαν θα ασχοληθεί με διάφορα κινηματογραφικά projects, ενώ το 1974 σειρά έχει το τρίτο βραβείο Όσκαρ για την εξαιρετική της ερμηνεία στην ταινία “Murder on the Orient Express”.

Τελευταία χρόνια

© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Ο καρκίνος του μαστού “χτυπά” την ηθοποιό, η οποία παρά τη μάχη της με τη νόσο δε σταματά να εργάζεται και να χαρίζει στο κοινό εξαιρετικές ερμηνείες, όπως έγινε με το δράμα του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν “Φθινοπωρινή Σονάτα” (1978).

Το 1982 πραγματοποιεί την τελευταία τηλεοπτική της εμφάνιση στην τηλεταινία “Golda” για την οποία κερδίζει τρία βραβεία Emmy, ενώ δυο χρόνια νωρίτερα κυκλοφορεί η αυτοβιογραφία της με τίτλο “Ingrid Bergman: My Story”.

To τέλος για τη διάσημη ηθοποιό γράφεται το 1982, την ημέρα των γενεθλίων της (29 Αυγούστου) στο Λονδίνο, σε ηλικία 67 ετών. Στο πλευρό της ήταν ο τρίτος σύζυγός της, Λαρς Σμιντ, από τον οποίο είχε πάρει διαζύγιο λίγα χρόνια νωρίτερα.

Η Μπέργκμαν άφησε το υποκριτικό της στίγμα στον κινηματογραφικό κόσμο με περισσότερες από 50 ταινίες. Δυο από τις κόρες της ακολούθησαν τα βήματα της, η Πία Λίντστρομ και η πασίγνωστη Ιζαμπέλα Ροσελίνι.

Διαβάστε επίσης: “Ελευθερία σημαίνει να μη φοβάσαι”| Nina Simone

The post Ίνγκριντ Μπέργκμαν: Όλα όσα δεν γνωρίζατε για την εμβληματική ντίβα του Χόλιγουντ appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Μια Αξεπέραστη Φωνή

Η Έιμι Γουάινχαουζ, με την χαρακτηριστική της βραχνάδα και τις μοναδικές μελωδίες της, έφερε στον κόσμο της μουσικής έναν τόνο βαθιάς ψυχής, που παρέπεμπε στους ήχους του παρελθόντος, αλλά ταυτόχρονα προετοίμαζε το έδαφος για μια νέα εποχή. Με επιτυχίες όπως το “Back to Black” και το “Rehab”, κατέκτησε τις καρδιές εκατομμυρίων, αφήνοντας μια βαθιά σφραγίδα που ακόμα και σήμερα παραμένει ανεξίτηλη. Κάθε νότα της μεταφέρει συναισθήματα που αγγίζουν την ψυχή, δημιουργώντας ένα διαρκές δέος σε όσους είχαν την τύχη να την ακούσουν.

Το στυλ ως επανάσταση

Πέρα από τη μουσική, η Γουάινχαουζ καθιερώθηκε ως ένα σύμβολο στυλ και αυθεντικότητας. Τα μαλλιά της, τα μαύρα μάτια, το ανατρεπτικό ντύσιμό της και ο τρόπος που εκφραζόταν καθρέφτιζαν την αμφισβήτηση των κατεστημένων κανόνων. Με απόλυτη ειλικρίνεια, η Έιμι έδωσε φωνή σε θέματα που οι άλλοι απέφευγαν, όπως η αγάπη, ο πόνος και η αυτοκαταστροφή. Με κάθε της εμφάνιση έστελνε το μήνυμα πως η αληθινή δύναμη βρίσκεται στο να είσαι ο εαυτός σου, ακόμα και όταν ο κόσμος γύρω σου σε αμφισβητεί.

Η πολύπλοκη προσωπικότητά της

© Getty Images / Ideal Image

Η ζωή της Έιμι δεν ήταν ποτέ απλή. Πάλευε με τους δαίμονες της προσωπικής της ζωής, αλλά και της φήμης. Η δημοσιότητα συχνά την έβαζε σε δύσκολες καταστάσεις, αλλά μέσα από τις προκλήσεις αυτές γεννιόταν μια δύναμη που αποτυπωνόταν στη μουσική της. Κατάφερε να μετατρέψει τις δυσκολίες της σε έμπνευση, και αυτός είναι ίσως ο λόγος που το έργο της αγγίζει τόσο βαθειά τους ακροατές της.

