Ο  Ράφαελ Ρόου είναι Βρετανός δημοσιογράφος ο οποίος γεννήθηκε και ανατράφηκε στο νοτιοανατολικό Λονδίνο. Προσχώρησε στο BBC το 2001 για το πρόγραμμα ραδιοφωνικών ειδήσεων, Today. Ο τόνος, το στυλ και η προφορά του ήταν διαφορετικά από αυτά που συνήθως ακούγονταν στο πρόγραμμα ναυαρχίδα και προκάλεσαν έκπληξη στο κοινό του Radio 4. Ωστόσο, η πορεία του Ράφαελ για να γίνει δημοσιογράφος ήταν μοναδική και αξιοσημείωτη.

Το 1988, σε ηλικία 19 ετών, καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για μια δολοφονία και ληστεία που δεν διέπραξε ποτέ. Τον Ιούλιο του 2000, μετά από 12 χρόνια φυλάκισης, το Εφετείο απέρριψε τις ποινικές του καταδίκες και απελευθερώθηκε. Μετά από ένα χρόνο και αφού ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο, ο Ράφαελ επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο αποφασισμένος να γίνει δημοσιογράφος.

Ο Ρόου είναι αυτοδίδακτος στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης και – ενάντια στις πιθανότητες – κατά τη διάρκεια της ποινής του, σπούδασε δημοσιογραφία μέσω αλληλογραφίας. Ειδικεύεται στις έρευνες, ιδιαίτερα τις ανθρώπινες τραγωδίες που γεννιούνται από τα λάθη του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης.

Ως θέμα πολλών δημοσιογράφων, οι οποίοι εξέπεμπαν και έγραφαν κατά τη διάρκεια της μακράς εκστρατείας του για δικαιοσύνη, ο Ράφαελ έχει μια μοναδική εικόνα και για τις δύο όψεις του νομίσματος. Μέσα από το ξεχωριστό του υπόβαθρο και ως πρώτος άνθρωπος μικτής φυλής που έγινε ρεπόρτερ για την Today, το Six O’Clock News και το Panorama, βοήθησε να ξαναγραφτούν οι κανόνες για το τι κάνει ένας δημοσιογράφος του BBC.

Το 2018, ο Ράφαελ Ρόου γίνεται εθελοντικά τρόφιμος σε μερικές από τις πιο σκληρές φυλακές του κόσμου για λογαριασμό της σειράς του Netfix, “Οι πιο Σκληρές Φυλακές του Κόσμου”. Ενσωματώνεται με τους φυλακισμένους σε κάθε φυλακή για μια εβδομάδα, μοιράζεται ένα κελί με πραγματικούς κρατουμένους και συμμετέχει στην καθημερινή τους ζωή ενώ είναι φυλακισμένος. Προσχωρεί επίσης στην καθημερινότητα των φρουρών για να ανακαλύψει τις τακτικές που υιοθετούν για να διατηρήσουν την ειρήνη σε αυτά τα ασταθή περιβάλλοντα.

Ο Ρόου έχει βρεθεί σε φυλακές στη Βραζιλία, την Παπούα -Νέα Γουινέα, την Ουκρανία και το Μπελίζ, αντιμετωπίζοντας ισοβίτες, κακοποιούς και συμμορίες.

“Το να επιστρέψω στο εσωτερικό των φυλακών για να κινηματογραφηθεί αυτή τη σειρά ήταν μια από τις πιο δύσκολες αποφάσεις που πήρα”, έχει δηλώσει. “Η ανάληψη της περσόνα ενός φυλακισμένου προκειμένου να βυθιστώ στην καθημερινή ζωή και τη ρουτίνα των καταδικασθέντων εγκληματιών, και με τις συνθήκες που επικρατούν στον κόσμο αυτό, ήταν επικίνδυνο. Οι συνθήκες στις φυλακές αυτές είναι τόσο δύσκολες για πολύ διαφορετικούς λόγους, και οι φυλακισμένοι που μίλησα μαζί τους για να μου δώσουν μια εικόνα της επικρατούσας κατάστασης, ήταν μια διαδικασία τόσο καθηλωτική όσο και ανατριχιαστική”.

Η σειρά αποκαλύπτει τη μοναδική στάση απέναντι στους φυλακισμένους σε διαφορετικές χώρες και πολιτισμούς, και τους ποικίλους τρόπους που εξισορροπούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και η δημόσια ασφάλεια.

Διαβάστε επίσης: 13 διάσημοι τραγουδιστές που βρέθηκαν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής

The post Μία ματιά στις πιο σκληρές φυλακές του κόσμου appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Υπάρχουν πολλοί μεγαλοφυείς εγκληματίες, οι οποίοι έχουν υψηλό δείκτη IQ και την ικανότητα να προβλέπουν τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν, διαπράττοντας τα τέλεια εγκλήματα. Από την άλλη μεριά υπάρχουν και εκείνοι οι εγκληματίες, των οποίων η ανοησία μας κάνει να αναρωτιόμαστε: “Πως στο καλό επιβίωναν τόσο καιρό;”

Το κακό με έναν ανόητο,  ειδικά όταν πρόκειται να διαπράξει ένα έγκλημα, είναι ότι μπορεί να αποδειχτεί αρκετά επικίνδυνος, επειδή μπορεί να καταλήξει να τραυματίσει τον εαυτό του ή κάποιον άλλον. Είναι σαν τους ληστές στην ταινία “Μόνος στο Σπίτι”, μόνο που αυτοί δεν είναι φανταστικοί χαρακτήρες, αλλά άνθρωποι οι οποίοι αποφάσισαν μια μέρα να διαπράξουν ένα έγκλημα, ωστόσο, χάρη στην ανοησία τους πιάστηκαν κατευθείαν από την αστυνομία.

Εδώ είναι 10 ηλίθιοι εγκληματίες που πιάστηκαν για γελοίους λόγους.

“Doing. Tesco. Over.”

Ο ένοπλος ληστής Andrew Hennells, συνελήφθη αφού καυχήθηκε στο Facebook για τα σχέδιά του να επιτεθεί σε ένα σούπερ μάρκετ Tesco, κάνοντας ένα ποστ το οποίο περιλάμβανε μια selfie, την εικόνα ενός μαχαιριού και την λεζάντα: “Doing. Tesco. Over.”

Η αστυνομία τον έπιασε 15 λεπτά αργότερα με το μαχαίρι και 410 λίρες σε μετρητά, τα οποία έκλεψε από ένα Tesco στο King’s Lynn του Νόρφολκ.

Έμεινε φυλακισμένος για τέσσερα χρόνια.

Ο κλέφτης Goldilocks που πιάστηκε να κοιμάται

Ένα ζευγάρι συνταξιούχων ζευγάρι από την κομητεία Λανκασάιρ, επέστρεψε στο σπίτι του μετά από διακοπές το 2014, βρίσκοντας έναν διαρρήκτη να κοιμάται στο κρεβάτι τους.

Ο Martin Holtby και η Pat Dyson έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν ότι ο εισβολέας, Lukasz Chojnowski, είχε πλύνει τα πιάτα τους, είχε βάλει πλυντήριο και είχε αγοράσει ακόμη και κάποια τρόφιμα.

Η κυρία Dyson δήλωσε ότι το σπίτι τους δεν ήταν πολύ τακτοποιημένο όταν πήγαν διακοπές, αλλά ο Chojnowski – ο οποίος ήταν από την Πολωνία και μετακόμισε στο Λιντς – το είχε συγυρίσει.

“Έκαψε μια παλιά κατσαρόλα, αλλά συμβαίνουν αυτά!” πρόσθεσε. Ο Chojnowski, 28 ετών τότε, παραδέχτηκε την διάρρηξη και του χορηγήθηκε αναστολή δύο ετών και ένα πρόστιμο 200 ​​δολαρίων.

Κλοπή πιγκουίνου!

Δύο τουρίστες από την Ουαλία, βρέθηκαν στο δικαστήριο το 2012, καθώς μέθυσαν και έκλεψαν έναν πιγκουίνο που ονομαζόταν Dirk, από το θαλάσσιο πάρκο Sea World στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας.

Ο Rhys Owen Jones, 21 ετών, και ο Keri Mules, 20 ετών, από τηn Νότια Ουαλία, διέρρηξαν το πάρκο της Χρυσής Ακτής του Κουίνσλαντ, κολύμπησαν με δελφίνια, άφησαν έναν πυροσβεστήρα εκεί που εσωκλείονταν οι καρχαρίες και μετά έκλεψαν τον κακόμοιρο Dirk.

Όταν ξύπνησαν – με μεγάλο hangover -, βρήκαν το τρομαγμένο πτηνό στο διαμέρισμα τους, και προσπάθησαν να το περιποιηθούν ταΐζοντας το και βάζοντας το στο ντους.

Αργότερα απελευθέρωσαν τον Dirk σε ένα κανάλι, αλλά εντοπίστηκαν από τους ντόπιους, οι οποίοι κάλεσαν την αστυνομία. Ο δικαστής τους επέβαλε πρόστιμο 1.000 δολάρια και τους είπε να πίνουν “λιγότερη βότκα”.

Ο Dirk διασώθηκε και επέστρεψε στο θαλάσσιο πάρκο, σώος και αβλαβής.

Δεν του άρεσε η φωτογραφία

Ένας άνδρας που ήταν ύποπτος για εμπρησμό και βανδαλισμό, έστειλε στην αστυνομία του Οχάιο των ΗΠΑ μια selfie, επειδή θεώρησε ότι η φωτογραφία που υπήρχε στο ένταλμα σύλληψης του δεν τον κολάκευε.

Ο Donald “Chip” Pugh έστειλε με μήνυμα στην αστυνομία μια φωτογραφία του και έγραψε: “Εδώ είναι μια καλύτερη φωτογραφία, αυτή που έχετε είναι χάλια.”

Είπε σε έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό: “Φίλε, η φωτογραφία ήταν εντελώς λάθος, με έκανε να μοιάζω σαν ένα Thundercat … ή τον James Brown φυγά. Δεν μπορούσα να το ανεχτώ.”

Το αστυνομικό τμήμα αποκρίθηκε λέγοντας: “Τον ευχαριστούμε πολύ που μας βοήθησε, αλλά τώρα θα εκτιμούσαμε αν ερχόταν να μας μιλήσει.”

Αργότερα συνελήφθη στην Φλόριντα.

Μην κουνηθείτε! Κρατάω αγγούρι!

Ένας άνδρας προσπάθησε να ληστέψει ένα γραφείο στοιχημάτων στην Γλασκώβη ενώ ήταν “οπλισμένος” με ένα… αγγούρι!

