Ο “Βασιλιάς της Καλυψό” διαμόρφωσε μια μουσική συνείδηση ​​για γενιές Αμερικανών, και με την ερμηνεία του σε ταινίες όπως το “Carmen Jones” και το “Odds Against Tomorrow”, κέρδισε επαίνους και βοήθησε να ανοίξει ο δρόμος για τους μαύρους ερμηνευτές που θα ακολουθούσαν.

Αυτό που τον ξεχώριζε ήταν ακτιβισμός του, ο οποίος τον οδήγησε στην πρώτη γραμμή του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα. Παρέλασε με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, άσκησε πιέσεις για την απελευθέρωση του φυλακισμένου Νέλσον Μαντέλα, χρηματοδότησε πολυάριθμες πρωτοβουλίες της δεκαετίας του 1960 για να φέρει πολιτικά δικαιώματα στους μαύρους Αμερικανούς, έκανε εκστρατεία κατά της φτώχειας, του απαρτχάιντ και του AIDS στην αφρικανική ήπειρο και υποστήριξε αριστερές πολιτικές προσωπικότητες όπως ο Φιντέλ Κάστρο.

© Getty Images / Ideal Image

Συνειδητοποιώντας από νεαρή ηλικία τη δύναμη του να είσαι διάσημος για την προώθηση της κοινωνικής αλλαγής, ο Μπελαφόντε ήταν από τους λίγους ανθρώπους που είχαν εδραιωθεί εξίσου στον κόσμο της ψυχαγωγίας και της πολιτικής με γνήσια αποτελέσματα.

“Δεν ήμουν καλλιτέχνης που θα γινόταν ακτιβιστής”, έγραψε ο Μπελαφόντε στα απομνημονεύματά του “My Song” το 2011. “Ήμουν ένας ακτιβιστής που έγινε καλλιτέχνης. Από μικρός ένιωθα την ανάγκη να πολεμήσω την αδικία όπου την έβλεπα, με όποιον τρόπο μπορούσα. Η μητέρα μου με είχε κάνει να νιώσω ότι ήταν η δουλειά μου, η υποχρέωσή μου.”

© Getty Images / Ideal Image

Ο Χάρι Μπελαφόντε γεννήθηκε ως Χάρολντ Μπελανφάντι Τζούνιορ το 1927 από Τζαμαϊκανούς γονείς που είχαν μεταναστεύσει στη Νέα Υόρκη. Ο πατέρας του νεαρού Χάρι, ένας άντρας που έμπαινε και έβγαινε από τη ζωή του κατά την παιδική του ηλικία, ήταν ένας βίαιος άνδρας που ξυλοκοπούσε τη γυναίκα και τον γιο του, μερικές φορές με αιματηρά αποτελέσματα. Η μητέρα του, Μίλι, τελικά τράπηκε σε φυγή, παίρνοντας μαζί της τον Χάρι και τον μικρότερο αδερφό του, Ντένις. Δούλευε ως Ιρλανδή ή Ισπανίδα για να μένουν σε αξιοπρεπή διαμερίσματα, άλλαξε το επώνυμό της τουλάχιστον δύο φορές, ενώ απέφευγε τις αρχές μετανάστευσης.

Παρά την επιθυμία της μητέρας του, ο Μπελαφόντε παράτησε το λύκειο, έκανε περίεργες δουλειές και τελικά κατατάχθηκε στο διαχωρισμένο Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών, δουλεύοντας ως φορτωτής πυρομαχικών σε μια βάση στο Νιου Τζέρσεϊ.. Έφυγε από το Πολεμικό Ναυτικό το 1945, με ακόμα πιο περίεργο μυαλό και φιλοδοξία να μάθει. Εκείνα τα πρώτα χρόνια θα βοηθούσαν στη διαμόρφωση της πολιτικής ιδεολογίας του νεαρού Μπελαφόντε, καθώς καταβρόχθιζε τα γραπτά του ακτιβιστή για τα πολιτικά δικαιώματα W.E.B. DuBois, ενώ ανέπτυξε σεβασμό για τον ακτιβιστή πολιτικών δικαιωμάτων και σοσιαλιστή A. Philip Randolph. Οι πολιτικές πεποιθήσεις του Μπελαφόντε εμπνεύστηκαν επίσης σε μεγάλο βαθμό από τον τραγουδιστή, ηθοποιό και ακτιβιστή Πολ Ρόμπσον, ο οποίος αργότερα θα γινόταν μέντορας του.

© Getty Images / Ideal Image

Ο Μπελαφόντε επέλεξε να σπουδάσει υποκριτική και σύντομα θα συναντούσε τον επίσης φιλόδοξο Σίντνεϊ Πουατιέ, καθώς ήταν και οι δύο μέλη του American Negro Theatre στο Χάρλεμ πριν κλείσει το 1949. Ο Μπελαφόντε συνέχισε τα μαθήματα του στο New School’s Dramatic Workshop στα τέλη της δεκαετίας του 1940, όπου οι συμμαθητές του ήταν ο Μάρλον Μπράντο, ο Τόνι Κέρτις και ο Γουόλτερ Ματάου, μεταξύ άλλων.

Εκείνα τα χρόνια, ο Μπελαφόντε ανακάλυψε τη σκηνή της τζαζ της Νέας Υόρκης. Τριγυρνούσε τακτικά στα τζαζ κλαμπ, κυρίως το Royal Roost στη Θεατρική Περιοχή του Μανχάταν, και κάποια στιγμή ο σαξοφωνίστας Λέστερ Γιανγκ, τον ενθάρρυνε να τραγουδήσει. Σύντομα το έκανε, κερδίζοντας το κοινό με την απαλή μελωδική φωνή του. Ήταν ο πρώτος μαύρος που επιτράπηκε να εμφανιστεί σε πολλά νυχτερινά κέντρα, σε μια εποχή που οι διακρίσεις ήταν ισχυρές σε μεγάλο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του άλμπουμ το 1954, μια συλλογή παραδοσιακών λαϊκών τραγουδιών. Το δεύτερο άλμπουμ του, Μπελαφόντε, ήταν το πρώτο Νο 1 στο τσαρτ των άλμπουμ του Billboard τον Μάρτιο του 1956, αλλά η επιτυχία του ήρθε με το τρίτο του άλμπουμ την επόμενη χρονιά, Calypso, με τραγούδια από την Τζαμάικα.

Το “Banana Boat”, ένα τραγούδι για τους λιμενεργάτες της Καραϊβικής με το ηχηρό κάλεσμα του “Day O”, τον εκτόξευσε καλλιτεχνικά.

Ήταν ο πρώτος μαύρος ερμηνευτής που κέρδισε Emmy το 1960. Επίσης κέρδισε βραβεία Grammy το 1960 και το 1965 και έλαβε ακόμη ένα Grammy το 2000, αλλά εξέφρασε την απογοήτευσή του για τη συμπεριφορά κατά των μαύρων καλλιτεχνών στη σόου μπίζνες.

Ο Μπελαφόντε ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο ως πρεσβευτής καλής θέλησης για τη UNICEF, το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά, ενώ το 1987 ίδρυσε ένα ίδρυμα για το AIDS.