Η κληρονομιά της αθανασίας

Παρά τον πρόωρο θάνατό της, η Έιμι Γουάινχαουζ παραμένει ζωντανή στις καρδιές των θαυμαστών της. Η μουσική της, η ιδιότυπη παρουσία της και το αθάνατο στυλ της συνεχίζουν να επηρεάζουν καλλιτέχνες και κοινό, ενώ τα τραγούδια της εξακολουθούν να ακούγονται και να συγκινούν. Η κληρονομιά της είναι βαθιά και αλησμόνητη, κάνοντας την μια φιγούρα που πάντα θα ζει μέσα από τις μελωδίες και τα συναισθήματά της.

Η αέναη έμπνευση

© Getty Images / Ideal Image

Στα γενέθλια της, δεν τιμούμε μόνο τη μουσικό ή την καλλιτέχνη. Τιμούμε την ψυχή που είχε το θάρρος να φανερώσει όλες τις πλευρές της, την ευάλωτη και την ισχυρή, μέσα από τη μουσική της. Η Έιμι Γουάινχαουζ είναι και θα είναι για πάντα σύμβολο αυθεντικότητας, και το παράδειγμά της μάς υπενθυμίζει πως η πραγματική τέχνη γεννιέται όταν αφήνουμε τον εαυτό μας να είναι ελεύθερος.

Διαβάστε επίσης: Οι “καταραμένοι” καλλιτέχνες που έφυγαν από την ζωή στα 27

The post Έιμι Γουάινχαουζ: Ένα φως που θα λάμπει πάντα στον καλλιτεχνικό ουρανό appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου του 1883 ως Γκαμπριέλ Μπονέρ «Κοκό» Σανέλ στο Σομίρ της Δυτικής Γαλλίας. Μετά τον θάνατο της μητέρας της οδηγείται σε ορφανοτροφείο όπου μαθαίνει την τέχνη της μοδιστρικής. Ασχολήθηκε με το τραγούδι, όμως το παράτησε καθώς είδε ότι δεν είχε καμία τύχη. Έτσι, ανοίγει ένα κατάστημα χειροποίητων καπέλων στο Ντοβίλ, ενώ 1914 ακολουθεί το πρώτο της κατάστημα με ρούχα που σχεδίαζε η ίδια και το 1916 ιδρύει τον οίκο υψηλής ραπτικής ‘Chanel’. Σε σύντομο χρονικό διάστημα καταφέρνει να επιβληθεί στον κόσμο της μόδας προκαλώντας επανάσταση στη γυναικεία ένδυση. Καθιέρωσε τα μάλλινα ρούχα, το μικρό μαύρο φόρεμα και το παντελόνι, ενώ το 1926 σχεδιάζει το πρώτο της ταγιέρ. Το 1922 ήταν μια χρονιά ορόσημο, καθώς κυκλοφόρησε το άρωμα Νο. 5, το οποίο λέγεται ότι “βαφτίστηκε” έτσι επειδή ένα μέντιουμ είχε πείσει την Κοκό πως αυτός ήταν ο τυχερός της αριθμός.

© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Το 1938 αποσύρθηκε και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής κατηγορήθηκε για συνεργασία με τους Ναζί, κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Το 1954 επιστρέφει στο προσκήνιο με το κλασικό ταγιέρ το οποίο περιλάμβανε άνετη φούστα και ζακέτα.