Ο Gary Rough απείλησε με το λαχανικό – το οποίο είχε καλυμμένο με μια μαύρη κάλτσα – μια εργαζόμενη γυναίκα του στοιχηματικού γραφείου της Ladbrokes στο Shettleston, ζητώντας μετρητά, κάτι που η υπάλληλος αρνήθηκε.

Στην συνέχεια ρίχθηκε στο πάτωμα από έναν αστυνομικό και συνελήφθη. Αρχικά είπε στην αστυνομία ότι πρόκειται για ένα “αστείο” πριν διερωτηθεί: “Αλήθεια τώρα, θα πάω φυλακή γι’ αυτό;”

Πράγματι φυλακίστηκε το 2014, καθώς παραδέχτηκε ότι ο σκοπός της επίθεσης του ήταν η ληστεία.

Ο Ταλιμπάν

Οι αξιωματικοί της αστυνομίας έμειναν άναυδοι, όταν ένας διοικητής των Ταλιμπάν παραδόθηκε και στην συνέχεια διεκδίκησε την ανταμοιβή των 100 δολαρίων για την σύλληψη του!

Ο Mohammad Ashan, ένας χαμηλόβαθμος διοικητής των Ταλιμπάν, ήταν ύποπτος για την οργάνωση επιθέσεων εναντίον των αμερικανικών και αφγανικών στρατευμάτων στα ανατολικά της χώρας.

Σύμφωνα με αναφορές, το 2012 πήγε σε ένα σημείο ελέγχου της αστυνομίας, έδειξε την αφίσα στην οποία ήταν καταζητούμενος και ζήτησε την αμοιβή των 100 δολαρίων για όποιον τον έπιανε.

Οι αρχές δεν μπορούσαν με τίποτα να εξηγήσουν την ενέργεια του αυτή, παρόλο που ένας αξιωματούχος των ΗΠΑ δήλωσε στους δημοσιογράφους: “Είναι προφανές ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ανόητος.”

Ληστής χρειάζεται βοήθεια για να αποδράσεις

Οι κάμερες κλειστού κυκλώματος ενός καταστήματος που πουλούσε εφημερίδες στο Άμπιγκτον του Οξφορντσάιρ, κατέγραψαν την αποτυχημένη ληστεία ενός άνδρα το 2012.

Κατά την προσπάθειά του να ληστέψει το κατάστημα, ο James Allan έβγαλε την μπαλακλάβα του, έπεσε πάνω σε κάτι αναψυκτικά και στην συνέχεια αδυνατούσε να ανοίξει την πόρτα για να ξεφύγει – γιατί την έσπρωχνε αντί να την τραβά.

Η κυρία που μόλις είχε απειλήσει με ένα ψεύτικο όπλο, πήγε να την ανοίξει γι’ αυτόν.

Το αστείο είναι ότι είχε προσπαθήσει να ληστέψει το ίδιο κατάστημα 10 ημέρες νωρίτερα. Ο Allan, 29 ετών τότε, καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης για το αδίκημα που εμφανίζεται στο βίντεο και δύο χρόνια για την κατοχή όπλου ή απομίμησης όπλου.

Έμεινε κρεμασμένος

Ένας διαρρήκτης στην Κίνα έπρεπε να διασωθεί, καθώς στην προσπάθεια του να μπει, μέσα από ένα μικρό παράθυρο, σε ένα διαμέρισμα στον πέμπτο όροφο μιας πολυκατοικίας, σφήνωσε και έμεινε αρκετή ώρα με το σώμα του να κρέμεται έξω από το κτίριο.

Οι διασώστες έκαναν 30 λεπτά για να τον ελευθερώσουν. Τελικά παραδόθηκε στην αστυνομία.

Ο ληστής τράπεζας που έδωσε την διεύθυνση του

Ένας επίδοξος ληστής τράπεζας, ο οποίος μεταμφιέστηκε φορώντας γυαλιά ηλίου και κάλτσες πάνω από τα παπούτσια του, έδωσε στην ταμία το πλήρες όνομα του και την διεύθυνση του – μισή ώρα πριν επιχειρήσει να ληστέψει το υποκατάστημα.

Ο 27χρονος Dean Smith, πήγε στο τοπικό υποκατάστημα της Barclays στο Treorchy της Νότιας Ουαλίας, για να αλλάξει την διεύθυνση του και παρατήρησε τις στοίβες των μετρητών.

Επέστρεψε μισή ώρα μετά, οπλισμένος με ένα μαχαίρι ψωμιού και μια τραγική αμφίεση, απαιτώντας τα χρήματα, αλλά έφυγε με άδεια χέρια όταν η ταμίας του αρνήθηκε. Μάλιστα, ένας 70χρονος κύριος του πρόσφερε 20 λίρες για να φύγει. Η αστυνομία δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να τον εντοπίσει.

Ο ίδιος αναγνώρισε ότι ήταν “πολύ ηλίθιος” και φυλακίστηκε για δυόμισι χρόνια για απόπειρα ληστείας και κατοχή όπλου το 2014.

Έξυπνο τηλέφωνο, χαζός ληστής

Δεν είναι ο πρώτος ληστής που συνελήφθη από selfie, και πιθανότατα ούτε ο τελευταίος. Ο Ashley Keast, χρησιμοποίησε μια κλεμμένη κάρτα SIM, για να τραβήξει μια selfie μέσα στο σπίτι που λήστεψε.

Στην συνέχεια δημοσίευσε την φωτογραφία του στην εφαρμογή Messenger του Whatsapp – και την έστειλε εν αγνοία του στους συναδέλφους του ανθρώπου που λήστεψε.

Οι αστυνομικοί βρήκαν στο σπίτι του ένα κλεμμένο ρολόι Rolex αξίας 4.000 λιρών, κρυμμένο πίσω από ένα ψυγείο. Ο 25χρονος Keast, φυλακίστηκε για δύο χρόνια και οκτώ μήνες το 2014, αφού ομολόγησε την διάρρηξη.

Διαβάστε επίσης: 6 ηθοποιοί που πέθαναν στα γυρίσματα ταινιών!

The post Εγκληματίες που “πιάστηκαν” για εντελώς γελοίους λόγους appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1883 στην Κολωνία της Γερμανίας σε συνθήκες ακραίας φτώχιας. Ήταν το μεγαλύτερο από τα 13 παιδιά μιας εξαθλιωμένης οικογένειας, η οποία κατοικούσε σε ένα διαμέρισμα με ένα υπνοδωμάτιο. Ο πατέρας του ήταν αλκοολικός με σαδιστικές τάσεις, ο οποίος ξυλοκοπούσε τη σύζυγο και τα παιδιά του και βίαζε τις κόρες του.

Αυτή η καθημερινή υποταγή στην σεξουαλική κακοποίηση, πρέπει να είχε τεράστια επιρροή στον 9χρονο Κέρτεν, ο οποίος ανέπτυξε στενές φιλίες με έναν μεσήλικο άνδρα, μπόγια στο επάγγελμα, ο οποίος τον μύησε στη σεξουαλική διαστροφή, και συγκεκριμένα στην κτηνοβασία. Οι δυο τους έπιαναν σκυλιά, τα οποία βίαζαν, τα βασάνιζαν και στην συνέχεια τα μαχαίρωναν.

Ο ίδιος έχει υποστηρίξει ότι όταν ήταν 9 ετών έπνιξε δύο φίλους του ενώ έκαναν βαρκάδα σε μια λίμνη. Έσπρωξε ένα από τα δύο αγόρια στο νερό, και όταν άρχισε να πνίγεται, το άλλο αγόρι της παρέας βούτηξε για να τον σώσει. Ο Κέρτεν κράτησε τα κεφάλια και των δύο αγοριών κάτω από το νερό μέχρι που πνίγηκαν. Ένιωσε τρομερή ευχαρίστηση όταν κατάλαβε τι είχε κάνει.

Το 1899, ο 16χρονος Κέρτεν αποπειράθηκε να στραγγαλίσει μία κοπέλα με την οποία διατηρούσε σεξουαλικές σχέσεις. Ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασε να προκαλέσει πόνο σε άνθρωπο και η απόλαυση που ένιωσε ήταν ακόμα εντονότερη. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Κέρτεν φυλακίστηκε για μία σειρά από κλοπές και εμπρησμούς. Όχι όμως για τα άλλα του εγκλήματα.

Αποφυλακίστηκε το 1904 και επέστρεψε στη φυλακή, ένα χρόνο αργότερα. Η δεύτερη κάθειρξη διήρκησε οχτώ χρόνια και κόντεψε να καταστρέψει την ήδη διαταραγμένη ψυχολογία του. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι φυλακισμένοι ικανοποιούνταν με φαντασιώσεις γυμνών γυναικών, ο Κέρτεν σκεφτόταν μαζικές δολοφονίες.

Το πρώτο του τεκμηριωμένο θύμα ήταν ένα 10χρονο κοριτσάκι. Στις 25 Μάιου του 1913 διέρρηξε ένα διαμέρισμα στην Κολωνία, σε ένα από τα  δωμάτια του οποίου κοιμόταν ένα κοριτσάκι. Ο Κέρτεν το πλησίασε και τύλιξε τα χέρια του γύρω από το λαιμό της μέχρι που έχασε τις αισθήσεις του. Με το ένα χέρι παραβίασε τα γεννητικά όργανα του κοριτσιού και με το άλλο, έβγαλε ένα μικρό μαχαίρι από την τσέπη και το πίεσε στο λαιμό του θύματος. Έκανε δύο οριζόντιες τομές και ένιωσε το αίμα να τον πιτσιλάει. Τη στιγμή που είδε το αίμα ήρθε σε οργασμό.

Επέστρεψε στον έξω κόσμο το 1921, μετά από άλλη μία οκταετή κάθειρξη για λιποταξία. Μετακόμισε στο Ντίσελντορφ, όπου συνάντησε και παντρεύτηκε μια πρώην πόρνη, η οποία είχε φυλακιστεί για τη δολοφονία του αρραβωνιαστικού της. Για τέσσερα χρόνια δεν διέπραξε ούτε ένα έγκλημα. Το 1925 άρχισε πάλι τις σεξουαλικές επιθέσεις και τους εμπρησμούς. Πέρασε μερικές βδομάδες στη φυλακή.

Με την αποφυλάκισή του, ξεκίνησε εκ νέου τις επιθέσεις, οι οποίες ήταν δριμύτερες απ’ ό,τι στο παρελθόν. Προσέγγιζε νεαρές κοπέλες και προσπαθούσε να τις στραγγαλίσει. Όταν ο στραγγαλισμός δεν τον ικανοποιούσε, τις μαχαίρωνε μανιασμένα, για να δει το αίμα τους να τρέχει. Οι εφημερίδες άρχισαν να αποκαλούν τον δολοφόνο το “Βαμπίρ του Ντίσελντορφ”.