© Getty Images / Ideal Image

Το 1994 τιμήθηκε με το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών.

Ο Μπελαφόντε παντρεύτηκε τρεις φορές. Με την πρώτη του σύζυγο, Μαργκουερίτ Μπερντ, έκαναν δύο παιδιά, συμπεριλαμβανομένης της ηθοποιού-μοντέλου Σάρι Μπελαφόντε. Είχε επίσης δύο παιδιά με τη δεύτερη σύζυγό του, πρώην χορεύτρια, Τζούλια Ρόμπινσον.

Διαβάστε επίσης: Νέλσον Μαντέλα: 15 μαθήματα ζωής από αγωνιστή της ελευθερίας και της ειρήνης

The post Χάρι Μπελαφόντε: “Από μικρός ένιωθα την ανάγκη να πολεμήσω την αδικία όπου την έβλεπα” appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Δεν υπάρχει κάτι που να μην έχει ειπωθεί γι’ αυτόν το κορυφαίο ηθοποιό. Είναι πλέον ένα θρύλος στο Χόλιγουντ και λατρεύτηκε από κοινό και κριτικούς. “Κακό παιδί”, “γυναικάς”, “αντισυμβατικός”, είναι μερικοί από τους τίτλους που του έχουν αποδοθεί κατά καιρούς, αλλά ειλικρινά πιστεύουμε πως τίποτα από αυτά δεν τον έχει αγγίξει.

Πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται γιατί δεν τον βλέπουμε πλέον στο προσκήνιο ή δεν ακούμε γι’ αυτόν. Ωστόσο, ακόμα και αν δεν τον δούμε ξανά σε κάποιον ρόλο, με 3 Όσκαρ από τις 12 φορές που προτάθηκε, και 7 Χρυσές Σφαίρες, ο Νίκολσον είναι ένας ηθοποιός που δεν έχει απομείνει πλέον τίποτα για να αποδείξει.

Στα 87 του χρόνια  και με μια τεράστια εμπειρία ζωής, ο Τζακ Νίκολσον είναι σίγουρα ο κατάλληλος άνθρωπος που μπορεί να αλλάξει την άποψη σου για κάποια πράγματα στην ζωή…

Με αφορμή τα γενέθλια του, σας παρουσιάζουμε μερικές από τις κορυφαίες ατάκες που έχει ξεστομίσει αυτός ο θρύλος του Χόλιγουντ.

“Πάμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε, όσο πιο σύντομα μπορούμε. Είμαστε σε έναν αγώνα δρόμου με το χρόνο, μέχρι που να μείνουμε από λεφτά.”

“Μόνο σε δύο ανθρώπους στη ζωή σου μπορείς να πεις ψέματα: Στην αστυνομία και στην γυναίκα σου.”

“Δεν υπάρχει κάτι να μετανιώσω. Συνήθως όταν το μυαλό ανατρέχει στο παρελθόν, πιο πιθανό είναι να μετανιώσεις για κάτι που δεν έκανες, παρά για κάτι που έκανες…”

“Βαθιά μέσα μου, ακόμα ζω με την ψευδαίσθηση ότι οι άνθρωποι με βλέπουν σαν ένα πολλά υποσχόμενο και εξελίξιμο νέο ηθοποιό.”

“Ανέκαθεν πίστευα ότι ένα από τα πιο αλάνθαστα σημάδια ότι δεν διατρέχεις κίνδυνο, είναι η δυνατότητα να σηκωθείς και να φύγεις.”

“Mην δίνεις σε κανέναν την καλύτερη σου συμβουλή, πολύ απλά γιατί δεν πρόκειται να την ακολουθήσει.”

“Η υποκριτική είναι η δεύτερη αγαπημένη δουλειά όλων.”

“Νομίζεις ότι ο Θεός ήξερε τι έκανε όταν έφτιαξε τη γυναίκα;”

“Τα πρόβατα τρέμουν το λύκο, αλλά στο τέλος πάντα ο βοσκός τα πηγαίνει για σφάξιμο…”

“Είναι πραγματικά δύσκολο να είσαι ελεύθερος όταν πουλιέσαι και αγοράζεσαι στην αγορά.”

“Με τα γυαλιά ηλίου είμαι ο Τζακ Νίκολσον. Χωρίς αυτά είμαι χοντρός και εξηντάρης.”

“Παίρνω βιάγκρα μόνο όταν είμαι με περισσότερες από μια γυναίκες.”

Όταν εμείς κάνουμε λάθη, το αποκαλούμε «Κακό». Όταν ο Θεός κάνει λάθη, το αποκαλούμε «Φύση».

“Μια φιλενάδα μου είπε κάποτε ότι δεν πρέπει να μαλώνω ποτέ με κάποιον που δεν αγαπάω.”

“Πολύ παλιά, αν έμενα μόνος 2-3 νύχτες στη σειρά, άρχιζα να γράφω ποιήματα περί αυτοκτονίας.”

“Αν γλείφεις ένα βυζί, η ταινία κρίνεται «αυστηρώς ακατάλληλη». Αν πετσοκόβεις το βυζί με ένα τσεκούρι, η ταινία κρίνεται «ακατάλληλη άνω των 13».”

“Εκείνο το λεπτό που συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις μάθει τίποτα, πιστεύω ότι είσαι νεκρός.”

“Τρία πράγματα να ξέρεις για τα γηρατειά παιδί μου: πρώτον, ποτέ μην προσπερνάς μια τουαλέτα, δεύτερον ποτέ μην αφήνεις μια στύση να πάει χαμένη και, τρίτον, ποτέ μην εμπιστεύεσαι μια πορδή.”

“Στην τελική, αυτό που μετράει στη ζωή είναι τα όμορφα πράγματα.”

“Ζούμε, πεθαίνουμε και οι ρόδες στα λεωφορεία συνεχίζουν να γυρίζουν…”

Διαβάστε επίσης: Ο Τζακ Νίκολσον προσπάθησε να μποϋκοτάρει τα Όσκαρ το 2003

The post Τζακ Νίκολσον: Οι 20 καλύτερες ατάκες που έχει ξεστομίσει ο θρύλος του Χόλιγουντ! appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννήθηκε στο 1933 στη Βόρεια Καρολίνα των Η.Π.Α. Η σχέση της μουσική ξεκίνησε σε αρκετά νεαρή ηλικία, καθώς στα τρία της χρόνια άρχισε να τραγουδάει στην τοπική της εκκλησία, φανερώνοντας παράλληλα πλούσιο ταλέντο και ως πιανίστρια. Η μουσική της παιδεία με τα χρόνια επικεντρώθηκε στο κλασικό ρεπερτόριο, ακολουθώντας τις γραμμές των Beethoven και Brahms. Η δασκάλα της στην μουσική, την βόηθησε να συγκεντρώσει ένα οικονομικό ποσό για τις μετέπειτα μουσικές σπουδές της, που τελικά την οδήγησαν στη διάσημη σχολή Juilliard στη Νέα Υόρκη.