Η μοντέρνα και νεωτεριστική φιλοσοφία της και η αναζήτηση της πολυτελούς απλότητας, την έκαναν αναμφισβήτητα τη σημαντικότερη φιγούρα στην ιστορία της μόδας του 20ου αιώνα. Η επιρροή της στην υψηλή ραπτική ήταν τόσο μεγάλη, που μέχρι το θάνατο της τον Ιανουάριο του 1971, η διάσημη Γαλλίδα σχεδιάστρια κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει τον εαυτό της ως το σημαντικότερο και ίσως το μοναδικό ρυθμιστή της μόδας του 20ού αιώνα

Ήταν μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της, και ίσως η πρώτη γυναίκα στο κίνημα απελευθέρωσης των γυναικών. Η φήμη της Σανέλ και το ύφος της, παρέμειναν περισσότερο από τη ζωή της. Η Σανέλ, βέβαια, δεν θα προσδιόριζε ποτέ τον εαυτό της ως φεμινίστρια, στην πραγματικότητα περισσότερο μιλούσε για θηλυκότητα παρά για φεμινισμό, παρ’ όλα αυτά η δουλειά της είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της απελευθέρωσης των γυναικών.

Ο Κοκτώ είπε κάποτε γι’ αυτήν: “ήταν κάτι σαν θαύμα, δούλεψε στον κόσμο της μόδας με κανόνες οι οποίοι είχαν αξία μόνο για τους ζωγράφους, τους ποιητές και τους μουσικούς.”

© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Με αφορμή τα γενέθλια της, σας παρουσιάζουμε 18 αποφθέγματα της.

– ‘Κανένας δεν είναι νέος μετά τα σαράντα, αλλά μπορεί να είναι κανείς ακαταμάχητος σε όλες τις ηλικίες.’

– ‘Μια γυναίκα οφείλει να είναι δυο πράγματα: αριστοκρατική και υπέροχη.’

– ‘Ψάξε για τη γυναίκα μέσα στο φόρεμα. Αν δεν υπάρχει γυναίκα, δεν υπάρχει φόρεμα.’

– ‘Για να είναι κανείς αναντικατάστατος, πρέπει να είναι πάντα διαφορετικός.’

– ‘Κάθε γυναίκα έχει την ηλικία που της αξίζει.’

– ‘Έχει ενδιαφέρον πόσες πολλές έγνοιες εξαφανίζονται μόλις αποφασίσεις αντί να είσαι κάτι, να είσαι κάποιος.’

– ‘Μια γυναίκα που δεν φοράει άρωμα δεν έχει μέλλον.’

– ‘Η μόδα περνάει, μόνο το στυλ μένει πάντα το ίδιο.’

– ‘Η πιο θαρραλέα πράξη είναι να σκέφτεσαι μόνος σου, φωναχτά.’

– ‘Στα τριάντα της μια γυναίκα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στον πισινό της και στο πρόσωπό της.’

– ‘Η κομψότητα δεν έχει να κάνει με το να βάλεις ένα καινούργιο φόρεμα.’

– ‘Η πολυτέλεια δεν είναι το αντίθετο της φτώχειας αλλά της χυδαιότητας.’

– ‘Υπάρχει καιρός για δουλειά και υπάρχει καιρός για αγάπη. Έτσι δεν υπάρχει καιρός για τίποτε άλλο.’

– ‘Ωραία μάτια είναι μόνο εκείνα που μας κοιτούν με τρυφερότητα.’

– ‘Οι γυναίκες σκέφτονται όλα τα χρώματα εκτός από την απουσία χρώματος. Έχω πει ότι το μαύρο τα έχει όλα. Το λευκό επίσης. Η ομορφιά τους είναι απόλυτη. Αποτελούν την τέλεια αρμονία.’

– ‘Ήθελα να δώσω στη γυναίκα άνετα ρούχα που θα ρέουν στο σώμα της. Μία καλοντυμένη γυναίκα νιώθει σαν να είναι γυμνή.’

– ‘Η μόδα που δεν φτάνει στους δρόμους δεν είναι μόδα.’

– ‘Δεν μπήκα στην κοινωνία αυτή επειδή έπρεπε να σχεδιάσω ρούχα. Σχεδίασα ρούχα, ακριβώς επειδή μπήκα στην κοινωνία αυτή. Επειδή ήμουν η πρώτη που έζησε τη ζωή αυτού του αιώνα.’

Διαβάστε επίσης: Karl Lagerfeld: Ο σχεδιαστής που μισούσε την ασχήμια

The post Κοκό Σανέλ: Η γυναίκα που άλλαξε την ιστορία της μόδας appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.