Ο Κέρτεν τρομοκρατούσε το Ντίσελντορφ από 1929 έως το 1930, προκαλώντας μαζική υστερία στους κατοίκους. Σε μια τρανή επίδειξη αυτοεκπληρούμενης προφητείας, αρχίζει να πίνει πράγματι το αίμα των θυμάτων του, αφού αυτό ισχυρίζονταν όλες οι γερμανικές εφημερίδες. Ταυτοχρόνως, η αστυνομία ανακρίνει περισσότερους από 9.000 υπόπτους, επιστρατεύει ακόμα και μέντιουμ, θεωρώντας πως όλες αυτές οι δολοφονίες δεν μπορεί να είναι έργο ενός ανθρώπου!

Ο λόγος ήταν ότι ο Κέρτεν δεν είχε σταθερή μέθοδο στις δολοφονίες του, κι αυτό μπέρδευε την αστυνομία. Στραγγάλιζε με τα χέρια του και με σχοινιά, μαχαίρωνε με ψαλίδια και μαχαίρια, και έλιωνε κρανία με σφυριά. Επιπλέον, ήταν και η συχνότητα των δολοφονιών, που παραήταν μεγάλη για να αποδοθούν σε έναν μόνο δράστη. Υπήρχαν μέρες που γίνονταν πάνω από δύο φόνοι!

Ο serial killer συνέχιζε απτόητος τη δράση του, και παρά τις περιγραφές, παρέμενε ασύλληπτος. Τον χειμώνα και την άνοιξη του 1930, οι επιθέσεις του δεν καταλήγουν σε φόνο. Ήταν γιατί πλέον ήθελε απλώς να συντηρήσει τον μύθο του και να κλιμακώσει την ένταση του τρόμου που είχε πυροδοτήσει.

Συνελήφθη τον Μάιο του 1931. Στη δίκη του, ο Κέρτεν υποστήριξε ότι σκότωνε για να τιμωρήσει την άδικη κοινωνία που τον έστειλε στη φυλακή για τόσα χρόνια. Σύμφωνα με τον ψυχίατρο Μπεργκ, ο Κέρτεν σκότωνε κατά 90% για να ικανοποιήσει την σαδιστική και σεξουαλική του μανία και κατά 10% λόγω της κοινωνικής αδικίας.

Οι ένορκοι χρειάστηκαν μόλις 90 λεπτά για να τον καταδικάσουν σε θανατική ποινή. Οδηγήθηκε στην γκιλοτίνα στις 2 Ιουλίου 1931 και όταν τελικά έπεσε η λεπίδα, μια ολόκληρη κοινωνία απελευθερώθηκε από τον τρόμο.

Διαβάστε επίσης: 8 κανίβαλοι που θα έκαναν ακόμα και τον Χάνιμπαλ Λέκτερ να αηδιάσει!

The post Πέτερ Κέρτεν: Οι ένορκοι χρειάστηκαν μόλις 90 λεπτά για να τον καταδικάσουν σε θάνατο appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Η Γιακούζα δρα πολύ διαφορετικά από τις υπόλοιπες εγκληματικές οργανώσεις και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο σύγχρονες στον κόσμο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η αστυνομία έκρινε ότι η Γιακούζα είχε 184.100 μέλη, ωστόσο τα τελευταία χρόνια ο αριθμός τους έχει μειωθεί. Η μείωση αυτή οφείλεται συχνά στις μεταβαλλόμενες ευκαιρίες της αγοράς και σε πολλές νομικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Ιαπωνία που αποθαρρύνουν την ανάπτυξη της Γιακούζα.

Παρά το μειωμένο αριθμό τους, τα μέλη της Γιακούζα εξακολουθεί να ασκούν μια σειρά από εγκληματικές δραστηριότητες και πολλοί Ιάπωνες πολίτες παραμένουν φοβισμένοι από την απειλή που αυτά τα άτομα θέτουν για την ασφάλεια τους. Οι περισσότερες από τις δραστηριότητες τους είναι παράνομες (παράνομος τζόγος, ξέπλυμα χρήματος, εκβιασμοί, τοκογλυφία, εμποριο ναρκωτικών και λευκής σαρκός, συμβόλαια θανάτου), ωστόσο διατηρούν και νόμιμες εταιρείες.

Όνομα και προέλευση

Ο όρος Γιακούζα στα ιαπωνικά σημαίνει «8-9-3» (Ya-Ku-Za) που έγιναν η λέξη “Yakuza” και σημαίνει άχρηστο ή άσκοπο. Πρόκειται για το χειρότερο φύλλο στο Oicho-Kabu, το ιαπωνικό black jack, όπου το φύλλο που κερδίζει δεν είναι το 21 αλλά το 19. Οπότε όποιος τραβούσε 20 έχανε. Ο όρος σταδιακά άρχισε να σημαίνει «απόκληρος» και σημειολογικά βάπτισε την οργάνωση.

Υπάρχουν αρκετές θεωρίες για την προέλευση των Γιακούζα. Η πρώτη θέλει τους Γιακούζα να προέρχονται από τους kabuki-mono (σημαίνει κάτι μεταξύ τρελού και αλλόκοτου), μια τάξη εκκεντρικών σαμουράι του 17ου αιώνα που ντύνονταν προκλητικά, έφεραν πολύ μακροά σπαθιά, εκφόβιζαν ολόκληρα χωριά και μερικές φορές εκτελούσαν αμάχους για κανέναν ιδιαίτερο λόγο.

Όταν οι υπηρεσίες που προσέφεραν έπεσαν σε δυσμένεια, άρχισαν τις κλοπές, τους εκβιασμούς και τη τρομοκρατία. Η ίδια η Γιακούζα δε δέχεται αυτή την άποψη και υποστηρίζει ότι προέρχεται από τους machi-yokko (υπηρέτες της πόλης), οι οποίοι προστάτευαν τους πολίτες από τους kabuki-mono, σαν σύγχρονοι Ρομπέν των Δασών.

Η λέξη “Yakuza” αναφερόταν αρχικά για ένα άτομο που ήταν μέλος συμμορίας, αλλά σήμερα αναφέρεται στο οργανωμένο έγκλημα της Ιαπωνίας στο σύνολο του. Το “Boryokudan”, μια άλλη λέξη για την Γιακούζα, θεωρείται προσβολή. Αναφέρεται στους εκφυλισμένους, βίαιους γκάνγκστερ χωρίς παράδοση ή τιμή. Έτσι ονοματίζει η ιαπωνική αστυνομία την Γιακούζα.

Sokaiya

Η μέθοδος Sokaiya είναι στην ουσία μια μορφή δωροδοκίας που εφαρμόζεται από την Γιακούζα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση τα ποσά είναι τεράστια. Αγοράζουν μετοχές από μια εταιρεία για να αποκτήσουν έναν τόπο για την συνάντηση των μετόχων. Μετά, θα προσπαθήσουν να βρουν όσο γίνεται περισσότερα σκοτεινά μυστικά για τους ιθύνοντες της εταιρίας και τους εκβιάζουν, ότι αν δεν τους δώσουν αυτό που θέλουν, θα αποκαλύψουν όσα ξέρουν. Να ξέρετε, ότι οι Ιάπωνες είναι ο λαός που φοβάται περισσότερο από κάθε άλλον, τον δημόσιο εξευτελισμό. Φυσικά, όλο αυτό γίνεται με πολύ μεγάλη ευγένεια, χωρίς την χρήση όπλων.

Irezumi

© Barcroft Media / Getty Images / Ideal Image

Η Γιακούζα έχει αφομοιώσει τόσο τα παραδοσιακά ιαπωνικά χαρακτηριστικά, όσο και τα πιο δυτικά πρότυπα, όπως τα μαύρα κουστούμια και τα ακριβά αυτοκίνητα. Ένα πρώτο χαρακτηριστικό γνώρισμα των μελών της Γιακούζα είναι τα τατουάζ,  όμως σε αντίθεση με τις σύγχρονες διαδικασίες εδώ το μελάνι εγχύνεται κάτω από δέρμα του μέλους. Αυτή η μέθοδος ονομάζεται Irezumi. Τα τατουάζ διαφέρουν μεταξύ τους ανάλογα με την οικογένεια στην οποία ανήκει το μέλος, ωστόσο συνήθως απεικονίζουν παραδοσιακές εικόνες της ιαπωνικής δόξας, όπως πολεμιστές σαμουράι.

Τα τατουάζ αντιπροσωπεύουν την γενναιότητα των αντρών, εφόσον άντεξαν όλο αυτόν τον πόνο. Τα μέλη δεν επιτρέπεται να δείξουν τα τατουάζ τους σε ανθρώπους που δεν είναι μέλη της Γιακούζα. Όποιος παραβιάσει αυτόν τον κανόνα τιμωρείται βάναυσα.

Το Irezumi αποτελεί «ταυτότητα» για τον εκάστοτε Γιακούζα. Πολύ περισσότερο, όμως, για τον μετανοημένο Γιακούζα, ο οποίος στα μάτια της κοινωνίας, φέρει για πάντα το «στίγμα» ενός ασυγχώρητου παρελθόντος.

Yubitsume

Το Yubitsume είναι το κόψιμο ενός δακτύλου ως ένδειξη μετάνοιας ή απολογίας. Κατά την πρώτη παράβαση, ο παραβάτης πρέπει να κόψει την τελευταία φάλαγγα του αριστερού μικρού δάχτυλο και να δώσει το κομμένο μέρος στο αφεντικό του. Μερικές φορές ένας υπαρχηγός μπορεί να το κάνει αυτό σε μετάνοια προς τον ηγέτη αν θέλει να σταματήσει ένα μέλος της συμμορίας δικό του από περαιτέρω αντίποινα.

Η καταγωγή του προέρχεται από τον παραδοσιακό τρόπο που χειρίζεται ένα ιαπωνικό σπαθί. Τα τρία τελευταία δάχτυλα του κάθε χεριού που χρησιμοποιούνται για να πιάσουν σφιχτά το σπαθί, με τον αντίχειρα και το δείκτη ελαφρώς χαλαρό. Η αφαίρεση των δακτύλων αρχίζει με το μικρό δάχτυλο και συνεχίζει κατά μήκος του χεριού μέχρι το δείκτη, ώστε να εξασθενεί σταδιακά το κράτημα του σπαθιού.

Ανθρωπιστική βοήθεια

Η Γιακούζα αυτοπροβάλλεται ως μια «ανθρωπιστική οργάνωση», τροφοδοτώντας με παντός είδους κοινωνική προσφορά το ανθρωπιστικό της προφίλ.