Η Simone συνέχισε τις σπουδές της πάνω στο πιάνο και ταυτόχρονα δούλευε ως πιανίστρια για άλλους performers, αλλά εν τέλει παράτησε τη σχολή λόγω έλειψης οικονομικών πόρων. Μετακομίζει στη Φιλαδέλφεια με τους γονείς της, έτσι ώστε να μαζέψει κάποια χρήματα και να καταφέρει να παρακολουθήσει μαθήματα σε κάποια σχολή με λιγότερα δίδακτρα. Το Curtis Institute of Music της Φιλαδέλφεια την απέρριψε και αργότερα η Simone υποστήριξε ότι έγινε λόγω της αφροαμερικανικής της καταγωγής.

© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Βαδίζοντας μακριά από το μονοπάτι της κλασικής μουσικής, στράφηκε στην jazz αλλά και στην blues, παίζοντας στα clubs του Atalntic City τη δεκαετία του 1950. Εκεί υιοθετεί και το ψευδώνυμο “Nina Simone” το οποίο εμπνεύστηκε από την ηθοποιό Simone Signoret. Με τις εμφανίσεις της κέρδισε σημαντικό κοινό, όπως τους συγγραφείς Langston Hughes, Lorraine Hansberry και James Baldwin.

Πρωτοποριακή μίξη μουσικών ειδών

Ξεκίνησε να ηχογραφεί τη μουσική της στο τέλος της δεκαετίας του 1950 στη δισκογραφική Bethlehem, κυκλοφορώντας το πρώτο της άλμουμ το 1957, το οποίο περιελάμβανε τα “Plain Gold Ring” και “Little Girl Blu”. Επίσης, περιείχε και τη δική της εκδοχή του “I Loves You Porgy” από το μιούζικαλ των George and Ira Gershwin “Porgy and Bess”. Υπο την στέγη διαφορετικών δισκογραφικών εταιρειών, κυκλοφορεί μια σειρά από άλμπουμς, όπως τα “The Amazing Nina Simone” (1959), “Nina Simone Sings Ellington!” (1962), “Wild Is the Wind” (1966) και “Silk and Soul” (1967).

Δεν σταματά εκεί αλλά τραγουδά τις δικές της εκδοχές στα τραγούδια των Bob Dylan “The Times They Are A-Changin” και Beatles “Here Comes the Sun”. Συνεχίζει δείχνοντας την αισθησιακή της πλευρά στα κομμάτια “Take Care of Business” (1965), “I Put a Spell on You” (1965) και “I Want a Little Sugar in My Bowl” (1967).

Κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα

Τη δεκαετία του 1960 γίνεται σύμβολο του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα. Γράφει το “Mississippi Goddam” (1963) ως απάντηση για τη δολοφονία του Medgar Evers και για τη βομβιστική επίθεση σε μια εκκλησία της Αλαμπάμα κατά την οποία σκοτώθηκαν τέσσερις νεαρές Αφροαμερικανές. Συνέχισε με το στρατευμένο τραγούδι “Young, Gifted and Black”, το οποίο έγινε ύμνος. Ακολούθησε η δολοφονία του Martin Luther King Jr. το 1968 και ο μπασίστας της έγραψε το “Why (The King of Love Is Dead)” το οποίο τραγούδησε η Simone στο Westbury Music Festival.

Δυσκολίες και “αναγέννηση”

Η Simone είχε κουραστεί από τις φυλετικές διακρίσεις που επικρατούσαν στις Η.Π.Α. Εκτός απο τη Νέα Υόρκη έζησε στην Λιβερία, την Ελβετία, την Αγγλία και τα Μπαρμπέϊντος, προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην Νότια Γαλλία. Για πολλά χρόνια η Simone υπέφερε από σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και καταστράφηκε οικονομικά από τους μάνατζερ και τις δισκογραφικές εταιρείες.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 έκανε ένα διάλειμμα απο τις ηχογραφήσεις, ώσπου επέστρεψε το 1978 με το album “Baltimore”. Απέσπασε αρκετά καλές κριτικές, αλλά οι πωλήσεις δεν άγγιξαν τα προσδοκώμενα.

Το 1980 πραγματοποιείται η “αναγέννηση” στην καριέρα της με το “My Baby Just Cares For Me”, το οποίο συνόδευε τη διαφήμιση του διάσημου αρώματος Channel No.5 στην Αγγλία. Το τραγούδι ήταν Νο. 1 στο Βρετανικό Top 10 το 1985. Εκείνη την περίοδο άρχισε να συγγράφει και την αυτοβιογραφία της “I Put a Spell on You” η οποία εκδόθηκε το 1991.

Ο επόμενος δίσκος της κυκλοφόρησε το 1993 “A Single Woman”. Με την πάροδο των χρόνων η Simone είχε ένα σταθερό κοινό που την ακολουθούσε και γέμιζε τα θέατρα όπου και αν εμφανιζόταν. Το 1998 επέστρεψε για μια συναυλία στην tri-state περιοχή της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα στο New Jersey Performing Arts Center. Την ίδια χρονιά παρευρέθηκε και στα 80α γενέθλια του Nelson Mandela.

“Φινάλε” και κληρονομιά

Τα τελευταία χρόνια της ζωής της έδινε μάχη με τον καρκίνο του μαστού. Πέθανε στα 70 της χρόνια, στις 21 Απριλίου του 2003, στο σπίτι της στη Γαλλία.

Η Simone άφησε μια σημαντική κληρονομιά με τη μουσική, την τέχνη και τον ακτιβισμό. Τραγούδησε για την αλήθεια και την ελευθερία και ακόμη και σήμερα τα τραγούδια της αποπνέουν σπουδαίο συναίσθημα και δύναμη. Απότέλεσε πρότυπο για πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Aretha Franklin, Laura Nyro, Joni Mitchell, Lauryn Hill και Meshell Ndegeocello.

H μουσική της Nina Simone αποδόμησε τα συνηθισμένα μουσικά πρότυπα. Η μουσική κλασική της παιδεία ήταν εμφανής σε όποιο είδος και αν υπηρετούσε κάθε φορά. Συχνά την αποκαλούσαν “Αρχιέρεια της Σόουλ” τίτλο που απεχθανόταν, ενώ δεν αποδεχόταν και τον τίτλο της jazz τραγουδίστριας. Όπως έχει γράψει στην αυτοβιογραφία της: “Αν πρέπει να με αποκαλούν κάτι, τότε αυτό θα έπρεπε να είναι folk τραγουδίστρια, γιατί υπήρχαν πιο πολλά folk και blues κομμάτια στη μουσική μου”.

Διαβάστε επίσης: 20 τολμηρές ατάκες από την ιδιόρρυθμη ντίβα και σύμβολο του σεξ, Μέι Γουέστ

The post Nina Simone: 21 χρόνια από τον θάνατο της θρυλικής ντίβας appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Από το 1988 έως το 2001, ο Park ήταν υπεύθυνος για τα πάντα, από τον σχεδιασμό των εξώφυλλων των άλμπουμ του Prince, τα σκηνικά στα βίντεοκλιπ έως τα αναμνηστικά – T-shirts, ημερολόγια και αφίσες.

Πολύ λίγοι άνθρωποι είχαν αυτού του είδους την πρόσβαση στον κόσμο του Prince που έχαιρε ο Park. Ήταν φανατικός θαυμαστής του Prince, είχε μεγαλώσει με τη μουσική του και ποτέ δεν περίμενε ότι θα συνεργαστούν.

Τελικά, έγινε ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του και κάθε μήνα περνούσε μία εβδομάδα στην έπαυλη  Paisley Park του καλλιτέχνη, όπου και εκεί είχε την δυνατότητα να φωτογραφίζει τον τραγουδιστή σε καθημερινές στιγμές. Οι φωτογραφίες αυτές περιλαμβάνονται στο βιβλίο “Picturing Prince” (Φωτογραφίζοντας τον Prince), όπου ο Steve Park σηκώνει την κουρτίνα και αποκαλύπτει τον άνθρωπο, τον καλλιτέχνη, τον μύθο.

Οι 50 σπάνιες φωτογραφίες του βιβλίου (ο Prince να παίζει μπάσκετ, να νοικιάζει κινηματογραφική αίθουσα στις 4 το πρωί, να παίζει μουσική με την ακουστική κιθάρα του, να στέκεται στην παιδική χαρά που είχε χτίσει για τον γιο του, ο οποίος πέθανε μία εβδομάδα μετά τη γέννηση του) είναι συνοδευόμενες από μικρές ιστορίες που έγραψε ο Park, οι οποίες ρίχνουν φως στην προσωπική ζωή του πιο αινιγματικού μουσικού της γενιάς του.

Ο Steve Park ανακάλυψε ότι υπήρχαν τρεις διαφορετικοί Prince, “Τη μία μέρα ήταν ο καλύτερος σου φίλος και ο άνθρωπος στον οποίο θα μπορούσες να πεις τις σκέψεις σου. Την άλλη μέρα ήταν το αφεντικό και ό,τι συνεπάγεται αυτό, και την άλλη μέρα ήταν απλά η δημόσια persona. Κάποιες μέρες ήταν και τα τρία πρόσωπα.”

“Το θετικό είναι ότι όλες οι φωτογραφίες που δημοσίευσα, είχαν εγκριθεί από τον Πρινς. Τις είχαμε δει όλες και επιλέξαμε ποιες θα κρατήσουμε και ποιες θα διαγράψουμε” είχε δηλώσει ο Park.

Μετά τον απροσδόκητο χαμό του καλλιτέχνη, στις 21 Απριλίου του 2016, ο Park είχε δηλώσει ότι θα τον θυμάται ως κάποιον που του έδωσε μία ευκαιρία και του έδειξε εμπιστοσύνη. “Εφόσον έχεις δουλέψει για τον Prince, σκέφτεσαι: ‘Μπορώ να κάνω τα πάντα'”, υπογράμμισε.

Το βιβλίο «Picturing Prince», τον πρόλογο του οποίου έχει γράψει η Sheila E, είναι διαθέσιμο εδώ.

Διαβάστε επίσης: 10 μαθήματα ζωής από τον αλήτη της λογοτεχνίας, Τζακ Κέρουακ

The post Prince: Οι άγνωστες πτυχές του πρίγκιπα της ποπ appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννήθηκε στο Ουλμ της Γερμανίας το 1879 από Εβραίους γονείς. Η νεανική του ηλικία, σύμφωνα με τα τότε εκπαιδευτικά δεδομένα, δεν μαρτυρούσε τη μετέπειτα λαμπρότητα του πνεύματος του. Η συνεχής δίψα του για έρευνα ωστόσο, τον οδήγησε στην ανάπτυξη της θεωρίας της σχετικότητας. Το 1921 κερδίζει το Νόμπελ Φυσικής για τις εργασίες του στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο, με τις οποίες απέδειξε ότι το φως συμπεριφέρεται ως ένας κυματισμός και μια ροή σωματιδίων. Την ίδια χρονιά μεταναστεύει στις Η.Π.Α καθώς είχε γίνει ήδη στόχος των Ναζί.

© Bettmann / Getty Images / Ideal Image

Ο  Αϊνστάιν θεωρείται ως ο πιο σημαντικός φυσικός του 20ού αιώνα, με την θεωρία του να έχει αντίκτυπο στη εξέλιξη της ατομικής ενέργειας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε με τη θεωρία ενός ενοποιημένου πεδίου. Πέθανε στις 18 Απριλίου το 1955 στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσι.

Η επίδραση των ανακαλύψεων του Αϊνστάιν σχετικά με την φύση του χώρου και του χρόνου, εξακολουθεί να αποτελεί κεντρικό αντικείμενο της επιστημονικής έρευνας σε φυσική, κοσμολογία, και μαθηματικά, ενώ το επώνυμο του χρησιμοποιείται συχνά ως χαρακτηρισμός για να δηλώσει πως κάποιος έχει υψηλή ευφυΐα.

Ιστορικές φράσεις

– “Όταν κάθεσαι με ένα ωραίο κορίτσι για δυο ώρες, σου φαίνεται σαν δυο λεπτά. Αν καθίσεις σε μια αναμμένη σόμπα για δυο λεπτά, σου φαίνεται σαν δυο ώρες. Αυτό είναι η σχετικότητα.”

– “Η φαντασία είναι πιο σημαντική από τη γνώση.”

– “Αν θες να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, εξάρτησέ την από ένα στόχο, όχι από ανθρώπους ή αντικείμενα.”

– “Οι ευφυείς άνθρωποι λύνουν τα προβλήματα. Οι μεγαλοφυείς τα προβλέπουν.”

– “Η ηθική ενός ανθρώπου πρέπει να βασίζεται στη συμπάθεια, στην παιδεία, στις κοινωνικές σχέσεις. Καμιά θρησκευτική θεμελίωση δεν χρειάζεται. Είναι πολύ μικροπρεπές να πρέπει να παρακινείται ο άνθρωπος από το φόβο της τιμωρίας του ή από την ελπίδα για ανταμοιβή μετά θάνατον.”

– “Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, ούτε εσύ ο ίδιος το έχεις καταλάβει πολύ καλά.”

– “Ο καθένας είναι μεγαλοφυΐα, αλλά αν κρίνεις ένα ψάρι από την ικανότητά του να σκαρφαλώσει σ’ ένα δέντρο, θα περάσει όλη του τη ζωή πιστεύοντας πως είναι ηλίθιο.”

– “Γάμος είναι η αποτυχημένη προσπάθεια να δώσεις διάρκεια σε ένα τυχαίο γεγονός.”

– “Η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική.”

– “Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί πετυχημένη, οι Γερμανοί θα με πουν Γερμανό και οι Γάλλοι πολίτη του κόσμου. Αν η θεωρία της σχετικότητας αποδειχτεί λάθος, τότε οι Γάλλοι θα με πουν Γερμανό και οι Γερμανοί Εβραίο.”

– “Η λογική θα σε πάει από το Α στο Β. Η φαντασία θα σε πάει παντού.”