Το 2011, η Ιαπωνία χτυπήθηκε από ένα τεράστιο τσουνάμι. Χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν και άλλοι τόσοι έμειναν χωρίς σπίτι και φαγητό. Η Γιακούζα ήταν από τους πρώτους που πήγε να βοηθήσει στο χτίσιμο σπιτιών και την εκκένωση κτιρίων. Σύμφωνα με το Listverse, δεν ήταν η πρώτη φορά που η Γιακούζα προσέφερε την βοήθειά της. Το 1995, κατά την διάρκεια του σεισμού στο Κόμπε, η Γιακούζα ήταν η πρώτη που διέθεσε σκάφη και ελικόπτερα για την παροχή βοήθειας και μετέφερε προμήθειες σε όσους τα είχαν ανάγκη.

Τελετή μύησης

Για να γίνει κάποιος μέλος της Γιακούζα, υπάρχουν πολλά στάδια από τα οποία πρέπει να περάσει και ένα από αυτά είναι η τελετή μύησης. Το κλειδί για την ιεραρχία είναι η σχέση oyabun-kobun, ένα σύνολο ρόλων πατέρα-γιου που συνδέει όλες τις ομάδες Γιακούζα μαζί. Τα νεότερα μέλη παίρνουν έναν βοηθητικό ρόλο δίπλα σε ένα έμπειρο μέλος. Στην τελετή μύησης, το νέος μέλος (kobum) θα κάτσει απέναντι από τον «πατέρα» του (oyabun). Τα ποτά τους ετοιμάζονται από άλλα μέλη. Το ποτήρι του νέου μέλους έχει λίγο ποτό, ενώ του έμπειρου είναι γεμάτο. Αυτό αντιπροσωπεύει την διαφορά στο status τους.

Η Γιακούζα στην πολιτική

Το 2012, τα πολιτικά πράγματα της Ιαπωνίας απασχόλησαν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Αυτό συνέβη μετά την παραίτηση του τότε πρωθυπουργού Keishu Tanaka, καθώς ήρθαν στο φως της δημοσιότητας οι μυστικές του διασυνδέσεις με την Γιακούζα. Κατά την διάρκεια των εκλογών, ο οργανισμός λειτουργεί με 2 οντότητες: τις εκστρατείες και τους σωματοφύλακες. Επίσης, μπορούν να εγγυηθούν έναν συγκεκριμένο αριθμό ψήφων για τον αγαπημένο τους υποψήφιο. Μέχρι τώρα έχουν υπάρξει 4 πρωθυπουργοί που ήταν συνδεδεμένοι με την Γιακούζα.

Πόλεμος κατά της Γιακούζα.

Ο «πόλεμος κατά της Γιακούζα» στην Ιαπωνία χρονολογείται από τα μέσα της δεκαετίας του ’60. Τα τελευταία χρόνια, το κράτος έχει καταφέρει να περιορίσει την επιρροή της οργάνωσης, πλήττοντας όσους συνεργάζονται μαζί τους, στοχεύοντας περισσότερο στο αίσθημα αισχύνης, αναγκάζοντας τους να κόψουν τους δεσμούς, για να αποφύγουν τη ντροπή της δημόσιας ταπείνωσης.

Η αστυνομία τα τελευταία χρόνια προσπάθησε να χτυπήσει τη Γιακούζα, χωρίς ωστόσο να της προκαλέσει κάποιο πλήγμα – καθώς κάτι τέτοιο θα είχε απρόβλεπτες συνέπειες στα υψηλότερα στρώματα της πολιτικής και της επιχειρηματικής ζωής της χώρας.

Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι αν η επιρροή της Γιακούζα περιοριστεί, το έγκλημα θα επιστρέψει στους δρόμους της Ιαπωνίας.

Διαβάστε επίσης: 7 φρικιαστικές δολοφονίες της Μαφίας

The post Γιακούζα: Όλα όσα δεν γνωρίζατε για την Ιαπωνική Μαφία appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Παρά το γεγονός ότι είναι ένας από τους πιο γνωστούς άνδρες στην παγκόσμια ιστορία, έχοντας τον τίτλο του μεγαλύτερου εγκληματία στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο Χίτλερ δεν γεννήθηκε βίαιος τύραννος, έγινε ένας. Υπάρχουν μερικά πράγματα γι ‘αυτόν που οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν ή τείνουν να αγνοούν, που, για να πούμε την αλήθεια, είναι απολύτως κατανοητό.

Εδώ είναι 10 πράγματα που δεν γνωρίζατε για τον Αδόλφο Χίτλερ:

Απορρίφθηκε δύο φορές απο την Σχολή Καλών Τεχνών

Η αποτυχία του Χίτλερ να γίνει ζωγράφος, τον οδήγησε να γίνει ένας αλλοπρόσαλος άνθρωπος, με αντισηματικά αισθήματα, ο οποίος πέρασε στην σφαίρα της τρέλας, συμπαρασύροντας τον ολόκληρο τον κόσμο στον όλεθρο. Ωστόσο, ίσως να μην γνωρίζετε ότι έκανε αίτηση στην Σχολή Καλών Τεχνών δύο φορές – και απορρίφθηκε τόσο σκληρά τη δεύτερη φορά, που του στερήθηκε η ιδιότητα του φοιτητή, πετάχθηκε στον δρόμο και κοιμόταν σε άσυλα. Ακόμα και τώρα, οι ειδικοί της τέχνης υποστηρίζουν ότι ο Χίτλερ ήταν ένας καλλιτέχνης κάτω του μετρίου.

Ο Χίτλερ λάτρευε τους σπουδαίους Γερμανούς καλλιτέχνες

Η αγάπη του Χίτλερ για τους κλασικούς Γερμανούς καλλιτέχνες αποτυπώθηκε και στα δικά του έργα, γι ‘αυτό είναι εύκολο να δούμε τις ομοιότητες μεταξύ των σκίτσων του και των έργων του ζωγράφου Hans Thoma.

Άλλοι αγαπημένοι; ο Albrect Durer, ο Lucas Cranach ο γηραιότερος και ο Johannes Vermeer – οι οποίοι πιθανότατα θα προτιμούσαν να μην είναι!

Πρόβαρε τις ομιλίες του βγάζοντας φωτογραφίες τον εαυτό του…

Ο Χίτλερ είχε τόσο μεγάλη εμμονή με την εικόνα του, που είχε τον φωτογράφο Heinrich Hoffman να τον αποθανατίζει ενώ πρόβαρε τις ομιλίες του. Ευτυχώς για εμάς, παρά το γεγονός ότι αργότερα του είπαν να καταστρέψει όλες τις φωτογραφίες του Χίτλερ, ο Hoffman δεν το έκανε και μάλιστα τις συμπεριέλαβε στα απομνημονεύματά του.

Ξόδευε χρήματα ανεξέλεγκτα

Ο Χίτλερ ήταν γενικά εκτός ελέγχου, αλλά ο βιογράφος του  Volker Ullrich, αποκάλυψε ότι ο Φύρερ ξόδευε τεράστια χρηματικά ποσά για πολυτελή είδη (αυτοκίνητα, σαμπάνιες, ρούχα κ.λπ.), ενώ προσποιούνταν ότι ήταν “άνθρωπος του λαού”. Που δεν ξόδευε χρήματα; Σε φόρο εισοδήματος.

Του ζητήθηκε κάποτε να τριμάρει το μουστάκι του

Το προτιμώμενο στυλ μουστακιού του Χίτλερ ήταν στην πραγματικότητα το Handlebar (τσιγκελωτό). Δυστυχώς γι ‘αυτόν, κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τον διέταξαν να το μικρύνει, ώστε να προσαρμόζεται κάτω από τις μάσκες αερίου (οι οποίες παρεμπιπτόντως δεν λειτουργούσαν, και τυφλώθηκε προσωρινά λόγω ενός αερίου μουστάρδας που έπληξε το στρατόπεδο του το 1918).

Του άρεσε η Disney

Παρόλο που η Disney αντιπροσωπεύει τις ταινίες για παιδιά, για τον δικτάτορα αντιπροσώπευε την πρόοδο της τεχνολογίας, αφού η “Χιονάτη” είχε εντυπωσιακά κινούμενα σχέδια κατά την κυκλοφορία της το 1937. Φημολογείται ότι εντυπωσιάστηκε με το “King Kong” εξαιτίας των ειδικών του εφέ, και παρακολουθούσε τόσο αυτό όσο και πολεμικές ταινίες επανειλημμένα.

Εκτός από ανθρώπους στρατολόγησε και σκυλιά

Ο αδίστακτος δικτάτορας θεωρούσε τα σκυλιά εξίσου έξυπνα με τους ανθρώπους,  και έτσι προσπάθησε να τους μάθει να “μιλάνε”, να διαβάζουν και να συλλαβίζουν.

Σύμφωνα με ισχυρισμούς ακαδημαϊκών, οι Γερμανοί έκαναν μέχρι και πειράματα στα αθώα τετράποδα, προσπαθώντας να τα κάνουν να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους μέσω της τηλεπάθειας.

Ο Χίτλερ είναι γνωστό ότι λάτρευε τα σκυλιά και ήλπιζε ότι τα ζώα μπορούν να μάθουν να επικοινωνούν με τους Ναζιστές ιδιοκτήτες τους. Είχε στην κατοχή του δύο Γερμανικούς ποιμενικούς, την Μπλόντι και την Μπέλλα, ενώ σκότωσε την τελευταία προτού να αυτοκτονήσει το 1945.

Ο Χίτλερ ήταν vegetarian και είχε ανθρώπους να δοκιμάζουν το φαγητό του

Ο Χίτλερ ήταν γνωστό ότι ήταν παρανοϊκός, τόσο παρανοϊκός όμως, που απασχολούσε ανθρώπους για να δοκιμάζουν το φαγητό του. Οι άνθρωποι αυτοί μπορεί να απολάμβαναν την crème de la crème της γερμανικής κουζίνας (κατά τη διάρκεια μιας περιόδου υποσιτησμού και πείνας), αλλά από την άλλη κινδύνευαν να χάσουν την ζωή τους. Λέγεται ότι μετά από μια απόπειρα δολοφονίας εναντίον του, κράτησε όλους τους “δοκιμαστές” φυλακισμένους, οι οποίοι έπρεπε να υποφέρουν μια τρομερή δοκιμασία.

Ποτέ δεν πήγε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης

O Xίτλερ ήθελε να φτιάξει ένα μουσείο για τους Εβραίους μετά την εξαφάνιση τους, και μάλιστα είχε συλλέξει χιλιάδες αντικείμενά τους, τα οποία είχε φωτογραφίσει και αρχειοθετήσει. Ο ίδιος ωστόσο, ποτέ δεν είχε επισκεφτεί ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μάλιστα δεν βρέθηκε ούτε ένα κείμενο του που να έχει αναφορές για τις δολοφονίες στα “στρατόπεδα του θανάτου”.