– “Η επιστήμη χωρίς θρησκεία είναι κουτσή. Η θρησκεία χωρίς επιστήμη είναι τυφλή.”

– “Δεν είναι ότι είμαι και τόσο έξυπνος. Είναι που μένω με τα προβλήματα περισσότερο.”

– “Τα καθαρά Μαθηματικά είναι, κατά κάποιο τρόπο, η ποίηση των λογικών ιδεών.”

– “Είναι υποχρέωση κάθε ανθρώπου να δώσει πίσω στον κόσμο τουλάχιστον το ισοδύναμο αυτού που έχει πάρει από αυτόν.”

– “Οποιοσδήποτε ευφυής βλάκας μπορεί να κάνει τα πράγματα μεγαλύτερα, πιο περίπλοκα, πιο βίαια. Χρειάζεται το άγγιγμα της μεγαλοφυΐας -και πολύ θάρρος- για να κινηθούμε προς την αντίθετη κατεύθυνση.”

Διαβάστε επίσης: Οι περίεργες συνήθειες που είχε ο Αϊνστάιν και άλλες 6 ιδιοφυΐες

The post Άλμπερτ Άινσταϊν: 15 σοφές φράσεις που άφησαν ιστορία appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Από το 1912 ώς το 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές μικρού μήκους κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας τον τύπο του Σαρλό. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά ήταν επίσης ο σεναριογράφος, σκηνοθέτης και συνθέτης της μουσικής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι “Μοντέρνοι Καιροί”, “Ο Μεγάλος Δικτάτωρ”, “Τα φώτα της πόλης” και “Ο κύριος Βερντού”, που τον κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της 7ης τέχνης.

Το 1952, στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου και της Μαύρης Λίστας, έπεσε σε δυσμένεια λόγω των αριστερών πολιτικών φρονημάτων του. Ενώ ταξίδευε προς το Λονδίνο, έμαθε την απόφαση του αμερικανικού Υπουργείου Δικαιοσύνης να άρει τη βίζα του και επομένως το δικαίωμα επιστροφής. Μετά από αυτό το γεγονός παρέμεινε οριστικά στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στο Βεβέ της Ελβετίας, όπου πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου 1977. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στην Αμερική μόνο μια φορά, το 1972, προκειμένου να παραλάβει το ειδικό Τιμητικό Όσκαρ για τη συνεισφορά του στην έβδομη τέχνη, κερδίζοντας το μεγαλύτερο σε διάρκεια χειροκρότημα της ιστορίας των βραβείων.

Ενώ οι περισσότεροι από εμάς τον γνωρίσαμε μόνο μέσα από τις ταινίες του, σίγουρα υπάρχουν πολλά γεγονότα που λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν για αυτόν, όπως για παράδειγμα ότι έκλεψαν το φέρετρο του και στην συνέχεια ζήτησαν λύτρα!

Για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όλα συνέβησαν μια βροχερή νύχτα στο ελβετικό χωριό Corsier-sur-Vevey στις όχθες της λίμνης της Γενεύης. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού είχαν πέσει από νωρίς για ύπνο, χωρίς να έχουν ιδέα ότι ένα μακάβριο έγκλημα πρόκειται να διαπραχθεί δίπλα τους.

Την νύχτα εκείνη λοιπόν, και ενώ το ημερολόγιο έγραφε 1η Μαρτίου 1978, δύο μαυροντυμένοι άνδρες μπήκαν κρυφά στο μικρό νεκροταφείο του χωριού. Οι άνδρες αυτοί ήταν ο 24χρονος Πολωνός Ρόμαν Βάρντας και ο 38χρονος Γκάντσο Γκάνεβ από την Βουλγαρία, οι οποίοι είχαν καταστρώσει ένα σχέδιο που πίστευαν ότι θα τους έκανε πλούσιους.

Άρχισαν λοιπόν να εξερευνούν τους 400 τάφους του νεκροταφείου του χωριού. Οι περισσότεροι ήταν απλοί και διέθεταν έναν ξύλινο σταυρό, ανάμεσα τους όμως υπήρχε ένας μεγαλοπρεπής πέτρινος τάφος, ο οποίος είχε την εγχάραξη “Τσαρλς Τσάπλιν 1889-1977”. Ο τάφος φυσικά άνηκε στον διασημότερο κωμικό του κόσμου, ο οποίος είχε πεθάνει δύο μήνες πριν από την παραμονή Χριστουγέννων του 1997.

© Hulton Archive / Getty Images / Ideal Image

Οι δύο άνδρες έβγαλαν του κασμάδες τους και άρχισαν να σκάβουν τον τάφο. Δεν τους πήρε πολύ ώρα για να ανακαλύψουν το φέρετρο του Τσάπλιν, το οποίο φόρτωσαν στο φορτηγάκι τους και το μετέφεραν στα ανατολικά της Λίμνης της Γενεύης, όπου το έκρυψαν σε ένα χωράφι καλαμποκιού.

Την επόμενη μέρα οι κάτοικοι του μικρού χωριού ανακάλυψαν το τρομερό έγκλημα που είχε διαπραχθεί. Στην οικία των Τσάπλιν όλοι είχαν υποστεί σοκ, καθώς αναρωτιόντουσαν γιατί να συμβεί αυτό το πράγμα σε έναν άνθρωπο που μόνο χαρά έδινε στον κόσμο;

Κανείς δεν παρουσιάστηκε να παραδεχτεί το έγκλημα, ενώ τις επόμενες εβδομάδες άρχισαν να διατυπώνονται διάφορα σενάρια, πολλά από αυτά αρκετά ακραία. Ένα ήταν ότι το φέρετρο κλάπηκε από θαυμαστές του που ήθελαν να πραγματοποιήσουν την υποτιθέμενη τελευταία επιθυμία του, να ταφεί στην Αγγλία. Άλλοι έλεγαν ότι ο Τσάπλιν ήταν Εβραίος και οι κάτοικοι του χωριού δεν δέχονταν να ταφεί σε χριστιανικό νεκροταφείο.

Τελικά ο λόγος αποκαλύφθηκε τον Μάιο του 1978, καθώς η οικογένεια του Τσάπλιν είχε αρχίσει να δέχεται περίεργα τηλεφωνήματα στα οποία οι εκβιαστές ανακοίνωσαν ότι είχαν ξεθάψει την σωρό του Τσάπλιν και ζητούσαν 600.000 δολάρια για να την επιστρέψουν. Η οικογένεια αρνήθηκε κατηγορηματικά να υποκύψει στους εκβιασμούς των δύο ληστών. Έτσι, εκείνοι ξεκίνησαν τα παζάρια, μειώνοντας το ποσό των λύτρων στα 250.000 δολάρια.

Η οικογένεια Τσάπλιν απευθύνθηκε στην αστυνομία και οι αρχές αντέδρασαν ταχύτατα. Παρακολουθούσαν όλα τα τηλέφωνα της περιοχής και εντόπισαν σχεδόν αμέσως τον Βάρντας την ώρα που τηλεφωνούσε για λύτρα, ενώ λίγο μετά συνελήφθη και ο Γκανέβ.