Ήταν εθισμένος στα ναρκωτικά

Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ ήταν εξαρτημένος από τα ναρκωτικά, σύμφωνα με τον βραβευμένο Γερμανό συγγραφέα Norman Ohler, συγγραφέα του “Blitzed: Drugs in Nazi Germany”.

Ήταν γνωστό ότι ήταν υποχόνδριος, ωστόσο ήταν εθισμένος σε ένα μεγάλο βαθμό με μια ουσία που έμοιαζε με την ηρωίνη και ονομαζόταν Eukodol. Λέγεται ότι η απόφαση του να εισβάλλει στην Ρωσία το 1941, ήταν άμεση συνέπεια του εθισμού του. Μετά την κίνηση του αυτή, πολλοί θεώρησαν ότι ήταν πραγματικά παράφρων.

Διαβάστε επίσης: Όρσον Γουέλς – Μισούσε τον Γούντι Άλεν, ο Λόρενς Ολίβιε ήταν “ηλίθιος” και ο Χίτλερ αδιάφορος

The post Αδόλφος Χίτλερ: 10 άγνωστες πτυχές του μεγαλύτερου εγκληματία της ανθρωπότητας appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

“Έμεινα 12 χρόνια στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξα. Ήταν γραφτό να μην αποφυλακιστώ ποτέ”, λέει ο Βρετανός δημοσιογράφος και παρουσιαστής, ο οποίος γεννήθηκε και ανατράφηκε στο νοτιοανατολικό Λονδίνο.

Τον Δεκέμβριο του 1988, τρεις άνδρες πραγματοποίησαν μια σειρά από επιθέσεις και ληστείες γύρω από τον αυτοκινητόδρομο Μ25, συμπεριλαμβανομένης της άγριας δολοφονίας ενός ζευγαριού.

Ο Ρόου, ο οποίος ήταν 19 ετών εκείνη την εποχή, συνελήφθη αμέσως μετά μαζί με τους Μάικλ Ντέιβις και Ράντολφ Τζόνσον, και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα αποφυλάκισης.

Κατά την καταδίκη τον Μάρτιο του 1990, ο δικαστής είπε στην τριάδα ότι ήταν όλοι “κακοί και επικίνδυνοι άντρες” που είχαν “τρομοκρατήσει τα θύματά τους”, ενώ τα εγκλήματα των αποκαλούμενων M25 Three έγιναν πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες.

“Με κατηγόρησαν ως τέρας, με κατηγόρησαν ως δολοφόνο”, εξηγεί ο Ρόου. “Θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω γιατί ήξερα ότι ήμουν αθώος, αλλά η οικογένειά μου και άλλοι συγγενείς ήταν αυτοί που έπρεπε να ζήσουν με αυτό το στίγμα, έπρεπε να ζήσουν με αυτή τη ντροπή”, προσθέτει.

© Getty Images / Ideal Image

Η υπόθεση σε βάρος των τριών ανδρών κρίθηκε αμφιλεγόμενη. Τέσσερα από τα πέντε επιζώντα θύματα των επιθέσεων είπαν αρχικά στην αστυνομία ότι τουλάχιστον ένας από τους δράστες ήταν λευκός, ενώ και οι τρεις κατηγορούμενοι ήταν μαύροι. Επίσης, δεν υπήρχαν ιατροδικαστικά στοιχεία ή στοιχεία ταυτοποίησης που να τους συνέδεαν με τα εγκλήματα.

Ωστόσο, μια πρώτη έφεση απορρίφθηκε το 1993 προτού η υπόθεση επανεξεταστεί τέσσερα χρόνια αργότερα από την Επιτροπή Αναθεώρησης Ποινικών Υποθέσεων και, χωριστά, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ότι οι τρεις άνδρες είχαν στερηθεί δίκαιης δίκης.

Στη συνέχεια, ο Ρόου βρέθηκε πίσω στο Εφετείο, όπου η καταδίκη του απορρίφθηκε, αφού αποκαλύφθηκε ότι είχαν αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία από την αρχική δίκη, με παρόμοιο τρόπο με την περίπτωση του Άντριου Μάλκινσον, ο οποίος αποφυλακίστηκε πρόσφατα μετά από μάχη 20 ετών για να αποδείξει ότι ήταν αθώος για βιασμό.

Παρά την ανατροπή της καταδικαστικής απόφασης, οι δικαστές πρόσθεσαν ότι η απόφαση “δεν ήταν διαπίστωση αθωότητας” και πως υπήρχαν “τρομερά αποδεικτικά στοιχεία”, κάτι που για τον Ρόου δεν έχει λογική, δεδομένου ότι αν ισχύουν όλα αυτά θα έπρεπε να είναι ακόμα στην φυλακή και να και εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης.

“Φυσικά ήμασταν αθώοι, αλλά δεν ήθελαν να δεχτούν ότι το σύστημα μπορούσε να επιτρέψει σε τρεις μαύρους να πάνε στη φυλακή όταν οι δράστες ήταν δύο λευκοί και ένας μαύρος”, αναφέρει.

Ενώ έλαβε κάποια αποζημίωση για αυτό που του συνέβη, ο δημοσιογράφος λέει ότι ένα σχόλιο σαν αυτό [σ.σ. των δικαστών] “φυτεύει έναν σπόρο” στο μυαλό των ανθρώπων και έτσι τους επιτρέπει να πουν, “Ω, αλλά δεν είπαν οι δικαστές ότι δεν ήταν αθώοι;”.

Ως αποτέλεσμα, ο Ρόου, ο οποίος μετά την αποφυλάκισή έγινε ρεπόρτερ για την Today, το Six O’Clock News και το Panorama του BBC πριν συνεχίσει να παρουσιάζει το “Οι πιο Σκληρές Φυλακές του Κόσμου” του Netflix, διαπιστώνει ότι πάνω από δύο δεκαετίες μετά πρέπει ακόμα να δικαιολογεί τον εαυτό του “επειδή η ζημιά έχει έχει γίνει”.

Για τον λόγο αυτό ο Ρόου δημιούργησε το audiobook “You are Accused”, ελπίζοντας ότι θα δώσει στο κοινό μια γενική εικόνα σχετικά με το τι συμβαίνει στους ανθρώπους και τον περίγυρο τους όταν κατηγορούνται ψευδώς, επιδιώκοντας παράλληλα καλύτερη απόδοση ευθυνών από τις αρχές.

“Είναι σαν να σε έχουν κόψει, η πληγή είναι εκεί, και η ουλή θα παραμείνει για πάντα – δεν είναι εξωτερική, είναι μια εσωτερική ουλή – και δεν έχει σημασία πόση αποζημίωση παίρνεις ή πώς τα κατάφερες να το συνηθίσεις… δεν μπορεί ποτέ να επιδιορθωθεί αυτό”, αναφέρει ο Ρόου.

“Απλώς πιστεύω ότι εμείς, ως κοινωνία, πρέπει να είμαστε λίγο πιο υπεύθυνοι με αυτά τα πράγματα”.

Διαβάστε επίσης: Μία ματιά στις πιο σκληρές φυλακές του κόσμου

The post Ο Ράφαελ Ρόου πέρασε 12 χρόνια στη φυλακή για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των δικτατόρων δεν ανταποκρίνεται στα επίπεδα της βαναυσότητας του Χίτλερ ή του Στάλιν, η ιστορία είναι γεμάτη από ανθρώπους που ήταν καταπιεστές, εγκληματίες πολέμου, σαδιστές, και ψυχοπαθείς, οι οποίοι κατέληξαν μη εκλεγμένοι αρχηγοί κυβερνήσεων, προκαλώντας τεράστια πλήγματα στους ανθρώπους και τις κοινωνίες που κυβέρνησαν.

Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ (Παραγουάη, 1862-1870)

Αν και έγινε δημοφιλής στην Παραγουάη δεκαετίες μετά τον θάνατο του, o Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ, προκάλεσε τη γειτονική Βραζιλία και την Αργεντινή, παρεμβαίνοντας σε έναν εμφύλιο πόλεμο στην Ουρουγουάη στα μέσα της δεκαετίας του 1860.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ένοπλη σύρραξη στη Νότια Αμερική, μεταξύ της Παραγουάης και της Τριπλής Συμμαχίας της Αργεντινής, της Αυτοκρατορίας της Βραζιλίας και της Ουρουγουάη.

Με τις απώλειες να υπολογίζονται σε 400.000, ο πόλεμος αυτός ήταν ο πλέον θανατηφόρος στην ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Ο Λόπεζ είδε να εκτελούνται εκατοντάδες στρατιώτες του, συμπεριλαμβανομένου του αδελφού του, υπέστη εδαφικές απώλειες, και πυροδότησε μια οκταετή στρατιωτική κατοχή από την Αργεντινή και την Βραζιλία.

Αφότου ηττήθηκε στον συμβατικό πόλεμο, η Παραγουάη διεξήγαγε παρατεταμένη αντίσταση σε μορφή ανταρτοπόλεμου, μια καταστροφική στρατηγική που είχε ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή του στρατού της Παραγουάης και μεγάλου μέρους του πληθυσμού της χώρας λόγω απωλειών στις μάχες, πείνας και ασθενειών. Η ανταρσία διήρκεσε 14 μήνες μέχρι που ο πρόεδρος Φρανσίσκο Σολάνο Λόπεζ σκοτώθηκε από βραζιλιάνικα στρατεύματα στη Μάχη του Σέρο Κορά τη 1η Μαρτίου 1870.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο πληθυσμός της Παραγουάης πριν τον πόλεμο ήταν 525.000 και μειώθηκε στους 221.000 μετά το τέλος του, εκ των οποίων μόνον 28.000 ήταν άνδρες.

Γιόσεφ Τίσο (Σλοβακία, 1939-1945)

Επικεφαλής του ναζιστικού καθεστώτος στη Σλοβακία κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν ο Γιόζεφ Τίσο, ένας καθολικός ιερέας που έστειλε στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου δεκάδες χιλιάδες εβραίους της Σλοβακίας.

Αν και ήταν ένας λιγότερο ενεργός φασίστας, σε σχέση με τους αντίστοιχους ηγέτες-μαριονέτες του ναζιστικού καθεστώτος, ο Τίσο ζήτησε την βίαιη καταστολή της αντιφασιστικής εξέγερσης του 1944.

Την εποχή εκείνη, η Σλοβακία είχε εβραϊκό πληθυσμό άνω των 88.000 κατοίκων. Ωστόσο, μετά την εξέγερση, το μεγαλύτερο μέρος του πλυθησμού των Εβραίων απελάθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με αποτέλεσμα να μείνουν περίπου 5.000 στη χώρα.

Ματίας Ρακόσι (Ουγγαρία 1945-1956)

© Gamma-Keystone / Getty Images / Ideal Image

Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουγγαρία βρέθηκε στην σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ενωσης, με τον Ματίας Ρακόσι να αναλαμβάνει γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας, ένα άκαμπτο/σκληρό γραφειοκρατικό μονοκομματικό καθεστώς.