Το μόνο πρόβλημα τώρα ήταν να επιστραφεί η σωρός του Τσάπλιν στο νεκροταφείο, ωστόσο, οι δύο ληστές είχαν ξεχάσει το ακριβές σημείο που είχαν θάψει το φέρετρο. Δυόμισι μήνες αργότερα και μετά από αρκετές έρευνες, οι αστυνομικές αρχές βρήκαν το φέρετρο. Η σορός του Τσάπλιν επέστρεψε στο κοιμητήριο του χωριού και στην θέση της προηγούμενης πέτρινης ταφόπλακας, μπήκε μια βαριά τσιμενtένια και ο τάφος σφραγίστηκε για πάντα…

Διαβάστε επίσης: Τα 10 καλά κρυμμένα μυστικά των διασήμων του “παλιού” Χόλιγουντ

The post Ένα αστείο γεγονός που πολλοί δεν γνώριζαν για τον Τσάρλι Τσάπλιν appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννήθηκε στο Παρίσι τον Ιούνιο του 1905 και ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και κριτικός. Επέλεξε να σπουδάσει φιλοσοφία και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Τα επόμενα χρόνια ιδρύει μαζί με τον Μορίς Mερλό Ποντί το περιοδικό ‘Σύγχρονοι Καιροί’.

Όσον αφορά τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις ήταν εκφραστής του κινήματος του υπαρξισμού και υποστήριζε έναν νέο ουμανισμό χωρίς την ύπαρξη Θεού. Χαρακτηριστικό του ήταν η αποστροφή σε κάθε είδους αξίωμα και γι’ αυτόν το λόγο το 1964 αρνήθηκε να παραλάβει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, επικαλούμενος προσωπικούς και αντικειμενικούς λόγους, όπως υποστήριξε σε μια δήλωση του στον Σουηδικό Τύπο. Ο πολιτικός του βίος ήταν έντονος καθώς υπήρξε υποστηρικτής του ΚΚ Γαλλίας, ενώ συμμετείχε ενεργά στον Μάη του ’68.

Συνοψίζοντας τελείως επιγραμματικά τα βασικά σημεία της θεωρίας του, ο Σαρτρ υποστήριξε την ανυπαρξία του θείου και τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής του ατόμου. Είπε για τον άνθρωπο πως «είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος» και τον έφερε αντιμέτωπο με τις πράξεις του, αποδίδοντάς του την αποκλειστική ευθύνη για αυτές. Άλλωστε θεωρούσε ότι ανεξαρτήτως των συνθηκών καθένας κρίνεται μόνο από τις πράξεις του, που επιπλέον είναι και μη αναστρέψιμες.

Όσον αφορά την προσωπική του ζωή, σύντροφος του ήταν η Σιμόν ντε Μποβουάρ με την οποία δεν παντρεύτηκαν ποτέ.

Το τέλος για τον σπουδαίο συγγραφέα γράφτηκε στις 15 Απριλίου του 1980 στο Παρίσι, όπου πέθανε από πνευμονικό οίδημα.

Αποφθέγματα

– ‘Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος, έχεις κακή παρέα.’

– ‘Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.’

– ‘Ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του.’

– ‘Στην αγάπη, ένα κι ένα κάνουν ένα.’

– ‘Μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει την βάρκα.’

– ‘Η ζωή σταματά να έχει νόημα από τη στιγμή που χάνεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι αιώνιος.’

– ‘Αν έγινα φιλόσοφος, αν επεδίωξα τόσο επίμονα τη φήμη, που ακόμα περιμένω, όλα έγιναν βασικά για να μπορώ να ρίχνω γυναίκες.’

– ‘Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας.’

– ‘Δεν υπάρχουν αθώα θύματα.’

– ‘Θέλω να διατηρήσω τον κόσμο όπως είναι, όχι γιατί μου φαίνεται καλός – αντίθετα τον θεωρώ άθλιο – αλλά γιατί ζω μέσα σ’ αυτόν και δεν μπορώ να τον καταστρέψω χωρίς να καταστραφώ μαζί του.’

– ‘Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν.’

– ‘Ο άνθρωπος είναι αυτό που θέλει ο ίδιος να είναι.’

– ‘Δεν πρόκειται να είμαι μετριόφρων. Ταπεινός, όσο θέλετε, αλλά όχι μετριόφρων. Η μετριοφροσύνη είναι η αρετή των ξενέρωτων.’

– ‘Έχω συνειδητοποιήσει ότι όλα μας τα προβλήματα προκύπτουν από την αποτυχία μας να χρησιμοποιήσουμε μια απλή και ξεκάθαρη γλώσσα.’

– ‘Ελευθερία δεν είναι αυτό που κάνεις, αλλά αυτό που κάνεις μετά από αυτό που σου κάνουν.’

– ‘Μια αγάπη, μια καριέρα, μια επανάσταση. Τόσα πράγματα που αρχίζει κανείς αγνοώντας την έξοδο.’

– ‘Υπάρχω, αυτό είναι όλο, και μου φέρνει ναυτία.’

– ‘Όλα έχουν γίνει κατανοητά, εκτός από το πώς να ζούμε.’

– ‘Ίσως είναι αναπόφευκτο, ίσως είναι υποχρεωμένος να διαλέξει κανείς ανάμεσα στο να μην είναι απολύτως τίποτα και στο να υποκρίνεται αυτό που είναι.’

– ‘Καταδικασμένος να είναι ελεύθερος.’

Διαβάστε επίσης: 25 μαθήματα ζωής από τον Τζορτζ Μπέρναρντ Σω

The post “Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος, έχεις κακή παρέα” | Ζαν-Πολ Σαρτρ appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

“Με μεγάλη λύπη λέμε σήμερα το τελευταίο αντίο στον ιδρυτή μας Roberto Cavalli”, έγραφε η ανάρτηση του ομώνυμου οίκου μόδας στο Instagram. “Με ταπεινό ξεκίνημα στη Φλωρεντία, ο Roberto ​​κατάφερε να γίνει αναγνωρισμένο όνομα παγκοσμίως, αγαπητό και σεβαστό από όλους”.

“Με φυσικό ταλέντο και δημιουργικότητα, ο Roberto πίστευε ότι ο καθένας μπορεί να ανακαλύψει και να γαλουχήσει τον καλλιτέχνη μέσα του”, συνεχίζει η ανάρτηση. “Η κληρονομιά του Roberto Cavalli θα συνεχιστεί μέσω της δημιουργικότητάς του, της αγάπης του για τη φύση και μέσω της οικογένειάς του που αγαπούσε”.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Roberto Cavalli (@roberto_cavalli)

Γεννημένος το 1940 στην Φλωρεντία, ο Cavalli γαλουχήθηκε από τον παππού του Giuseppe Rossi (ηγετική φυσιογνωμία του κινήματος Macchiaioli) και γράφτηκε στο Ινστιτούτο Τέχνης της Φλωρεντίας, όπου τράβηξε τα βλέμματα των εργοστασίων καλτσοποιίας της Ιταλίας για τα πρωτοποριακά πλεκτά του με λουλούδια, τη δεκαετία του 1960.

Με μια ανεπτυγμένη τεχνική, ο ανερχόμενος σχεδιαστής εφηύρε και κατοχύρωσε μια νέα διαδικασία εκτύπωσης για δέρμα στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η οποία γρήγορα τράβηξε τα βλέμματα ισχυρών οίκων, όπως η Hermès.

Ο Cavalli ήταν 30 ετών όταν παρουσίασε την πρώτη του ομότιτλη συλλογή στο Paris’ Salon για το Prêt-à-Porter. Οι έντονες στάμπες του και τα δέρματα intarsia έτυχαν θετικής υποδοχής, και έτσι άνοιξε το πρώτο του κατάστημα, με το όνομα “Limbo”, στο Saint Tropez το 1972. Μετά την γρήγορη αυτή επιτυχία, ο σχεδιαστής έλαβε πρόσκληση να δείξει τα επόμενα σχέδιά του στη Sala Bianca της Φλωρεντίας, μαζί με ιστορικά ονόματα της μόδας, όπως η Fendi και η Missoni.

Το όνομα του Cavalli θα γινόταν βασικό στοιχείο της Εβδομάδας Μόδας του Μιλάνου, χάρη στην καλόγουστη χρήση εξωφρενικών animal prints. Ένα από τα πιο αξιόλογα σόου του, ωστόσο, έλαβε χώρα στο Ponte Vecchio της Φλωρεντίας κατά τη διάρκεια του Pitti Uomo, όπου το ιστορικό ορόσημο λειτούργησε ως το εκπληκτικό σκηνικό για την επιστροφή του στην πατρίδα του.

Ο Cavalli κυκλοφόρησε μια βιογραφία με τίτλο Just Me! το 2014, με την ελπίδα να εμπνεύσει τους ανθρώπους να κυνηγήσουν τα όνειρά τους. “Με αυτό το βιβλίο, οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν έναν Roberto Cavalli που δεν θα περίμεναν, γιατί το ρεσιτάλ έχει τελειώσει, οπότε ανεβαίνω στη σκηνή και παρουσιάζω το πραγματικό μου εαυτό”, είπε ο σχεδιαστής στο WWD εκείνη την εποχή

“Αυτό δεν είναι ένα βιβλίο για τη μόδα, είναι για ένα αγόρι από μια ταπεινή οικογένεια που πέτυχε χάρη στην ισχυρή του θέληση”, πρόσθεσε.

Ο Cavalli έφυγε σιγά σιγά από τη μόδα το 2015, παραδίδοντας τα δημιουργικά ηνία της εταιρείας του στον Peter Dundas. Εκείνη την εποχή, η ιταλική εταιρεία Clessidra SGR ανέλαβε επίσης την ετικέτα του σχεδιαστή. Ο Dundas παρέμεινε στον ρόλο μόνο για δύο χρόνια, όπως και ο προκάτοχός του, Paul Surridge, ο οποίος διεκδίκησε την κορυφαία δημιουργική θέση το 2017. Η Vision Investment Co. LLC ανέλαβε την εταιρεία το 2019 και ο Fausto Puglisi σχεδιάζει τώρα τις συλλογές του Cavalli.

“Αγαπητέ Roberto, μπορεί να μην είσαι πια σωματικά εδώ μαζί μας, αλλά ξέρω ότι θα νιώθω το πνεύμα σου για πάντα μαζί μου”, ανέφερε ο Puglisi, ο οποίος έγινε δημιουργικός διευθυντής τον Οκτώβριο του 2020.

Διαβάστε επίσης: Έφυγε από την ζωή ο Ο. Τζ. Σίμπσον σε ηλικία 76 ετών

The post Πέθανε σε ηλικία 83 ετών ο Ιταλός σχεδιαστής Roberto Cavalli appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Οι εμπειρίες του κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου – ανασφάλεια, σύγχυση, εξορία, πείνα, στέρηση – ήταν αυτές που διαμόρφωσαν την γραφή του. Έμεινε γνωστός για το έργο του “Περιμένοντας τον Γκοντό”, στο οποίο εξετάζει τα πιο βασικά πράγματα της ζωής με ένα μοναδικό λιτό και ακραίο χιούμορ…

Λίγα λόγια και τα πιο σημαντικά αποφθέγματα του Νομπελίστα, Σάμιουελ Μπέκετ.

Λίγα λόγια

Γεννήθηκε στις 13 Απριλίου του 1906 στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας. Μαθήτευσε στο Portora Royal School, στο ίδιο σχολείο που είχε μαθητεύσει και ο Όσκαρ Ουάιλντ. Ο νεαρός Σάμιουελ αγαπούσε τις γλώσσες και ιδιαίτερα τα Γαλλικά και Ιταλικά και συνήθιζε να διαβάζει μανιωδώς τα έργα του Δάντη. Το 1927 λαμβάνει το πτυχίο του από το Trinity College του Δουβλίνου και το 1928 δίνει διαλέξεις Αγγλικών στο École Normale Supérieure του Παρισιού, τις οποίες παρακολουθούν ως φοιτητές ο Σαρτρ και η Σιμόν ντε Μποβουάρ. Στο Παρίσι συναντά τον Τζέιμς Τζόυς και οι δύο Ιρλανδοί αναπτύσσουν μια στενή φιλική και πνευματική σχέση. Ο Μπέκετ επηρεάζεται λογοτεχνικά από τον Τζόυς, μέχρι να αναπτύξει το μοναδικό προσωπικό του στυλ.

Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισέβαλαν στη χώρα, ο συγγραφέας έγινε μέλος της Γαλλικής Αντίστασης. Οι εμπειρίες του, η ματαιότητα και το παράδοξο του πολέμου είναι φανερά στα έργα του. Ο κόσμος σύμφωνα με τον Μπέκετ είναι γεμάτος με αιωρούμενες απορίες, αδιέξοδα και απελπισία. Το έργο του “Περιμένοντας τον Γκοντό” είναι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτής του της κοσμοθεωρίας.

Επέλεξε τη Γαλλική ως τη γλώσσα συγγραφής του, γράφοντας χωρίς ύφος και χωρίς να γίνεται “σκλάβος” της γραμματικής και των κανόνων. Οι σχολιαστές τον έχουν χαρακτηρίσει μεταμοντέρνο αλλά και ως εμπνευστή του θεάτρου του παραλόγου. Στα έργα του εκφράζεται η αναρχία της σκέψης του και το παράδοξο.

To 1969 του απονέμεται το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, το οποίο αρνείται να παραλάβει και παραχωρεί τα χρήματα σε πρωτοποριακούς ζωγράφους, καλλιτέχνες και σκηνοθέτες. Μεγαλώνοντας, αποφάσισε να αποσυρθεί και περνάει τα τελευταία του χρόνια απομονωμένος στο Παρίσι.

To τέλος για τον μοναδικό αυτό λογοτέχνη γράφεται στις 22 Δεκεμβρίου του 1989.