Ονομάστηκε ο “καλύτερος Ούγγρος μαθητής του Στάλιν” και εφάρμοζε πιστά τη “μέθοδο του σαλαμιού” (σταδιακή -φέτα φέτα- εξόντωση των αντικομμουνιστών και των θεσμών του αστικού κράτους).

Μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953, η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε ότι το καθεστώς του ήταν πολύ βάναυσο και του είπαν ότι θα μπορούσε να παραμείνει γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουγγαρίας – υπό την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθεί από την πρωθυπουργία και θα την παραδώσει στον «μεταρρυθμιστή » Ίμρε Νάγκι.

Ο Ρακόσι κατάφερε να παραμείνει για λίγο ακόμα στην εξουσία, μέχρις ότου η Σοβιετική Ένωση αποφάσισε επισήμως ότι ήταν πρόβλημα. Η Μόσχα τον απομάκρυνε από την εξουσία το 1956.

Καρλόιν Χοϊμπαλσάν (Μογγολία, 1928-1952)

Μετά από αρκετές συναντήσεις με τον Στάλιν, ο Χοϊμπαλσάν υιοθέτησε τις πολιτικές και τις μεθόδους του σοβιετικού ηγέτη και τις εφάρμοσε στη Μογγολία.

Το 1928, ανέβηκε στην εξουσία, προωθώντας την κολλεκτιβοποίηση της κτηνοτροφίας, την καταστροφή βουδιστικών μοναστηριών και την εκδίωξη των εχθρών του λαϊκού κράτους, με συνέπεια τις δολοφονίες μοναχών και άλλων πολιτών.

Στη Μογγολία κατά τη δεκαετία του 1920 το 1/3 του ανδρικού πληθυσμού ήταν μοναχοί, ενώ στις αρχές του αιώνα υπήρχαν περίπου 750 μοναστήρια σε λειτουργία. Οι σταλινικές εκδιώξεις που ξεκίνησαν στη χώρα το 1937 επηρέασαν ριζικά το λαό αφήνοντας περίπου 30.000 νεκρούς.

Στα τέλη του 1951, ο Χοϊμπαλσάν πήγε στη Μόσχα για να λάβει θεραπεία για καρκίνο στα νεφρά. Πέθανε το επόμενο έτος.

Ενβέρ Χότζα (Aλβανία, 1944-1985)

Ο Ενβέρ Χότζα ήταν πρόεδρος του Δημοκρατικού Μετώπου της Αλβανίας και αρχηγός των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων από το 1944 μέχρι τον θάνατο του.

Η 40χρονη περίοδος της εξουσίας του Χότζα χαρακτηριζόταν πολιτικά από την εξάλειψη της αντιπολίτευσης, ευρεία χρήση της θανατικής ποινής ή πολύχρονων ποινών φυλάκισης για τους πολιτικούς του αντιπάλους και απελάσεις από τα σπίτια, όπου ζούσαν οι οικογένειές τους, και φυλάκιση τους σε απομακρυσμένα χωριά, που ελέγχονταν αυστηρά από την αστυνομία. Η κυβέρνηση του χαρακτηριζόταν επίσης από Σταλινικές μεθόδους εξόντωσης των συνεργατών του, που απειλούσαν την εξουσία του.

Ο Χότζα κατέστησε την χώρα του σε μια βαλκανική εκδοχή της σύγχρονης Βόρειας Κορέας, επέβαλε μια λατρεία στο πρόσωπο του, και δημιούργησε μια εντελώς απομονωμένη κοινωνία χωρίς σχεδόν καμία ανοχή στην πολιτική διαφωνία.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, 200.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν για υποτιθέμενα πολιτικά εγκλήματα κατά την διάρκεια της κυριαρχίας του, σε μια χώρα με τρέχοντα πληθυσμό περίπου 3 εκατομμυρίων.

Γιαγιά Τζαμέ (Γκάμπια, 1994-2017)

Έγινε ηγέτης της χώρας με πραξικόπημα στις 22 Ιουλίου 1994, ανατρέποντας τον Πρόεδρο Ντάουντα Τζαγουάρα. Το 1996 μεθόδευσε εκλογές, τις οποίες κέρδισε άνετα.

Ο Τζαμέ χρησιμοποίησε αυθαίρετες συλλήψεις και βασανιστήρια ως τον προτιμώμενο τρόπο ελέγχου του πλυθησμού και απείλησε να κόψει προσωπικά τους λαιμούς των ομοφυλόφιλων ανδρών της χώρας.

Παρά το γεγονός ότι ο πληθυσμός της Γκάμπια ανέρχεται στα 1,8 εκατομμύρια, συγκαταλέγεται στα 10 πιο κοινά σημεία προέλευσης των μεταναστών που προσπαθούν να διασχίσουν την Μεσόγειο με προορισμο την Ευρώπη.

Ταν Σουέ (Μιανμάρ, 1992-2011)

Ο Ταν Σουέ ήταν επικεφαλής της στρατιωτικής χούντας στο Μιανμάρ (Βιρμανία) και είχε επικριθεί από τις δυτικές χώρες για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, μέχρι 1 εκατομμύριο άνθρωποι απεστάλησαν σε «στρατόπεδα εργασίας» υπό την κυριαρχία του.

Δεν υπήρχε σχεδόν καμία ελευθερία λόγου στη χώρα και “η κατοχή υπολογιστή ή φαξ ήταν παράνομη, ενώ όποιος μιλούσε σε ξένο δημοσιογράφο κινδύνευε να υποστεί βασανιστήρια ή φυλακή”, ανέφερε η Guardian το 2007.

Διαβάστε επίσης: Τα 10 πιο φρικτά βασανιστήρια στην ιστορία της ανθρωπότητας

The post 7 αδίστακτοι δικτάτορες που ίσως δεν γνωρίζατε appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Όσοι γνώριζαν τον Ντιν Κορλ τον θεωρούσαν έναν αξιοπρεπή, και συνηθισμένο άνθρωπο. Περνούσε τον περισσότερο χρόνο του στο μικρό κατάστημα ζαχαρωτών που είχε η μητέρα του και τα πήγαινε καλά με πολλά από τα παιδιά της γειτονιάς. Έδινε ακόμη και δωρεάν ζαχαρωτά σε ντόπιους μαθητές, κάτι που του χάρισε το παρατσούκλι “Candy Man”.

Αλλά πίσω από το γλυκό του χαμόγελο, ο Ντιν Κορλ είχε ένα σκοτεινό μυστικό: Ήταν υπεύθυνος για το φρικτό εγκληματικό ξεφάντωμα που θα ονομαζόταν αργότερα “Μαζικές δολοφονίες του Χιούστον”. Και μόνο όταν πέθανε ο Κορλ το 1973, η αλήθεια ήρθε στο φως.

Πρώτα Χρόνια

YouTube

Ο Ντιν Κορλ γεννήθηκε το 1939 στο Φορτ Γουέιν της Ιντιάνα. Οι γονείς του λέγεται ότι δεν είχαν ποτέ έναν ευτυχισμένο γάμο και συχνά μάλωναν, ο ίδιος ωστόσο είχε μια καλή παιδική ηλικία και σε σχέση με άλλους serial killers, δεν υπήρχε κανένα βίαιο περιστατικό στο ιστορικό του που να τον ώθησε στις δολοφονίες και στο σαδισμό.

Οι γονείς του χώρισαν για πρώτη φορά το 1946 και συμφιλιώθηκαν λίγο αργότερα, επισημοποιώντας την επανένωση τους με έναν γάμο ο οποίος τελικά δεν κράτησε. Αφού χώρισαν για δεύτερη φορά, η μητέρα του Κρολ αποφάσισε να περάσει λίγο χρόνο ταξιδεύοντας στον Νότο. Τελικά ξαναπαντρεύτηκε έναν πωλητή και η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Τέξας.

Στο σχολείο, ο Κορλ φέρεται να ήταν ένα αγόρι με καλή συμπεριφορά, αλλά μοναχικό. Οι βαθμοί του ήταν προφανώς αρκετά αξιοπρεπείς για να διαφεύγει την προσοχή, και κατά καιρούς έβγαινε με κορίτσια από το σχολείο ή τη γειτονιά. Πώς λοιπόν αυτό το φαινομενικά φυσιολογικό αγόρι έγινε ο serial killer με το προσωνύμιο “Candy Man”; Παραδόξως, φαίνεται ότι η εταιρεία ζαχαρωτών της μητέρας του ήταν αυτό που χρειαζόταν για να βγάλει τον άλλο του εαυτό.

Πως ο Ντιν Κορλ έγινε ο “Candy Man”

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, η μητέρα και ο πατριός του ίδρυσαν μια εταιρεία ζαχαρωτών με την επωνυμία Pecan Prince, η οποία αρχικά στεγαζόταν στο οικογενειακό γκαράζ. Ο Κορλ και ο αδερφός του διαχειρίζονταν τα μηχανήματα που παρήγαγαν τα ζαχαρωτά, η μητέρα του είχε αναλάβει την επιχειρηματική πλευρά της εταιρείας και ο πατριός του τις πωλήσεις.

Κάποια στιγμή η μητέρα του χώρισε από τον δεύτερο σύζυγο της, και ο Κορλ επέστρεψε για λίγο στην Ιντιάνα για να φροντίσει τη χήρα γιαγιά του. Το 1962 επέστρεψε στο Τέξας για να βοηθήσει τη μητέρα του σε μία νέα επιχείρηση που ονομαζόταν Corll Candy Company και είχε ως έδρα την περιοχή Χιούστον Χάιτς. Παρόλο που ο Κορλ επιστρατεύτηκε το 1964, υπηρέτησε μόνο 10 μήνες καθώς πήρε απαλλαγή με την δικαιολογία ότι έπρεπε να βοηθήσει την μητέρα του.

Έτσι, για αρκετά χρόνια ακόμη ο Κορλ συνέχισε να εργάζεται στην επιχείρηση, και εκεί άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ότι ενδιαφερόταν για ανήλικα αγόρια. Σύμφωνα με το βιβλίο “The Man With Candy”, ένα έφηβο αγόρι που εργαζόταν στην εταιρεία παραπονέθηκε στη μητέρα του Κορλ ότι ο γιος της τον είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά. Σε απάντηση, η μητέρα του Κορλ απέλυσε το αγόρι.

Εν τω μεταξύ, η επιχείρηση των ζαχαρωτών άρχισε προσελκύει πολλά έφηβα αγόρια – τόσο ως υπαλλήλους όσο και ως πελάτες. Μερικοί από αυτούς ήταν δραπέτες ή προβληματικοί νέοι. Ο Κορλ δημιούργησε γρήγορα μια στενή σχέση με αυτούς τους έφηβους.