Αποφθέγματα

– ‘Τα λάθη μου είναι η ζωή μου.’

– ‘Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει. Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα.’

– ‘Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου.’

– ‘Κάθε λέξη είναι ένας άχρηστος λεκές στη σιωπή και στο τίποτα.’

– ‘Ο Θεός είναι ένας μάρτυρας που δεν μπορεί να ορκιστεί.’

– ‘Μην περιμένεις να σε κυνηγήσουν για να κρυφτείς, αυτή ήταν πάντα η αρχή μου.’

– ‘Τι γνωρίζω σχετικά με την ανθρώπινη μοίρα; Θα μπορούσα να σας πω περισσότερα σχετικά με τα ραδίκια!’

– ‘Το να βρει μια φόρμα για να τακτοποιήσει τη χαώδη ακαταστασία. Αυτός είναι ο σκοπός του καλλιτέχνη τώρα.’

– ‘Σε όλη την απαίσια ζωή μου σερνόμουνα στη λάσπη, και μου μιλάς εμένα για το ωραίο τοπίο…’

– ‘Τίποτα δεν συμβαίνει, κανένας δεν έρχεται, κανένας δεν πηγαίνει, είναι τρομερό.’

– ‘Ο James Joyce ήταν ένας συνθέτης: προσπαθούσε να φέρει μέσα όσο περισσότερα μπορούσε. Εγώ είμαι ένας αναλυτής: προσπαθώ να αφήσω απ’ έξω όσο περισσότερα μπορώ.’

– ‘Ξέρεις από τι πέθανε η μητέρα Πεγκ; Από σκοτάδι.’

– ‘Η συνήθεια είναι πολύ καλός σιγαστήρας.’

– ‘Ο αέρας είναι γεμάτος από τις κραυγές μας. Αλλά η συνήθεια τις σβήνει.’

– ‘Όταν είναι κανείς μέσα στα σκατά μέχρι το λαιμό, δεν του μένει τίποτε άλλο παρά να τραγουδήσει.’

Διαβάστε επίσης: 20 πράγματα που μας έμαθε για την ζωή ο ιδιοφυής Ζαν-Πολ Σαρτρ

The post “Η συνήθεια είναι πολύ καλός σιγαστήρας” και άλλα 14 μαθήματα ζωής από τον Σάμιουελ Μπέκετ appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

“Στις 10 Απριλίου, ο πατέρας μας, Ορενταλ Τζέιμς Σίμπσον, υπέκυψε στη μάχη του με τον καρκίνο”, ανακοίνωσε η οικογένεια του στο X.

“Ήταν περιτριγυρισμένος από τα παιδιά και τα εγγόνια του. Κατά τη διάρκεια αυτής της μεταβατικής περιόδου, η οικογένειά του ζητά να σεβαστείτε τις επιθυμίες τους για ιδιωτικότητα”, συνεχίζει η δήλωση.

Ο Σίμπσον αποκάλυψε τον Μάιο του 2023 ότι έδινε μάχη με τον καρκίνο και είχε υποβληθεί σε χημειοθεραπεία. Αν και δεν μοιράστηκε τον τύπο του καρκίνου που είχε, είπε σε ένα βίντεο ότι “δείχνει να τον νικάει”.

Ο Σίμπσον έπαιξε στο NFL για 11 σεζόν, πρώτα με τους Buffalo Bills και στη συνέχεια για μια σύντομη θητεία με τους San Francisco 49ers. Μετά την αποχώρησή του από το ποδόσφαιρο, εργάστηκε ως αθλητικογράφος, διαφημιστής και ηθοποιός.

© Getty Images / Ideal Image

Τον Ιούνιο του 1994, η πρώην σύζυγός του Νικόλ Μπράουν Σίμπσον και ο φίλος της Ρον Γκόλντμαν, μαχαιρώθηκαν έξω από το σπίτι της στο Λος Άντζελες. Η αστυνομία είχε ανακοινώσει την πρόθεσή της να συλλάβει τον Σίμπσον, αλλά πέντε ημέρες μετά τους φόνους, διέφυγε με το λευκό Ford του και με έναν πρώην συμπαίκτη του – έχοντας μαζί του το διαβατήριό του και ρούχα μεταμφίεσης.

Τελικά παραδόθηκε και δικάστηκε τον Νοέμβριο του 1995. Μετά από 11 μήνες, αθωώθηκε από τις κατηγορίες για φόνο.

Μετά την αθώωσή του, ο Σίμπσον δήλωσε ότι “θα κυνηγήσω ως πρωταρχικό στόχο της ζωής μου τον δολοφόνο ή τους δολοφόνους που σκότωσαν τη Νικόλ και τον κ. Γκόλντμαν… Είναι κάπου εκεί έξω… Δεν θα σκότωνα, δεν θα μπορούσα και δεν σκότωσα κανέναν”.

© Getty Images / Ideal Image

Οι οικογένειες Γκόλντμαν και Μπράουν άσκησαν στη συνέχεια αγωγή κατά του Σίμπσον σε αστικό δικαστήριο.

Το 1997, ένα κατά κύριο λόγο λευκό σώμα ενόρκων στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια έκρινε τον Σίμπσον υπεύθυνο για τους δύο θανάτους και τον διέταξε να καταβάλει αποζημίωση 33,5 εκατομμυρίων δολαρίων.

“Επιτέλους έχουμε δικαιοσύνη για τον Ρον και τη Νικόλ”, δήλωσε ο Φρεντ Γκόλντμαν, πατέρας του Ρον Γκόλντμαν, μετά την ετυμηγορία.

Στις 3 Οκτωβρίου 2008, 13 χρόνια μετά την αθώωσή του στη δίκη για τον φόνο, καταδικάστηκε από ενόρκους του Λας Βέγκας για κατηγορίες που περιλάμβαναν απαγωγή και ένοπλη ληστεία.

Αυτές προέκυψαν από ένα περιστατικό του 2007 σε ένα ξενοδοχείο-καζίνο, κατά το οποίο ο Σίμπσον και πέντε άνδρες έκλεψαν αθλητικά αναμνηστικά αξίας χιλιάδων δολαρίων από δύο εμπόρους.

Ο Σίμπσον δήλωσε ότι απλώς προσπαθούσε να ανακτήσει τη δική του περιουσία, αλλά καταδικάστηκε σε 33 χρόνια φυλάκιση και εξέτισε μόλις εννέα χρόνια πριν αποφυλακιστεί με όρους το 2017.

Μετά την αποφυλάκιση του ο Σίμπσον μετακόμισε σε μια περιφραγμένη κοινότητα στο Λας Βέγκας. Του χορηγήθηκε πρόωρη αποφυλάκιση με αναστολή το 2021 λόγω καλής συμπεριφοράς.

Διαβάστε επίσης: Σαρλ Μπωντλαίρ: 20 σπουδαίες ατάκες από τον “καταραμένο ποιητή” που ήρθε στη ζωή πριν 2 αιώνες

The post Έφυγε από την ζωή ο Ο. Τζ. Σίμπσον σε ηλικία 76 ετών appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.