Στο πίσω μέρος του εργοστασίου, ο Κορλ εγκατέστησε ακόμη και ένα τραπέζι μπιλιάρδου όπου οι υπάλληλοι της εταιρείας και οι φίλοι τους – πολλοί από τους οποίους ήταν επίσης έφηβοι – μπορούσαν να κάθονται εκεί όλη  μέρα. Λέγεται ότι ο Κορλ “φλέρταρε” ανοιχτά με τους νέους και έγινε φίλος με πολλούς από αυτούς.

Ένας από αυτούς ήταν ο 12χρονος Ντέιβιντ Μπρουκς, ο οποίος, όπως πολλά παιδιά, γνωρίστηκε με το Κορλ όταν του πρόσφερε δωρεάν ζαχαρωτά και ένα μέρος να αράζει. Μέσα σε δύο χρόνια ο Κορλ κέρδισε την εμπιστοσύνη του Μπρουκς, κακοποιώντας τον σεξουαλικά και εξαγοράζοντας την σιωπή του με χρήματα και δώρα.

Οι δολοφονίες

YouTube

Το πρώτο του γνωστό θύμα ήταν ο Τζέφρι Κόνεν, ένας 18χρονος μαθητής που έκανε οτοστόπ από το Όστιν στο Χιούστον. Ο Κόνεν μάλλον προσπαθούσε να φτάσει στο σπίτι της κοπέλας του και ο Κορλ πιθανότατα προσφέρθηκε να τον πάει μέχρι εκεί.

Λίγους μήνες αργότερα, ο Ντιν Κορλ απήγαγε δύο έφηβους και τους έδεσε στο κρεβάτι του. Την ώρα που πήγε να τους επιτεθεί σεξουαλικά μπήκε ξαφνικά ο Μπρουκς. Ο Κορλ προσφέρθηκε να του αγοράσει ένα αυτοκίνητο, αν δεν έλεγε σε κανέναν τι είχε δει. Ο Μπρουκς δέχτηκε και μετά από λίγους μήνες, κατέληξε σε μια νέα συμφωνία με τον 30χρονο τότε Κορλ: 200 δολάρια για κάθε αγόρι που θα έφερνε στο σπίτι.

Τον χειμώνα του 1971, στην παρέα τους προστέθηκε και ο Γουέιν Χένλι. Ήταν ένα από τα αγόρια που είχε φέρει ο Μπρουκς, αλλά για κάποιο λόγο ο Κορλ αποφάσισε να μην τον σκοτώσει και του ζήτησε να συμμετάσχει στο αηδιαστικό του σχέδιο, όπως ακριβώς είχε κάνει και με τον Μπρουκς.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Μπρουκς και ο Χένλι βοηθούσαν τον “Candy Man” να απαγάγει έφηβους και νεαρούς άνδρες, ηλικίας 13 έως 20 ετών. Οι τρεις τους χρησιμοποιούσαν την Plymouth GTX ή το λευκό φορτηγάκι του Κορλ για να δελεάσουν τα αγόρια, συχνά χρησιμοποιώντας ζαχαρωτά, αλκοόλ ή ναρκωτικά για να μπουν μέσα στο όχημα. Στην συνέχεια πήγαιναν τα θύματα στο σπίτι του Κορλ, όπου τα έδεναν και τα φίμωναν.

Κάθε θύμα δενόταν σε μια ξύλινη “σανίδα βασανιστηρίων” και βιαζόταν βάναυσα. Στη συνέχεια, στραγγαλιζόταν μέχρι θανάτου ή πυροβολούνταν.

Το τέλος

Μετά από σχεδόν τρία χρόνια και 28 γνωστούς φόνους, ο 17χρονος Γουέιν Χένλι, η 15χρονη φίλη του Ρόντα Γουίλιαμς και ο 19χρονος Τίμοθι Κέρλι, πήγαν σε ένα πάρτι που υποτίθεται πως διοργάνωνε στο σπίτι του ο στενός φίλος του Χένλι, Ντιν Κορλ. Καλωσόρισε τους νεαρούς, αλλά δυσαρεστήθηκε έντονα όταν είδε την κοπέλα. Ο Χένλι δικαιολογήθηκε, λέγοντας πως δεν μπορούσε να την αφήσει πίσω και ο Κορλ φάνηκε να καθησυχάζεται. Πέρασαν το υπόλοιπο βράδυ πίνοντας αλκοόλ και καπνίζοντας μαριχουάνα, μέχρι που και οι τρεις έφηβοι έπεσαν αναίσθητοι.

Όταν ξύπνησαν ήταν δεμένοι και οι τρεις με χειροπέδες, με τον Κορλ να κραδαίνει ένα πιστόλι και να ουρλιάζει “Θα σας σκοτώσω, αλλά πρώτα θα διασκεδάσω”. Ο Χένλι τον διέκοψε, παρακαλώντας τον να του λύσει τα χέρια, και διαβεβαιώνοντας τον πως αν τον άφηνε ελεύθερο, θα έπαιρνε κι αυτός μέρος στον βιασμό. Ο Κορλ τον έλυσε και μαζί πλησίασαν τα θύματα τους. Μόλις όμως ο Κορλ γύρισε την πλάτη του, ο Χένλι άρπαξε το πιστόλι του για να βάλει τέλος στο “ξεφάντωμα” του. “Έλα, τι περιμένεις; Σκότωσέ με”, προκάλεσε ο Κορλ τον 17χρονο. Στη συνέχεια, χωρίς άλλη λέξη, ο Χένλι τον πυροβόλησε έξι φορές βάζοντας στις μαζικές δολοφονίες του Χιούστον ένα οριστικό τέλος.

Όταν έφτασε η αστυνομία, οι τρεις έφηβοι κάθονταν στα σκαλιά της εισόδου. Ο Χένλι ομολόγησε αμέσως ότι αυτός σκότωσε τον Κορλ. Στο αστυνομικό τμήμα, περιέγραψε το επεισόδιο και οι αστυνομικοί αρχικά πείστηκαν ότι έλεγε αλήθεια. Αντιμετώπισαν τον 17χρονο Χένλι σαν ήρωα. Έδρασε αποτελεσματικά και έσωσε τους φίλους του από τον βιαστή. Όμως ο Χένλι συνέχισε την απολογία του και γρήγορα αποκαλύφθηκε ο πραγματικός του ρόλος. Είπε ότι για χρόνια προμήθευε τον Κορλ με εφήβους για κάθε έναν από τους οποίους έπαιρνε ως αντάλλαγμα 200 δολάρια. Γνώριζε ότι ο Κορλ βίαζε, βασάνιζε και σκότωνε τους νεαρούς. Όταν οι αστυνομικοί φάνηκαν να δυσπιστούν, ο Χένλι τους οδήγησε στην αποθήκη που είχαν θαφτεί τα πτώματα.

© Bettmann/ Getty Images / Ideal Image

Αρχικά, ο Χένλι είχε δηλώσει ότι δεν συμμετείχε στα βασανιστήρια των αγοριών. Η δική του δουλειά τελείωνε όταν παρέδιδε το θύμα στο σπίτι του Κορλ. Όμως τα ψέματα του αποκαλύφθηκαν, όταν παραδόθηκε στην αστυνομία ο δεύτερος συνεργός του Κορλ, ο Ντέιβιντ Μπρουκς.

Τελικά, ο Χένλι κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία 6 αγοριών και καταδικάστηκε σε ισόβια έξι φορές. Ο Μπρουκς κρίθηκε ένοχος για μία δολοφονία και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Από τότε, και οι δύο άνδρες έχουν χαρακτηριστεί ως κατά συρροή δολοφόνοι για τη συμμετοχή τους στις μαζικές δολοφονίες του Χιούστον.

Διαβάστε επίσης: Ο σεξομανής serial killer που σκότωσε πάνω από 48 γυναίκες!

The post Ο serial killer που ήταν υπεύθυνος για τις “Μαζικές δολοφονίες του Χιούστον” appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Ο μεγαλόσωμος δολοφόνος, μετά την σύλληψη του τον Δεκέμβριο του 1996, ομολόγησε ότι σκότωσε αρκετές γυναίκες, την σάρκα των οποίων μετέτρεπε σε χάμπουργκερ και στην συνέχεια τα πουλούσε σε ανυψοψίαστους πελάτες μέσω ενός μικρού πάγκου BBQ που είχε στήσει τους δρόμους του Μέριλαντ, κάνοντας και τους ίδιους κανίβαλους εν αγνοία τους.

Η ανάγκη για εκδίκηση

Κατά την ομολογία του, ο Metheny περιέγραψε στις αστυνομικές αρχές πως είχε μια ακόρεστη δίψα για δολοφονίες, η οποία τον οδήγησε να βιάσει, σκοτώσει και διαμελίσει τα σώματα ιερόδουλων και αστέγων.

Οι δολοφονίες του ξεκίνησαν όταν η πρώην συζυγός του, η οποία ήταν εθισμένη στα ναρκωτικά, τον εγκατέλειψε παίρνοντας το παιδί τους. Για πολλές μέρες προσπαθούσε να τους εντοπίσει, ψάχνοντας ακόμα και κάτω από γέφυρες, καθώς σε τέτοια μέρη συνήθιζε να παίρνει ναρκωτικά η σύζυγος του. Σε μια γέφυρα βρήκε δύο άστεγους,  που πίστευε ότι έκαναν χρήση ναρκωτικών με την σύζυγο του. Όταν του είπαν ότι δεν ήξεραν που ήταν η γυναίκα και ο γιος του, τους σκότωσε με ένα τσεκούρι.

Αφού τους δολοφόνησε, παρατήρησε έναν ψαρά εκεί κοντά, ο οποίος ίσως είχε δει τι είχε κάνει. Για να είναι σίγουρος, ο Metheny δολοφόνησε και τον ψαρά.

Αν και αργότερα θα μετέτρεπε τα θύματα του σε χάμπουργκερ, οι τρεις πρώτες δολοφονίες του ήταν εγκλήματα πάθους και μόλις συνειδητοποίησε τι είχε κάνει, πανικοβλήθηκε και πέταξε τα σώματα τους στον ποταμό, για να κρύψει τα αποδεικτικά στοιχεία.

Σύντομα συνελήφθη για τις δολοφονίες των άστεγων ανδρών και πέρασε ενάμισι χρόνο στη φυλακή περιμένοντας να δικαστεί. Στην δίκη όμως αθωώθηκε, καθώς, χάρη στην ικανότητα του να κρύβει άμεσα τα σώματα των θυμάτων του, δεν υπήρχαν φυσικές ενδείξεις ότι είχε σκοτώσει τους δύο άνδρες. Μόλις ελευθερώθηκε, συνέχισε την προσπάθεια του να βρει την σύζυγο του και το παιδί τους.

Ο νέος τρόπος για να κρύβει τα πτώματα των θυμάτων του

Λίγο μετά την αποφυλάκιση του, ο Metheny δεν έχασε χρόνο και δολοφόνησε δύο πόρνες, ωστόσο αυτή την φορά το έκανε τόσο γιατί του άρεσε όσο και για εκδίκηση, ενώ είχε μια καλύτερη ιδέα για να κρύψει τα πτώματα.

Αντί να τα πετάξει στον ποταμό, ο Metheny πήρε τα πτώματα στο σπίτι του. Εκεί, τα τεμάχισε και στην συνέχεια αποθήκευσε τα πιο μαλακά μέρη της σάρκας τους στην κατάψυξη, ενώ έθαψε τα άχρηστα μέρη με ένα φορτηγό που άνηκε στην εταιρία για την οποία δούλευε.

Γυρίζοντας στο σπίτι, ανακάτεψε την σάρκα των θυμάτων του με βοδινό και χοιρινό κρέας, κάνοντας μπιφτέκια με το μείγμα. Τα επόμενα σαββατοκύριακα έψησε και πούλησε τα χάμπουργκερ του σε περαστικούς, μέσω μιας ψησταριάς που είχε στήσει την άκρη ενός δρόμου.

Μετά την σύλληψη του, ο Metheny είπε στην αστυνομία ότι κανένας πελάτης δεν του είχε παραπονεθεί για τα χάμπουργκερ του. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν παρατήρησε ότι τα μπιφτέκια του είχαν “κάτι” επιπλέον μέσα τους.

“Το ανθρώπινο κρέας έχει παρόμοια γεύση με το χοιρινό. Εάν τα ανακατέψετε, κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την διαφορά.”

Σύμφωνα με την ομολογία του, σκότωσε 10 ανθρώπους, αν και οι αρχές λένε ότι δεν θα είχε σταματήσει εκεί αν δεν είχε συλληφθεί.

Η σύλληψη και το τέλος

Ο Metheny συνελλήφθη τον Δεκέμβριο του 1996, όταν ένα θύμα του κατάφερε να του ξεφύγει. Στην δίκη του κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε θάνατο, μια ποινή που άλλαξε σε δύο φορές ισόβια το 2000. Το 2017 βρέθηκε νεκρός στο κελί του.

Κατα την ανάκριση του, δήλωσε πως δεν νιώθει καμια τύψη για τους ανθρώπους που είχε δολοφονήσει και για το μόνο πράγμα που ένιωθε άσχημα ήταν πως δεν είχε καταφέρει να δολοφονήσει τα δύο άτομα που κυνηγούσε τόσο καιρό: την πρώην γυναίκα του και το μπάσταρδο που του είχε φορτώσει για παιδί του.

Μάλιστα, ανέφερε στους αστυνομικούς πως: “Όταν δείτε στον δρόμο σας ένα πάγκο όπου ψήνουν κρέατα, τον οποίο δεν έχετε ξαναδεί, θυμηθείτε αυτή την ιστορία πριν τα δοκιμάσετε…”

Διαβάστε επίσης: Golden State Killer: Σκορπούσε τον τρόμο επί 40 χρόνια στην Καλιφόρνια

The post Ο serial killer που μετέτρεπε τα θύματα του σε μπέργκερ και τα πουλούσε! appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.

Εντάχθηκε στο FBI την δεκαετία του ’70 και βοήθησε στη δημιουργία της ειδική μονάδα του οργανισμού που ειδικεύεται στην ανάλυση της εγκληματικής συμπεριφοράς. Για χρόνια έπαιρνε συνεντεύξεις από τους χειρότερους δολοφόνους της Αμερικής προκειμένου να κατηγοριοποιήσει τον κάθε εγκληματία και να σκιαγραφήσει συγκεκριμένα εγκληματικά προφίλ. Σε μια εποχή που κανείς δεν είχε σκεφτεί ακόμα να πάρει συνέντευξη από δολοφόνους, τα προφίλ του Ρέσλερ βοήθησαν το FBI να εντοπίσει διαβόητους εγκληματίες τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Και παρόλο που ο Ρέσλερ αποσύρθηκε τη δεκαετία του 1990 και πέθανε το 2013, ζει μέσω του Μπιλ Τεντς, του ειδικού πράκτορα του FBI που γνωρίσαμε μέσα από την σειρά Mindhunter του Netflix.

Netflix

Όταν εντάχθηκε στο FBI τα ποσοστά εγκληματικότητας είχαν εκτοξευτεί στα ύψη, και οι πράκτορες αναρωτήθηκαν αν υπήρχε καλύτερος τρόπος να συλληφθούν οι δολοφόνοι. Έτσι σχηματίστηκσε μία ειδική μονάδας διερεύνησης, που δημιουργήθηκε ειδικά για να εντοπίσει τους κατά συρροή δολοφόνους και βιαστές στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

“Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι κατά συρροή δολοφονίες εξαφανίστηκαν… κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν σημειώνονταν δολοφονίες σε μεγαλύτερη, πιο χονδρική κλίμακα, σε κάθε μέτωπο μάχης”, εξήγησε ο Ρέσλερ στο βιβλίο του “I Have Lived in the Monster”, σύμφωνα με τους Los Angeles Times. “Μετά τον πόλεμο, ωστόσο, τέτοιες δολοφονίες άρχισαν ξανά… και έκτοτε έχουν αυξηθεί σημαντικά”.

Ενώ οι περισσότεροι δολοφόνοι γνώριζαν τα θύματα τους, ένας συγκεκριμένος τύπος δολοφόνων φαινομενικά χτυπούσε τυχαία. Αυτοί οι βίαιοι εγκληματίες διέπρατταν συχνά δολοφονίες και ο Ρόμπερτ Ρέσλερ τους ονόμασε “κατά συρροή δολοφόνους”, καθώς παρατήρησε ότι οι δολοφονίες τους του θύμιζαν τις σειρές ταινιών που έβλεπε ως παιδί, σύμφωνα με τους New York Times.

Έτσι πέρασε τα επόμενα 30 χρόνια της καριέρας του προσπαθώντας να τους πιάσει.

FBI

Η Μονάδα Ανάλυσης Συμπεριφοράς (Behavioral Analysis Unit) ιδρύθηκε στο Κουάντικο της Βιρτζίνια το 1972. Η BSU θα προσπαθούσε να κατανοήσει αυτά τα βίαια εγκλήματα και ο Ρόμπερτ Ρέσλερ ήταν έτοιμος να παίξει έναν κρίσιμο ρόλο στη νέα μονάδα.

Μαζί με τον συνάδελφο του Τζον Ντάγκλας, άρχισαν να παίρνουν συνεντεύξεις από δεκάδες κατά συρροή δολοφόνους. Κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων, τους ρωτούσαν για την παιδική τους ηλικία, τους λόγους που διέπρατταν αυτές τις δολοφονίες και τις μεθόδους που ακολουθούσαν. Άκουγαν με προσοχή τους καταδικασμένους δολοφόνους να εξηγούν πως επέλεγαν τα θύματα και τους βάναυσους τρόπους με τους οποίους έκαναν τα εγκλήματα τους.

Ανάμεσα στους δολοφόνους που συνάντησαν ήταν ο Τσαρλς Μάνσον, ο Ρίτσαρντ Σπεκ και ο “Γιος του Σαμ”, Ντέιβιντ Μπέρκοβιτς, ωστόσο, μία από τις πιο οδυνηρές εμπειρίες που είχε ο Ρέσλερ ήταν με τον Έντ Κέμπερ, την οποία περιγράφει στο βιβλίο του “Whoever Fights Monsters”.

Κατά τη διάρκεια της τρίτης συνέντευξης του με τον Κέμπερ, ο Ρέσλερ ήταν μόνος μαζί του σε ένα κλειδωμένο δωμάτιο μόνος και παρατήτησε ότι ο βομβητής που είχε για να ειδοποιήσει τους φρουρούς σε περίπτωση που κάτι πήγαινε στραβά δεν λειτουργούσε. Όταν ο Κέμπερ κατάλαβε τι συμβαίνει, σηκώθηκε από την καρέκλα του, χαμογέλασε και του είπε: “Aν άρχιζα να αγριεύεω θα είχες πολύ μεγάλο πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Θα μπορούσα να σου βγάλω το κεφάλι και να το βάλω στο τραπέζι για να χαιρετήσω τον φρουρό”.

Όμως, παρά τον κίνδυνο, αυτές οι συνεντεύξεις βοήθησαν το BSU να δημιουργήσει το προφίλ των κατά συρροή δολοφόνων και να συλλάβει αυτούς που ήταν ακόμα ελεύθεροι.

© Bettmann / Getty Images / Ideal Image

Το 1977, το FBI χρησιμοποίησε τα προφίλ. Εκείνο τον Δεκέμβριο, ο Τεντ Μπάντι δραπέτευσε από τη φυλακή. Με τον κατά συρροή δολοφόνο ελεύθερο, το FBI δημιούργησε ένα προφίλ με βάση την έρευνα του Ρέσλερ και έπιασε τον Μπάντι μόλις έξι εβδομάδες μετά τη απόδραση του.

Ο Ρόμπερτ Ρέσλερ αποσύρθηκε από το FBI το 1990 αλλά συνέχισε να εργάζεται ως σύμβουλος. Συμβούλεψε τον συγγραφέα Τόμας Χάρις για τον διαβόητο χαρακτήρα του Χάνιμπαλ Λέκτερ και έγραψε πολλά βιβλία θέλοντας να μοιραστεί την εμπειρία δεκαετιών στο κυνήγι των κατά συρροή δολοφόνων.

“Υπάρχουν άνθρωποι που είναι αρκετά καλοί σε αυτό και θα θεωρούσα τον εαυτό μου έναν από αυτούς, σίγουρα”, είπε ο Ρέσλερ σε συνέντευξη του στο NPR το 1997.

Ο Τζον Ντάγκλας, ο πρώην συνεργάτης του Ρέσλερ, έγραψε επίσης ένα βιβλίο, το οποίο ενέπνευσε την ομώνυμη σειρά του Netflix.

Ο Ρόμπερτ Ρέσλερ πέθανε στις 5 Μαΐου του 2013, αλλά το πρωτοποριακό του έργο συνεχίζει να επηρεάζει αναλυτές ανθρώπινης συμπεριφοράς (profilers) μέχρι και σήμερα.

Διαβάστε επίσης: Οι πιο διεστραμμένοι serial killers όλων των εποχών!

The post Ρόμπερτ Ρέσλερ: Ο άντρας που επινόησε τον όρο “serial killer” appeared first on Perpetual Magazine - Life & Style For The Everyday Man.